Υποβάθμιση της ποιότητας των τροφίμων
Δημοσιεύτηκε: 28 Σεπ 2024, 09:51
Με αφορμή παλιότερες δημοσιεύσεις μου, ήθελα να γράψω τα εξής για να συγκρίνω τις εμπειρίες μου με τις δικές σας καθόσον δεν μπορώ να βγάλω ασφαλές συμπέρασμα για τα περισσότερα που θα αναφέρω από 2-3 λαϊκές στην περιοχή μου. Μπορεί να είναι τοπικό το πρόβλημα αν και δεν μου φαίνεται πιθανό.
α) Ντομάτες. Σχεδόν όλες οι ντομάτες που κυκλοφορούν πλέον είναι υβρίδια φτιαγμένα με σκοπό την ανθεκτικότητα στις ασθένειες, την μεγαλύτερη παραγωγή και την αντοχή στην αποθήκευση. Δυστυχώς δεν έχει γίνει καμιά προσπάθεια από τους γενετιστές για το θέμα της γεύσης ή αν έγινε ήταν περιορισμένη και απολύτως αποτυχής. Μερικές φορές καταφέρνω και βρίσκω σε 2 συγκεκριμένους πωλητές νόστιμες ντομάτες, μια χοντρόφλουδη ράτσα συγκεκριμένα, αλλά όχι πάντα. Αυτές είναι και οι μόνες που αξίζουν αλλά δεν είναι πάντα διαθέσιμες και δεν είναι εύκολα αναγνωρίσιμες ακόμα και για κάποιον πολύ παρατηρητικό. Μόνο σε ταβέρνες έχω δει νόστιμες ντομάτες άλλων τύπων, προφανώς οι επαγγελματίες ξέρουν από ποιόν προμηθευτή να πάρουν ενώ πάντα δοκιμάζουν κιόλας. Εδώ δεν έχω ιδιαίτερες απορίες, ξέρω ότι πάνω κάτω είναι όπως τα έγραψα. Δεν ισχύει όμως το ίδιο και για τα επόμενα.
β) Σταφύλια. Θα αναφερθώ ιδιαίτερα στην κλασική κίτρινη σταφίδα που είναι και το πιο δημοφιλές είδος. Παλιότερα, όταν η εποχή είχε προχωρήσει (Σεπτέμβριος κλπ) έβρισκες πολύ άνετα σταφύλια με κατακίτρινες ρώγες που είναι φυσικά και τα πιο νόστιμα γιατί είναι πλήρως ωριμασμένα και δεν ξυνίζουν καθόλου. Και κίτρινες και σφιχτές και μεγάλες. Τώρα πια αυτό έχει γίνει όνειρο θερινής νυκτός, ακόμα και τέλος Οκτωβρίου βρίσκεις μόνο πράσινα ή κιτρινοπράσινα και αν τύχει να πετύχεις κίτρινα οι ρώγες είναι μικρές και όχι σφιχτές. Πιστεύω ότι τα καλά εξάγονται γιατί πιάνουν καλύτερη τιμή. Δεν το γνωρίζω, μια υπόθεση κάνω.
γ) Κεράσια. Συγκεριμένα κεράσια Βοδενόν! Είχα γράψει και παλιότερα γι' αυτό. Η καλή ποικιλία έχει τα εξής χαρακτηριστικά: Είναι σχεδόν ομοιόμορφα στο χρώμα, έχουν μαύρη σάρκα ακόμα και αν δεν είναι 100% ώριμα, έχουν λιγότερες βλάβες από ασθένειες, σάπισμα κλπ και έχουν όλα γεύση. Αντιθέτως, η ποικιλία που έχει κατακλύσει τα τελευταία χρόνια την αγορά έχει μεγάλη ανομοιογένεια στο χρώμα, ανοιχτόχρωμη σάρκα και σε μια καλή παρτίδα τα μισά θα είναι εντελώς άνοστα, κυριολεκτικά να τα φτύσεις, ακόμα και αν εξωτερικά (και εσωτερικά) δέιχνουν άψογα. Σε μια καλή παρτίδα αυτό, σε υποδεέστερες, άστε το. Πιστεύω πάλι ότι τα καλά εξάγονται και εδώ διοχετεύεται η σαβούρα.
δ) Αχλάδια. Τα τελευταία 2-3 χρόνια παρατήρησα ότι τα αχλάδια που αγοράζω δεν ωριμάζουν ποτέ και δεν χαλάνε/μαλακώνουν. Πήρε κάπου τ' αυτί μου ότι τα εμβαπτίζουν σε ένα χημικό για να μην σαπίζουν, δεν ξέρω αν ισχύει αλλά σίγουρα κάτι τους κάνουν. Παλιότερα ωρίμαζαν κανονικά, μαλάκωναν, γλύκαιναν και αν αργούσες να τα φας σάπιζαν. Τώρα παραμένουν πέτρα, αφυδατωμένα και με άθλια γεύση, πράγματα που με έκαναν να σταματήσω να τα αγοράζω. Γνωρίζει κάποιος κάτι επ' αυτού;
Αυτά τα ολίγα, αν θυμηθώ και άλλα θα συμπληρώσω. Θα ήθελα ν' ακούσω τις σκέψεις/γνώσεις/εμπειρίες σας.
Θα πρέπει να βρω κανένα μανάβικο πολυτελείας που να φέρνει ειδικά τα καλά για να ξαναφάω τίποτα της προκοπής από τα παραπάνω;
α) Ντομάτες. Σχεδόν όλες οι ντομάτες που κυκλοφορούν πλέον είναι υβρίδια φτιαγμένα με σκοπό την ανθεκτικότητα στις ασθένειες, την μεγαλύτερη παραγωγή και την αντοχή στην αποθήκευση. Δυστυχώς δεν έχει γίνει καμιά προσπάθεια από τους γενετιστές για το θέμα της γεύσης ή αν έγινε ήταν περιορισμένη και απολύτως αποτυχής. Μερικές φορές καταφέρνω και βρίσκω σε 2 συγκεκριμένους πωλητές νόστιμες ντομάτες, μια χοντρόφλουδη ράτσα συγκεκριμένα, αλλά όχι πάντα. Αυτές είναι και οι μόνες που αξίζουν αλλά δεν είναι πάντα διαθέσιμες και δεν είναι εύκολα αναγνωρίσιμες ακόμα και για κάποιον πολύ παρατηρητικό. Μόνο σε ταβέρνες έχω δει νόστιμες ντομάτες άλλων τύπων, προφανώς οι επαγγελματίες ξέρουν από ποιόν προμηθευτή να πάρουν ενώ πάντα δοκιμάζουν κιόλας. Εδώ δεν έχω ιδιαίτερες απορίες, ξέρω ότι πάνω κάτω είναι όπως τα έγραψα. Δεν ισχύει όμως το ίδιο και για τα επόμενα.
β) Σταφύλια. Θα αναφερθώ ιδιαίτερα στην κλασική κίτρινη σταφίδα που είναι και το πιο δημοφιλές είδος. Παλιότερα, όταν η εποχή είχε προχωρήσει (Σεπτέμβριος κλπ) έβρισκες πολύ άνετα σταφύλια με κατακίτρινες ρώγες που είναι φυσικά και τα πιο νόστιμα γιατί είναι πλήρως ωριμασμένα και δεν ξυνίζουν καθόλου. Και κίτρινες και σφιχτές και μεγάλες. Τώρα πια αυτό έχει γίνει όνειρο θερινής νυκτός, ακόμα και τέλος Οκτωβρίου βρίσκεις μόνο πράσινα ή κιτρινοπράσινα και αν τύχει να πετύχεις κίτρινα οι ρώγες είναι μικρές και όχι σφιχτές. Πιστεύω ότι τα καλά εξάγονται γιατί πιάνουν καλύτερη τιμή. Δεν το γνωρίζω, μια υπόθεση κάνω.
γ) Κεράσια. Συγκεριμένα κεράσια Βοδενόν! Είχα γράψει και παλιότερα γι' αυτό. Η καλή ποικιλία έχει τα εξής χαρακτηριστικά: Είναι σχεδόν ομοιόμορφα στο χρώμα, έχουν μαύρη σάρκα ακόμα και αν δεν είναι 100% ώριμα, έχουν λιγότερες βλάβες από ασθένειες, σάπισμα κλπ και έχουν όλα γεύση. Αντιθέτως, η ποικιλία που έχει κατακλύσει τα τελευταία χρόνια την αγορά έχει μεγάλη ανομοιογένεια στο χρώμα, ανοιχτόχρωμη σάρκα και σε μια καλή παρτίδα τα μισά θα είναι εντελώς άνοστα, κυριολεκτικά να τα φτύσεις, ακόμα και αν εξωτερικά (και εσωτερικά) δέιχνουν άψογα. Σε μια καλή παρτίδα αυτό, σε υποδεέστερες, άστε το. Πιστεύω πάλι ότι τα καλά εξάγονται και εδώ διοχετεύεται η σαβούρα.
δ) Αχλάδια. Τα τελευταία 2-3 χρόνια παρατήρησα ότι τα αχλάδια που αγοράζω δεν ωριμάζουν ποτέ και δεν χαλάνε/μαλακώνουν. Πήρε κάπου τ' αυτί μου ότι τα εμβαπτίζουν σε ένα χημικό για να μην σαπίζουν, δεν ξέρω αν ισχύει αλλά σίγουρα κάτι τους κάνουν. Παλιότερα ωρίμαζαν κανονικά, μαλάκωναν, γλύκαιναν και αν αργούσες να τα φας σάπιζαν. Τώρα παραμένουν πέτρα, αφυδατωμένα και με άθλια γεύση, πράγματα που με έκαναν να σταματήσω να τα αγοράζω. Γνωρίζει κάποιος κάτι επ' αυτού;
Αυτά τα ολίγα, αν θυμηθώ και άλλα θα συμπληρώσω. Θα ήθελα ν' ακούσω τις σκέψεις/γνώσεις/εμπειρίες σας.
Θα πρέπει να βρω κανένα μανάβικο πολυτελείας που να φέρνει ειδικά τα καλά για να ξαναφάω τίποτα της προκοπής από τα παραπάνω;
για το νήμα
