Phorum.com.gr

Δύο αθρώποι είναι σε σχέση, ένας άνδρας και μια γυναίκα. Κάποια στιγμή λένε "ξέρεις κάτι αγάπη μου; αυτοκόλλητοι έχουμε γίνει, δεν είναι υγιές αυτό. Σήμερα ας βγούμε με τις παρέες μας ξεχωριστά".
Βγαίνει λοιπόν η γυναίκα με τις φιλενάδες της, περνάει καλά, κάποια στιγμή το διαλύουν. Στον δρόμο για το σπίτι, σε ένα μοναχικό στενό, βλέπει έναν που μόλις αποφυλακίστηκε μετά από καταδίκη για βιασμό. Γύρω δεν υπάρχει ψυχή. Αυτή δεν ξέρει πώς θ' αντιδράσει ο βιαστής, δεν θέλει να το ρισκάρει, πάει και χώνεται στην πρώτη πολυκατοικία που βλέπει ανοιχτή. Περιμένει να φύγει ο βιαστής, που αράζει έξω και πίνει το τσιγάρο του, και τρώει ένα τέταρτο. Όταν πια δεν τον βλέπει, βγαίνει δειλά, δεν είναι ακόμη σίγουρη ότι δεν είναι γύρω αυτός, και ενώ πηγαίνει περπατώντας γρήγορα (τα γαμημένα τα τακούνια την επιβραδύνουν) προς το σπίτι, ακούγεται ένα μηχανάκι με δυο μαντραχαλαίους από πίσω: "ψιτ, κούκλα! Ε, σου μιλάμε. Μωρή δεν μας ακούς; Άντε γαμήσου καργιόλα που δεν μας δίνεις και σημασία". Μέχρι να τελειώσει η φάση έχει πάει η ψυχή της στην Κούλουρη.
Βγαίνει κι ο άνδρας με τ' αλάνια (όλοι σπιτόγατοι νερντς είναι, αλλά έτσι αλληλοαποκαλούνται), περνάει καλά, κάποια στιγμή το διαλύουν. Στον δρόμο για το σπίτι, σε ένα μοναχικό στενό, βλέπει έναν που μόλις αποφυλακίστηκε μετά από καταδίκη για βιασμό. Γύρω δεν υπάρχει ψυχή. "Επ, Βαγγέλα, αποφυλακίστηκες; Εγώ σε ξέρω, είμαι σίγουρος πως δεν θα το έκανες ποτέ αυτό. Πολύ λυπήθηκα που καταδικάστηκες. Άντε, καλή ελευθερία. Χάρηκα που σε είδα." Περπατώντας προς το σπίτι ακούει πίσω του ένα μηχανάκι
-Ψιτ, καλέ κούκλε!
Είναι δύο γυναίκες και τον πειράζουν.
-Ω, αιθέριες υπάρξεις, ευχαριστώ που μου κάνατε την τιμή, αλλά είμαι δεσμευμένος. Χοχο.
Πάει στο σπίτι που μοιράζεται με την συμβία (αν και το διέλυσε με τους δικούς του αργότερα απ' ότι η κοπέλα του με τις φίλες της, φτάνει πρώτος γιατί δεν χρειάστηκε να καθυστερήσει πουθενά), ανοίγει το έξμποξ ώστε να τελειώσει τέλεια η μέρα και σκέφτεται "Ωραία ήταν η νύχτα. Βρέθηκα με τα παιδιά, είδα τον Βαγγέλα μετά από τόσο καιρό, με πείραξαν και τα κορίτσια. Να το ξανακάνουμε". Την ίδια ώρα η γυναίκα βάζει το κλειδί στην εξώπορτα και σκέφτεται "να έλειπε το γαμημένο". Έστω ότι ο άνδρας αν ήταν μόνος του δεν θα κατέληγε με τις κοπέλες (έτσι κι αλλιώς για να έχουν τόση άγνοια κινδύνου ώστε να πειράξουν έναν άνδρα σε έρημο δρόμο, μάλλον είναι ανήλικες). Ποιος πιστεύετε από τους δύο πως θα περνούσε καλύτερα το υπόλοιπο της βραδιάς αν ήταν σόλο;
Κύριοι: Οι γυναίκες είναι πιο γκρινιάρες, αλλά δεν είναι ότι γεννηθήκαν έτσι. Μπορεί να μην τους τύχουν όλα αυτά που περιέγραψα την ίδια βραδιά, αλλά τέτοιες ανασφάλειες και τέτοιοι κίνδυνοι τις κυνηγάνε από τότε που πετάν βυζιά. Αν αυτό σε κυνηγάει όλη σου την ζωή, γράφει στον χαρακτήρα σου. Κι εμείς στην θέση τους ίδιοι θα ήμασταν.
Κυρίες: Δικαιολογείστε να έχετε μια κάποια περισσότερη γκρίνια από εμάς, αλλά κρατήστε λίγο ρέγουλο. Αν το παρακάνετε, ο άνδρας του παραδείγματος, όσο συμπονετικός και να είναι, δεν υπάρχει περίπτωση να μην σκεφτεί "πόσο ωραία θα μπορούσε να είναι αυτή η νύχτα ρε γαμώ το αν δεν υπήρχε ΑΥΤΗ".

μια φεμινιστρια ειχε πει οτι οι ανδρες φοβουνται οτι οι γυναικες θα γελασουν μαζι τους και οι γυναικες οτι οι ανδρες θα τις σκοτωσουν - καπως ετσι. τραβηγμένο λιγο αλλα νομιζω οτι μπορω να δω τι εννοει μεσες ακρες

Όλα καλά και οι άντρες κάποιες φορές περισσότερο
και χειρότεροι γκρινιάρηδες είναι. Αυτό που δεν
αντέχεται είναι η γκρίνια όταν πάει η γλώσσα ροδάνι.
Ιιιιιιιιι, σα ραπτομηχανή. Κορίτσια ότι γκρίνια και
να έχετε προσπαθείστε να μην το κάνετε ποτέ αυτό.

Βινόσαυρος έγραψε: 11 Νοέμ 2018, 02:03 Όλα καλά και οι άντρες κάποιες φορές περισσότερο
και χειρότεροι γκρινιάρηδες είναι. Αυτό που δεν
αντέχεται είναι η γκρίνια όταν πάει η γλώσσα ροδάνι.
Ιιιιιιιιι, σα ραπτομηχανή. Κορίτσια ότι γκρίνια και
να έχετε προσπαθείστε να μην το κάνετε ποτέ αυτό.

Βινόσαυρος έγραψε: 11 Νοέμ 2018, 02:03 Όλα καλά και οι άντρες κάποιες φορές περισσότερο
και χειρότεροι γκρινιάρηδες είναι. Αυτό που δεν
αντέχεται είναι η γκρίνια όταν πάει η γλώσσα ροδάνι.
Ιιιιιιιιι, σα ραπτομηχανή.

Κι οι άνδρες γκρινιάζουμε, αυτό θα κάνω κι εγώ στο υπόλοιπο της ανάρτησής μου.
Η διαφορά είναι πως μετά από αναίτια γκρίνια (εννοώ μη προκληθείσα από το άτομο στο οποίο ξεσπάμε) εμείς νιώθουμε και κάποιες τύψεις, θα κάνουμε καμιά δουλειά που ήταν η σειρά της να την κάνει για να εξιλεωθούμε. Κι όταν, μετά απ' όλα αυτά, μας κρατούν ακόμη μούτρα θα σκεφτούμε "δίκιο έχει, ήμουν μαλάκας".
Οι γυναίκες μόλις τελειώσουν την γκρίνια έχουν μια κόκκινη μούρη σαν να έχουν έρθει μόλις σε οργασμό (ή σαν να έχουν αποβάλλει μια πολύ τοξική κουράδα) και βλέμμα "πάμε για σεξάκι". Αν τους πεις "μη μου μιλάς τώρα, με έχεις εκνευρίσει" είναι σε φάση "ποπό, πολύ περίεργος έχεις γίνει, τράβα να κοιμηθείς στον καναπέ μέχρι να σου περάσει"

Βινόσαυρος έγραψε: 11 Νοέμ 2018, 02:07

Εγω εχω μοτεράκια πιρ πιρ πιρ πιρ πιρ πιρ

Γραφικός έγραψε: 11 Νοέμ 2018, 02:13

Βινόσαυρος έγραψε: 11 Νοέμ 2018, 02:03 Όλα καλά και οι άντρες κάποιες φορές περισσότερο
και χειρότεροι γκρινιάρηδες είναι. Αυτό που δεν
αντέχεται είναι η γκρίνια όταν πάει η γλώσσα ροδάνι.
Ιιιιιιιιι, σα ραπτομηχανή.

Κι οι άνδρες γκρινιάζουμε, αυτό θα κάνω κι εγώ στο υπόλοιπο της ανάρτησής μου.
Η διαφορά είναι πως μετά από αναίτια γκρίνια (εννοώ μη προκληθείσα από το άτομο στο οποίο ξεσπάμε) εμείς νιώθουμε και κάποιες τύψεις, θα κάνουμε καμιά δουλειά που ήταν η σειρά της να την κάνει για να εξιλεωθούμε. Κι όταν, μετά απ' όλα αυτά, μας κρατούν ακόμη μούτρα θα σκεφτούμε "δίκιο έχει, ήμουν μαλάκας".
Οι γυναίκες μόλις τελειώσουν την γκρίνια έχουν μια κόκκινη μούρη σαν να έχουν έρθει μόλις σε οργασμό (ή σαν να έχουν αποβάλλει μια πολύ τοξική κουράδα) και βλέμμα "πάμε για σεξάκι". Αν τους πεις "μη μου μιλάς τώρα, με έχεις εκνευρίσει" είναι σε φάση "ποπό, πολύ περίεργος έχεις γίνει, τράβα να κοιμηθείς στον καναπέ μέχρι να σου περάσει"

δε νομίζω, εγώ είμαι εγωιστής
δεν καταδέχομαι να κάνω κάτι για να κανακέψω

Cecily Anne έγραψε: 11 Νοέμ 2018, 02:15

Βινόσαυρος έγραψε: 11 Νοέμ 2018, 02:07

Εγω εχω μοτεράκια πιρ πιρ πιρ πιρ πιρ πιρ

εμένα με έχετε δημιουργήσει ένα θέμα.
νομίζω πως λόγω αυτού έχω βγάλει τον μηχανισμό της
αναισθησίας, σα να έχω κουμπωσει χαλαρωτικά.
Μόνο μια στο τόσο ανεβάζω και γω τους τόνους
όταν παιζει σε συνδυασμό με τσιριδωτη φωνή
ή με αλκοολ.

Αυτό που έγραψες διαβάζοντάς το σκεφτόμουν ότι μόνο άντρας θα μπορούσε να το γράψει... Δεν ξέρω γιατί. Κάτι που έχει να κάνει ίσως με το σημείο ότι ο άλλος είναι αποφυλακισθείς βιαστής και η άλλη... το γνωρίζει;

Διαβάζοντας την υπογραφή σου που τη στιγμή λέει:

Τοποθεσία: Κάποτε το καλύτερο μέρος του κόσμου, μετά γέμισε φασίστες.

ΘΑ ΓΚΡΙΝΙΑΞΩ! ΕΙΝΑΙ το καλύτερο μέρος του κόσμου ακόμα ή έστω από τα καλύτερα, εκεί που δεν το έπιασαν στα χέρια τους ακτιβιστές αντιφασίστες που ξέρουν μόνο από μιζέρια και ασχήμια και καταστροφή, ΑΝ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΣΕΞΕΙ ΚΙΟΛΑΣ! Περιμένω διάλογο επ αυτού. Το αφήγημα τώρα λέει ότι για την υποβάθμιση φταίει συγκεκριμένα κάποιος άλλος; Α... οι φασίστες. Για πες γιατί; Ανάλυσέ το λίγο.

Προσωπικά είμαι γκρινιάρα και σε σχέση με το τι ρόλο παίζει το φύλο σε αυτό, θα έλεγα ότι πράγματι η κοινωνία μας έχει μια δόση μουνοδουλίασης, που μας προσφέρει κάποια μικρά αλλά βασικά και καθημερινά πράγματα επι πλέον. ΠΧ γνωρίζω αρκετά ζευγάρια που ο άντρας κάνει τον ταξιτζή και αυτό σε ένα λεκανοπέδιο που είναι αποτρεπτικό αρκετές φορές στο να χρησιμοποιούνται τα ΜΜΜ φορτώνει όλους με καθημερινό στρες. Ειδικά αν έχεις ζήσει και άλλες καταστάσεις που δεν είχες τέτοιο στρες πάνω στα άλλα που έχεις στην καθημερινότητα. Μπορώ να χωρίσω την εμπειρία του να ζεις στην Αθήνα σε τρεις διακριτές εποχές. Η Αθήνα με τα τρία εκατομμύριά της πριν το μετρό - εφιάλτης για κάποιες συγκεκριμένες διαδρομές - η Αθήνα με Μετρό και γειτονιές γύρω της που κατοικούνται και είναι ζωντανές (αυτό που νομίζω μπορείς να θυμηθείς ως το καλύτερο μέρος του κόσμου) και η Αθήνα μετά, που εδώ χωράει αρκετή κουβέντα.

Δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να παίζει ρόλο, ως προς το φύλο, θα βγει μάλλον στη συνέχεια της κουβέντας. ΟΙ άντρες σε γενικές γραμμές είναι λιγότερο του μπλαμπλα και περισσότερο της δράσης. Και τα δύο φύλα δέχονται καταστάσεις που δεν πρέπει να δέχονται και στη συνέχεια τους μένει η γκρίνια, αντί για τη δράση που έπρεπε να γίνει εγκαίρως. Για πράγματα που δεν μπορείς να αλλάξεις, δεν έχει πολύ νόημα η γκρίνια. Πλέον, ανάλογα και τη ζωη του καθενός, αν έχεις να γεμίσεις χρόνο με κάτι να πεις, τι θα πεις. Πρέπει να βρεις να πεις κάτι θετικό ή κάτι ουδέτερο.

δεν υπαρχει πιο ανυποφορο πραγμα στον κοσμο απο την γυναικεια γκρινια
ειδικα αν αφορα ζητηματα τα οποια δεν εχουν καποια πρακτικη λυση που μπορει να δοθει

Πάρα πολλά πράγματα γύρω μας ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ δεν αλλάζουν αλλα στην πραγματικότητα δεν ασχολείται κανείς ενώ πρέπει και μπορεί. Για τα χάλια κάποιων δήμων υπάρχουν ευθύνες, κάποιοι κάνουν τη δουλειά τους διαφορετικά από ό,τι στο διπλανό δήμο. Υπάρχει και η νοοτροπία θα ψηφίσω κάποιον άλλο μήηηηηπως αυτός κάνει κάτι καλύτερο. Δεν ασχολείσαι όμως με τον να ελέγχεις τι γίνεται αν και θα έπρεπε. Αρκετοί άνθρωποι που τους έχω κουβεντιάσει στην πραγματικότητα καταλήγουν να πουν ότι έχουν διαφορετικές προτεραιότητες / δεν έχουν χρόνο να κυνηγάνε υποθέσεις του δήμου. Άνθρωποι που για τον α ή β λόγο δεν εργάζονται νιώθουν αδύναμοι / ανήμποροι άσχετοι με τις διαδικασίες και τις υποχρεώσεις του καθενός ώστε να ελέγξουν, προτείνουν, γενικά να μην είναι αμέτοχοι. Και όμως, υπάρχουν πολλά που μπορούν να γίνουν και γίνονται αν ενδιαφερθεί κάποιος απλώς.

Athina__P έγραψε: 11 Νοέμ 2018, 10:36 Πάρα πολλά πράγματα γύρω μας ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ δεν αλλάζουν αλλα στην πραγματικότητα δεν ασχολείται κανείς ενώ πρέπει και μπορεί. Για τα χάλια κάποιων δήμων υπάρχουν ευθύνες, κάποιοι κάνουν τη δουλειά τους διαφορετικά από ό,τι στο διπλανό δήμο. Υπάρχει και η νοοτροπία θα ψηφίσω κάποιον άλλο μήηηηηπως αυτός κάνει κάτι καλύτερο. Δεν ασχολείσαι όμως με τον να ελέγχεις τι γίνεται αν και θα έπρεπε. Αρκετοί άνθρωποι που τους έχω κουβεντιάσει στην πραγματικότητα καταλήγουν να πουν ότι έχουν διαφορετικές προτεραιότητες / δεν έχουν χρόνο να κυνηγάνε υποθέσεις του δήμου. Άνθρωποι που για τον α ή β λόγο δεν εργάζονται νιώθουν αδύναμοι / ανήμποροι άσχετοι με τις διαδικασίες και τις υποχρεώσεις του καθενός ώστε να ελέγξουν, προτείνουν, γενικά να μην είναι αμέτοχοι. Και όμως, υπάρχουν πολλά που μπορούν να γίνουν και γίνονται αν ενδιαφερθεί κάποιος απλώς.

τι ηπιες πρωι πρωι;;

lolek1 έγραψε: 11 Νοέμ 2018, 10:35 οι γυναικες ειναι γκρινιαρες γιατι εξαρτουνται ολοκληρωτικα απο τον αντρα οχι μονο οι ιδιες αλλα και τα παιδια του.
ετσι ειναι καταγεγραμμενο στο ντι εν ει τους να μυξιαζουν και να κλαψουριζουν συνεχεια ουσιαστικα παντα ζητωντας παροχες απο τον αντρα τους.

Έσβησα την τρίτη πρόταση γιατί δεν έβγαζε νόημα. Πρωί πρωί πάλι είχα μια κουβέντα με κάποιον που ήταν του δεβαριέσαι αλλά για πράγματα που έγιναν σωστά δεν είχε συμμετοχή... Αυτό το δεβαριέσαι μπορεί να φταίει για στραβά εν μέρει. Γιατί τα επέτρεψε με την αδιαφορία του να συμβαίνουν. Για τον δεβαριέσαι είναι ορισμένα πράγματα που δεν αλλάζουν (απαντούσα στον Αλεκχίν) αλλά για έναν άλλο άνθρωπο μπορούν να αλλάξουν. Είναι θέμα οπτικής. Ο δεβαριέσαι ζει μέσα σε κάτι που είναι εν μέρει άσχημο, δεν ασχολείται με το να το αλλάξει, αλλά πιστεύω ότι δεν μπορείς να ζεις κάτι ιδιαίτερα άσχημο να το βλέπεις κάθε μέρα και να σου πηγαίνουν όλα καλά, δεν γίνεται. Κάπου θα σε επηρεάσει. Το πού ζεις σε επηρεάζει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Παράδειγμα. Ο Πειραιάς πέρυσι το καλοκαίρι. Ήταν ένας μεγάλος σκουπιδότοπος στο λιμάνι. Πάρα πολλοί άνθρωποι για να φτάσει η κατάσταση εκεί ήταν μη αρμόδιο, ανίκανοι, αδιάφοροι, αλλά μερικοί από αυτούς πήγαιναν στη δουλειά τους κάθε μέρα σε έναν σκουπιδότοπο! Το είχαν δεχτεί! Στο μυαλό τους ζούσαν κάπου αλλού, δεν μπορούσαν να το αλλάξουν; Χρειάζεται μια συλλογική αδιαφορία για να είναι δυνατό να συμβεί αυτό. Και όμως, κατά βάση είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι που έχουμε φτιάξει άλλες περιοχές στη χώρα που άλλοι δίνουν περιουσίες για να τις χαρούν λίγες μέρες το καλοκαίρι.

αν εβλεπες την εικονα του πειραια επι φασουλα θα καταλαβαινες γιατι δεν ασχολειται κανενας τωρα