Phorum.com.gr

Οι ιστορίες τριών ανθρώπων που κατά σύμπτωση γεννήθηκαν την ίδια μέρα και πέθαναν και την ίδια μέρα, στα 80 τους χρόνια:

Ο κος Γιώργος κληρονόμησε ένα σπίτι και ένα χρωματοπωλείο από τον πατέρα του. Παντρεύτηκε στα 25 του την μοναδική γυναίκα με την οποία είχε σχέση - ήταν ο παιδικός του έρωτας. Έκανε 3 παιδιά, τα οποία μεγάλωσε και σπούδασε δουλεύοντας σκληρά, αλλά χωρίς ποτέ να αντιμετωπίσει σοβαρές οικονομικές δυσκολίες. Πριν πεθάνει, είχε αποκτήσει 4 εγγόνια τα οποία υπεραγαπούσε και τα έβλεπε τακτικά. Ένα αγκάθι στη ζωή του όμως υπήρξε η σοβαρή νοητική υστέρηση του μεγάλου του εγγονού. Η μικρή πόλη που έμενε ήταν αρκετά τουριστική με όμορφες παραλίες σε κοντινή απόσταση και έτσι ούτε αυτός ούτε η γυναίκα του αισθάνθηκαν ποτέ την ανάγκη να πάνε κάπου αλλού για διακοπές. Για την ακρίβεια, πέρα από κάποιες σύντομες επισκέψεις στην Αθήνα για δουλειές, δεν έφυγε ποτέ από την πόλη που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Δυστυχώς όμως έχασε τη γυναίκα του στα 60, του πράγμα που του στοίχισε πολύ. Πέθανε μετά από σύντομη μάχη με τον καρκίνο, περιτριγυρισμένος από παιδιά και εγγόνια.

Ο κος Αλέξης γεννήθηκε σε μια μεγαλοαστική οικογένεια και από μικρός έκανε ταξίδια με τους δικούς του σε όλα τα κοσμοπολίτικα μέρη της Ευρώπης. Φοίτησε σε ιδιωτικά σχολεία και κολλέγια και από τα 20 μέχρι τα 40 του ταξίδευε ανά τον κόσμο με διάφορες συντροφιές και παρέες, πραγματοποιώντας όλα του τα όνειρα. Σε ένα από τα ταξίδια του γνώρισε την Ελβετίδα την οποία παντρεύτηκε στα 41 του. Περίπου τότε ανέλαβε και το εργοστάσιο του πατέρα του. Το ζευγάρι ζούσε μεταξύ Αθήνας και Ζυρίχης, χωρίς όμως να εγκαταλείψουν τα πολυτελή ταξίδια που ήταν η μεγάλη τους αγάπη και στα οποία αφιέρωναν τουλάχιστον 2 μήνες το χρόνο. Ο γάμος τους ήταν ευτυχισμένος αλλά δεν έκαναν παιδιά. Δυστυχώς, όταν ο κος Αλέξης ήταν 70 ετών έχασε την κατά 10 χρόνια νεότερη σύζυγό του σε ατύχημα. Λίγο μετά, διαγνώστηκε και ο ίδιος με Alzheimer's. Η ασθένεια σε συνδυασμό πιθανόν με την κατάθλιψη από τον θάνατο της συζύγου του, οδήγησε σε λάθος επιχειρηματικές κινήσεις, με αποτέλεσμα τη διόγκωση των δανειακών του υποχρεώσεων και εν τέλει την απώλεια ολόκληρης της περιουσίας του. Ο κος Αλέξης πέθανε 10 χρόνια μετά τη διάγνωση της άνοιας σε δημόσιο ίδρυμα, χωρίς πλέον να θυμάται τίποτα από το παρελθόν του.

Ο κος Κώστας μεγάλωσε σε μια πάμφτωχη οικογένεια με τη μητέρα του και την αδελφή του. Ο πατέρας είχε εξαφανιστεί λίγο μετά τη γέννησή της μικρής αδελφής και η μητέρα έκανε 2 δουλειές για να καταφέρει να μεγαλώσει τα παιδιά. Ωστόσο, η μητέρα του πέθανε όταν ο ίδιος ήταν 14 χρονών και η αδελφή του 10. Την αδελφή του την πήραν κάποιοι συγγενείς, όμως ο ίδιος πήγε αρχικά σε ορφανοτροφείο για να μπλέξει στη συνέχεια με κλοπές και ναρκωτικά. Μέχρι τα 35 του, μπαινόβγαινε στις φυλακές για απάτες και ληστείες ενώ όταν δεν ήταν στην φυλακή έμενε στο δρόμο και σε ιδρύματα. Σοβαρό χτύπημα γι'αυτόν ήταν ο χαμός της αδελφής του την οποία υπεραγαπούσε όταν ήταν 25 ετών. Όμως η τύχη άλλαξε για τον κο Κώστα στα 35 του, όταν έγινε αποδέκτης μιας τεράστιας και αναπάντεχης κληρονομιάς. Με ένα ποσό που υπολογιζόταν πάνω απο 100 εκατομμύρια, ο κος Κώστας άφησε την Ελλάδα και αγόρασε ένα υπέροχο παραθαλάσσιο σπίτι σε κάποιο νησί της Καραϊβικής, μέρος που πάντα του εξήπτε την φαντασία. Εκεί γνώρισε και μια ντόπια καλλονή την οποία παντρεύτηκε στα 50 του και απέκτησαν 2 παιδιά. Έκανε και διάφορα άλλα ταξίδια ανά τον κόσμο, αλλά περνούσε τον περισσότερο χρόνο στην αγαπημένη του τροπική παραλία ασχολούμενος με ψάρεμα, καταδύσεις και διάφορα άλλα χόμπι που είχαν σχέση με τη φύση. Πέθανε ήσυχα στον ύπνο του με τη γυναίκα του στο πλευρό του.

micmic έγραψε: 20 Ιουν 2024, 14:19 Οι ιστορίες τριών ανθρώπων που κατά σύμπτωση γεννήθηκαν την ίδια μέρα και πέθαναν και την ίδια μέρα, στα 80 τους χρόνια:

Ο κος Γιώργος κληρονόμησε ένα σπίτι και ένα χρωματοπωλείο από τον πατέρα του. Παντρεύτηκε στα 25 του την μοναδική γυναίκα με την οποία είχε σχέση - ήταν ο παιδικός του έρωτας. Έκανε 3 παιδιά, τα οποία μεγάλωσε και σπούδασε δουλεύοντας σκληρά, αλλά χωρίς ποτέ να αντιμετωπίσει σοβαρές οικονομικές δυσκολίες. Πριν πεθάνει, είχε αποκτήσει 4 εγγόνια τα οποία υπεραγαπούσε και τα έβλεπε τακτικά. Η μικρή πόλη που έμενε ήταν αρκετά τουριστική με όμορφες παραλίες σε κοντινή απόσταση και έτσι ούτε αυτός ούτε η γυναίκα του αισθάνθηκαν ποτέ την ανάγκη να πάνε κάπου αλλού για διακοπές. Για την ακρίβεια, πέρα από κάποιες σύντομες επισκέψεις στην Αθήνα για δουλειές, δεν έφυγε ποτέ από την πόλη που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Πέθανε μετά από σύντομη μάχη με τον καρκίνο, περιτριγυρισμένος από παιδιά και εγγόνια.

Ο κος Αλέξης γεννήθηκε σε μια μεγαλοαστική οικογένεια και από μικρός έκανε ταξίδια με τους δικούς του σε όλα τα κοσμοπολίτικα μέρη της Ευρώπης. Φοίτησε σε ιδιωτικά σχολεία και κολλέγια και από τα 20 μέχρι τα 40 του ταξίδευε ανά τον κόσμο με διάφορες συντροφιές και παρέες, πραγματοποιώντας όλα του τα όνειρα. Σε ένα από τα ταξίδια του γνώρισε την Ελβετίδα την οποία παντρεύτηκε στα 41 του. Περίπου τότε ανέλαβε και το εργοστάσιο του πατέρα του. Το ζευγάρι ζούσε μεταξύ Αθήνας και Ζυρίχης, χωρίς όμως να εγκαταλείψουν τα πολυτελή ταξίδια που ήταν η μεγάλη τους αγάπη και στα οποία αφιέρωναν τουλάχιστον 2 μήνες το χρόνο. Ο γάμος τους ήταν ευτυχισμένος αλλά δεν έκαναν παιδιά. Δυστυχώς, όταν ο κος Αλέξης ήταν 70 ετών έχασε την κατά 10 χρόνια νεότερη σύζυγό του σε ατύχημα. Λίγο μετά, διαγνώστηκε και ο ίδιος με Alzheimer's. Η ασθένεια σε συνδυασμό πιθανόν με την κατάθλιψη από τον θάνατο της συζύγου του, οδήγησε σε λάθος επιχειρηματικές κινήσεις, με αποτέλεσμα τη διόγκωση των δανειακών του υποχρεώσεων και εν τέλει την απώλεια ολόκληρης της περιουσίας του. Ο κος Αλέξης πέθανε 10 χρόνια μετά τη διάγνωση της άνοιας σε δημόσιο ίδρυμα, χωρίς πλέον να θυμάται τίποτα από το παρελθόν του.

Ο κος Κώστας μεγάλωσε σε μια πάμφτωχη οικογένεια με τη μητέρα του και την αδελφή του. Ο πατέρας είχε εξαφανιστεί λίγο μετά τη γέννησή της μικρής αδελφής και η μητέρα έκανε 2 δουλειές για να καταφέρει να μεγαλώσει τα παιδιά. Ωστόσο, η μητέρα του πέθανε όταν ο ίδιος ήταν 14 χρονών και η αδελφή του 10. Την αδελφή του την πήραν κάποιοι συγγενείς, όμως ο ίδιος πήγε αρχικά σε ορφανοτροφείο για να μπλέξει στη συνέχεια με κλοπές και ναρκωτικά. Μέχρι τα 45 του, μπαινόβγαινε στις φυλακές για απάτες και ληστείες ενώ όταν δεν ήταν στην φυλακή έμενε στο δρόμο και σε ιδρύματα. Σοβαρό χτύπημα γι'αυτόν ήταν ο χαμός της αδελφής του την οποία υπεραγαπούσε όταν ήταν 25 ετών. Όμως η τύχη άλλαξε για τον κο Κώστα στα 45 του, όταν έγινε αποδέκτης μιας τεράστιας και αναπάντεχης κληρονομιάς. Με ένα ποσό που υπολογιζόταν πάνω απο 100 εκατομμύρια, ο κος Κώστας άφησε την Ελλάδα και αγόρασε ένα υπέροχο παραθαλάσσιο σπίτι σε κάποιο νησί της Καραϊβικής, μέρος που πάντα του εξήπτε την φαντασία. Εκεί γνώρισε και μια ντόπια καλλονή την οποία παντρεύτηκε στα 50 του και απέκτησαν 2 παιδιά. Έκανε και διάφορα άλλα ταξίδια ανά τον κόσμο, αλλά περνούσε τον περισσότερο χρόνο στην αγαπημένη του τροπική παραλία ασχολούμενος με ψάρεμα, καταδύσεις και διάφορα άλλα χόμπι που είχαν σχέση με τη φύση. Πέθανε ήσυχα στον ύπνο του με τη γυναίκα του στο πλευρό του.

ΚυρΑλέξαρος φυσικά. Οι αλλοι ειναι βασιλακοΚαϊλες, πολλή κλάψα και γλυκανάλατο χαπι εντ αλλά εντ (το εντ ειναι εντ, στομπέοσου αν θα ειναι χάππυ ή σαδ).

Θα ελεγα κυρΓιώργης στην περιπτωση που ο κυρΑλέξης ειχε παιδιά, και εν τελει δεν τους αφηνε τιποτα πισω παρα μονο χρέη. Αλλά αφου δεν εκανε παιδια, στημπουτσάκλα του και τα χρέη, ουτε που θα τα θυμάται αλλωστε.
Εν ολιγοις, ζήστε τη ζωή στα προχωκαγκούρικα νιάτα σας, όσο ακομη μπορείτε. Τα νιάτα ειναι ντε φάκτο μια φορά, ενω οι περιουσιες καταστρέφονται και ξαναχτίζονται.

Ο 1. Ο 3 αν και κατέληξε να τα περνάει πάρα πολύ καλά, για 45 χρόνια τον πήγε γαμιώντας.

Ο 2 ο χειρότερος γιατί έχω δει τι σου κάνει η κατάθλιψη και κυρίως το Αλτσχάιμερ.

Και οι τρεις έζησαν σχετικά καλύτερη ζωή από το μέσο άνθρωπο, κυρίως εκμεταλλευόμενοι τα προνόμια που τους δίνει η πατριαρχία.

Ο κυρ Γιώργος. Απλώς γιατί ο κύκλος ζωής του ήταν πλήρης απ' όλες τις απόψεις.

Θα με ενδιέφερε να δω τί μικροαλλαγές θα μπορούσαν να γίνουν στις ιστορίες ώστε τελικά να συγκεντρώνουν περίπου τον ίδιο αριθμό ψήφων χωρίς να αλλάξει η βασική ιδέα.

Μια που προς το παρόν ο κος Γιώργος προηγείται, ίσως θα μπορούσα να του βάλω να χάσει τη γυναίκα του στα 60;

Και μια που ο κος Κώστας είναι τελευταίος, αν βάζαμε την κληρονομιά στα 35 αντί στα 45;

Μήπως η ερώτηση είναι, ποιανού τη ζωή θα θέλατε να κάνετε; Κι εγώ ψήφισα το 1ο, με βάση αυτό το κριτήριο.

Ψευτοτρίλημμα η φάση. Το βλέπω σαν καθοδηγούμενο υπέρ του τρίτου, του πιο Βασιλάκη Καΐλα απ' όλους, και προπαγάνδα κατά του μπον βιβερ 2ου.
Κυρπαντελίδικη προπαγάνδα.

micmic έγραψε: 20 Ιουν 2024, 14:49 Θα με ενδιέφερε να δω τί μικροαλλαγές θα μπορούσαν να γίνουν στις ιστορίες ώστε τελικά να συγκεντρώνουν περίπου τον ίδιο αριθμό ψήφων χωρίς να αλλάξει η βασική ιδέα.

Μια που προς το παρόν ο κος Γιώργος προηγείται, ίσως θα μπορούσα να του βάλω να χάσει τη γυναίκα του στα 60;

Και μια που ο κος Κώστας είναι τελευταίος, αν βάζαμε την κληρονομιά στα 35 αντί στα 45;

Βγάλε τη χρεοκοπία από τον κυρΑλεξη, ή βαλ'του ότι έκανε παιδιά που βρήκαν μόνα τους το δρόμο τους κάποια στιγμή, δεν είχαν ανάγκη τη χρεοκοπημένη περιουσία του πατέρα τους.
Να δεις πως θα ανέβει αμέσως ο κυρΑλεξαρος.

vantono έγραψε: 20 Ιουν 2024, 14:52 Ψευτοτρίλημμα η φάση. Το βλέπω σαν καθοδηγούμενο υπέρ του τρίτου, του πιο Βασιλάκη Καΐλα απ' όλους, και προπαγάνδα κατά του μπον βιβερ 2ου.
Κυρπαντελίδικη προπαγάνδα.

Προχωκαγκούρικος αντίλογος.

Οκ, προς το παρόν έβαλα τον κο Γιώργο να χάνει τη γυναίκα του στα 60. Μπορείτε να αλλάξετε ψήφο αν θέλετε. Αν συνεχίσει να προηγείται με διαφορά μπορεί να τον βάλω να χάσει και κάνα παιδί.

κος Γιωργος χωρίς δεύτερη σκέψη.

Ή μαλλον με την αρχική μορφή του κειμένου, με τις αλλες μορφές δε θα παίξω.

Όπως το πάτε με τον κο Γιώργο θα με αναγκάσετε να του δώσω κάνα παιδί με αυτισμό ή κάτι τέτοιο.

micmic έγραψε: 20 Ιουν 2024, 14:56 Οκ, προς το παρόν έβαλα τον κο Γιώργο να χάνει τη γυναίκα του στα 60. Μπορείτε να αλλάξετε ψήφο αν θέλετε. Αν συνεχίσει να προηγείται με διαφορά μπορεί να τον βάλω να χάσει και κάνα παιδί.

αν ειναι να αλλαζεις τις ιστοριες τοτε ποιος ο λογος να τις γραφεις;

Πλέον και ο κος Κώστας έχει αλλαγή, έγινε πλούσιος στα 35 του.