Phorum.com.gr

Το 1825 ηταν ένα σημειο καμπης για την Ελληνικη Επανάσταση. Ο εμφυλιος στους Ελληνες ειχε φουντώσει για τα καλα και οι Οθωμανοι που το ειχαν δει αυτό κάλεσαν τον Ιμπραημ Πασα από την Αιγυπτο να καταπνιξει την επανασταση.

Ετσι το ιδιο ετος ο Ιμπραημ φτάνει στην Πελοπονησο και αρχιζει εκστρατεια τρομοκρατιας για να αναγκάσει τους Ελληνες να προσκυνησουν ενώ θεριζει οποιον αντιστεκεται όπως τον Παπαφλέσσα στις 20 Μαιου 1825 στο Μανιακι.

Λιγο πιο πριν στις 11 Μαιου ειχε καταλαβει το Νεόκαστρο και εκει επιασε αιχμαλώτους τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη, τον Ιωάννη Μαυρομιχάλη και τον Παναγιωτη Γιατράκο που υπερασπιζονταν το καστρο.

4 μηνες μετά όμως μετα από μεσολαβηση του Χαμιλτον, ο Ιμπραημ τους ανταλλάσει με τους Πασάδες Αλη και Σελίμ που ειχαν αιχμαλωτους οι Ελληνες στο Ναυπλιο.

Εν τουτοις όμως εβαλε τους 3 Μανιατες να ορκιστουν ότι δεν θα πολεμησουν ξανα και αυτοι και οι συγγενεις τους και θα παραμεινουν εντος οριων της Μάνης.

Ησυχος ο Ιμπραημ ότι εχει εξαγοράσει τους Μανιατες κατευθυνθηκε στο Μεσολογγι που πολιορκουσε ο Κιουταχης και ενωθηκε μαζι του.
Το επομενο ετος βλεποντας οι Μανιάτες ότι το Μεσολογγι οπου να ναι θα πέσει και ότι μετα αυτοι θα είναι ο επομενος στόχος αρχισαν να αναδιοργανωνονται και με την αρχηγια του Γεωργιου Μαυρομιχάλη εχτισαν ένα τειχος στον Αλμυρο την μοναδικη εισοδο από ξηρας στη Μάνη μηκους 1500 μετρων περιπου παχους 80 εκατοστων και υψους 2 μετρων.

Μετα την πτωση του Μεσολογγιου εφτασαν τα νεα στον Ιμπραημ ο οποιος θορυβημένος στέλνει επιστολη στον Μαυρομιχάλη και τον διατάζει να ερθει μπροστα του σε 10 μερες μαζι με τους αλλους Καπεταναιους της Μανης και να προσκυνησουν αλλιως θα εισβάλλει στη Μανη, θα σκοτώσει τους κατοικους της και θα γκρεμισει κάθε σπιτι και εκκλησια.

Όταν ελαβε την επιστολη ο Μαυρομιχάλης και οι υπολοιποι Καπεταναιοι του απαντησαν

“Από ημας τους ολιγους Ελληνας της Μάνης και τους λοιπους Ελληνας τους ευρισκομενους σε αυτην.

Προς τον Ιμβραημ Πασα της Αιγυπτου.

Ελαβαμεν το γραμμα σου, εις το οποιον ειδαμε να μας φοβεριζεις ότι αν δεν σου προσφέρουμε την υποταγην μας, θελεις εξολοθρευσεις τους Μανιατας και την Μανην.
Δια τουτο και εμεις σε περιμενωμεν με οσες δυναμεις θελησεις.

Οι κατοικοι της Μάνης γράφωμεν και σε περιμενωμεν”.

Τον Ιουνιο του 1826 ο Ιμπραημ φτάνει στην Καλαματα και από εκει ετοιμαζει 10000 ανδρες για επιθεση στη Μάνη.

Στο τειχος της Βεργας βρισκοντουσαν περιπου 2500 Ελληνες. 700 Μανιατες και 220 Πελοπονησιους υπο τους Γεωργιο και Αναστασιο Μαυρομιχαλη και τον Ηλια Κατσακο.

Επισης ηταν ο Στέφανος Πικουλακης με 200 Μανιατες 80 Πελοπονησιους και 60 Κρητικους

Ο Γεωργιος και Σταυριανος Καπετανακης Με 350 Μανιατες και 120 Πελόπονησιους

Ο Νικολαος Πιερρακος, οι Θωμας και Ηλιας Σταθακος και αλλοι Καπεταναιοι της Μανης με τους ανδρες τους.

Στις 21 Ιουνιου ο Ιμπραημ παρατάσσει τις δυναμεις του απεναντι από τους Ελληνες και ο ιδιος παρακολουθει από την Ναυαρχιδα του στον Μεσσηνιακο κολπο. Και με πορεια δυο ωρων υπο τους ηχους τυμπανων ξεκιναει για την Βεργα.

Στις 22 Ιουνιου το πρωι δινεται το σημα της επιθεσης και 8000 πεζοι με 2000 ιππεις υπο τις διαταγές του Κεχαγιαμπεη και του Σουλειμν Μπεη (Γαλλος αξιωματικος Οκταβ ντε Σεβ) κανουν εφοδο στο τειχος με πρωτους τους ατακτους πεζους.

Οι Αιγυπτιοι ατακτοι ριχνουν την πρωτη ομοβροντια αλλα δεν καταφερνουν τιποτα καθως οι σφαιρες τους σταματανε στο τειχος
Οι Μανιατες δεν αντιδρουν και περιμενουν να φτάσουν κοντα στο τειχος και όταν βρεθηκαν σε αποσταση δραστικου βεληνεκους μια ομοβροντια ξαπλωνει 300 από τους Αιγυπτιους στο χωμα.

Αλλα δεν κατάφεραν τιποτα καθως οι συνεχεις ομοβροντιες των αμυνομένων σταματησαν την επιθεση τους πριν φτάσουν στο τειχος και τους αναγκασαν να υποχωρησουν.

Ο Ιμπραημ εκνευριζεται και διατάζει ξανα εφοδο με ιππικο αλλα και η δευτερη εφοδος ειχε την ιδια τυχη με την πρώτη.
Αμεσως μετα τραβουν τα σπαθια τους και κανουν εξοδο στα στρατευματα του Ιμπραημ που ειχαν αρχισει να υποχωρουν σφαζοντας αρκετους.

Οι δε αξιωματικοι του Ιμπραημ διεταζαν τους στρατιωτες να γυρισουν και να πολεμησουν δερνοντας και σκοτωνοντας οποιον γυριζε να φυγει αλλα δεν καταφεραν να τους συγκρατησουν.

Φανερα θυμωμενος ο Ιμπραημ αλλαζει τακτικη και στέλνει τα τακτικα στρατευματα του με τους ευρωπαιους αξιωματικους να κανουν εφοδο αλλα ακομα και αυτή η επιθεση σταματα από τις από τις ομοβροντιες των Ελληνων.

Φρενηρης ο Ιμπραημ διατάζει συνεχεις επιθέσεις κατά κυματα μεχρι να σπάσουν οι Ελληνικες άμυνες αλλα δεν καταφέρνει τιποτα.

Χαρακτηριστικη περιπτωση είναι πως στη μάχη της Βεργας πηρε μερος και ένα νιοπαντρο ζευγάρι καθως συνεβη ο γάμος τους να είναι εκεινη τη μερα σε διπλανη εκκλησια και ετσι πηγαν στη μάχη και οι δυο μαζι με τα σογια τους.

Μάλιστα καποια στιγμη χτυπηθηκε στον ωμο ο αντρας και η γυναικα του του βγάζει την σφαίρα και του λεει

“Oριστε! Παρτην τωρα και παιξτου τη στην κεφαλη αυτουνου που σε βάρεσε!”

Μεχρι το απογευμα οι Αιγυπτιοι εχουν κανει 10 εφοδους και ολες ειχαν την ιδια τυχη. Σταμάτησαν πριν καν φτάσουν στο τειχος.

Ο Ιμπραημ εξαλλος διατάζει να συνεχιστουν οι επιθεσεις μεχρι να νυχτώσει αλλα καπου εκει λιγο πριν δυσει ο ηλιος μια ομάδα Μανιατων από τα Σκυφιανικα που βρισκονταν στο δεξι μερος τους τειχους αποφασιζουν να κανουν αιφνιδιαστικη εξοδο.

Ερποντας μεσα από τα χορτα και τα καλαμια περασαν αθεατοι από τους Αιγυπτιους και κατάφεραν να βγουν πισω τους.

Από εκει τους επιτέθηκαν ξαφνικά από αριστερα και οι Αιγυπτιοι αιφνιδιασμένοι υποχώρησαν ατακτα ενώ ο πανικος μεταδοθηκε σε ολο το στρατευμα του Ιμπραημ και εγινε ακομα μεγαλυτερος με τις φημες που κυκλοφορουσαν ότι εφτασαν δηθεν ο Κολοκοτρωνης με τον Πετρομπεη και 10000 ανδρες.

Τον πανικο και την ατακτη υποχώρηση των Αιγυπτιων την ειδαν και από το τειχος και ο Μαυρομιχάλης διατάζει γενικη αντεπιθεση με σπαθια.

Επικρατει πληρης διαλυση στον Αιγυπτιακο στρατο ο οποιος σκορπιζει μεχρι την Αγια Σιων στην Καλαματα.

Εξοργισμένος ο Ιμπραημ διατάζει να σταματησει κάθε επιθεση και αποσυρεται για να σχεδιάσει τις επομενες κινησεις του. Η πρωτη μερα του αφησε 500 νεκρους, υπερπολλαπλασιους τραυματιες και μια τεράστια αποτυχια.

Ο Σουλειμαν Μπεης ακουει τα σχολιανα του από τον Ιμπραημ για την αποτυχια του να διαλυσει ένα στρατο ξυπολητων αλλα του αντιπροτεινει ένα άλλο σχέδιο για να κερδισει την μάχη.

Το κυριο προβλημα του όπως ειπε ο Σουλειμαν Μπεης ηταν οι Μανιάτες. Αν τους αναγκάσει να παραδοθουν η να φυγουν, τοτε οι υπολοιποι δεν θα μπορεσουν να αντισταθουν.

Το σχέδιο του Σουλειμαν Μπεη ηταν διαβολικο και στρατιωτικα αρτιο.

Ο Ιμπραημ θα εστελνε στρατο με πλοια να εισβάλλουν στη Μάνη από θαλασσης και να καταλαβουν το Λιμένι και την Τζιμοβα (Αρεοπολη) που ηταν οι βασεις των Μαυρομιχαλαιων και αλλων ισχυρων καπεταναιων.

Ετσι οι Μανιατες στην Βεργα όταν θα το μαθαιναν αυτό ειτε θα γυριζαν πισω να υπερασπιστουν τα σπιτια τους οποτε θα αποδυναμωνονταν η αμυνα στη Βεργα ειτε ακομα καλυτερα θα παραδινονταν για να μην πιαστουν στο δοκανο μεταξυ δυο στρατων.

Ο Ιμπραημ συμφωνησε με αυτό το σχέδιο και διέταξε ένα στολισκο με 2000 ανδρες να πλευσει νοτια και να εισβάλλει στη Μάνη από τη θαλασσα.

Την επομενη μερα ξαναρχισαν οι εχθροπραξιες από το πρωι παλι με επιθεσεις κατά κυματα αλλα μετα το χτεσινο σοκ που επαθαν οι επιθεσεις τους είναι πολύ χλιαρές και αποκρουονται με μεγάλη ευκολια.

Οσο γινονταν αυτά στην Βέργα ο στολισκος του Ιμπραημ εφτανε στη Μανη και από εκει εψαχναν να βρουν μερος κατάλληλο για αποβαση.
Επέλεξαν τον κολπο της Μαλσοβας κοντα στον Πυργο του Χρηστέα οπου θεωρουσαν ότι θα ηταν ερημος καθως ηξεραν ότι οι ανδρες του ηταν στην Βεργα.

Εν τουτοις όμως ο Καπεταν Στρατης Χρηστέας δεν ειχε παει στην Βεργα καθως δεν του το επετρεπε η ηλικια του (80 ετων) και ειχε μεινει στον Πυργο του (ειχε στειλει όμως μεγαλο μερος των ανδρων του εκει). Ο Καπεταν Χρηστέας ηταν μπαρουτοκαπνισμένος καπετάνιος και παλιος κουρσάρος με εμφανη τα σημαδια της παλιας του δραστηριοτητας. Ειχε 2 ουλες από σπαθιες στο προσωπο και 3 ουλες από σφαίρες στο στηθος καθως και πολλα αλλα σημαδια από πολεμικα τραυματα σε χέρια και ποδια.

Ετσι ετοιμαστηκαν για αποβιβαση εκει.

Όμως ο γερο Χρηστέας τους πηρε ειδηση μολις τους ειδε να παραπλεουν την Καρδαμυλη και εστειλε σημα να ερθει οποιος μπορει να βοηθησει και αμεσως αρχισαν να μαζευονται οσοι υπηρχαν στα γυρω χωρια, γεροι, γυναικες, παιδια, καλογέροι κτλ.

Και μαλιστα καποιοι αρχισαν να τρολλαρουν τους Αιγυπτιους φωνάζοντας τους το εξης:

“Γενιά της Μάνης είμαστε, σκλάβοι δεν θα γινούμε...
Κοπιάστε βρε τουρκόγυφτοι και τότε θα τα πούμε.
Της Μάνης γιόκες είμαστε, τους Τούρκους ποιος φοβάται;
Αυτούς τσε τις φοβέρες τους, όλοι βρε κατουράτε!...”

Οι Αιγυπτιοι δεν τους εδωσαν σημασια και συνεχισαν τις ετοιμασιες για αποβαση ενώ ο Χρηστεας με οσους ηρθαν και τους δικους του ανδρες οχυρωθηκαν στη βραχονησιδα του κολπου, στον Πυργο και την παραλια.

Ο στολισκος του Ιμπραημ πλησιασε για να αποβιβάσει τους στρατιωτες και τοτε ο Καπεταν Χρηστέας εδωσε το συνθημα πυροδοτωντας το Κανονι “Koψαχειλα” ένα τεράστιο Βενετσιανικο κανονι που ειχε κουρσέψει χρονια πριν από ένα Βενετσιανικο γαλιονι.

Μαλιστα με τη βολη αυτή εσπασε ένα κομμάτι από το χειλος του κανονιου (καθως ειχε χρονια να χρησιμοποιηθει) και εκτοτε εμεινε γνωστη ως Κοψαχειλα.

Η πρωτη βολη του γερο Χρηστέα βρηκε στη ναυαρχιδα του στολισκου και γκρέμισε τη σημαια του Ιμπραημ η οποια επεσε φλεγόμενη προκαλωντας ιαχες απο την πλευρα των Μανιατων και ο γερο Χρηστέας θυμηθηκε τις παλιες του μερες που ηταν κουρσάρος.

Μετα πηρε τη θέση του ο εγγονος του Στέφανος ο οποιος συνεχισε τις ομοβροντιες με την Κοψαχειλα και τα κανονια του Πυργου παράλληλα με ντουφεκιες από τον κοσμο που ειχε οχυρωθει στη βραχονησιδα και την παραλια και δεν μπορεσαν να πλησιασουν για αποβιβαση.

Ηταν τοσο ισχυρες οι ομοβροντιες που οι Αιγυπτιοι νομιζαν ότι ηρθαν αντιμετωποι με μεγάλο τακτικο στρατο και εγκατέλειψαν το σχεδιο για αποβαση στη Μαλσοβα.

Ετσι κατευθυνθηκαν νοτια προς την Τραχηλα την οποια και κανονιοβολησαν χωρις αποτελεσμα όμως καθως το χωριο ηταν ερημο επειδη οσοι ειχαν μεινει ειχαν παει στον Πυργο του Χρηστέα.

Δεν αποβιβαστηκαν ουτε εκει όμως καθως όταν ο Χρηστέας καταλαβε ότι πανε προς τα εκει εστρεψε τα κανονια προς το μερος της Τραχηλας και συνεχισε να τους κανονιοβολει καθως ηταν ακομα εντος βεληνεκους των κανονιων του.

Ετσι οι Αιγυπτιοι εγκατελειψαν και αυτή την προσπάθεια αποβασης και πηγαν νοτιοτερα προς Τζιμοβα.

Για την ιστορια η Κοψαχειλα παρέμεινε στον Πυργο του Χρηστέα μεχρι που μεταφέρθηκε στο χωριο Αγιος Δημητριος οπου υπηρχε εθιμο να ριχνουν κανονιες δυο φορες το χρονο στην επετειο της μάχης και στην γιορτη του Αγιου Δημητριου.

Αυτό κράτησε μεχρι το 1936 καθως εκεινη τη χρονιια το 200+ ετων κανονι (ειχε σφραγιδα 1700 πανω του) δεν αντεξε εσκασε και κομματιαστηκε με μεγάλο κροτο.

Τα κομματια της μεχρι και σημερα είναι σκορπια στο σημειο που εσκασε.

Συνεχιζεται...

Mήπως ήσαν Αλβανοί;


viewtopic.php?f=11&t=51536&start=15#p3292851

Ο στολισκος εφτασε στο κολπο του Διρου τα ξημερωματα της ενώ μερικα αλλα πλοια κατεβηκαν λιγο πιο κάτω για να επιτεθουν στον Πυργο του Πετρομπεη στο Λιμένι οπου εμαθαν ότι εκει μονο γυναικοπαιδα είναι μαζεμενα.

Όμως εκει συναντησαν αντισταση. Καθως δεν υπηρχαν ανδρες στον Πυργο επειδη ολοι ηταν στην Βεργα ανελαβε τα κανονια ο 17χρονος Λουκής Λουκέας από Λακκο Οιτυλου μαζι με τη βοηθεια των μικροτερων αδελφων του και αλλων παιδιων που ηταν στον Πυργο.

Ο Λουκεας κανονιοβολει τους Αιγυπτιους και δεν τους αφηνει να πλησιασουν τον Πυργο του Πετρομπεη ως που τους αναγκασε να γυρισουν στο Διρο. Καθως και τα υπολοιπα πλοια που ειχαν επιχειρησει να κανονιοβολησουν την Χαρια χτυπηθηκαν από τα κανονια του Πυργου του Πικουλακη και γυρισαν και αυτοι πισω. Αλλα αποβιβασαν 350 ανδρες στην περιοχη οσους προλαβαν δλδ πριν κανονιοβοληθουν.

Στις 24 Ιουνιου ο Ιμπραημ είναι αποφασισμένος να τους τελειωσει και ετσι θα ριξει εναντιον τους ολο τον ογκο του στρατου του στη Βεργα για να τους σπασει.

Η μαχη ξεκινάει με εφοδο και πάλι των Αιγυπτιων η οποια και παλι συγκρατειται από τους αμυνομενους στη Βεργα αλλα την ιδια στιγμη προς μεγάλη τους εκπληξη οι Αιγυπτιοι δεχονται αιφνιδιαστικη επιθεση από την πλευρα της Αγιας Τριάδας οπου ειχαν φτάσει ενισχυσεις από την Μάνη.
Πιασμενοι μεταξυ δυο πυρών δεν ειχαν άλλη επιλογη από το να υποχωρησουν αλλιως δεν θα εμενε κανεις τους ζωντανος.

Παραλληλα με όλα αυτά τα ξημερωματα της 25ης Ιουνιου οι Αιγυπτιοι εχουν καταφέρει επιτέλους να κατεβάσουν αποσπασματα στην ξηρα και αθεατοι με την καλυψη του σκοτους κατάφεραν να συλλαβουν μερικους γερους και γριες που κοιμοντουσαν στα χωραφια (εποχη θερισμου) και να τους σφάξουν.

Αναμεσα σε αυτους ηταν και ο αδελφος του Αναγνωστη Πατσουράκου με την γυναικα του και το 2 ετων παιδι τους.
Πανω στον πανικο ετρεξαν να κρυφτουν αλλα το παιδι τους ξεφυγε και εμεινε κοντα σε ένα πηγάδι. Οι καβαλλαρηδες του Ιμπραημ τους προσπερασαν καθως δεν τους ειδαν και εφυγαν

Ενας Αραβας καβαλλαρης που ειχε μεινει πισω όμως ειδε το παιδι στο πηγάδι μονο του και το χτυπησε με τη λογχη του.
Μολις το ειδε αυτό η Πατσουρακαινα βγηκε από τον θαμνο που κρυβοταν επεσε πανω στον καβαλλαρη τον γκρεμισε από το αλογο και με το δρεπανι της του εκοψε το λαρυγγι.

Μετα πηραν τα οπλα του και το χτυπημενο παιδι τους και εφυγαν για να ειδοποιησουν τους αλλους.

Άλλο χαρακτηριστικο και πλεον γνωστο παράδειγμα ηταν αυτό της 15χρονης Πανωριας Βοζίκη την οποια την εστειλε η μανα της αξημερωτα να παει φαγητο στον πατέρα της που θεριζε στο χωράφι.

Όταν εφτασε εκει βρηκε δυο Αιγυπτιους να εχουν πιασει τον πατέρα της και να προσπαθουν να τον δεσουν για να τον πιασουν αιχμαλωτο.
Χωρις να χάσει χρονο επέσε πανω στον ένα Αιγυπτιο ο οποιος δεν προλαβε να αντιδρασει πριν του κοψει το λαιμο με το δρεπανι.

Ο δευτερος Αιγυπτιος αιφνιδιαστηκε και πριν προλαβει να κανει κατι ειχε λυθει ο γερο-Βοζικης ο οποιος του πηρε το σπαθι και τον κάρφωσε στην κοιλια.

Αμεσως μετα πατέρας και κορη εφυγαν για να σηκωσουν συναγερμο.

Και δεν είναι οι μονες που μνημονευονται καθως πολλες γυναικες διακριθηκαν σε αυτή τη μάχη.

Όπως η Σταυριάνα Σάββαινα, η Ιωάννα Γιατράκου, η Γερακαρινα, η κόρη του Παναγιώταρου Βενετσανάκη Μαρία, η Πολυξένη Καβάκου, η Ελένη Λαμπροπούλου, η Δημητράκαινα, η Πικολάκαινα, η Γραφάκαινα, η Διακουμάκαινα, η Καλοειδίνα, η Ρογκάκαινα και άλλες.

Οι Μανιατες δεν ειχαν καταλαβει τιποτα για την αποβαση και οι Αιγυπτιοι αρχισαν να περικυκλωνουν σιγα την Τσιμοβα.

Αλλα εκεινη την ωρα αξημερωτα ετυχε να περνάει ο Πρωτοσυγκελος του Δεσποτη ο Ρηγανακος για να παει να λειτουργησει στο Διρο και από άλλο μονοπάτι ερχοταν ο Παπα-Πουλακος για να λειτουργησει στον Αγιο Νικωνα και ειδαν τους Αιγυπτιους να ερχονται.

Χωρις να χάσουν χρονο ετρεξαν και αρχισαν να χτυπανε τις καμπανες ειδοποιωντας τον κοσμο ότι γινεται εχθρικη εισβολη.

Το πρωτο συναισθημα ηταν πανικος όπως είναι και φυσιολογικο αλλα πολύ γρηγορα τους πέρασε και παροτι ηταν γεροντες και γυναικοπαιδα αποφάσισαν να αντισταθουν.

Ανοιξαν μπαουλα και καταπακτες και πηραν ότι οπλα ειχαν απομεινει ενώ οσοι δεν ειχαν πηραν μαχαίρια δρεπανια και ξυλα και οι γυναικες εκανα τις ποδιες τους τσαντες και εβαζαν πετρες μεσα.

Οι Αιγυπτιοι εχασαν το πλεονεκτημα του αιφνιδιασμου και βρεθηκαν σε δυσκολη θεση η οποια εγινε ακομα πιο δυσκολη όταν βρεθηκαν αυτοι περικυκλωμενοι από εκατοντάδες εξοργισμενους Μανιατες κάθε ηλικιας οι οποιοι επεσαν πανω τους με ότι ειχε ο καθένας και μετα από λιγο ηρθε και ο Κωνσταντης Μαυρομιχάλης με 150 δικους του . Ενώ ερχονταν και ενισχυσεις αλλων 200 Μανιατων του Πιερρου και του Δημητριου Μαυρομιχάλη.

Το εξοργισμένο πληθος τους περικυκλωσε και τους χτυπουσε με ότι εβρισκε. Αρχικα από μακρια με βροχη από πετρες από τα γυναικοπαιδα και σε λιγο κατεβηκαν κατω πληθος υπο την καθοδηγηση 2 Αρχιερεων και κληρικων κραδαινοντας δρεπανια, μαχαιρια και ξυλα (και οσοι ειχαν οπλα).
Ανοιγαν κεφαλια με πετρες, εκοβαν λαιμους με δρεπανια και χτυπουσαν με μαχαιρια και ξυλα η ακομα και με τα χερια και με τα δοντια.

Οι Αιγυπτιοι αιφνιδιασμενη διαλυθηκαν και βουτουσαν στη θαλασσα για να γυρισουν κολυμπωντας στα πλοια τα οποια δεν τολμουσαν να πλησιασουν από φοβο μην κανονιοβοληθουν (ξανα).

Μαλιστα μια από αυτές τις γυναικες ειχε παρει στο κυνηγι έναν Τουρκαλβανο με ένα ξυλο και του φωναζε να σταματησει να την αποζημιωσει για τα σταχυα που της εκαψε.

Ο Τουρκαλβανος επεσε στη θάλασσα για να σωθει αλλα η γυναικα επεσε και αυτή πισω του και τον ακολουθησε.

Τελικα τον προλαβε και τον επνιξε στο νερο.

Οι Αιγυπτιοι ηταν ακαλυπτοι και περικυκλωμενοι, οι πετρες επεφταν βροχη στα κεφαλια τους και εκεινη τη στιγμη φανηκαν εχθρικες ενισχυσεις 350 Αιγυπτιων που ειχαν αποβιβαστει στην Καυκαρια και επεστρεφαν στο Διρο.

Αλλα δεν προλαβαν να μπουν στη μάχη γιατι τους προλαβαν οι Μανιατες του Δημητριου Μαυρομιχάλη και από τους 350 καταφεραν να γλιτώσουν οι 65 και αυτοι γιατι βουτηξαν στη θαλασσα από τα παρακειμενα βράχια για να σωσουν τη ζωη τους.

Μεχρι το τελος της ημέρας οι Αιγυπτιοι μετρουσαν 1000 νεκρους σε απωλειες ενώ οι Μανιατες 19 ενώ 2 γυναικες μονο αιχμαλωτιστηκαν από τους Αιγυπτιους. Η Τζατζονυφη και η Κυριακω Τζατζουλινα.

Αναμεσα στους νεκρους ηταν και ο 16χρονος γιος του Γεωργιου Γερακαρακου. Όταν η μανα του η Γερακαρακαινα τον ειδε να πεφτει νεκρος, πηρε το ντουφεκι του και ξεκανε μονη της τον φονια του γιου της και μετα συνεχισε να πολεμα με το ντουφεκι του γιου της σκοτωνοντας Αιγυπτιους με κάθε σφαιρα.

Ο στολισκος δεν επιχειρησε άλλη αποβαση και γυρισε πισω στην Καλαματα οπου ο Ιμπραημ βρισκοταν σε κατασταση τρέλας καθως ειχε ηττηθει 2 φορες και ακομα χειρότερα τη δευτερη φορά ειχε ηττηθει από γυναικοπαιδα.

Ανικανος να το χωνεψει ορκιστηκε εκδικηση και εφυγε για την Τριπολη για να παρει ενισχυσεις και να ξαναγυρισει.

Από την Τριπολη εξαπολυει επιθεσεις σε Κορινθια και Κυνουρια αλλα τις περισσοτερες φορές αποκρουεται καθως οι Ελληνες μετα τις νικες σε Βεργα και Διρο ειχαν αναθαρρησει και δεν φοβονταν πλεον τον Ιμπραημ (if he can bleed we can beat him).

2 μηνες μετα το ρεζιλικι του στη Μανη ο Ιμπραημ αποφασιζει να ξαναεισβαλλει αυτή τη φορά από ξηράς μεσω Μυστρά.
Από το Μυστρα ο στρατος του θα κατέβαινε νοτια από το βουνο και θα εμπαινε στην Ανατολικη Μάνη.

Το σχέδιο του ηταν το εξης:

Θα γινονταν δυο επιθεσεις. Μια κυρια στον αξονα Γυθειου-Πασσαβα-Τσιμοβα και μια δευτερευουσα στα Βαρδουνοχωρια.
Αφου θα ειχε διασπάσει την αμυνα των Μανιατων θα εισεβαλλε στη Μανη ανενοχλητος από τα περάσματα της Γιατρισσας.

Αυτό όμως το εμαθαν ο Πετρομπεης και οι λοιποι καπεταναιοι και αρχισαν να προετοιμαζονται.

Συνεχιζεται...

Στις 27 Αυγουστου ο Αιγυπτιακος στρατος φτάνει στον Πασσαβα αλλα βρισκει σθεναρη αντισταση δυτικα από τον Κοσσονάκο και τον Γεωργιο Μαυρομιχάλη που ειχαν ταμπουρωθει στο περασμα της Λαγκαδας και καθηλωνονται εκει.

Στις 28 νεες μανιατικες ενισχυσεις καταφθάνουν υπο τον Κατσάκο αναγκάζοντας τους Αιγυπτιους να συμπτυχθουν στον Πασσαβα.

Ο Ιμπραημ αποφάσισε τοτε να αλλαξει σχεδιο και να περάσει από Σκυφιάνικα και Πολυτσάραβο παρακαμπτωντας την Λαγκάδα.

Οι Αιγυπτιοι προσπερνουν την Λαγκάδα και καταλαμβανουν Αρχοντικο, Μαλτσίνα, Κοκκινα Λουρια και Αγιο Νικολαο.

Αλλα εκει βρεθηκαν σε αδιεξοδο. Όλα τα περάσματα ηταν πιασμένα από Μανιατες και ηταν αδυνατον να περάσουν από εκει. Αν δεν μπορουσαν να περάσουν μια φορά από την Λαγκάδα από τα υπολοιπα δεν μπορουσαν δεκα.

Τοτε εκει βρεθηκε ενας προδοτης. ο Γεωργιος Μποσινας ενας μικροκαπεταναιος από την Μάνη ο οποιος με διαφορα ανταλλαγματα δεχθηκε να οδηγησει το στρατο του Ιμπραημ από ένα μικρο αγνωστο πέρασμα στην Τσεσφινα οπου η μονη αντισταση και αυτή αν υπηρχε θα ηταν από τν Καπεταν Κυριακο Σταθακο που ειχε τον Πυργο του εκει. Ο Μποσινας ηξερε ότι υπηρχαν ελαχιστοι ανδρες εκει καθως οι περισσοτεροι μαζι με 2 γιους του Σταθακου ηταν μαζι με τον Πετρομπεη.

Αν περνουσαν από τον Σταθακο το σχεδιο ηταν να περασουν από την Τσεσφινα στα Βαρδουνοχώρια και από εκει στο Οιτυλο.

Αν το σχέδιο πετυχαινε τοτε ο Ιμπραημ θα ειχε κοψει τη Μανη στα δυο και θα ηταν πολύ ευκολο να τους κατακτησει καθως θα ειχε κοψει και τους στρατους της Μανης στα δυο.

Ετσι οριζει τον Χουσνι Μπεη αρχηγο της εμπροσθοφυλακης με εντολη να καμψει την αντισταση του Σταθακου για να περάσει ο στρατος από εκει αλωβητος.

Ο Σταθακος όμως με οσους ανδρες ειχε κλεινεται στον Πυργο του και αμυνεται γενναια αποκρουωντας κάθε επιθεση και καθυστερει τον Ιμπραημ μεχρι να μαζευτουν οι Μανιατες.

Εν τουτοις όμως ο Πυργος μοιραια θα επεφτε καθως οι υπερασπιστές του ηταν ελαχιστοι.

Αλλα ο Σταθακος ηταν αποφασισμένος να τους κρατησει οσο περισσοτερο μπορουσε μεχρι να μαζευτουν οι υπολοιποι Μανιατες και να σταματησουν τον Ιμπραημ.

Όταν εγινε κατανοητο ότι δεν γλιτώνουν αποφάσισαν να κανουν μια τελευταια θυσια.

Ο Σταθακος υποκριθηκε ότι προσκυνάει και ζητησε να παραδοθει στον Μποσινα αντι να για τον Ιμπραημ.

Ο Μποσινας δέχτηκε και πηγε με ένα αποσπασμα Αιγυπτιακο να παραλαβει τον Πυργο.

Ο Σταθακος εμφανιστηκε εξω απο τον Πυργο με τη συνοδεια του και με τον νεοτερο γιο του και την 16χρονη κορη του Κυριάκω. Συνολο 7 ατομα.

Πριν προλάβουν να πουν τιποτα για παράδοση η κορη του Σταθάκου τράβηξε πιστολι και χτυπησε τον Μποσινα στο στηθος φωναζοντας “Παρτα προδοτη!” τον οποιο αποτελειωσε ο γιος του Σταθακου με άλλη μια βολη στην καρδια δινοντας το συνθημα και στους αλλους 4 συνοδους να χτυπησουν τους Αιγυπτιους και αναψε το ντουφεκιδι. Ισα που προλαβαν να ξανακλειστουν στον Πυργο πριν πολιορκηθουν.

Ο Σταθακος και οι ελάχιστοι υπερασπιστες του Πυργου εκαναν μπορουσαν αλλα μεχρι το μεσημέρι τους τελειωσανε τα πυρομαχικα.

Ετσι βγηκαν από τον Πυργο με σπαθια στα χέρια. 3 ατομα σκοτώθηκαν 2 αντρες και 1 γυναικα και οι υπολοιποι πιαστηκαν αιχμαλωτοι.

Τους πηγανε στον Ιμπραημ. Αναμεσα στους αιχμαλωτους ο Καπεταν Σταθακος και 2 παιδια του. Ο Νικολαος και η Κυριακω και η γυναικα του Νικολαου η Λουνιτσα.

Ο Ιμπραημ προτιθεται να τους χαρισει τη ζωη αν προσκυνησουν.

Ο Σταθακος του απαντάει φτυνοντας τον “χιλιες φορες ο θανατος”.

Πριν τους παρουν ο Ιμπραημ τους σταματάει.

Γυριζει στη Λουνιτσα και της λεει “Eσυ εισαι πολύ ομορφη για να πεθάνεις. Θα σε παρω μαζι μου” αν και η τελευταια φράση χαθηκε κατω από τα βρισιδια του αντρα της όπως τον επαιρναν για αποκεφαλισμο.

Οσο για τη Λουνιτσα εμεινε αιχμαλωτη του Ιμπραημ.

Η θυσια του Σταθακου όμως δεν πηγε χαμένη. Εδωσε ακριβως οσο καιρο ηθελαν οι καπεταναιοι για να ετοιμαστουν και φυσικα το ηρωικο
παραδειγμα του τους ενπνευσε.

Ετσι ταμπουρωθηκαν στο περασμα Δερβεν-Φουρκα και περιμεναν τον Αιγυπτιακο στρατο.

Η εμπροσθοφυλακη τους αντιληφθηκε και αρχισαν να βάλλουν εναντιον τους αλλα οι Μανιατες καλα κρυμμενοι δεν αντιδρουσαν αλλα ειχαν το δάχτυλο στη σκανδάλη εχοντας ηδη στοχευσει και ο καθενας από έναν Αιγυπτιο.

Αυτό ενθαρρυνε τους Αιγυπτιους που αρχισαν να πλησιαζουν και μολις βρεθηκαν σε αποσταση ασφαλους βολης διοηκε το σημα και μια ομοβροντια διέλυσε τις πρωτες γραμμες της εμπροσθοφυλακης ριχνοντας τους ολους νεκρους εκτος από δυο που καταφεραν να ξεφυγουν.

Οι δυο που ξεφυγαν πηγαν στον Χουσνι Μπεη και του ειπαν ότι επεσαν σε ενεδρα.

Ο Χουσνι διατάζει ένα αποσπασμα να κανει εφοδο με λογχες πιστευοντας ότι θα ξεμπερδεψει γρηγορα με τους λιγους που τους στησανε ενεδρα.
Αλλα οι Μανιατες παρέμειναν ταμπουρωμένοι και μολις εμφανιστηκαν οι τακτικοι που εκαναν εφοδο με λογχες τους εριξαν μια ομοβροντια ξαπλωνοντας την πρωτη σειρα.

Η επιθεση σταματησε αλλα ο Χουσνι διεταξε ανασυνταξη και επιθεση ξανα η οποια όμως ειχε την ιδια τυχη με την πρωτη.

Ο Χουσνι Μπεης φοβηθηκε ότι αν αποτυχει ποιος τον γλιτωνει μετα από τον Ιμπραημ και διατάζει και άλλη εφοδο αλλα αυτή τη φορα με ολοκληρη την εμπροσθοφυλακη.

Ετσι στις 1 το μεσημερι ολοκληρη η εμπροσθοφυλακη ξεχυνεται αλαλαζοντας κατά των Μανιατων οι οποιοι παραμενουν ατάραχοι και με συνεχεις ομοβροντιες ξαπλωνουν σειρες Αιγυπτιων στο χώμα.

Στο μεταξυ ο Ιμπραημ εχει αντιληφθει ότι η εμπροσθοφυλακη του σταματησε και διεταξε να παρουσιαστει αμεσως ο Χουσνι Μπεης μπροστα του για να εξηγηθει.

Μετα τις εξηγησεις του Μπεη τον καθαιρεσε και ανελαβε ο ιδιος την διευθυνση της μάχης.

Αποφάσισε ο κυριος ογκος του στρατου του να κανει ελιγμο για να υπερκεράσει και να πλαγιοκοπησει τους Μανιατες. Ει δυνατον και να τους περικυκλωσει.

Ετσι διεταξε ένα σωμα και μια πυροβολαρχια να ελιχθουν προς το χωριο Κουρκουτσιλι και τον παρακειμενο λοφο χτυπωντας του από δεξια ενώ ο κυριος ογκος του στρατου θα εκανε εφοδο σε μια προσπαθεια να τους πιασει στο δοκανο.

Καθως το εδαφος δεν τον ευνοουσε καθυστερησε η μετακινηση των κανονιων στον λοφο (τα μετεφεραν με τα χέρια λογω ανωμαλου εδαφους) και η επιθεση βασει του σχεδιου του Ιμπραημ εγινε στις 7 το απογευμα.

Οι Μανιατες που ειχαν δει τις κινησεις του Ιμπραημ καταλαβαν τι θελει να κανει αλλα παρεμειναν στις θεσεις τους με σκοπο να τον κρατησουν καθηλωμενο οσο περισσοτερο μπορουσαν.

Η επιθεση ηταν σφοδρη αλλα και αυτή απέτυχε. Τα κανονια καθυστέρησαν να χτυπησουν τους Μανιατες καθως μεχρι να τα φερουν να τα στησουν να τα γεμισουν και να ριξουν αργησαν πολύ, η επιθεση ειχε καθηλωθει και από λαθος των σκοπευτων εριχναν στο γάμο του Καραγκιοζη με τις
μπαλες να περνανε πανω από τα κεφάλια των Μανιατων. Εκαναν συνεχεις διορθωσεις αλλα τελικα τους πηρε το σκοτάδι χωρις να καταφέρουν να τους κανονιοβολησουν και με την νυχτα εληξαν προς το παρων οι εχθροπραξιες.

Το ιδιο βραδυ οι Καπεταναιοι καταλαβαν ότι αν παραμεινουν εκει θα είναι sitting duck target για τα κανονια καθως μεχρι το επομενο πρωι θα ειχαν διορθωσει το βεληνεκες και αποφάσισαν να συμπτυχθουν σε δευτερη γραμμη αμυνας στη Λακκα Στεφανακου στην εξοδο της Δερβεν-Φουρκας.

Ετσι τα μεσανυχτα αποσυρθηκαν αθορυβα προς τις προκαθορισμενες θεσεις τους.

Ο Ιμπραημ από την άλλη που αγνοουσε ότι οι Μανιατες ειχαν υποχωρησει δινει σημα για γενικη εφοδο στις 4 το πρωι αλλα προς μεγαλη του εκπληξη δεν βρηκε κανεναν εκει.

Καταλαβε ότι του ξεφυγαν μεσα στη νυχτα και διαταζει τον Οσμάν Μπεη να παρει τους ανδρες του και μια πυροβολαρχια και να καταδιωξει τους Μανιατες μεσω του περασματος Δερβεν-Φουρκα καταλαμβάνοντας το Πολυτσάραβο για να τους αποκλεισει τελειως.

Ο Οσμαν Μπεης εκανε όπως διαταχθηκε αλλα στις 7 το πρωι φτάνοντας η εμπροσθοφυλακη τουστην Λακκα Στεφανακου δεχτηκε πυρα μετωπικα αλλα και από τις δυο πλευρες του περασματος.

Εχοντας πεσει μεσα σε κλοιο 3 πυρων εφυγαν από το μονο διαθεσιμο δρομο. Εβαλαν οπισθεν με οσους τους ειχαν απομεινει καθως οι περισσοτεροι σκοτωθηκαν.

Ο Οσμαν Μπεης διεταξε να κινηθει ολο το σωμα του προς εκεινη την κατευθυνση για να διανοιξει το δρομο αλλα το εδαφος ηταν ανωμαλο εκει και εχασαν τη συνοχη τους.

Οι Μανιατες ανοιξαν αραιο πυρ εναντιον τους και αρκετοι από τους Αιγυπτιους αρχισαν να πανικοβαλλωνται πυροβολωντας από μακρια τους Μανιατες χωρις κανενα αποτελεσμα καθως η μεγάλη αποσταση εκανε τα πυρα τους ανωφελα.

Ο Οσμαν Μπεης διεταξε να γυρισουν τα κανονια και να τους κανονιοβολησουν αλλα με την πρωτη βολη καθως το εδαφος ηταν ανωμαλο και σαθρο τα κανονια ανατραπηκαν και επαθαν ζημιες.

Οι Μανιατες βλεποντας ότι οι Αιγυπτιοι εχουν αρχισει και πανικοβαλλονται, πυροβολουν στο γάμο του Καραγκιοζη και τα κανονια τους αχρηστευθηκαν ενθαρυνθηκαν και συνεχισαν ψυχραιμοι το αραιο πυρ μεχρι να πλησιασουν οι Αιγυπτιοι στο δραστικο βεληνεκες τους.

Όταν μπηκαν εκει ένας καταιγισμος πυρων τους αποδεκάτισε και μετα από διωρη μάχη ο Οσμαν Μπεης αναγκαστηκε να υποχωρησει καθως θα καταστρεφοταν. Οι Μανιατες ηταν καλα ταμπουρωμενοι ενώ οι δικοι του ηταν ακαλυπτοι στη μεση ενός δρομου.

Ο Ιμπραημ εξαλλος ειδε άλλο ένα σχεδιο του να ναυαγει και καταλαβε ότι με κατά μετωπον επιθεσεις δεν βγάζει ακρη. Είναι αδυνατον να τους νικησει κατά μετωπον σε αυτό το εδαφος. Ειδικα όταν πολεμαει έναν εχθρο που ξερει τα μερη αυτά σαν την παλαμη του χεριου του.

Συνεχιζεται...

Τεράστιοι Μαυρομιχαλαίοι
Το έθνος σας οφείλει την λευτεριά του

Νετο Γκουερινο έγραψε: 14 Δεκ 2023, 15:25 Τεράστιοι Μαυρομιχαλαίοι
Το έθνος σας οφείλει την λευτεριά του

Την εποχη που η Επανασταση σιγοσβηνε μεσα στον εμφυλιο οι Μανιατες ορθωσαν το αναστημα τους στον Ιμπραημ που ηταν ανικητος μεχρι τοτε και τον εκαναν να ματώσει.

Χωρια που πηγαν να τον δολοφονησουν και να τον πιασουν αιχμάλωτο και τις 2 φορες μεσα στην ιδια μερα.

Αποφάσισε να τους προσπεράσει και να τους υπερφαλαγγισει μεσω του κακοτράχαλου μονοπατιου του Προφητη Ηλια το οποιο ηταν ενας στενος δρομος πανω σε γκρεμο αλλα θα τους εφερνε στα νωτα των Μανιατων.

Ετσι διεταξε τον Οσμάν Μπεη να ξεκινησει παραπλανητικη επιθεση στις 12 το μεσημερι ενώ παράλληλα ο Χουσνι Μπεης (ο οποιος πηρε μια δευτερη ευκαιρια) να ανεβει στο μονοπάτι με τους στρατιωτες του και να τους βγει από πισω περιπου στις 3 το απογευμα.

Το σχεδιο του ηταν στρατιωτικα αρτιοτατο. Αλλα δεν πετυχε.

Πρωτον γιατι το μονοπατι ηταν τοσο κακοτραχαλο και επικινδυνο που ο Χουσνι Μπεης εκανε 8 ωρες να το περάσει με αποτελεσμα να αναβληθει και η παραπλανητικη επιθεση για το επομενο πρωι.

Και δευτερον γιατι οι Μανιατες ειχαν δει τι παει να κανει ο Ιμπραημ (και με λιγη βοηθεια από καποιους που δραπετευσαν από το Αιγυπτιακο στρατοπεδο) και αποφάσισαν να συμπτυχθουν στην τριτη γραμμη αμυνας τους στον Πολυτσαραβο κατά τη διαρκεια της νυχτας.

Εκει ταμπουρωθηκαν στην βορειοανατολικη ακρη του χωριου και εκει εφτασαν αλλοι 1000 ανδρες ως ενισχυσεις.

Το επομενο πρωι ο Ιμπραημ διατάζει να γινει η παραπλανητικη επιθεση και παραλληλα να επιτεθει και ο Χουσνι από πισω αλλα προς μεγάλη εκπληξη ολων παλι δεν βρηκαν κανεναν εκει.

Ο Ιμπραημ ειχε πρασινισει γιατι δευτερη φορά την παταγε με τον ιδιο τροπο και πλεον ειχε αρχισει να εξαντλειται η υπομονη του.

Αλλα εκτος από την υπομονη του ειχε εξαντληθει και το νερο. Οι αντρες του διψουσαν και τα ζωα ψοφαγαν χωρις νερο. Και δεν υπηρχε πουθενα στην περιοχη πηγη η ποτάμι. Ηταν καθηλωμενος σε έναν ανυδρο τοπο.

Επρεπε λοιπον η να γυρισει πισω η να διασπασει την Μανιατικη αντισταση και να κατεβει νοτιοτερα οπου υπηρχε νερο. Αν καταφερνε να παρει τον Πολυτσαραβο θα εβρισκε σιγουρα νερο.

Ο εγωισμος του επικράτησε και διεταξε γενικη εφοδο κατά του Πολυτσάραβου με 4 σωματα στρατου και το συνολο του πυροβολικου από τις 8 το πρωι.

2 σωματα θα επιτιθονταν στους ταμπουρωμενους στη βορειοανατολικη πλευρα του χωριου και 1 σωμα θα επιτιθονταν στη θεση Αγιος Βλασης με σκοπο να πλαγιοκοπησει τους Μανιατες. 1 σωμα θα εμενε ως εφεδρεια μαζι του.

Η επιθεση ξεκινησε με σφοδρα πυρα κανονιων και μεχρι τις 11 οι Αιγυπτιοι ειχαν καταφέρει να φτάσουν κοντα στους Μανιατες.

Εν τουτοις λογω της καλυτερης θεσης των Μανιατων τα πυρα τους ηταν πιο ευστοχα (οι Αιγυπτιοι εισερχονταν σχεδον ακαλυπτοι στο χωριο) και η επιθεση σταματησε.

Ο Ιμπραημ ριχνει στη μάχη και την εφεδρεια του για να πιεσει περισσοτερο τους Μανιατες και διαταγη να κανουν εφοδο με λογχες. Ο Πολυτσάραβος πρεπει να καταληφθει με οποιοδηποτε κοστος.

Παραλληλα με όλα αυτά όμως οι Μανιατες ειχαν και ένα άλλο σχέδιο. Να δολοφονησουν τον Ιμπραημ.

Αυτό ηταν ένα σχεδιο της στιγμης που σκεφτηκαν 5 νεοι από τα Σκυφιανικα της Μάνης οι οποιοι βγηκαν κρυφα από τα ταμπουρια τους και αθεατοι βγηκαν στο λοφο που στεκοταν ο Ιμπραημ παρακολουθωντας τη μαχη.

Ενας από αυτους σημάδεψε αυτόν με την πιο χρυσοποικιλτη στολη και πυροβολησε.

Η σφαιρα τον βρηκε στο κεφάλι αφηνοντας τον νεκρο επιτοπου.

Αλλα ειχε κανει λαθος. Μπερδευτηκε από τις στολες και αυτος που χτυπηθηκε ηταν ενας Αιγυπτιος Πασας και όχι ο Ιμπραημ.

Επικράτησε πανικος στο επιτελειο του Ιμπραημ και οι σωματοφυλακες του τον εκρυψαν.

Οι 5 Μανιατες καταλαβαν ότι δεν εχουν δευτερη ευκαιρια και εφυγαν αλλα ο Ιμπραημ φοβηθηκε αρκετα και εγκατέλειψε τον λοφο εκεινο ως μη ασφαλη πλεον και μετέφερε το επιτελειο του κοντα στον Πολυτσαραβο για να είναι πιο ασφαλης και να βλεπει τη μαχη στο χωριο από εκει.

Περιπου στις 2 το μεσημερι οι Αιγυπτιοι κατάφεραν να φτάσουν 200 μετρα από τους Μανιατες αλλα και παλι η επιθεση σταματησε.

Εν τουτοις καποιες μικρε ομάδες καταφεραν να μπουν στο χωριο αλλα γρηγορα εξοντώθηκαν από τους Μανιατες.
Οι ομαδες αυτές εκαναν καποιες λεηλασιες στο χωριο αλλα και παλι εκτος από τους Μανιατες και οι γυναικες πολεμησαν μαζι τους.

Είναι χαρακτηριστικο παραδειγμα της Ελενης Αναειπονυφης η οποια όταν ηρθαν οι Αιγυπτιοι πηρε τα παιδια της εφυγε προς το Πηγάδι αλλα την προλαβε ενας Αιγυπτιος ο οποιος την επιασε από το ζωνάρι και προσπαθησε να την πιασει αιχμαλωτη.

Η Ελενη όμως δεν εχασε την ψυχραιμια της. Ελυσε το ζωναρι της με αποτέλεσμα ο Αιγυπτιος να χάσει την ισορροπια του και να πέσει στο εδαφος.

Αμεσως η Ελενη του πηρε το σπαθι και τον αποκεφάλισε. Μετα του πηρε τα οπλα εστειλε τα παιδια της σε ασφαλες σημειο και γυρισε να πολεμησει.

Βεβαια μεχρι να γυρισει, οι υπολοιποι Μανιατες ειχαν εκκαθαρισει οποιον Αιγυπτιο εκανε το λαθος να μπει στο χωριο.

Περιπου στις 3 όταν καταλαβαν ότι οι Αιγυπτιοι εχουν καθηλωθει και δεν κινουνται αποφάσισαν να γινουν πιο τολμηροι και εκαναν εξοδο με τα σπαθια στα χέρια.

Οι Αιγυπτιοι διαλυθηκαν και υποχωρησαν ατακτως προς τα πισω πλην ενός τμηματος που αποκοπηκε και για να μη περικυκλωθει εφυγε για Μαλευρι.

Η εξοδος ηταν τοσο αιφνιδιαστικη και μη αναμενομενη που ο Ιμπραημ βρέθηκε σε αποσταση αναπνοης από τους επιτιθέμενους Μανιατες.
Μαλιστα καποιος τον αναγνωρισε και ειδοποιησε τους υπολοιπους να πεσουν πάνω του και να τον παρουν αιχμάλωτο.

Ηταν μονο η γρηγορη αντιδραση της σωματοφυλακης του που ενεπλακη σε μαχη σωμα με σωμα που εσωσε τον Ιμπραημ ο οποιος εντρομος καβαλησε το πρωτο αλογο που βρέθηκε μπροστα του και εφυγε μαζι με τον Σουλειμαν Μπεη ενώ οι σωματοφυλακες του αποδεκατιζονταν.

Για πρωτη φορα στη ζωη του ο Ιμπραημ βρεθηκε στο παρα ένα να πιαστει αιχμάλωτος από εχθρο. Αν ειχε πιαστει εκεινη τη μερα ισως η Επανασταση να ειχε εντελως διαφορετικη πορεία.

Αλλα επισης ηταν και η δευτερη φορα που κινδυνευε αμεσα από τους Μανιατες μεσα σε μερικες ωρες.

Την πρωτη φορα πηγαν να τον ξεκάνουν και την δευτερη φορα πηγαν να τον πιασουν αιχμάλωτο.

Ε δε θα καθοταν να διακινδυνευσει και τριτη φορα.

Οι Μανιατες τους καταδιωξαν μεχρι τον Προφητη Ηλια και εκει σταματησαν. Εβαλαν σκοπιες για παν ενδεχομενο εκει και γυρισαν στον Πολυτσαραβο για αναπαυση.

Οσο για το άλλο Αιγυπτιακο σωμα που θα εκανε επιθεση από τον Αγιο Βλαση καθυστέρησε λογω του κακοτραχαλου εδάφους και όταν εφτασε ηταν ηδη αργα καθως φτασανε την ωρα που οι Μανιατες κανανε εξοδο με σπαθια και υποχωρησαν προς Λακκα Στεφανακου.

Μετα από 3 μερες μάχης ο Ιμπραημ ειχε 1100 νεκρους και 1500 τραυματιες.

Οι Μανιατες ειχαν 28 νεκρους και 75 τραυματιες.

Ο Ιμπραημ ειχε φουντώσει αλλα η σκληρη πραγματικοτητα ηταν αμειλικτη. Ο στοχος της καταληψης του Πολυτσαραβου ειχε αποτυχει και ο στρατος του δεν ειχε νερο.

Ακομα και τα τακτικα στρατευματα του Ιμπραημ διαλυθηκαν και οι Ευρωπαιοι αξιωματικοι αρνουνταν να εκτέλεσουν διαταγές του Ιμπραημ λεγοντας ότι είναι αδυνατον να νικησουν τους Μανιατες μεσα στη Μάνη

Αν συνεχιζε θα καταστρεφοταν. Μοιραια επρεπε να γυρισει πισω. Ετσι γυρισε στις Κροκεες και από εκει στη Μονεμβασια οπου ξεσπασε την οργη του στους εκει κατοικους και από εκει στην Τριπολη για να μην επιστρέψει ποτε στη Μάνη ξανα.

Όπως ειδαμε πιο πανω μετα την ηρωικη θυσια του Σταθακου η νυφη του Λουνιτσα εμεινε αιχμαλωτη του Ιμπραημ για το χαρεμι του.

Όμως μετα την ηττα του Ιμπραημ και κατά την επιστροφη του στην Τριπολη επεσαν σε ενεδρα στο Βρουλια.

Πανω στον χαλασμο η Λουνιτσα βρήκε ευκαιρια σκοτωσε τον φρουρό της πηρε τα ρουχα και τα αρματα του ντυθηκε αντρικά και πολεμησε μαζι με τους υπολοιπους στην ενεδρα και κατορθωσε να φτασει στο Ελληνικο στρατοπεδο.

Αλλα τη χαρα της αποδρασης διαδεχτηκη ο θρηνος καθως ο αδελφος της που ειχε οργανωσει την ενεδρα για να τη γλιτώσει ειχε σκοτωθει πανω στη μάχη.

Η Λουνιτσα γυρισε στην Τσεσφινα οπου εζησε χηρα και μαυροφορεμενη μεχρι το τελος της ζωης της σε ηλικια 68 ετων

ΤΕΛΟΣ

George_V έγραψε: 14 Δεκ 2023, 11:31

Και μαλιστα καποιοι αρχισαν να τρολλαρουν τους Αιγυπτιους φωνάζοντας τους το εξης:

“Γενιά της Μάνης είμαστε, σκλάβοι δεν θα γινούμε...
Κοπιάστε βρε τουρκόγυφτοι και τότε θα τα πούμε.
Της Μάνης γιόκες είμαστε, τους Τούρκους ποιος φοβάται;
Αυτούς τσε τις φοβέρες τους, όλοι βρε κατουράτε!...”

αν και μου αρεσουν αυτες οι ιστοριες, η λογικη μου με κανει να βρισκω τρυπες στο σεναριο.

σε ποια γλωσσα τα ελεγαν αυτα, που να καταλαβαινουν οι αιγυπτιοι;

Ασέβαστος έγραψε: 14 Δεκ 2023, 18:18

George_V έγραψε: 14 Δεκ 2023, 11:31

Και μαλιστα καποιοι αρχισαν να τρολλαρουν τους Αιγυπτιους φωνάζοντας τους το εξης:

“Γενιά της Μάνης είμαστε, σκλάβοι δεν θα γινούμε...
Κοπιάστε βρε τουρκόγυφτοι και τότε θα τα πούμε.
Της Μάνης γιόκες είμαστε, τους Τούρκους ποιος φοβάται;
Αυτούς τσε τις φοβέρες τους, όλοι βρε κατουράτε!...”

αν και μου αρεσουν αυτες οι ιστοριες, η λογικη μου με κανει να βρισκω τρυπες στο σεναριο.

σε ποια γλωσσα τα ελεγαν αυτα, που να καταλαβαινουν οι αιγυπτιοι;

Προφανως ελληνικα αλλα δεν αποκλειεται και καποιοι να τα λεγανε στα τουρκικα καθως αρκετοι τα γνωριζαν.

Επισης προφανως καποιοι θα ηξεραν και ελληνικα υποθετω. Ειδικα καποιοι τουρκαλβανοι που θα ειχαν ενταχθει στο στρατο του Ιμπραημ απο την Πελοπονησο και αρκετα καλα για να τα μεταφρασουν και στους αλλους.

Οπως και να χει αυτοι τα ελεγαν για να τους τρολλαρουν ειτε καταλαβαιναν ειτε οχι.

Αλλα ειτε τους καταλαβαιναν ειτε οχι τους αγνοησαν και συνεχισαν τις ετοιμασιες για αποβαση που οπως ειδαμε πηγε εντελως στραβα.

Ωραίο ανάγνωσμα. Μπράβο.

Πτολεμαίος έγραψε: 14 Δεκ 2023, 20:25 Ωραίο ανάγνωσμα. Μπράβο.

Θενκς. Ειχα λιγο χρονο και ειπα να κανω κατι προχειρο και να ξεφυγω και λιγο απο το Βυζάντιο.

Οταν θα εχω περισσοτερο χρονο ισως βρω κατι αλλο.

Το 1204 οι Βιλλεαρδουίνοι είχαν πάρει υπό την κατοχή τους και την Μάνη χωρίς αντίσταση από τους μόνιμους κατοίκους, μετά ανακτήθηκε από τον Μιχαήλ Παλαιολόγο με συμφωνία αφού τον νίκησε στην μάχη της Πελαγονίας.

Annibas έγραψε: 14 Δεκ 2023, 21:09 Το 1204 οι Βιλλεαρδουίνοι είχαν πάρει υπό την κατοχή τους και την Μάνη χωρίς αντίσταση από τους μόνιμους κατοίκους, μετά ανακτήθηκε από τον Μιχαήλ Παλαιολόγο με συμφωνία αφού τον νίκησε στην μάχη της Πελαγονίας.

E μια σχετικη δυσκολια τη βρηκαν. Και ενας απο τους λογους που χτιστηκε το καστρο του Πασσαβα (καθως και του Λευκτρου και της Μαινης) ηταν για να τους κρατανε τα λουρια αλλιως θα τα βρισκαν δυσκολα.

Η Μανη ανηκε στην Βαρωνια του Πασσαβα την οποια ο Βιλλεαρδουινος την ειχε παραχωρησει στον φιλο του Ιπποτη Ζαν ντε Νειγυ το 1218. Ο ιδιος ο Βιλλεαρδουινος αν και ειχε τυπικα πρωτευουσα του Πριγκιπατου την Ανδραβιδα προτιμουσε να παραμένει τον περισσοτερο καιρο του στην Καλαματα οπου την ειχε κρατησει ως προσωπικη του Βαρωνια.

Και ενω για τις υπολοιπες 11 Βαρωνιες και τις 7 Εκκλησιαστικες για την Βαρωνια του Πασσαβα δεν ξερουμε τιποτα μετα τον θανατο του Ζαν ντε Νειγυ (αν και καποιοι υποστηριζουν οτι διαδοχος του ηταν καποιος Ζαν Β' αλλα δεν υπαρχει καμια ενδειξη για αυτο ακομα) λες και η Μάνη και ολη η Βαρωνια εξαφανιζεται απο το Πριγκιπατο της Αχαιας και επανεμφανιζεται το 1263 που αποκαθισταται η Αυτοκρατορικη εξουσια.

πατησιωτης έγραψε: 14 Δεκ 2023, 11:58 Mήπως ήσαν Αλβανοί;


viewtopic.php?f=11&t=51536&start=15#p3292851

Ο πατερας του Ιμπραημ γεννηθηκε στην Καβαλα. Ο Ιμπραημ του γεννηθηκε στην Δραμα

Το επαναφέρω λόγω της αυριανής επετείου.

Είναι σχετικό.