Phorum.com.gr

Πολλές φορές δημοσίευσα.

Μα αυτή την φορά επιλέγω να το κάνω ανώνυμα.

Από ντροπή κυρίως.

Να φτάνεις σε σημείο να μην έχεις ούτε λάδι στο ντουλάπι.

Η φέτα να είναι μακρινό όνειρο γιατί έχει φτάσει στα 10€ το κιλό.

Περιμένεις τα τιπς της ημέρας του συζύγου για να πάρεις γάλα στο παιδί.

Τρως κριθαράκι τρεις μέρες γιατί δεν έχεις ούτε μακαρόνι να βράσεις και παίρνεις δανεικά για να πας το παιδί παιδίατρο.

2 δουλειές και να μην μπορείς να ζήσεις μιας και το ενοίκιο είναι σχεδόν ο ένας μισθός (παρά 180€).

Πηγαινοερχεσαι στην δουλειά με τα πόδια 40 λεπτά γιατί δεν έχεις ούτε για ένα γαμημενο εισητηριο.

Και καθώς μιλάς με την κολλητή σε ρωτάει η θεία από μέσα που έχεις το λάδι και της λες δεν έχω, βάλε βούτυρο, και ακούει η κολλητή, και την άλλη μέρα στέλνει ένα τενεκε λάδι από το χωριό.

Και βλέπει η μαμα με την θεία ότι το σπίτι δεν έχει φαΐ και φορτώνονται τσάντες με σούπερ μάρκετ και σου γεμίζουν το ψυγείο και το ντουλάπι.

Και μια συνάδελφος σε βλέπει να κλαις γιατί δεν έχεις να πας το παιδί παιδίατρο και σου δανείζει. “όλα για τον μικρό σου λέει” και νιώθεις ότι το κάνει με την ψυχή της.

Και εκεί που έχεις απελπιστεί σε παίρνει ένας παλιός εργοδότης να ρωτήσει αν ενδιαφέρεσαι για δεύτερη δουλειά.
Και δέχεσαι γιατί έχεις ανάγκη.

Και πάει 11 την νύχτα και εκεί που καπνίζεις τα αφορολόγητα τσιγάρα σου, σκέφτεσαι ότι έχεις πολύ κόσμο να σε αγαπάει τελικά.

Και έχεις και έναν Θεό που σε αγαπάει περισσότερο.

Και τελικά ίσως να μην πρέπει να απελπίζεσαι, απλά να ελπίζεις σε ένα καλύτερο αύριο.

Και να παλεύεις για αυτό. Και ας είσαι κουρασμένος, σωματικά και ψυχικά.

Να παλεύεις για όσα δημιούργησες.

Για όσα ονειρεύτηκες.

Γιατί κάποιος εξαρτάται από εσένα.

Να παλεύεις γιατι αυτή είναι η ζωή, ένας αγώνας.

Να παλεύεις να μην ντρέπεσαι γιατί δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να πέφτεις στην ανάγκη του άλλου, ακόμα και αν αυτός ο άλλος είναι η ίδια σου ή μάνα.

Εύχομαι να μην βρεθεί κανένας στην θέση μου αν και ξέρω πως υπάρχουν και χειρότερα. Εύχομαι να έχετε όλοι ανθρώπους να σας αγαπούν και όσες φορές και αν πέφτετε να σηκώνεστε!

Εύχομαι ένα καλύτερο αύριο σε όλους μας.

Σε όσους είστε εδώ, φάροι αναμμένοι στο πλευρό μου, σας εύχομαι να σας τα ανταποδώσει η ζωή στο δεκαπλάσιο όσα κάνατε και να ξέρετε πως σας αγαπώ και είμαι ευγνώμων!!!

Πηγή: singleparent.gr

Eθνικοκοινωνιστης έγραψε: 10 Νοέμ 2023, 19:06 τουλαχιστον εχετε κωλοχαρτο

Feindflug έγραψε: 10 Νοέμ 2023, 19:23 Τραγική η τύπισσα με τα αφορολόγητα τσιγάρα, που ψάχνει και λύπηση.

Πρώτον, διότι σε όλο το κείμενο κλαίγεται για την φτώχεια που έχει και την ακρίβεια που υπάρχει και αυτή εξακολουθεί να καπνίζει. Να διατηρεί δηλαδή μια δαπανηρή συνήθεια.

Δεύτερον, διότι αυτή η συνήθεια εκτός από δαπανηρή είναι και βλαβερή για την ίδια, τόσο σωματικά, όσο και ψυχολογικά. Αυτή η τύπισσα λοιπόν, που ζητάει να λυπηθούμε την ίδια και το παιδί της, δεν λυπάται καθόλου η ίδια τον εαυτό της και το παιδί της. Αυτοκαταστρέφεται καθημερινά, δίνοντας και το κακό παράδειγμα στο παιδί. Και πάλι όμως, το μεγάλο κακό του καπνίσματος δεν είναι στην σωματική, ούτε στην ψυχολογική υγεία ως εξάρτηση, αλλά είναι βλαβερό ως απόφαση ενός ανθρώπου που συνειδητά βάζει τα πάθη του πάνω από όλα. Όταν δηλώνει με κάθε τζούρα ότι εγώ θα κάνω αυτό που θέλω και όχι αυτό που πρέπει . Κάτι το οποίο μπορεί κατά περιπτώσεις να είναι ρομαντικά επαναστατικό και ποιητικά αυτοκαταστροφικό, αλλά είναι πολλαπλά χειρότερο όταν έχεις και παιδιά, άτομα δηλαδή που εξαρτώνται άμεσα από εσένα.

Όχι, τύπισσα, θα λυπηθούμε το παιδί που έχει μητέρα εσένα και όχι εσένα την ίδια. Απέτυχες ως άνθρωπος όχι διότι μπορεί να ήρθαν ατυχίες και δύσκολοι οικονομικά καιροί, αλλά επειδή επιμένεις στα αφορολόγητα τσιγάρα, να δηλώνεις δηλαδή ένας παρτάκιας, να κουβαλάς την ψυχολογία του εξαρτημένου και του δούλου στα πρόσκαιρα και στα ασήμαντα, προσπαθώντας να ελκύσεις συμπόνια και λύπηση.

Όχι!

GoBack έγραψε: 10 Νοέμ 2023, 19:01 Απο τον Ιουνιο του 22' ειναι αυτο.Τωρα μπορει να επιασε την καλη και να τρωει μεχρι και σουσι(οχι απο τα λιντλ) στον αγιο καπιταλισμο.