Ο δειλός Ιωάννης Μεταξάς στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897
Δημοσιεύτηκε: 29 Οκτ 2023, 08:31
Όσα δεν μας έχουν μάθει για τον Ιωάννη Μεταξά…
.
Το 1966-1967, ο Ρένος Αποστολίδης ασχολήθηκε με το περίφημο ημερολόγιο του Μεταξά και με το γνωστό εκρηκτικό χιούμορ του εξευτέλισε τον δικτάτορα- φυσικά ο τελευταίος που θα μπορούσε να…«κατηγορηθεί» ως αριστερός,είναι ο Αποστολίδης.
Αλλά η προσπάθειά του να αποκαλύψει τον Μεταξά μέσα από τις ίδιες τις σελίδες του ίδιου του ημερολογίου του, προσέκρουσε στην λυσσαλέα αντίδραση του γνωστού από τότε φασίστα Πλεύρη
Αλλά αξίζει η παράθεση ενός αποσπάσματος, με τον σχολιασμό του Αποστολίδη, που αναδεικνύει όλο το μέγεθος της…ανδρείας του Μεταξά.
Αφορά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, όταν και πάλι η εγχώρια δεξιά παραλίγο να αφανίσει την Ελλάδα.
Ο Μεταξάς βρίσκεται φυσικά στα μετόπισθεν, αλλά με τους ρυθμούς που προελαύνουν οι τούρκοι βλέπει την πρώτη γραμμή να…πλησιάζει επικίνδυνα και αναζητά με αγωνία μέσον διαφυγής.
Γράφει ο Μεταξάς και σχολιάζει ο Αποστολίδης:
«ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ: Μέγα Σάββατο του ’97, 12 Απριλίου, εγκαταλείπεται ντροπιαστικά η Λάρισα. Τα πράματα είναι αλήθεια σκούρα, γιατί οι Τούρκοι πλακώνουν ακάθεκτοι.
Και να ο γενναίος ανθυπολοχαγός Μεταξάς ποιο ήθος δείχνει;
ΜΕΤΑΞΑΣ: «Ο ίππος μου δεν ήρχετο και ήμουν τρομερά ανήσυχος.
Εδόθη η διαταγή να ιππεύσωμεν και, μη έχων ίππον, εζήτησα από τον Λεβίδην όστις μου έδωσεν ένα πολύ καλόν. Εκείνην την στιγμήν καταφθάνει ο Πάλλης – ήτο ιδικός του.
Εδέησε να αφιππεύσω. Ίππευσα άλλον, καταβιβάσας ένα ιππέα ότε εφάνη ο υπηρέτης μου, φέρων τον ίππον.
Αφίππευσα εκ νέου- τον ίππον του ιππέως έλαβε κάποιος ιατρός. Εγώ ίππευσα τον ιδικόν μου. Ετυλίχθην με το αδιάβροχόν μου και ανέμενα».
ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ: «Γνήσια οπερέτα δεν μοιάζει; Ιππεύει, «αφιππεύει», ξαναϊππεύει, ξανα-αφιππεύει, ο γελοίος! Και… ανέμενε λοιπόν!
Αρα: υπήρχε καιρός! Και ουδείς λόγος, ο γενναίος μας, να έχει τόση πρεμούρα και ν’ αρπάζη άλογα άλλων, και να «ιππεύει» και να «αφιππεύει» πανικόβλητος, και να κατεβάζει -«ανώτερος» αυτός!- απλούς ιππείς, για να σωθεί ελόγου του, ο «γαλαζοαίματος», σαν πιο σπουδαίο προς ζωήν υποκείμενο! Τι δείχνουν όλ’ αυτά!
Και προκειμένου δα περί φυγής, όχι επιτέλους περί μάχης!
Γιατί δεν τράβαγε να πολεμήσει για το ίδιο «πάτριο έδαφος», και να το «αμυνθεί» έστω, στο παθητικό αντί στο ενεργητικό, παρά άρπαζε κυνικότατα ξένους ίππους, και ίππευε γελοιωδέστατα πολύ πριν της ώρας του, μπας και δεν προλάβει να το σκάσει;».
https://www.militaire.gr/osa-den-mas-ec ... ni-metaxa/
.
Το 1966-1967, ο Ρένος Αποστολίδης ασχολήθηκε με το περίφημο ημερολόγιο του Μεταξά και με το γνωστό εκρηκτικό χιούμορ του εξευτέλισε τον δικτάτορα- φυσικά ο τελευταίος που θα μπορούσε να…«κατηγορηθεί» ως αριστερός,είναι ο Αποστολίδης.
Αλλά η προσπάθειά του να αποκαλύψει τον Μεταξά μέσα από τις ίδιες τις σελίδες του ίδιου του ημερολογίου του, προσέκρουσε στην λυσσαλέα αντίδραση του γνωστού από τότε φασίστα Πλεύρη
Αλλά αξίζει η παράθεση ενός αποσπάσματος, με τον σχολιασμό του Αποστολίδη, που αναδεικνύει όλο το μέγεθος της…ανδρείας του Μεταξά.
Αφορά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, όταν και πάλι η εγχώρια δεξιά παραλίγο να αφανίσει την Ελλάδα.
Ο Μεταξάς βρίσκεται φυσικά στα μετόπισθεν, αλλά με τους ρυθμούς που προελαύνουν οι τούρκοι βλέπει την πρώτη γραμμή να…πλησιάζει επικίνδυνα και αναζητά με αγωνία μέσον διαφυγής.
Γράφει ο Μεταξάς και σχολιάζει ο Αποστολίδης:
«ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ: Μέγα Σάββατο του ’97, 12 Απριλίου, εγκαταλείπεται ντροπιαστικά η Λάρισα. Τα πράματα είναι αλήθεια σκούρα, γιατί οι Τούρκοι πλακώνουν ακάθεκτοι.
Και να ο γενναίος ανθυπολοχαγός Μεταξάς ποιο ήθος δείχνει;
ΜΕΤΑΞΑΣ: «Ο ίππος μου δεν ήρχετο και ήμουν τρομερά ανήσυχος.
Εδόθη η διαταγή να ιππεύσωμεν και, μη έχων ίππον, εζήτησα από τον Λεβίδην όστις μου έδωσεν ένα πολύ καλόν. Εκείνην την στιγμήν καταφθάνει ο Πάλλης – ήτο ιδικός του.
Εδέησε να αφιππεύσω. Ίππευσα άλλον, καταβιβάσας ένα ιππέα ότε εφάνη ο υπηρέτης μου, φέρων τον ίππον.
Αφίππευσα εκ νέου- τον ίππον του ιππέως έλαβε κάποιος ιατρός. Εγώ ίππευσα τον ιδικόν μου. Ετυλίχθην με το αδιάβροχόν μου και ανέμενα».
ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ: «Γνήσια οπερέτα δεν μοιάζει; Ιππεύει, «αφιππεύει», ξαναϊππεύει, ξανα-αφιππεύει, ο γελοίος! Και… ανέμενε λοιπόν!
Αρα: υπήρχε καιρός! Και ουδείς λόγος, ο γενναίος μας, να έχει τόση πρεμούρα και ν’ αρπάζη άλογα άλλων, και να «ιππεύει» και να «αφιππεύει» πανικόβλητος, και να κατεβάζει -«ανώτερος» αυτός!- απλούς ιππείς, για να σωθεί ελόγου του, ο «γαλαζοαίματος», σαν πιο σπουδαίο προς ζωήν υποκείμενο! Τι δείχνουν όλ’ αυτά!
Και προκειμένου δα περί φυγής, όχι επιτέλους περί μάχης!
Γιατί δεν τράβαγε να πολεμήσει για το ίδιο «πάτριο έδαφος», και να το «αμυνθεί» έστω, στο παθητικό αντί στο ενεργητικό, παρά άρπαζε κυνικότατα ξένους ίππους, και ίππευε γελοιωδέστατα πολύ πριν της ώρας του, μπας και δεν προλάβει να το σκάσει;».
https://www.militaire.gr/osa-den-mas-ec ... ni-metaxa/
Ηλίθιος ήταν αυτός ο Αποστολίδης ή δεν έχει ιδέα τι σημαίνει υποχώρηση;