Η χειροτερη ταινια που εχετε δει
Δημοσιεύτηκε: 03 Ιούλ 2023, 22:45
Ειπα προχθες να το ριξω στη βαρια κουλτουρα. Βρηκα λοιπον αυτη.
Jeanne Dielman 23 Quai Du Commerce 1080 Bruxelles
Ταινια του 1975, βελγικη. Με βαθμολογιες, με κριτικες, με ολα τα κολπα.
Η ταινια σου δειχνει τρεις μερες απο τη ζωη μιας χηρας με ενα γιο και εχει πραγματικα πολυ αγριες διαθεσεις. Παρακολουθεις την πρωταγωνιστρια να κανει δουλειες στο σπιτι με καθε λεπτομερια μεσα απο στατικες ληψεις. Αν τηγανιζει σε καποια φαση πατατες ας πουμε, θα τη δεις να τις καθαριζει μια προς μια, να ετοιμαζει το τηγανι, να της ριχνει μεσα, να τις περιμενει να γινουν, να καθεται στην καρεκλα απεναντι, να τις ξανακοιταει στο τηγανι κτλ. Πινεις ολο το πικρο αυτο ποτηρι απο σκηνη σε σκηνη. Εχει διαρκεια 3,5 ωρες. Εχει φυσικα και την καταληξη της στο τελος που δεν θα αναφερω γιατι μπορει να υπαρξει κι αλλος μερακλης που θα θελησει να υποβαλει τον εαυτο του σε S/M βασανιστηρια.
Προσωπικα με παραδεχομαι, αν και την ειδα με μια διακοπη, παρ ολα αυτα καταφερα και την ειδα ολη. Στο σκεφτηκα απο δω και το σκεφτηκα και απο κει. Λεω ενταξει ας το δουμε και απο αλλες οπτικες. Οτι ας πουμε ετσι μπαινεις πραγματικα στον πονο της νοικοκυρας, στη βαρεμαρα και την πληξη. Οτι μπορει να ειναι μια ωδη στον αυστηρο ρεαλισμο ισως. Οτι μπορει να αφηνει υπονοιες μιας εσωτερικης μαχης στο ψυχισμο αυτης της γυναικας που δεν φαινονται αμεσα στη συμπεριφορα της και πρεπει να ανακαλυψεις και τετοια. Δεν πηγα πολυ βαθια ειναι η αληθεια αλλα οσο πηγα δεν βρηκα κανενα απολυτως νοημα. Της δινω ενα συν γιατι αθελα της μεταδιδει μια γνησια αποψη απο την καθημερινη ζωη των ανθρωπων και των πολεων του 1975, εχει μια αξια στο retro στοιχειο που παρουσιαζει. Για μενα ειναι καλη υποψηφιοτητα για την χειροτερη ταινια που εχω δει ποτε.
Πειτε τις δικες σας.
Jeanne Dielman 23 Quai Du Commerce 1080 Bruxelles
Ταινια του 1975, βελγικη. Με βαθμολογιες, με κριτικες, με ολα τα κολπα.
Η ταινια σου δειχνει τρεις μερες απο τη ζωη μιας χηρας με ενα γιο και εχει πραγματικα πολυ αγριες διαθεσεις. Παρακολουθεις την πρωταγωνιστρια να κανει δουλειες στο σπιτι με καθε λεπτομερια μεσα απο στατικες ληψεις. Αν τηγανιζει σε καποια φαση πατατες ας πουμε, θα τη δεις να τις καθαριζει μια προς μια, να ετοιμαζει το τηγανι, να της ριχνει μεσα, να τις περιμενει να γινουν, να καθεται στην καρεκλα απεναντι, να τις ξανακοιταει στο τηγανι κτλ. Πινεις ολο το πικρο αυτο ποτηρι απο σκηνη σε σκηνη. Εχει διαρκεια 3,5 ωρες. Εχει φυσικα και την καταληξη της στο τελος που δεν θα αναφερω γιατι μπορει να υπαρξει κι αλλος μερακλης που θα θελησει να υποβαλει τον εαυτο του σε S/M βασανιστηρια.
Προσωπικα με παραδεχομαι, αν και την ειδα με μια διακοπη, παρ ολα αυτα καταφερα και την ειδα ολη. Στο σκεφτηκα απο δω και το σκεφτηκα και απο κει. Λεω ενταξει ας το δουμε και απο αλλες οπτικες. Οτι ας πουμε ετσι μπαινεις πραγματικα στον πονο της νοικοκυρας, στη βαρεμαρα και την πληξη. Οτι μπορει να ειναι μια ωδη στον αυστηρο ρεαλισμο ισως. Οτι μπορει να αφηνει υπονοιες μιας εσωτερικης μαχης στο ψυχισμο αυτης της γυναικας που δεν φαινονται αμεσα στη συμπεριφορα της και πρεπει να ανακαλυψεις και τετοια. Δεν πηγα πολυ βαθια ειναι η αληθεια αλλα οσο πηγα δεν βρηκα κανενα απολυτως νοημα. Της δινω ενα συν γιατι αθελα της μεταδιδει μια γνησια αποψη απο την καθημερινη ζωη των ανθρωπων και των πολεων του 1975, εχει μια αξια στο retro στοιχειο που παρουσιαζει. Για μενα ειναι καλη υποψηφιοτητα για την χειροτερη ταινια που εχω δει ποτε.
Πειτε τις δικες σας.
