Ναζίμ Χικμέτ
Δημοσιεύτηκε: 03 Ιουν 2023, 13:36
Ήταν 14 ετών, μαθητής γυμνασίου, όταν ο Ναζίμ ζήτησε από το δάσκαλο του, τον Κεμάλ, να ακούσει ένα ποίημα που είχε γράψει. Ο δάσκαλος δέχθηκε και ο νεαρός Ναζίμ του διάβασε το ποίημα που είχε γράψει για κάποιον γάτο, αναφερόμενος στο σιωπηλό «σαν το χνούδι της λεύκας» πάτημα του που ‘ταν «γρήγορο σαν πιστολιά». Εντυπωσιασμένος απ’ την περιγραφή του μικρού Χικμέτ για το ζώο, ο δάσκαλος του είπε: –«Δείξε μου αυτόν τον γάτο».
Την επόμενη μέρα, ο Χικμέτ του έφερε το γάτο της αδελφής του, για τον οποίο είχε γράψει το ποίημα. Ήταν ένα μαδημένο φτωχό πλασματάκι, με στραβά πόδια, σκισμένο αυτί και ψωριασμένο τρίχωμα. -«Αν ξέρεις να λες τέτοια ψέματα», του είπε ο Κεμάλ «τότε θα γίνεις σπουδαίος ποιητής».
Και ο Ναζίμ έγινε πράγματι σπουδαίος ποιητής. Της αλήθειας και της αξιοπρέπειας. Του λυγμού, της οργής, αλλά και της ελπίδας. «Οπου να ‘ναι κι η γη θα ξαναμπεί μέσα στου τοκετού τον ύπνο/ Κι εμείς θα περάσουμε ακόμη ένα χειμώνα/ Ζεσταίνοντας τα χέρια μας στη φωτιά της μεγάλης οργής μας/ Και της αγίας ελπίδας μας».
Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη των αρχών του 20ου αιώνα, ο Ναζίμ Χικμέτ υπήρξε το ζωντανό παράδειγμα αυτού που περιέγραφε ο Φρ. Ένγκελς για τους εργάτες του λόγου: Αν οι ποιητές είναι ικανοί να προαισθάνονται το μέλλον, τότε πιστεύω ότι μπορούν ακόμα καλύτερα να οσφραίνονται τα προβλήματα του παρόντος.
Ο Χικμέτ υπήρξε μοναδικός εργάτης της ποίησης, έχοντας την ικανότητα να εντοπίζει στην καθημερινότητα της ταξικής πάλης τα στοιχεία εκείνα που ήταν αναγκαία «για να ξελασπώσουμε το μέλλον», για να τραβήξει η ζωή μπροστά. Αυτός ήταν άλλωστε και ο σκοπός στον οποίο αφιέρωσε τη ζωή του – να σπάσουν οι αλυσίδες της εκμετάλλευσης που εμποδίζουν την ανθρωπότητα να βαδίσει. Ο Χικμέτ το ήξερε: «Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο, είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει, είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε».
https://atexnos.gr/60-%cf%87%cf%81%cf%8 ... %ad%cf%84/
Την επόμενη μέρα, ο Χικμέτ του έφερε το γάτο της αδελφής του, για τον οποίο είχε γράψει το ποίημα. Ήταν ένα μαδημένο φτωχό πλασματάκι, με στραβά πόδια, σκισμένο αυτί και ψωριασμένο τρίχωμα. -«Αν ξέρεις να λες τέτοια ψέματα», του είπε ο Κεμάλ «τότε θα γίνεις σπουδαίος ποιητής».
Και ο Ναζίμ έγινε πράγματι σπουδαίος ποιητής. Της αλήθειας και της αξιοπρέπειας. Του λυγμού, της οργής, αλλά και της ελπίδας. «Οπου να ‘ναι κι η γη θα ξαναμπεί μέσα στου τοκετού τον ύπνο/ Κι εμείς θα περάσουμε ακόμη ένα χειμώνα/ Ζεσταίνοντας τα χέρια μας στη φωτιά της μεγάλης οργής μας/ Και της αγίας ελπίδας μας».
Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη των αρχών του 20ου αιώνα, ο Ναζίμ Χικμέτ υπήρξε το ζωντανό παράδειγμα αυτού που περιέγραφε ο Φρ. Ένγκελς για τους εργάτες του λόγου: Αν οι ποιητές είναι ικανοί να προαισθάνονται το μέλλον, τότε πιστεύω ότι μπορούν ακόμα καλύτερα να οσφραίνονται τα προβλήματα του παρόντος.
Ο Χικμέτ υπήρξε μοναδικός εργάτης της ποίησης, έχοντας την ικανότητα να εντοπίζει στην καθημερινότητα της ταξικής πάλης τα στοιχεία εκείνα που ήταν αναγκαία «για να ξελασπώσουμε το μέλλον», για να τραβήξει η ζωή μπροστά. Αυτός ήταν άλλωστε και ο σκοπός στον οποίο αφιέρωσε τη ζωή του – να σπάσουν οι αλυσίδες της εκμετάλλευσης που εμποδίζουν την ανθρωπότητα να βαδίσει. Ο Χικμέτ το ήξερε: «Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο, είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει, είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε».
https://atexnos.gr/60-%cf%87%cf%81%cf%8 ... %ad%cf%84/
