Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους! https://dev.phorum.com.gr/
Καλώς την(α) (την πέρδικα που περπατεί λεβέντικα)!
Yeaaaap, επειδη ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΟΥ, ειμαι ΦΑΝΤΑΣΜΑ. Σιγα που θα μου απαγορευσει ο Μενιος την εισοδο στο νημα, εδω περναω και μεσα απο τοιχους
Re: Τι σκέφτεσαι τώρα (αν δεν είσαι η κασπ);
Δημοσιεύτηκε: 08 Μάιος 2023, 01:59
από Σφιχτοχέρης Σφιχτοχερίου
μόλις έκλεισα το μαγαζί? δεν θυμάμαι αν είμαι στο μόλις ή όχι, πάντως με κράτησαν πέρα από τα μεσάνυχτα σήμερα, σκάνε δύο τύποι στις 10μιση την ώρα που είχα μισοκατεβάσει τα ρολά και έφτιαχνα ένα σαντουιτς με κασέρι, βουβαλίσιο γύρο, πίκλες και λαχανάκι βρυξελλών και με λένε αν έχω βίγκαν μπέργκερ στο μενού, τον πιάνω από τον γιακά τον πιο μπροστά και τον λέω "καταρχάς, φιλαράκι, δεν έχω μενού, με προσβάλλεις κατάφωρα και τι είναι αυτό το βίγκαν και το μπέργκερ". Αυτός παραμερίζει την κουρτίνα - φράντζα και βλέπω τον ντράμερ των "Μποξεράκια κάτω από τον Καβάλο" 30 χρόνια μεγαλύτερο αλλά το ίδιο σκνίπα και παθαίνω την πλακάρα μου.
Πετάω όλα τα πράγματα πάνω από το πάγκο με μία κίνηση του αγκώνα, στρώνω έναν δίσκο κοπής, ανοίγω μια δίκιλη φραντζόλα, εκσπερματώνω ευλαβικά σταγόνες παρθένο ελαιόλαδο και ένα πιπεράτο σαλάμι μπύρας, και καθόμαστε με τον Μπίλαρο και τον μπασίστα του από την επετειακή επανένωση της μπάντας για τα δέκα χρόνια που δεν χτύπησε ποτέ το τηλ του ατζέντη τους. Πάνω στην κουβέντα και στις μνήμες που με ξύπνησαν, κλειδαμπαρώνω την είσοδο, τους πάω στο πίσω δωμάτιο με την παπουτσοθήκη - συλλογή αρβυλών εθνικοσοσιαλιστικής περιόδου και ανοίγω ένα μπουκάλι κάπτεν μόργκαν. Η συγκίνηση για τα παλιά μας κρατάει σε εγρήγορση μέχρι τα μεσάνυχτα που έχω κανονίσει να πάω σε ένα πάρτυ χαλαρό φοιτητικού στυλ ίσα ίσα να φύγει η υπερένταση της δουλειάς, σε μία αποθήκη του φίλου μου του Βρασίδα, παλιός ρεϊβάς που το γύρισε στα πιο κλασικά ακούσματα αλλά κράτησε την αποθήκη για airbnb. Ρίχνω την ιδέα να πάμε όλοι μαζί ντυμένοι ράφτες σαν μασκέ πάρτι. Ο Βάγγος λιποθυμάει από το δέκατο σφηνάκι ρούμι φράουλα, είναι μοιραίο να σε απογοητεύουν οι φίλοι με τα χρόνια, τον φορτώνουμε πάνω στην καρότσα της μοτοσυκλέτας και ξεκινάμε περίπου στις 2 γιατί έχω κολλήσει και άφτερ στις 5 και βαριέμαι στο ενδιάμεσο, οπότε τι να το κάνεις το ενδιάμεσο;
Νομίζω ότι ξημερώνει. Σε 3 ώρες πρέπει να πάω λαϊκή να πάρω φλωρίνης για τα σουβλάκια κοτόπουλο και στον γαστρεντερολόγο αλλά δεν έχω όρεξη ούτε να κοιμηθώ, ούτε να τελειώσω αυτό το όμορφο απόγευμα? με χαιρετούρες στην ομήγυρη. Ξαπλώνω στην καρότσα της BMW R 75 με τα πόδια να κρέμονται απέξω και μετράω τα αστέρια, ένα για κάθε αμήχανο χαμόγελο που συνάντησα απόψε, ενοχλημένου θαμώνα, ενώ στρίμωχνα την καρέκλα μου δίπλα του στην μπάρα. Γιατί όλοι να κλείνονται στο καβούκι τους; Ζήστε ρε, φωνάζω με διακοπές λόγω λόξιγκα. Και έπειτα, με πήρε γλυκά ο ύπνος.