KKE - η σχέση του με το ροκ μέσα στις δεκαετίες - Ο Γ.Φαράκος και οι hippies

[georgebi]

Σταχυολογώ απ το αχανές άρθρο του σπουδαίου Φώντα Τρούσα



https://www.lifo.gr/culture/music/i-she ... -dekaeties

ΠΡΟΣΦΑΤΩΣ (14 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ) το ΚΚΕ τίμησε τον συνθέτη-τραγουδοποιό Σταύρο Ξαρχάκο.....θεωρήθηκε «υπέρβαση» μιαν αποστροφή της ομιλίας του Δημήτρη Κουτσούμπα, που προηγήθηκε της συναυλίας, με αναφορά στην ποπ. Την ακόλουθη:

«Είναι, δε, αξιοθαύμαστη και ίσως μοναδική στον Ξαρχάκο η ανιδιοτέλεια με την οποία προσεγγίζει το αντικείμενό του (...) όπως, για παράδειγμα, το στοιχείο της ποπ στο κινηματογραφικό έργο “Κορίτσια στον ήλιο”».

Θεωρήθηκε πως το να μιλάει για ποπ το ΚΚΕ, μέσω του Γραμματέα του, ήταν κάτι το πρωτοφανές, αφού παρουσιάστηκε στα μίντια κάπως σαν κεραυνός εν αιθρία.

Το (παράνομο) ΚΚΕ συνδιαλέγεται με το ροκ και με τον κινηματικό χαρακτήρα του –που ήταν συνδεμένος με τους hippies και την αντικουλτούρα–, σε χρόνο πρώτο, ήδη από τα τέλη των σίξτις. Μία τέτοια περίπτωση, κομματικού, που το έψαχνε με τα νεανικά ζητήματα, ήταν ο Γρηγόρης Φαράκος (1923-2007).

Γνωστή, αν και κάπως ξεχασμένη, σήμερα, μορφή της Αριστεράς στην Ελλάδα, ο Γρηγόρης Φαράκος δεν διετέλεσε απλώς ΓΓ του ΚΕ του ΚΚΕ την κρίσιμη περίοδο 1989-1991, αλλά είχε, για πολλά χρόνια, και τη φήμη του «σκληρού σταλινικού».




«(…) οι κάθε λογής αναρχικές ή έξαλλες κινήσεις (δεν εξαιρώ ακόμη και τη μορφή “Χίππυ” κλπ.), είτε οι μαζικής μορφής εκδηλώσεις άγχους και απογοήτευσης, αποτελούν μορφή αηδίας και διαμαρτυρίας της νεολαίας προς τη συντήρηση και την καθυστέρηση.(…)».

....παραθέτοντας αυτό το απόσπασμα, πως σε πρώτο χρόνο (γιατί αυτό έχει σημασία), ακόμη και οι πιο ταγμένοι κομματικοί, οι αποκαλούμενοι και «σταλινικοί» της ορθόδοξης κομμουνιστικής αριστεράς, προσπαθούσαν να κατανοήσουν τι σήμαινε η «εξέγερση» της νεολαίας στο δεύτερο μισό του ’60, δίχως να απορρίπτουν συλλήβδην τις απανταχού νεανικές δράσεις (hippies κ.λπ.), μιλώντας για «μορφές αηδίας και διαμαρτυρίας» και για «διεύρυνση της αντικειμενικής βάσης».

Δεν το συζητάμε καν πως τα λόγια εκείνα του Γρηγόρη Φαράκου, αναλογιζόμενοι την εποχή και τις συνθήκες στις οποίες ειπώθηκαν (δικτατορία, φυλακή), ήταν, τότε, το 1969, έτη φωτός πιο προχωρημένα απ’ όσα θα ψέλλιζε εσχάτως, περί ποπ, ο Δ. Κουτσούμπας.

[georgebi]

Η Ρόζα Ιμβριώτη και οι hippies

Για το ποια ήταν η παιδαγωγός και μεγάλη προσωπικότητα της Αριστεράς (από το ΕΑΜ στην ΕΔΑ και μεταπολιτευτικά στο ΚΚΕ) Ρόζα Ιμβριώτη (1898-1977) δεν χρειάζεται να πούμε πολλά – υπάρχουν, εξάλλου, τα βιογραφικά της στο δίκτυο και μπορεί ο καθείς να τα συμβουλευτεί.


Αυτά έγραφε η Ρόζα Ιμβριώτη όταν ήταν 74 ετών!!

«(…) Όπως το φαινόμενο των χίπις, που κι αυτοί όμως κλίνουν προς μια ζωή γεμάτη και πλούσια από νόημα. Διαμαρτύρονται μέσα στην οικογένεια, στο σχολείο, στο γύρω τους περιβάλλον. Θέλουν να διαθέτουν τον εαυτό τους αδέσμευτοι, χωρίς καμιά ευθύνη.Αντιστέκονται στον καθωσπρεπισμό και στην υποκριτική κοινωνία και σε κάθε προγραμματισμό με τη φαντασία τους και την απάθεια. Καταφεύγουν στις ηδονές, σε νέες θρησκείες, που είναι η φυγή από την πραγματικότητα, και ξέφρενα ζητούν νέα ήθη, νέες απόψεις, νέες αντιλήψεις για τη ζωή».

.....ονειρεύονται να στήσουν μέσα σ’ αυτή την τέλεια εκβιομηχανισμένη κοινωνία της αφθονίας ένα βασίλειο φτώχειας, ονείρου και αλληλεγγύης. .......Είναι οι νέοι που ποθούν να πάρουν μέρος στη διαμόρφωση της μοίρας των συνανθρώπων τους. Οι περισσότεροι είναι παιδιά από ευκατάστατες οικογένειες. Παίρνει το κίνημά τους κοινωνικό χαρακτήρα.(…) Σ’ αυτούς ανήκει η Νέα Αριστερά».

[georgebi]

Από τις κομματικές εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» κυκλοφορούν στα'70s δύο βιβλία, που μας ενδιαφέρουν.

Το ένα είναι το «Η Άνδρωση / Ζητήματα θεωρίας & πρακτικής του σύγχρονου παγκόσμιου νεολαιίστικου κινήματος» (1975) των Γ. Γιανάεφ και Α. Πολικανώφ (η λέξη «άνδρωση» σχετίζεται με την «ενηλικίωση» της σοβιετικής νεολαίας, που είναι «έτοιμη να επιδράσει στην πορεία της Ιστορίας») και το άλλο είναι το «Η αυθόρμητη εξέγερση σε αδιέξοδο;» (1976) του Β. Μπολσακόφ.



«Η νεολαία της Δύσης δεν ακολουθεί όλη τον ίδιο δρόμο στην άρνηση του καπιταλισμού. Ορισμένοι νεολαίοι δείχνουν περιφρόνηση προς την αστική κοινωνία, αποκρούουν τους κανόνες και τις απαιτήσεις του αστικού τρόπου ζωής: αλητεύουν, χρησιμοποιούν ναρκωτικά, προσπαθώντας να φύγουν από την πραγματικότητα μέσω του κόσμου των αυταπατών.(...) Όμως η διαμαρτυρία δεν έχει κάποιο θετικό αποτέλεσμα, κι έτσι ενώ προκαλούν τον κόσμο του κεφαλαίου, οι νέοι αυτοί μένουν αιχμάλωτοι σ’ αυτόν».

Τίποτα δεν ξέφευγε από τους σοβιετικούς αναλυτές, σε σχέση με όσα συνέβαιναν στη Δύση – παρότι με τα δικά τους, είχαν ένα κάποιο θέμα.

[georgebi]

Ο «αμερικάνικος τρόπος ζωής» ως κόκκινο πανί

Το 1977 κυκλοφορεί από τις κομματικές εκδόσεις «Οδηγητής» το βιβλίο «Για την αγωνιστική ταξική πατριωτική διαπαιδαγώγηση της νεολαίας».



Το βιβλίο γενικώς παρέχει οδηγίες προς τους νέους κομμουνιστές (τους Κνίτες και τις Κνίτισσες) σε σχέση και με ιδεολογικά-θεωρητικά ζητήματα, αλλά και σε σχέση με θέματα της καθημερινότητας (ελεύθερος χρόνος, διασκέδαση, οικογενειακές και σεξουαλικές σχέσεις κ.λπ.).

Τέτοια τύπου βιβλία, γραμμένα φυσικά από την δική τους οπτική, τύπωναν τότε (και παλαιότερα), στην Ελλάδα, και οι παρεκκλησιαστικές οργανώσεις.

[georgebi]

Στις 20-24 Απριλίου 1983 οργανώνεται από το Κεντρικό Συμβούλιο της ΚΝΕ και την Πολιτιστική Επιτροπή της ΚΕ του ΚΚΕ, συμπόσιο υπό τον τίτλο «Τέχνη και Ιδεολογία», τα πρακτικά του οποίου τυπώνονται σ’ έναν τόμο την επόμενη χρονιά (1984), από την «Σύγχρονη Εποχή».



Στο συμπόσιο είχαν συμμετάσχει και έλληνες ομιλητές (ο Νίκος Κοτζιάς π.χ., υπουργός Εξωτερικών προσφάτως των κυβερνητικών σχημάτων υπό τον Αλέξη Τσίπρα), μα και ξένοι (και βασικά Ανατολικογερμανοί).

Κάποιος Φίλιπ Ντικ θα προβεί, μάλιστα, σ’ έναν ύμνο για το γερμανόφωνο ανατολικογερμανικό ροκ, μέσα από το οποίο ροκ αναδεικνύονταν, όπως θα έλεγε...

«τραγούδια που υποστήριξαν και ύμνησαν τον αγώνα του βιετναμέζικου λαού ενάντια στην αμερικανική επίθεση, τραγούδια για την αντίσταση των χιλιανών συντρόφων ενάντια στο φασισμό, τραγούδια για τον ηρωικό αγώνα του παλαιστινιακού λαού ενάντια στην ιμπεριαλιστική πολιτική του Ισραήλ, καθώς και τραγούδια που εκφράζουν την αλληλεγγύη της γερμανικής νεολαίας, στον αγωνιζόμενο λαό του Σαλαβαδόρ».

[georgebi]

Στο πλαίσιο του 11ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή (1985) τυπώνεται και κυκλοφορεί ο τόμος «Μαζική Κουλτούρα του Ιμπεριαλισμού», που περιλαμβάνει (μεταφρασμένα) κείμενα δημοσιευμένα, αρχικώς, σε ανατολικοευρωπαϊκά έντυπα.



Ανάμεσα και το «Μαζική λογοτεχνία και αντικουλτούρα» κάποιου Alexander N. Nikoljukiu, που είχε τυπωθεί για το ανατολικογερμανικό περιοδικό “Weimarer Beiträge”, το 1974. Τα συμπεράσματα του αρθρογράφου είναι κάπως ανάλογα μ’ εκείνα του Έντουαρντ Ρόζενταλ. Διαβάζουμε:

«Η αντικουλτούρα, την οποία η νεολαία εγκωμιάζει σαν “καθαρτική” δύναμη, αποδεικνύεται ανίκανη να ξεφύγει από τα πλαίσια της καπιταλιστικής κοινωνίας , που με εμπάθεια στηλιτεύει και αρνείται. ».

[Beria]

Την περίοδο που κυκλοφορεί "Η Ταξική, Πατριωτική Διαπαιδαγώγηση της Νεολαίας" βάζουν τον Βασίλη -ζουμεγιανασεακουμε- Παπακωνσταντίνου, στον Οδηγητή να δηλώνει ότι 'οποιος ακούει ροκ είναι πράκτορας των ιμπεριαλιστών'

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

γενικά ο φωντας προσπαθεί να λειανει την συντηρητική γεροντανοιακη ρητορικη των ΚΚ πάνω στα νεολαιιστικα ζητήματα, για να τη λέει γενικά στους απολιτικ ροκαδες, αλλά ούτε αυτός μπορεί να καλυψει όλη αυτην την μούχλα.

[AlienWay]

Απλώς βρήκανε πρόσφορη πελατεία για προσηλυτισμό και στέλνουν σήμα στους συντρόφους τους να εκμεταλλευτούν την κατάσταση.

Οπως γίνεται και με τα πλήθη που μαζεύει σήμερα ο Λεξ.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Ο «αμερικάνικος τρόπος ζωής» ως κόκκινο πανί

Το 1977 κυκλοφορεί από τις κομματικές εκδόσεις «Οδηγητής» το βιβλίο «Για την αγωνιστική ταξική πατριωτική διαπαιδαγώγηση της νεολαίας».



Το βιβλίο γενικώς παρέχει οδηγίες προς τους νέους κομμουνιστές (τους Κνίτες και τις Κνίτισσες) σε σχέση και με ιδεολογικά-θεωρητικά ζητήματα, αλλά και σε σχέση με θέματα της καθημερινότητας (ελεύθερος χρόνος, διασκέδαση, οικογενειακές και σεξουαλικές σχέσεις κ.λπ.).

Τέτοια τύπου βιβλία, γραμμένα φυσικά από την δική τους οπτική, τύπωναν τότε (και παλαιότερα), στην Ελλάδα, και οι παρεκκλησιαστικές οργανώσεις.

έμ, δεν έβαλε και το απόσπασμα που είναι από το βιβλίο, κ; ι θα μπορούσε βέβαια να είναι και από παραεκκλησιαστικη οργάνωση, αρκεί εκεί που λέει αστική τάξη και Αμερικάνοι να βάλεις τον σατανά.

«Η αστική τάξη χρησιμοποιεί τα πιο διαφορετικά μέσα για να αποπροσανατολίσει τη νεολαία(...), γι’ αυτό το σκοπό διαδίδει όλα τα προϊόντα και υποπροϊόντα τού “αμερικάνικου τρόπου ζωής”. Πιο συγκεκριμένα και κύρια οι προσπάθειες τής αντίδρασης εκφράζονται: Με τη διάδοση του “αμερικάνικου τρόπου ζωής”, της απάθειας και αδιαφορίας για τα κοινά, και της βίας μέσα από την τηλεόραση, τον αστικό τύπο και τα διάφορα περιοδικά.(...) Με τα διάφορα κέντρα, νάιτ κλαμπ και μπαρ, που είναι διασκορπισμένα και διακλαδωμένα σ’ όλες τις μεγάλες πόλεις και στα διάφορα επαρχιακά κέντρα. Μέσα σ’ αυτά η νεολαία μαθαίνει τον τεντυμποϊσμό, την αλητεία, την εγκληματικότητα. Μέσα σ’ αυτά διακινούνται κύρια και τα ναρκωτικά, που είναι ένα φαινόμενο που παίρνει σήμερα πρωτοφανή, για τις ελληνικές συνθήκες, έκταση στην νεολαία(...)».

[πατησιωτης]

Το απόσπασμα που προκάλεσε στη δεκαετία του 70 τότε μεγάλες αντιδράσεις ήταν αυτό που κατέκρινε όσες σεξουαλικές σχέσεις δεν είχαν σκοπό το γάμο.Εγινε μεγάλο θέμα στα φοιτητικά πηγαδάκια με διαμαρτυρίες αριστεριστών και αναρχοαυτόνομων.
Μόνο και μόνο από αυτό το απόσπασμα ο Φαράκος πήρε τη φήμη του σταλινικού αλλά μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ πήγε στην άλλη μεριά και το έπαιξε φιλελεύθερος και τον εδιωξαν οι παπαρηγικοί όταν επεκράτησαν.
Πάντως το συνθημα όχι στον αμερικάνικο τρόπο ζωής ήταν πολύ διαδεδομένο την εποχή εκείνη.

[georgebi]

έμ, δεν έβαλε και το απόσπασμα που είναι από το βιβλίο, κ; ι θα μπορούσε βέβαια να είναι και από παραεκκλησιαστικη οργάνωση, αρκεί εκεί που λέει αστική τάξη και Αμερικάνοι να βάλεις τον σατανά.

Για αυτήν σου τη θέση
να τοποθετηθούν παρακαλώ οι καλοί χρήστες memberlist.php?mode=viewprofile&u=2278 και memberlist.php?mode=viewprofile&u=3028

[Dr Socrates]

Το απόσπασμα που προκάλεσε στη δεκαετία του 70 τότε μεγάλες αντιδράσεις ήταν αυτό που κατέκρινε όσες σεξουαλικές σχέσεις δεν είχαν σκοπό το γάμο.Εγινε μεγάλο θέμα στα φοιτητικά πηγαδάκια με διαμαρτυρίες αριστεριστών και αναρχοαυτόνομων.
Μόνο και μόνο από αυτό το απόσπασμα ο Φαράκος πήρε τη φήμη του σταλινικού αλλά μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ πήγε στην άλλη μεριά και το έπαιξε φιλελεύθερος και τον εδιωξαν οι παπαρηγικοί όταν επεκράτησαν.

Σωστα,Τον εδιωξαν οι Σταλινικοι σαν την Παπαρηγα και τον Γοντικα.
Παπαρηγα "«Η περίοδος που συνέπεσε επικεφαλής του σοβιετικού κράτους και του κόμματος να είναι ο Στάλιν ενοχλεί γιατί ακριβώς αποτελεί πείρα για τις σκληρές συνθήκες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης», είπε χαρακτηριστικά η γραμματέας του ΚΚΕ και εκτίμησε ότι για να συκοφαντηθεί αυτή η περίοδος επαναλαμβάνεται η «καραμέλα περί σταλινικών εγκλημάτων»
https://www.iefimerida.gr/news/100165/o ... E%B5%CE%BF


Η Αλέκα, ο Χαρίλαος και ο Στάλιν
https://www.tanea.gr/2008/12/06/greece/ ... -o-stalin/

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

έμ, δεν έβαλε και το απόσπασμα που είναι από το βιβλίο, κ; ι θα μπορούσε βέβαια να είναι και από παραεκκλησιαστικη οργάνωση, αρκεί εκεί που λέει αστική τάξη και Αμερικάνοι να βάλεις τον σατανά.

Για αυτήν σου τη θέση
να τοποθετηθούν παρακαλώ οι καλοί χρήστες memberlist.php?mode=viewprofile&u=2278 και memberlist.php?mode=viewprofile&u=3028

τότε λέμε, τώρα οι κκεδες είναι πιο προχω, με τον Βασίλη αποβλαχευτη.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Το απόσπασμα που προκάλεσε στη δεκαετία του 70 τότε μεγάλες αντιδράσεις ήταν αυτό που κατέκρινε όσες σεξουαλικές σχέσεις δεν είχαν σκοπό το γάμο.Εγινε μεγάλο θέμα στα φοιτητικά πηγαδάκια με διαμαρτυρίες αριστεριστών και αναρχοαυτόνομων.
Μόνο και μόνο από αυτό το απόσπασμα ο Φαράκος πήρε τη φήμη του σταλινικού αλλά μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ πήγε στην άλλη μεριά και το έπαιξε φιλελεύθερος και τον εδιωξαν οι παπαρηγικοί όταν επεκράτησαν.
Πάντως το συνθημα όχι στον αμερικάνικο τρόπο ζωής ήταν πολύ διαδεδομένο την εποχή εκείνη.

σε αυτό το βιβλίο του 77 τα έγραφε που λέει για τους τεντυμπους, επειδή τότε ήταν υπεύθυνος για ζητήματα νεολαίας, αλλά ο φωντας το.. ξέχασε.