Μύτη - Ερωτικό
Δημοσιεύτηκε: 31 Δεκ 2022, 18:35
Ποτέ δεν κατόρθωσα να διαβάσω ολόκληρη τη Μύτη του Γκόγκολ.
Μιλώ φυσικά για το περίφημο διήγημα του μεγάλου συγγραφέα, και όχι για το μέλος του σώματός του, το οποίο εν είδει οιωνοσκόπου, θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος, πως ήθελα να επιχειρήσω να διαβάσω.
(Και γιατί όχι άλλωστε; Ο μεγάλος ο Ναπολέων ο Γ' (και εννοώ τον Ναπολέων Γ' και όχι τον Μέγα - για να μη μπερδευτεί κανείς με το Μεγάλος), είχα διαβάσει κάπου, ότι διάβαζε τα ορτύκια - ή κάτι τέτοιο.
Φυσικά δεν γνωρίζω πώς ακριβώς τα διάβαζε - εννοώ αν ήταν ζωντανά ορτύκια ή στο πιάτο του.)
Αλλά για να μη μακρηγορώ.
Πίστευα, πως δεν μπορούσα να διαβάσω τη Μύτη λόγω κάποιου ψυχαναγκασμού. Όχι πχ λόγω της δικής μου μύτης, η οποία είναι αρκετά μεγάλη (όσο θα έλεγε κανείς το εγώ μου) ώστε να εμποδίζει τον κάτοχό της να ασχολείται με κάποια άλλη. (Και να σημειώσω πως η μύτη μου είναι τόσο μεγάλη σε σχέση με εμένα ώστε πολύ συχνά συμβαίνει ο κύριος, ο κάτοχος και ο νομέας της να μην είναι τα ίδια πρόσωπα. Η μύτη μου έχει επεκτατικές βλέψεις.
Σχεδόν ιμπεριαλιστικές μου είχε πει κάποτε κάποιος Κινέζος που συναναστρεφόμουν - αρκέστηκα να χαρακτηρίσω τη μύτη του χάρτινη)
Αλλά ποιος είναι αυτός ο ψυχαναγκασμός - μέχρι πρόσφατα δεν γνώριζα.
Κάποια στιγμή σε γνώρισα. Και ήθελα να σε γνωρίσω. Θα έλεγε κανείς ΚΑΙ με τη Βιβλική έννοια.
Οπότε σκέφτηκα να σου δανείσω τη Μύτη μου.
(Αλλά για να μη μπερδευόμαστε - δεν εννοώ τη δική μου μύτη που πολύ συχνά συμβαίνει ο κύριος, κάτοχος και νομέας της να μην είμαι ο ίδιος, αλλά τη δική μου Μύτη του Γκόγκολ).
Ήθελα να σε κάνω να ενδιαφερθείς - και φυσικά να εξάψω το φιλολογικό σου ενδιαφέρον - κάτι που ομολογώ πως πολλές φορές έχω κάνει με επιτυχία στο παρελθόν χώνοντας τη μύτη μου (τη φιλολογική μου μύτη) παντού όπου διακρίνω εύφορο έδαφος για να τις οργώσω με τρόπο φιλολογικό.
Και ομολογώ πως στην αρχή τουλάχιστον, μου φάνηκε πως είχες το potential. Η όλη σου παρουσία έδειχνε μία φιλολογική δεσποσύνη που καταλαμβάνει τον χώρο με την ίδια άνεση που τον καταλαμβάνει η ομολογουμένως εντυπωσιακή εξωτερική σου εμφάνιση.
Η μύτη μου μάλιστα με ευχαρίστηση μου είπε πως κάλλιστα θα μπορούσε να σε έχει ως νομέα και κάτοχό της - και φυσικά εννοώ τη μύτη μου το μέλος του σώματός μου.
Η άλλη, του Γκόγκολ, δεν έχει άποψη σε αυτά.
Και δικαίως διότι ειδάλλως θα χάναμε το δάσος για το δέντρο.
Και στην έδωσα και περίμενα. Και σε είδα και δεν μιλούσες. Και αναρωτιόμουν γιατί δεν μιλούσες.
Είπα, θα τη διαβάζει προσεκτικά. Είναι σημαντικό να διαβάζεις προσεκτικά τη Μύτη του άλλου, ιδίως αν αυτή είναι του Γκόγκολ - καθότι, όσο μεγάλη και αν είναι η δική μου, ε δεν έχει το κύρος του Γκόγκολ.
Κάποια στιγμή, διδαχτήκαμε ένα φαινόμενο που δεν καταλάβαινες - αν και είχες πάει Γ' Δέσμη. Και προσπάθησα να στο εξηγήσω. Και εξακολουθούσες να μην το καταλαβαίνεις. Με κοίταζες με απορία.
(Αυτό είναι εκβιασμός - εννοώ ανάμεσα σε μένα και στη μύτη έβαλες τα γαλάζια σου μάτια. Τώρα που το σκέφτομαι ανάμεσα σε μένα και τη Μύτη του Γκόγκολ έβαλες επίσης τα γαλάζια σου μάτια. Και στα γαλάζια μάτια, πόσα επιχειρήματα υπάρχουν; καταργείται η απόσταση ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη μυτοπλασία)
Και σου είπα
Για να σου εξηγήσω το φαινόμενο, φέρε τη Μύτη
(εννοούσα του Γκόγκολ, αν και δεν το διευκρίνισα, καθώς θα μπορούσες να το παρερμηνεύσεις αυτό και να φέρεις τη δική μου που ανήκε ολοκληρωτικά εκείνη την εποχή στο άρωμά σου)
Και ναι, ήμουν διατεθειμένος να κάνω τα στραβά μάτια μπροστά στη φιλολογική σου ένδεια, μπροστά στο γεγονός ότι δεν καταλάβαινες την έλξη του αναφορικού. Ήμουν διατεθειμένος να πω Δε βαριέσαι, μπορεί να μην τα παίρνει αμέσως αλλά έχει το potential
Και τι έκανες εσύ - έκανες αυτό που δεν θα έπρεπε και μου άνοιξε τα μάτια - το απόλυτο ανοσιούργημα που κανένα φιλολογικό μάτι (ή και μύτη για λέμε τα σύκα σύκα) δεν θα μπορούσε να αγνοήσει
ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ
Έφερες τη Μύτη ΜΟΥ (που στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν τόσο η δική μου όσο και του Γκόγκολ), την άνοιξες μπροστά μου, και με ανάγκασες να καταλάβω πως ποτέ δεν χρησιμοποίησες τη δική σου, όπως ήλπιζα
Είδα τις σελίδες, υπογραμμισμένες ΜΕ ΣΤΥΛΟ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ, αντί για μολύβι!
Θεοί των Γραμμάτων, υπάρχει άραγε μεγαλύτερη βεβήλωση πάνω στο λευκό κορμί της Μύτης (και των λογοτεχνημάτων εν γένει) από τις χαρακιές του Στυλό Διαρκείας; Υπάρχει μεγαλύτερη αισθητική καταστροφή; Πόσοι κύκλοι στην Κόλαση επιφυλάσσονται για όσους υπογράμμισαν κάποτε τον Παράδεισο με σ τ υ λ ο;
Συγκρατήθηκα με δυσκολία - δεν είπα τίποτε - η πίκρα μου ήταν τεράστια - έβλεπα πάντοτε το μολύβι σου απέναντί μου και πάντοτε θαύμαζα τη λεπτή του μύτη
Τότε κατάλαβα γιατί - δεν την είχες ξύσει ποτέ - αν το είχες κάνει, θα έβρισκες μέσα της, πέρα από τη Μύτη μου και την καρδιά μου -
κ ο ψυχαναγκασμός; δεν μπορώ να διαβάσω τη Μύτη διότι δεν έχω βρει μία μύτη θηλυκή, λεπτή ή γαλλική, γαμψή ή επική, αντίστοιχή της
Κάργια
Μιλώ φυσικά για το περίφημο διήγημα του μεγάλου συγγραφέα, και όχι για το μέλος του σώματός του, το οποίο εν είδει οιωνοσκόπου, θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος, πως ήθελα να επιχειρήσω να διαβάσω.
(Και γιατί όχι άλλωστε; Ο μεγάλος ο Ναπολέων ο Γ' (και εννοώ τον Ναπολέων Γ' και όχι τον Μέγα - για να μη μπερδευτεί κανείς με το Μεγάλος), είχα διαβάσει κάπου, ότι διάβαζε τα ορτύκια - ή κάτι τέτοιο.
Φυσικά δεν γνωρίζω πώς ακριβώς τα διάβαζε - εννοώ αν ήταν ζωντανά ορτύκια ή στο πιάτο του.)
Αλλά για να μη μακρηγορώ.
Πίστευα, πως δεν μπορούσα να διαβάσω τη Μύτη λόγω κάποιου ψυχαναγκασμού. Όχι πχ λόγω της δικής μου μύτης, η οποία είναι αρκετά μεγάλη (όσο θα έλεγε κανείς το εγώ μου) ώστε να εμποδίζει τον κάτοχό της να ασχολείται με κάποια άλλη. (Και να σημειώσω πως η μύτη μου είναι τόσο μεγάλη σε σχέση με εμένα ώστε πολύ συχνά συμβαίνει ο κύριος, ο κάτοχος και ο νομέας της να μην είναι τα ίδια πρόσωπα. Η μύτη μου έχει επεκτατικές βλέψεις.
Σχεδόν ιμπεριαλιστικές μου είχε πει κάποτε κάποιος Κινέζος που συναναστρεφόμουν - αρκέστηκα να χαρακτηρίσω τη μύτη του χάρτινη)
Αλλά ποιος είναι αυτός ο ψυχαναγκασμός - μέχρι πρόσφατα δεν γνώριζα.
Κάποια στιγμή σε γνώρισα. Και ήθελα να σε γνωρίσω. Θα έλεγε κανείς ΚΑΙ με τη Βιβλική έννοια.
Οπότε σκέφτηκα να σου δανείσω τη Μύτη μου.
(Αλλά για να μη μπερδευόμαστε - δεν εννοώ τη δική μου μύτη που πολύ συχνά συμβαίνει ο κύριος, κάτοχος και νομέας της να μην είμαι ο ίδιος, αλλά τη δική μου Μύτη του Γκόγκολ).
Ήθελα να σε κάνω να ενδιαφερθείς - και φυσικά να εξάψω το φιλολογικό σου ενδιαφέρον - κάτι που ομολογώ πως πολλές φορές έχω κάνει με επιτυχία στο παρελθόν χώνοντας τη μύτη μου (τη φιλολογική μου μύτη) παντού όπου διακρίνω εύφορο έδαφος για να τις οργώσω με τρόπο φιλολογικό.
Και ομολογώ πως στην αρχή τουλάχιστον, μου φάνηκε πως είχες το potential. Η όλη σου παρουσία έδειχνε μία φιλολογική δεσποσύνη που καταλαμβάνει τον χώρο με την ίδια άνεση που τον καταλαμβάνει η ομολογουμένως εντυπωσιακή εξωτερική σου εμφάνιση.
Η μύτη μου μάλιστα με ευχαρίστηση μου είπε πως κάλλιστα θα μπορούσε να σε έχει ως νομέα και κάτοχό της - και φυσικά εννοώ τη μύτη μου το μέλος του σώματός μου.
Η άλλη, του Γκόγκολ, δεν έχει άποψη σε αυτά.
Και δικαίως διότι ειδάλλως θα χάναμε το δάσος για το δέντρο.
Και στην έδωσα και περίμενα. Και σε είδα και δεν μιλούσες. Και αναρωτιόμουν γιατί δεν μιλούσες.
Είπα, θα τη διαβάζει προσεκτικά. Είναι σημαντικό να διαβάζεις προσεκτικά τη Μύτη του άλλου, ιδίως αν αυτή είναι του Γκόγκολ - καθότι, όσο μεγάλη και αν είναι η δική μου, ε δεν έχει το κύρος του Γκόγκολ.
Κάποια στιγμή, διδαχτήκαμε ένα φαινόμενο που δεν καταλάβαινες - αν και είχες πάει Γ' Δέσμη. Και προσπάθησα να στο εξηγήσω. Και εξακολουθούσες να μην το καταλαβαίνεις. Με κοίταζες με απορία.
(Αυτό είναι εκβιασμός - εννοώ ανάμεσα σε μένα και στη μύτη έβαλες τα γαλάζια σου μάτια. Τώρα που το σκέφτομαι ανάμεσα σε μένα και τη Μύτη του Γκόγκολ έβαλες επίσης τα γαλάζια σου μάτια. Και στα γαλάζια μάτια, πόσα επιχειρήματα υπάρχουν; καταργείται η απόσταση ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη μυτοπλασία)
Και σου είπα
Για να σου εξηγήσω το φαινόμενο, φέρε τη Μύτη
(εννοούσα του Γκόγκολ, αν και δεν το διευκρίνισα, καθώς θα μπορούσες να το παρερμηνεύσεις αυτό και να φέρεις τη δική μου που ανήκε ολοκληρωτικά εκείνη την εποχή στο άρωμά σου)
Και ναι, ήμουν διατεθειμένος να κάνω τα στραβά μάτια μπροστά στη φιλολογική σου ένδεια, μπροστά στο γεγονός ότι δεν καταλάβαινες την έλξη του αναφορικού. Ήμουν διατεθειμένος να πω Δε βαριέσαι, μπορεί να μην τα παίρνει αμέσως αλλά έχει το potential
Και τι έκανες εσύ - έκανες αυτό που δεν θα έπρεπε και μου άνοιξε τα μάτια - το απόλυτο ανοσιούργημα που κανένα φιλολογικό μάτι (ή και μύτη για λέμε τα σύκα σύκα) δεν θα μπορούσε να αγνοήσει
ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ
Έφερες τη Μύτη ΜΟΥ (που στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν τόσο η δική μου όσο και του Γκόγκολ), την άνοιξες μπροστά μου, και με ανάγκασες να καταλάβω πως ποτέ δεν χρησιμοποίησες τη δική σου, όπως ήλπιζα
Είδα τις σελίδες, υπογραμμισμένες ΜΕ ΣΤΥΛΟ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ, αντί για μολύβι!
Θεοί των Γραμμάτων, υπάρχει άραγε μεγαλύτερη βεβήλωση πάνω στο λευκό κορμί της Μύτης (και των λογοτεχνημάτων εν γένει) από τις χαρακιές του Στυλό Διαρκείας; Υπάρχει μεγαλύτερη αισθητική καταστροφή; Πόσοι κύκλοι στην Κόλαση επιφυλάσσονται για όσους υπογράμμισαν κάποτε τον Παράδεισο με σ τ υ λ ο;
Συγκρατήθηκα με δυσκολία - δεν είπα τίποτε - η πίκρα μου ήταν τεράστια - έβλεπα πάντοτε το μολύβι σου απέναντί μου και πάντοτε θαύμαζα τη λεπτή του μύτη
Τότε κατάλαβα γιατί - δεν την είχες ξύσει ποτέ - αν το είχες κάνει, θα έβρισκες μέσα της, πέρα από τη Μύτη μου και την καρδιά μου -
κ ο ψυχαναγκασμός; δεν μπορώ να διαβάσω τη Μύτη διότι δεν έχω βρει μία μύτη θηλυκή, λεπτή ή γαλλική, γαμψή ή επική, αντίστοιχή της
Κάργια
