Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα
Δημοσιεύτηκε: 24 Σεπ 2018, 19:58
Η πιο ενδιαφέρουσα μορφή του μεσοπολεμικού δεξιού εξτρεμισμού, μαζί με τον Κοντρεάνου. Αντικαπιταλιστής και άνθρωπος της τιμής,αυστηρά Ισπανός και αντιρατσιστής, ένας Δον Κιχώτης της πολιτικής, που μισούσε τους γαιοκτήμονες και απαγόρευε στους Φαλαγγίτες που έπαιρναν άδεια από τις φυλακές να δραπετεύουν, γιατι ο Φαλαγγίτης δεν παίρνει πίσω το λόγο του ποτέ.
Έμβλημα της Ισπανικής Φάλαγγας και των «Καθολικών Βασιλέων» Φερδινάνδου και Ισαβέλλας, είναι τα πέντε βέλη, τα οποία συμβολίζουν τα πέντε βασίλεια της Ισπανίας -Καστίλλη, Λεόν, Αραγονία, Ναβάρα και Γρανάδα- που ενώθηκαν και ο διπλός ζυγός τα δύο -Καστίλλη και Αραγονία- που εργάζονται για το καλό όλων. Η ενδυμασία των μελών την ήταν ένα μπλε πουκάμισο με κεντημένο το έμβλημα της Φάλαγγας και η σημαία τους είχε κόκκινα και μαύρα χρώματα. Χαιρετούσαν κατά το αρχαιοελληνικό πρότυπο και αποκαλούνταν μεταξύ τους με την προσφώνηση Σύντροφε, ενώ το 1935, ο Χοσέ Αντόνιο, επεξεργάστηκε τους στίχους του «Cara al Sol», [«Πρόσωπο στον Ήλιο»], του ύμνου της Φάλαγγας.
Ο Χοσέ Αντόνιο ήταν οπαδός του ανατρεπτικού εθνικισμού, σύμβολο του εθνικο-συνδικαλιστικού σοσιαλισμού, φανατικός πολέμιος του καπιταλισμού, του φιλελευθερισμού, για τον οποίο είναι γνωστή η ρήση του ότι «...εκεί είσαι ελεύθερος να δουλεύεις όπως θέλεις, πεθαίνοντας ενδεχομένως από πείνα, στο όνομα της πιο ακραίας φιλελεύθερης αξιοπρέπειας...», και της πλουτοκρατίας, ενώ ήταν επηρεασμένος από το έργο του Juan Donoso Cortes, [Δονόσο Κόρτες], ο οποίος διατύπωσε πρώτος τη θεωρία της Δικτατορίας, νομιμοποιώντας τη δύναμη και το δικαίωμα στη βία ενάντια στον Εχθρό, είτε είναι φιλελεύθερος, είτε σοσιαλιστής, καθώς και από τον καρλιστή [6] φιλόσοφο Juan Vazquez de Mella, που υποστήριζε ιδέες όπως η Παράδοση, η Πατριαρχία, η Μοναρχία και ο Καθολικισμός. Ονόμασε «El Fascio» το πρώτο του έντυπο, το οποίο έθεσε σε κυκλοφορία λίγο πριν από την επίσημη ίδρυση της Φάλαγγας, το 1934 εξέδωσε το «F.E.» [«Fede & Falangeτο», δηλαδή «Πίστη και Φάλαγγα»], το επόμενο έντυπό της και το 1935 την εφημερίδα «Arriba». Δήλωνε Χριστιανός και Καθολικός όμως απέρριπτε τα πρωτεία της Εκκλησίας, , ήταν αντίθετος με το πνεύμα της Σταυροφορίας, γιατί η Ισπανία όφειλε να αναδημιουργήσει την αυτοκρατορία της Κουλτούρας και του πνεύματος, και ιεραρχούσε ως κορυφαία ζητήματα την υπόθεση της Ισπανικής ενότητας, της Ισπανικής αυτονομίας και της την εκπαιδεύσεως των νέων, την οποία ήθελε υπό την εποπτεία και τη φροντίδα Ισπανικού Κράτους.
Το καλοκαίρι του 1934, όταν έγινε στο Μontreux συγκέντρωση φασιστών ηγετών από διάφορες χώρες [7], μεταξύ τους ο Βέλγος Λεόν Ντεγκρέλ, ο Χοσέ Αντόνιο κατηγορήθηκε από τον ισπανικό τύπο, όμως προχώρησε σε διάψευση λέγοντας, «...Η είδηση σύμφωνα με την οποία ο ...{...}... αρχηγός της ισπανικής Φάλαγγας των JONS εκδήλωσε πρόθεση να συμμετάσχει σε ένα Διεθνές φασιστικό συνέδριο που λαμβάνει χώρα στο Μontreux είναι ολοκληρωτικά ψευδής. Ο αρχηγός ...{...}... προσκλήθηκε να λάβει μέρος, αλλά αρνήθηκε κατηγορηματικά, γιατί πιστεύει, ότι ο Εθνικός χαρακτήρας του κινήματος του οποίου ηγείται δεν επέτρεπε, ακόμα και τη τυπική παρουσία του σε μια διεθνή διάσκεψη. ...[...}... η Ισπανική Φάλαγγα των JONS δεν είναι ένα φασιστικό κίνημα διατηρεί σε σχέση με το Φασισμό κάποιες ταυτίσεις σε βασικά θέματα αλλά κάθε ημέρα που περνά επιβεβαιώνει όλο και περισσότερο μια αυτόνομη προσωπικότητα με ξεχωριστά χαρακτηριστικά και είναι σίγουρη ότι θα βρει, ακολουθώντας το δρόμο αυτό, τις πλέον γόνιμες δυνατότητές της....».
Συναντήθηκε δύο φορές με το Μπενίτο Μουσολίνι, την πρώτη φορά συνοδεύοντας το πατέρα του, όμως ο ίδιος απέφυγε κάθε πολιτική επαφή και δεν συμμετείχε σε συναντήσεις κορυφής, ενώ τη δεύτερη φορά ζήτησε αυτός συνάντηση με το Μουσολίνι, που είχε διάρκεια μισής ώρας και έγινε τον Οκτώβριο του 1933, στο «Palazzo Venezia». Ο Μπενίτο Μουσολίνι αποκόμισε θετική εντύπωση από τη συνάντηση και μερικά χρόνια αργότερα όταν πια είχε τελειώσει ο εμφύλιος, είπε στη Πιλάρ Πρίμο ντε Ριβέρα [8], «...Ο Jose Antonio είναι ένα από τα καλύτερα πνεύματα που γνώρισα ποτέ....». Σύμφωνα με τον Adolfo Munoz Alonso, συγγραφέα του έργου «Ένας διανοητής για το λαό», «....Στη θεώρηση του Jose Antonio ο εθνικοσοσιαλισμός είναι εντελώς αντίθετος με τον Ιταλικό φασισμό, η Φάλαγγα δεν είναι ούτε μπορεί να είναι ρατσιστική...», ενώ στο Valladolid στις 3 Mαρτίου 1935, ο Χοσέ Αντόνιο είπε, «....τα κινήματα και τα γερμανικά και Ιταλικά κράτη όχι μόνο δεν είναι όμοια, αλλά είναι και ριζικά αντίθετα μεταξύ τους, η καλύτερα κατευθύνονται προς αντίθετους πόλους....». Επέβαλε στα μέλη της Φάλαγγας να ταξιδέψουν σε ολόκληρη την Ισπανία για τη διάδοση της ιδεολογίας και του κώδικα αξιών της, μεταφέροντας το μήνυμα «αίμα και χώμα», δηλαδή την υποχρέωση της θυσίας υπέρ της Πατρίδας, μέσα από την υποδειγματική συμπεριφορά τους.
Αντιθέτως με ότι υποστηρίζεται από εκείνους που αποδίδουν την δολοφονία του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα στους άντρες της Φάλαγγας, είναι γνωστό ότι ο Χοσέ Αντόνιο διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον ποιητή και γευμάτιζαν μαζί κάθε Παρασκευή, ενώ ο Λόρκα αν και είχε ταχθεί υπέρ του Λαϊκού Μετώπου, δεν είχε κομματικές συμπάθειες και διατηρούσε φιλίες με πρόσωπα και από τις δύο παρατάξεις. Οι ιδέες και οι λόγοι του επηρέασαν σημαντικές προσωπικότητες από το χώρο της Τέχνης και είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Σαλβαδόρ Νταλί, που εξέφραζε το θαυμασμό του για το πρόσωπο και τα γραπτά του ιδρυτή της Φάλαγγας, Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα, και χρησιμοποιούσε στις ομιλίες και στα γραπτά του την επίκληση «Arriba España», αναφερόμενος στο ειδικό ιμπεριαλιστικό ρόλο της Ισπανίας σε σχέση με άλλα έθνη. Ο Νταλί υποστήριξε τη συμμαχία του Φρανθίσκο Φράνκο με τον Αδόλφο Χίτλερ και τον Μπενίτο Μουσολίνι κατά της Γαλλίας, της Μεγάλης Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών και σταθερός στις αντισιωνιστικές του θέσεις, είχε χαιρετίσει τη «λύση του εθνικού προβλήματος»..........
Το 1958, ο Φιντέλ Κάστρο στη διάρκεια επισκέψεως στην Νέα Υόρκη, δήλωσε σε Αμερικανούς δημοσιογράφους, «...Θέλω να με θεωρείτε μία διασταύρωση Χοσέ Μαρτί και Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα», ενώ στη διάρκεια του αγώνα για την κατάληψη της εξουσίας στην Κούβα κουβαλούσε μαζί του τα «Άπαντα» του Χοσέ Αντόνιο, ενώ όταν κατέλαβε την εξουσία, έκλεινε όλους τους πολιτικούς του λόγους με την φράση «Πατρίδα η Θάνατος», στο πνεύμα των λόγων του Χοσέ Αντόνιο.
https://el.metapedia.org/wiki/%CE%A7%CE ... F%81%CE%B1
Στα Ελληνικά είχε βγει η συλλογή κειμένων του Λόγοι Μάχης,από την Ελεύθερη Σκέψη, όποιος ενδιαφέρεται και το βρει ας το πάρει
Έμβλημα της Ισπανικής Φάλαγγας και των «Καθολικών Βασιλέων» Φερδινάνδου και Ισαβέλλας, είναι τα πέντε βέλη, τα οποία συμβολίζουν τα πέντε βασίλεια της Ισπανίας -Καστίλλη, Λεόν, Αραγονία, Ναβάρα και Γρανάδα- που ενώθηκαν και ο διπλός ζυγός τα δύο -Καστίλλη και Αραγονία- που εργάζονται για το καλό όλων. Η ενδυμασία των μελών την ήταν ένα μπλε πουκάμισο με κεντημένο το έμβλημα της Φάλαγγας και η σημαία τους είχε κόκκινα και μαύρα χρώματα. Χαιρετούσαν κατά το αρχαιοελληνικό πρότυπο και αποκαλούνταν μεταξύ τους με την προσφώνηση Σύντροφε, ενώ το 1935, ο Χοσέ Αντόνιο, επεξεργάστηκε τους στίχους του «Cara al Sol», [«Πρόσωπο στον Ήλιο»], του ύμνου της Φάλαγγας.
Ο Χοσέ Αντόνιο ήταν οπαδός του ανατρεπτικού εθνικισμού, σύμβολο του εθνικο-συνδικαλιστικού σοσιαλισμού, φανατικός πολέμιος του καπιταλισμού, του φιλελευθερισμού, για τον οποίο είναι γνωστή η ρήση του ότι «...εκεί είσαι ελεύθερος να δουλεύεις όπως θέλεις, πεθαίνοντας ενδεχομένως από πείνα, στο όνομα της πιο ακραίας φιλελεύθερης αξιοπρέπειας...», και της πλουτοκρατίας, ενώ ήταν επηρεασμένος από το έργο του Juan Donoso Cortes, [Δονόσο Κόρτες], ο οποίος διατύπωσε πρώτος τη θεωρία της Δικτατορίας, νομιμοποιώντας τη δύναμη και το δικαίωμα στη βία ενάντια στον Εχθρό, είτε είναι φιλελεύθερος, είτε σοσιαλιστής, καθώς και από τον καρλιστή [6] φιλόσοφο Juan Vazquez de Mella, που υποστήριζε ιδέες όπως η Παράδοση, η Πατριαρχία, η Μοναρχία και ο Καθολικισμός. Ονόμασε «El Fascio» το πρώτο του έντυπο, το οποίο έθεσε σε κυκλοφορία λίγο πριν από την επίσημη ίδρυση της Φάλαγγας, το 1934 εξέδωσε το «F.E.» [«Fede & Falangeτο», δηλαδή «Πίστη και Φάλαγγα»], το επόμενο έντυπό της και το 1935 την εφημερίδα «Arriba». Δήλωνε Χριστιανός και Καθολικός όμως απέρριπτε τα πρωτεία της Εκκλησίας, , ήταν αντίθετος με το πνεύμα της Σταυροφορίας, γιατί η Ισπανία όφειλε να αναδημιουργήσει την αυτοκρατορία της Κουλτούρας και του πνεύματος, και ιεραρχούσε ως κορυφαία ζητήματα την υπόθεση της Ισπανικής ενότητας, της Ισπανικής αυτονομίας και της την εκπαιδεύσεως των νέων, την οποία ήθελε υπό την εποπτεία και τη φροντίδα Ισπανικού Κράτους.
Το καλοκαίρι του 1934, όταν έγινε στο Μontreux συγκέντρωση φασιστών ηγετών από διάφορες χώρες [7], μεταξύ τους ο Βέλγος Λεόν Ντεγκρέλ, ο Χοσέ Αντόνιο κατηγορήθηκε από τον ισπανικό τύπο, όμως προχώρησε σε διάψευση λέγοντας, «...Η είδηση σύμφωνα με την οποία ο ...{...}... αρχηγός της ισπανικής Φάλαγγας των JONS εκδήλωσε πρόθεση να συμμετάσχει σε ένα Διεθνές φασιστικό συνέδριο που λαμβάνει χώρα στο Μontreux είναι ολοκληρωτικά ψευδής. Ο αρχηγός ...{...}... προσκλήθηκε να λάβει μέρος, αλλά αρνήθηκε κατηγορηματικά, γιατί πιστεύει, ότι ο Εθνικός χαρακτήρας του κινήματος του οποίου ηγείται δεν επέτρεπε, ακόμα και τη τυπική παρουσία του σε μια διεθνή διάσκεψη. ...[...}... η Ισπανική Φάλαγγα των JONS δεν είναι ένα φασιστικό κίνημα διατηρεί σε σχέση με το Φασισμό κάποιες ταυτίσεις σε βασικά θέματα αλλά κάθε ημέρα που περνά επιβεβαιώνει όλο και περισσότερο μια αυτόνομη προσωπικότητα με ξεχωριστά χαρακτηριστικά και είναι σίγουρη ότι θα βρει, ακολουθώντας το δρόμο αυτό, τις πλέον γόνιμες δυνατότητές της....».
Συναντήθηκε δύο φορές με το Μπενίτο Μουσολίνι, την πρώτη φορά συνοδεύοντας το πατέρα του, όμως ο ίδιος απέφυγε κάθε πολιτική επαφή και δεν συμμετείχε σε συναντήσεις κορυφής, ενώ τη δεύτερη φορά ζήτησε αυτός συνάντηση με το Μουσολίνι, που είχε διάρκεια μισής ώρας και έγινε τον Οκτώβριο του 1933, στο «Palazzo Venezia». Ο Μπενίτο Μουσολίνι αποκόμισε θετική εντύπωση από τη συνάντηση και μερικά χρόνια αργότερα όταν πια είχε τελειώσει ο εμφύλιος, είπε στη Πιλάρ Πρίμο ντε Ριβέρα [8], «...Ο Jose Antonio είναι ένα από τα καλύτερα πνεύματα που γνώρισα ποτέ....». Σύμφωνα με τον Adolfo Munoz Alonso, συγγραφέα του έργου «Ένας διανοητής για το λαό», «....Στη θεώρηση του Jose Antonio ο εθνικοσοσιαλισμός είναι εντελώς αντίθετος με τον Ιταλικό φασισμό, η Φάλαγγα δεν είναι ούτε μπορεί να είναι ρατσιστική...», ενώ στο Valladolid στις 3 Mαρτίου 1935, ο Χοσέ Αντόνιο είπε, «....τα κινήματα και τα γερμανικά και Ιταλικά κράτη όχι μόνο δεν είναι όμοια, αλλά είναι και ριζικά αντίθετα μεταξύ τους, η καλύτερα κατευθύνονται προς αντίθετους πόλους....». Επέβαλε στα μέλη της Φάλαγγας να ταξιδέψουν σε ολόκληρη την Ισπανία για τη διάδοση της ιδεολογίας και του κώδικα αξιών της, μεταφέροντας το μήνυμα «αίμα και χώμα», δηλαδή την υποχρέωση της θυσίας υπέρ της Πατρίδας, μέσα από την υποδειγματική συμπεριφορά τους.
Αντιθέτως με ότι υποστηρίζεται από εκείνους που αποδίδουν την δολοφονία του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα στους άντρες της Φάλαγγας, είναι γνωστό ότι ο Χοσέ Αντόνιο διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον ποιητή και γευμάτιζαν μαζί κάθε Παρασκευή, ενώ ο Λόρκα αν και είχε ταχθεί υπέρ του Λαϊκού Μετώπου, δεν είχε κομματικές συμπάθειες και διατηρούσε φιλίες με πρόσωπα και από τις δύο παρατάξεις. Οι ιδέες και οι λόγοι του επηρέασαν σημαντικές προσωπικότητες από το χώρο της Τέχνης και είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Σαλβαδόρ Νταλί, που εξέφραζε το θαυμασμό του για το πρόσωπο και τα γραπτά του ιδρυτή της Φάλαγγας, Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα, και χρησιμοποιούσε στις ομιλίες και στα γραπτά του την επίκληση «Arriba España», αναφερόμενος στο ειδικό ιμπεριαλιστικό ρόλο της Ισπανίας σε σχέση με άλλα έθνη. Ο Νταλί υποστήριξε τη συμμαχία του Φρανθίσκο Φράνκο με τον Αδόλφο Χίτλερ και τον Μπενίτο Μουσολίνι κατά της Γαλλίας, της Μεγάλης Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών και σταθερός στις αντισιωνιστικές του θέσεις, είχε χαιρετίσει τη «λύση του εθνικού προβλήματος»..........
Το 1958, ο Φιντέλ Κάστρο στη διάρκεια επισκέψεως στην Νέα Υόρκη, δήλωσε σε Αμερικανούς δημοσιογράφους, «...Θέλω να με θεωρείτε μία διασταύρωση Χοσέ Μαρτί και Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα», ενώ στη διάρκεια του αγώνα για την κατάληψη της εξουσίας στην Κούβα κουβαλούσε μαζί του τα «Άπαντα» του Χοσέ Αντόνιο, ενώ όταν κατέλαβε την εξουσία, έκλεινε όλους τους πολιτικούς του λόγους με την φράση «Πατρίδα η Θάνατος», στο πνεύμα των λόγων του Χοσέ Αντόνιο.
https://el.metapedia.org/wiki/%CE%A7%CE ... F%81%CE%B1
Στα Ελληνικά είχε βγει η συλλογή κειμένων του Λόγοι Μάχης,από την Ελεύθερη Σκέψη, όποιος ενδιαφέρεται και το βρει ας το πάρει
