Σκαμπ

[Λόρδος Ταντρίδης]

Ξύπνησε ο Σκαμπ . Κοίταξε τριγύρω του και διαπίστωσε ότι είχε ξημερώσει . Τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας έπιναν νερό ή έτρωγαν ήδη . Είδε την μάνα του να θηλάζει το μικρότερο από τα αδέρφια του και τον πατέρα του να κόβει με την πέτρα έναν σκίουρο .
Είχε ανήσυχο ύπνο . Υπέθετε ότι συνέβαινε λόγω του γεγονότος που άρχισε να γίνεται εδώ και ένα χρόνο : Να ξυπνάει με το πέος του όρθιο . Παράλληλα το ένιωθε να καίγεται . Πήγαινε στο ποτάμι πλησίον του καταυλισμού και το κουνούσε πάνω κάτω μέχρι που έβγαζε ένα περίεργο υγρό . Ένιωθε τρομερή ανακούφιση έπινε νερό και συνέχιζε τον ύπνο του .
Εκείνη την ημέρα δεν είχε διάθεση να κοιμηθεί . Ο ήλιος έκαιγε ως συνήθως αλλά ένα ελαφρύ αεράκι ζέσταινε τον χώρο . Έφαγε ένα κομμάτι από το σκίουρο που έκοβε ο πατέρας του συνοδευόμενο με φρούτα .
- Θα πάμε να κυνηγήσουμε ; τον ρώτησε γεμάτος με ανυπομονησία .
- Όχι , Σκαμπ . Για σήμερα και για τέσσερις μέρες ακόμα έχουμε πολλά φρούτα και ξηρούς καρπούς . Μας φτάνουν .
- Ναι αλλά κρέας …
- Όταν χρειαστεί ξανά θα πάμε . Δεν χρειάζεται να μπαίνουμε βαθιά στο δάσος ενώ έχουμε μαζέψει φαγητό για όλους .
Ο Σκαμπ απογοητεύθηκε . Του άρεσε πολύ το κρέας . Αγαπημένη του τροφή αποτελούσαν οι σκίουροι , οι σαύρες και η αντιλόπη , αν και ήταν πιο δύσκολο να πιάσουν μία ενήλικη αντιλόπη .
Ήταν καιρός να αρχίσει να πηγαίνει μόνος του στο δάσος . Δεν χρειαζόταν την πατρική προστασία . Ήταν αρκετά δυνατός και μεγάλος .
Συνάντησε τα παιδιά που έτρεχαν γύρω γύρω και πήγαιναν να βουτήξουν στο ποτάμι . Μέχρι πέρυσι θα το έκανε . Αλλά πλέον νομίζει ότι είναι καιρός να ασχοληθεί με διαφορετικού είδους παιχνίδια .
Κατευθύνθηκε προς την Λάλα , ένα κορίτσι ομορφότερο από τα υπόλοιπα που ήξερε . Η μουσούδα της ήταν άτριχη και το χαμόγελο της φανέρωνε άσπρα καθαρά δόντια και το πακέτο συμπλήρωναν ένα ζευγάρι όμορφα μάτια . Οι μαστοί της ήταν μεγαλύτεροι από όλων των υπόλοιπων κοριτσιών της ομάδας και τα οπίσθια της ήταν ολοστρόγγυλα .
Την πλησίασε και τη καλημέρισε . Εκείνη τον κοίταξε και έμεινε άφωνη από το τεράστιο ματσούκι που στεκόταν όρθιο μπροστά της . Χαμογέλασε και αυθόρμητα τα δάχτυλα της άγγιξαν τους μαστούς της όπου οι θήλες είχαν ορθωθεί . Το τέτοιο της , αν και δε μπορούσε να το δει από το τρίχωμα , το ένιωσε υγρό . Είχε δει τι κάνουν οι μεγάλοι της ομάδας , αλλά δεν γνώριζε αν ήταν ακόμα έτοιμη .
Ο Σκαμπ έτρεξε κοντά της . Την άρπαξε με τα δυνατά του μπράτσα . Άρχισε να γλείφει και να φιλάει το πρόσωπό της . Επιχείρησε να την γυρίσει ανάποδα . Εκεί .
Αντιστάθηκε με όλη τη δύναμη της . Τον κλώτσησε στο πόδι . Ο Σκαμπ απόρησε .
- Γιατί ; Αφού νομίζω ότι είσαι έτοιμη .
- Δεν ξέρω .
Μερικά γηραιότερα μέλη που έκαναν βόλτα , χαχάνιζαν μπροστά στην απογοήτευση του μικρού πλην ετοιμοπόλεμου μεγάλου γιου του Σκουκ .
Ο Σκαμπ την αγκάλιασε . Εκείνη , νιώθοντας την αναπνοή του , ερεθίστηκε .
- Πάμε στο ποτάμι ; του είπε .
Ο Σκαμπ συμφώνησε . Βούτηξαν με χαρά σαν τα χρόνια που ήταν παιδιά και πέρασαν αρκετή ώρα εκεί . Σε κάποια φάση η Λάλα έπιασε το ματσούκι του . Ο Σκαμπ δεν γινόταν να αντέξει παραπάνω . Την έβγαλε στην όχθη και έκανε ότι τον εμπόδισε να κάνει πριν , ίσως ντρεπόμενη τους υπόλοιπους . Αν και πρώτη του φορά , η φύση έδειξε τον δρόμο . Όταν τελείωσε ένιωσε το κεφάλι του να εκρήγνυται και το μεδούλι του να ανατριχιάζει . Οι φωνές της Λάλας τον τρέλαναν και το επανέλαβε ξανά και ξανά , ώσπου δεν άντεχε . Την άφησε και σωριάστηκε φαρδύς πλατύς στην παχιά άμμο .
Μετά από λίγο την κοίταξε . Τον κοιτούσε με ένα ύφος αγάπης και λαγνείας . Την ρώτησε αν πεινάει και αυτή αρνήθηκε .
- Εγώ όμως πεινάω . Θα πάω να βρω σκίουρο . Θα τον κόψω και θα τον φάμε παρέα μετά οι δύο μας .
- Δεν θα πας μόνος στο δάσος ;
- Θα πάω . Είμαι μεγάλος .
Η Λάλα ανησύχησε καθώς τον είδε να εξαφανίζεται μέσα στα δέντρα .
Ο Σκαμπ έτρεχε προς το πυκνό κομμάτι του δάσους , εκεί που είχε πολλούς σκίουρους .
Είχε βοηθήσει πολλές φορές τον πατέρα του . Είχε μάθει τις κρυψώνες τους και τον τρόπο να τους πιάσει .
Η βλάστηση ήταν πολύ πυκνή , και οι ήχοι των μαιμούδων των πουλιών και το θρόισμα των δέντρων συνέθεταν ένα ανατριχιαστικό κονσέρτο . Γαλήνευε καθώς έτρεχε ανάμεσα στα δέντρα και σκαρφάλωνε σε όποιο έβλεπε σημάδια από σκίουρο . Είχε πάρει μαζί του και ένα οστέινο μαχαίρι το οποίο του είχε κάνει δώρο ο πατέρας του στην πρώτη του φορά που σκότωσε ένα σκίουρο με τα χέρια του . Ένα χτύπημα με το εργαλείο ήταν αρκετό για να του χαρίσει ένα νόστιμο γεύμα .
Σε κάποια φάση σταμάτησε σε ένα δέντρο και έφαγε μερικά λαχταριστά μούρα . Εκεί που έτρωγε άκουσε ένα χαρακτηριστικό τρίξιμο και αντίκρισε σε ένα κλαδί έναν σκίουρο να ροκανίζει ένα κουκουνάρι .
Με σταθερές και αργές κινήσεις ανέβηκε στον κορμό του δέντρου και σκαρφάλωσε . Το κλαδί ήταν τεράστιο . Περπατούσε πάνω του στις μύτες των ποδιών του έτοιμος να φτάσει στον σκίουρο και να του καταφέρει ένα γρήγορο και σκληρό χτύπημα .
Κόντευε να φτάσει καθώς ο σκίουρος τον αντιλήφθη . Πέταξε το κουκουνάρι και πήδηξε στο ψηλότερο κλαδί , σε ύψος τριών μέτρων .
Ο Σκαμπ έβρισε .
Κοιτούσε τον σκίουρο ο οποίος είχε πάρει ένα άλλο κουκουνάρι και το ροκάνιζε τσιριχτά σαν να τον κορόιδευε .
Άρπαξε το πρώτο που μασουλούσε ο σκίουρος και το πέταξε πάνω του με όλη του την δύναμη .
Αν και δε το περίμενε , βρήκε τον στόχο . Ο σκίουρος το έφαγε κατακέφαλα και σωριάστηκε στο έδαφος . Ο Σκαμπ πήδηξε πάνω του . Χτύπησε το κεφάλι του με το εργαλείο . Άνοιξε σε δύο κομμάτια .
Χαρούμενος έκατσε εκεί για λίγα λεπτά και απόλαυσε την επιτυχία του . Ένας παπαγάλος πέταξε από μπροστά του πριν χαθεί στα πυκνά δέντρα .
Πήρε τον σκίουρο και κίνησε προς τον καταυλισμό . Κοιτούσε ανέμελος το φως του ήλιου που έλουζε το δάσος . Σε λίγο θα τον έκοβε .
Ένιωσε ένα τρομερό πόνο στο ψηλό μέρος του κεφαλιού του . Τα μάτια του θόλωσαν . Τα μέλη του παρέλυσαν . Άνοιξε το στόμα να ουρλιάξει . Δεν πρόλαβε να το κάνει .

[Λόρδος Ταντρίδης]

Αφιερωμένο στον SK54 έναν έφηβο Paranthropus Robustus ο οποίος σκοτώθηκε από λεοπάρδαλη και ανακαλύφθηκε το 1983 .

https://www.discovermagazine.com/planet ... prehistory

[Λόρδος Ταντρίδης]