Αθανασία και επιλογή στον θάνατο !

[tanipteros]

Πώς θα σας φαινόταν αν στο μέλλον βρισκόταν η θεραπεία στα γηρατειά και στο θάνατο ?
Με το που γεννιέται ένας άνθρωπος να του κάνουν θεραπεία γήρατος και να μένει αθάνατος.
Να κλειδώνεται η ανάπτυξη στα 30 χρόνια ζωής...ή σε άλλη χρονική ηλικία...

Επίσης να υπάρχει μέριμνα για όσους θέλουν να πεθάνουν. Να γίνεται ευθανασία...

Τι λέτε θα θέλατε ένα τέτοιο μέλλον ?

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Δε γίνεται μετά θα μαζευτούμε πολλοί. Βέβαια καλό θα ήταν να είμαστε ολοι στείροι και να μείνουμε όσοι ζούμε τώρα ως το τέλος της αιωνιοτητας, αλλά αν βάλεις δολοφονιες, ατυχήματα, πολέμους, θα λιγοστεύουμε.

[tanipteros]

Δε γίνεται μετά θα μαζευτούμε πολλοί. Βέβαια καλό θα ήταν να είμαστε ολοι στείροι και να μείνουμε όσοι ζούμε τώρα ως το τέλος της αιωνιοτητας, αλλά αν βάλεις δολοφονιες, ατυχήματα, πολέμους, θα λιγοστεύουμε.

Ελπίζω μέχρι τότε να έχει εφευρεθεί η αποίκιση σε άλλους πλανήτες ή σε βάσεις διαστήματος...

[ksk]

Πώς θα σας φαινόταν αν στο μέλλον βρισκόταν η θεραπεία στα γηρατειά και στο θάνατο ?
Με το που γεννιέται ένας άνθρωπος να του κάνουν θεραπεία γήρατος και να μένει αθάνατος.
Να κλειδώνεται η ανάπτυξη στα 30 χρόνια ζωής...ή σε άλλη χρονική ηλικία...

Επίσης να υπάρχει μέριμνα για όσους θέλουν να πεθάνουν. Να γίνεται ευθανασία...

Τι λέτε θα θέλατε ένα τέτοιο μέλλον ?

Όχι...

[AlienWay]

Για μένα θα ήθελα ένα τέτοιο μέλλον. Αλλά για όλη την ανθρωπότητα, δεν ξέρω κατά πόσο θα ήταν κάτι βιώσιμο. Σε μία 10ετία, ο παγκόσμιος πληθυσμός θα ήταν τόσος που πολλοί θα πέθαναν της πείνας.

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

Θα εξακολουθούσε να πεθαίνει ο κόσμος από ατυχήματα η πόλεμο .
Οι άνθρωποι θα κλείνονταν σε γυαλες. Κανεις δε θα έπαιρνε το ρίσκο να πάει με το αυτοκίνητο μια βολτα στη θάλασσα.

[Stalker]

΄Ότι θα έχουμε βρει το μυστικό της αθανασίας αλλά ο αποτελεσματικός οικογενειακός προγραμματισμός θα είναι ακόμα άπιαστο όνειρο

[Εκτωρ]

Θα προτιμούσα να ζήσω για πάντα μετά θάνατον, σε έναν κόσμο καλύτερο από αυτόν εδώ. Αλλά το ότι το θέλω δε σημαίνει ότι θα γίνει.

[Εκτωρ]

ο αποτελεσματικός οικογενειακός προγραμματισμός θα είναι ακόμα άπιαστο όνειρο

Ούτε τώρα θα ήταν αν θυμόταν ο κόσμος να πιέζει την άκρη του προφυλακτικού πριν το φορέσει.

[hellegennes]

Πώς θα σας φαινόταν αν στο μέλλον βρισκόταν η θεραπεία στα γηρατειά και στο θάνατο ?
Με το που γεννιέται ένας άνθρωπος να του κάνουν θεραπεία γήρατος και να μένει αθάνατος.
Να κλειδώνεται η ανάπτυξη στα 30 χρόνια ζωής...ή σε άλλη χρονική ηλικία...

Επίσης να υπάρχει μέριμνα για όσους θέλουν να πεθάνουν. Να γίνεται ευθανασία...

Τι λέτε θα θέλατε ένα τέτοιο μέλλον ?

Πολλαπλά προβλήματα. Για αρχή, θα δούλευες για πάντα. Κάποια στιγμή θα σιχαινόσουν την δουλειά σου, όσο κι αν την αγαπάς.

Το δεύτερο πρόβλημα είναι ο πληθυσμός. Θα έπρεπε να σταματήσουμε να κάνουμε παιδιά. Κανείς δεν θα ζούσε ποτέ ξανά την εμπειρία αυτή.

Οι σχέσεις επίσης θα ήταν πρόβλημα. Κάποια στιγμή θα άρχιζαν να σε εκνευρίζουν τα πάντα στους γνωστούς σου και θα ήθελες άλλες γνωριμίες. Αλλά πού να τις βρεις; Θα έπρεπε να αλλάζεις τόπο διαμονής, δουλειά, κτλ. Ζόρικο πράγμα σε έναν κόσμο που όλοι ζούνε για πάντα. Τι κενές θέσεις θα υπήρχαν;

Όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι ο εγκέφαλός μας δεν είναι φτιαγμένος για να λειτουργεί το ίδιο για πάντα και γι' αυτό δεν ευθύνεται το γήρας αλλά η σχετική αντίληψη του χρόνου. Όσο μεγαλώνεις ο χρόνος μοιάζει να περνάει πιο γρήγορα. Αυτό συμβαίνει γιατί ένας μήνας στα 40 σου είναι το 0,2% της ζωής σου ενώ στα 20 είναι το διπλάσιο. Η σχετική αντίληψη κάνει τον χρόνο να μοιάζει πιο γρήγορος.

Επίσης ο εγκέφαλος κυριολεκτικά γεμίζει. Και επειδή είναι φτιαγμένος να κρατάει μόνο τις σημαντικές πληροφορίες, ο χρόνος μοιάζει ακόμα πιο γρήγορος, γιατί ο εγκέφαλος κάνει skip τις ίδιες εμπειρίες. Όταν είσαι 10 χρονών, τα πάντα είναι καινούργια. Ακόμη κι ένα ηλιοβασίλεμα. Όταν είσαι 100, τα πάντα είναι ίδια. Οι μέρες είναι ίδιες, δεν υπάρχουν σημαντικές αλλαγές στην ζωή σου. Σε έναν κόσμο που ζεις για πάντα, βέβαια, μπορείς να το επεκτείνεις λίγο ταξιδεύοντας και γνωρίζοντας άλλες κουλτούρες, μαθαίνοντας νέες εργασίες, κτλ. Αλλά ο εγκέφαλος συνεχίζει να έχει τους ίδιους περιορισμούς. Δεν έχει απεριόριστο χώρο για νέες μνήμες και εμπειρίες. Ή θα αρχίσεις να ξεχνάς πολύ άσχημα το παρελθόν ή θα αρχίζεις να αδυνατείς να καταλάβεις νέα πράγματα.

[Λόρδος Ταντρίδης]

Πώς θα σας φαινόταν αν στο μέλλον βρισκόταν η θεραπεία στα γηρατειά και στο θάνατο ?
Με το που γεννιέται ένας άνθρωπος να του κάνουν θεραπεία γήρατος και να μένει αθάνατος.
Να κλειδώνεται η ανάπτυξη στα 30 χρόνια ζωής...ή σε άλλη χρονική ηλικία...

Επίσης να υπάρχει μέριμνα για όσους θέλουν να πεθάνουν. Να γίνεται ευθανασία...

Τι λέτε θα θέλατε ένα τέτοιο μέλλον ?

Πολλαπλά προβλήματα. Για αρχή, θα δούλευες για πάντα. Κάποια στιγμή θα σιχαινόσουν την δουλειά σου, όσο κι αν την αγαπάς.

Το δεύτερο πρόβλημα είναι ο πληθυσμός. Θα έπρεπε να σταματήσουμε να κάνουμε παιδιά. Κανείς δεν θα ζούσε ποτέ ξανά την εμπειρία αυτή.

Οι σχέσεις επίσης θα ήταν πρόβλημα. Κάποια στιγμή θα άρχιζαν να σε εκνευρίζουν τα πάντα στους γνωστούς σου και θα ήθελες άλλες γνωριμίες. Αλλά πού να τις βρεις; Θα έπρεπε να αλλάζεις τόπο διαμονής, δουλειά, κτλ. Ζόρικο πράγμα σε έναν κόσμο που όλοι ζούνε για πάντα. Τι κενές θέσεις θα υπήρχαν;

Όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι ο εγκέφαλός μας δεν είναι φτιαγμένος για να λειτουργεί το ίδιο για πάντα και γι' αυτό δεν ευθύνεται το γήρας αλλά η σχετική αντίληψη του χρόνου. Όσο μεγαλώνεις ο χρόνος μοιάζει να περνάει πιο γρήγορα. Αυτό συμβαίνει γιατί ένας μήνας στα 40 σου είναι το 0,2% της ζωής σου ενώ στα 20 είναι το διπλάσιο. Η σχετική αντίληψη κάνει τον χρόνο να μοιάζει πιο γρήγορος.

Επίσης ο εγκέφαλος κυριολεκτικά γεμίζει. Και επειδή είναι φτιαγμένος να κρατάει μόνο τις σημαντικές πληροφορίες, ο χρόνος μοιάζει ακόμα πιο γρήγορος, γιατί ο εγκέφαλος κάνει skip τις ίδιες εμπειρίες. Όταν είσαι 10 χρονών, τα πάντα είναι καινούργια. Ακόμη κι ένα ηλιοβασίλεμα. Όταν είσαι 100, τα πάντα είναι ίδια. Οι μέρες είναι ίδιες, δεν υπάρχουν σημαντικές αλλαγές στην ζωή σου. Σε έναν κόσμο που ζεις για πάντα, βέβαια, μπορείς να το επεκτείνεις λίγο ταξιδεύοντας και γνωρίζοντας άλλες κουλτούρες, μαθαίνοντας νέες εργασίες, κτλ. Αλλά ο εγκέφαλος συνεχίζει να έχει τους ίδιους περιορισμούς. Δεν έχει απεριόριστο χώρο για νέες μνήμες και εμπειρίες. Ή θα αρχίσεις να ξεχνάς πολύ άσχημα το παρελθόν ή θα αρχίζεις να αδυνατείς να καταλάβεις νέα πράγματα.

Περί εγκεφάλου δεν λένε ότι ο άνθρωπος έχει ξεκλειδώσει ένα μικρό κομμάτι ; Άμα κάνει awakening το υπόλοιπο ; Με κάποιον τρόπο .

[Philip Mortimer]

Πώς θα σας φαινόταν αν στο μέλλον βρισκόταν η θεραπεία στα γηρατειά και στο θάνατο ?
Με το που γεννιέται ένας άνθρωπος να του κάνουν θεραπεία γήρατος και να μένει αθάνατος.
Να κλειδώνεται η ανάπτυξη στα 30 χρόνια ζωής...ή σε άλλη χρονική ηλικία...

Επίσης να υπάρχει μέριμνα για όσους θέλουν να πεθάνουν. Να γίνεται ευθανασία...

Τι λέτε θα θέλατε ένα τέτοιο μέλλον ?

Πολλαπλά προβλήματα. Για αρχή, θα δούλευες για πάντα. Κάποια στιγμή θα σιχαινόσουν την δουλειά σου, όσο κι αν την αγαπάς.

Το δεύτερο πρόβλημα είναι ο πληθυσμός. Θα έπρεπε να σταματήσουμε να κάνουμε παιδιά. Κανείς δεν θα ζούσε ποτέ ξανά την εμπειρία αυτή.

Οι σχέσεις επίσης θα ήταν πρόβλημα. Κάποια στιγμή θα άρχιζαν να σε εκνευρίζουν τα πάντα στους γνωστούς σου και θα ήθελες άλλες γνωριμίες. Αλλά πού να τις βρεις; Θα έπρεπε να αλλάζεις τόπο διαμονής, δουλειά, κτλ. Ζόρικο πράγμα σε έναν κόσμο που όλοι ζούνε για πάντα. Τι κενές θέσεις θα υπήρχαν;

Όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι ο εγκέφαλός μας δεν είναι φτιαγμένος για να λειτουργεί το ίδιο για πάντα και γι' αυτό δεν ευθύνεται το γήρας αλλά η σχετική αντίληψη του χρόνου. Όσο μεγαλώνεις ο χρόνος μοιάζει να περνάει πιο γρήγορα. Αυτό συμβαίνει γιατί ένας μήνας στα 40 σου είναι το 0,2% της ζωής σου ενώ στα 20 είναι το διπλάσιο. Η σχετική αντίληψη κάνει τον χρόνο να μοιάζει πιο γρήγορος.

Επίσης ο εγκέφαλος κυριολεκτικά γεμίζει. Και επειδή είναι φτιαγμένος να κρατάει μόνο τις σημαντικές πληροφορίες, ο χρόνος μοιάζει ακόμα πιο γρήγορος, γιατί ο εγκέφαλος κάνει skip τις ίδιες εμπειρίες. Όταν είσαι 10 χρονών, τα πάντα είναι καινούργια. Ακόμη κι ένα ηλιοβασίλεμα. Όταν είσαι 100, τα πάντα είναι ίδια. Οι μέρες είναι ίδιες, δεν υπάρχουν σημαντικές αλλαγές στην ζωή σου. Σε έναν κόσμο που ζεις για πάντα, βέβαια, μπορείς να το επεκτείνεις λίγο ταξιδεύοντας και γνωρίζοντας άλλες κουλτούρες, μαθαίνοντας νέες εργασίες, κτλ. Αλλά ο εγκέφαλος συνεχίζει να έχει τους ίδιους περιορισμούς. Δεν έχει απεριόριστο χώρο για νέες μνήμες και εμπειρίες. Ή θα αρχίσεις να ξεχνάς πολύ άσχημα το παρελθόν ή θα αρχίζεις να αδυνατείς να καταλάβεις νέα πράγματα.

Περί εγκεφάλου δεν λένε ότι ο άνθρωπος έχει ξεκλειδώσει ένα μικρό κομμάτι ; Άμα κάνει awakening το υπόλοιπο ; Με κάποιον τρόπο .

Ten percent of the brain myth
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Ten_per ... brain_myth

[Space_Passenger]

Φυσικα και θα ηθελα να ζησω για πάντα. Μακαρι να τα καταφερει ο Τζεφ Μπέζος με το νεο του εγχειρημα (Altos lab). Θεωρητικα (απο ηλικια) ισως το προλαβω - ειμαι νεοτερος απο αυτον αρκετα.

ΕΝΤΙΤ: Φυσικα θα ειναι για τους πολυ πλούσιους (στην αρχη τουλαχιστον.) κατι αναλογο με το διαστημικο τουρισμο. Με τα χρονια θα γινει πιο πορσβασιμο. Αρκει να ζουμε ως τοτε.

[Ζενίθεδρος]

Δεν γίνεται. Σε κάθε καινούριο πολλαπλασιασμό κυττάρων ο κίνδυνος να μην πολλαπλασιαστούν σωστά αυξάνεται. Οπότε, κάπου στα 150, θα ήμασταν ολόκληροι ένας καρκινικός όγκος ή κάτι άλλο τερατόμορφο.

[έργο_μακέτο]

΄Ότι θα έχουμε βρει το μυστικό της αθανασίας αλλά ο αποτελεσματικός οικογενειακός προγραμματισμός θα είναι ακόμα άπιαστο όνειρο

Θα είχε ενδιαφέρον η άποψη του Tarkovsky επί του θέματος