21st of April 1967 - the final verdict
Δημοσιεύτηκε: 28 Ιαν 2022, 03:49
Ο ιστορικός του μέλλοντος καλείται να δώσει μία τελική ερμηνεία για τα συνταρακτικά γεγονότα προ, κατά την διάρκεια και μετά την επανάσταση της 21ης Απριλίου 1967.
Ο ιστορικός του μέλλοντος δεν θα έχει καμία ιδεολογική συνάφεια με τις αντιμαχόμενες παρατάξεις, κανένα προσωπικό ιδεολογικό κριτήριο και κανένα ενδιαφέρον πλην ει την ακριβή απεικόνιση των ιστορικών γεγονότων, των αιτίων και των αφορμών που οδήγησαν σε αυτά.
Δεν είναι δύσκολο, αν ο ιστορικός του μέλλοντος έχει πηγές στις οποίες να ανατρέξει.
Αν οι πηγές δεν υπήρχαν και το πληροφοριακό υλικό είχε καταστραφεί τότε θα ήταν δύσκολο.
Ο ιστορικός του μέλλοντος έχει ένα πλεονέκτημα έναντι όλων ημών των φαντασιόπληκτων πολιτικολογούντων διά τα καθημερινώς δρώμενα.
Θα δώσω ένα απλό παράδειγμα:
Προσλαμβάνει ο ποδοσφαιρικός σύλλογος Παναθηναϊκός Α.Ο. προπονητήν τον Ιταλόν Μαλεζάνι.
Τα "Παναθηναϊκά Νέα" θριαμβολογούν, αλλά υπάρχουν και κάποιοι λίγοι επαϊοντες που δυσφορούν.
Προκύπτουν και σφοδροί διαπληκτισμοί μεταξύ Μαλεζανικών - αντιμαλεζανικών.
Τον Ιούνιο όμως που ο Παναθηναϊκός τερματίζει 18ος στη βαθμολογία τι θα πουν και οι μεν και οι δε ; Τίποτα δεν θα πουν, ο ιστορικός του μέλλοντος όμως θα έχει εύκολο έργο και απλά θα χαρακτηρίσει την περίοδο Μαλεζάνι ως μία περίοδο οικτράς αποτυχίας διά τον Παναθηναϊκόν.
Για την επίμαχη λοιπόν ιστορική περίοδο της 21ης Απριλίου ο ιστορικός του μέλλοντος χρησιμοποιώντας τις μεθόδους της Αγγλικής αστυνομίας Σκότλαντ Γιαρντ - Ηρακλή Πουαρώ, μπορεί να μας πει σήμερα τι ακριβώς έγινε.
Επειδή ακόμα υπάρχουν οι ιδεοληψίες της εποχής και δεν είμαστε ακριβώς στο μέλλον, ξέρω ότι μόνο εχθρούς θα αποκτήσω όταν δεν χαρίζομαι σε κανέναν, αλλά θα το υπομείνω προς χάριν της ακριβολογίας.
α) Το ξεκίνημα
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβέρνησις των Γεωργίου Παπανδρέου - Ανδρέα Παπανδρέου ήταν αυτή που προκάλεσε την κρίση. Άλλο αν είχε ή δεν είχε δίκιο, αλλά την προκάλεσε.
Από τις αρχές του 1965 ήταν φανερό ότι η Παπανδρεϊκή κυβέρνηση αλλοιθώριζε προς το στρατόπεδο των ουδετέρων, με αποτέλεσμα να επισύρει την μήνιν της δεξιάς και των ανακτόρων.
Δεν ξέρουμε τι είδους ουδετεροποίηση της Ελλάδος θα ήταν αυτή.
Ίσως μία κατάσταση τύπου πρώτης εκ των μετέπειτα Ανδρεϊκών περιόδων (1981-85 δηλαδή).
Δεν ίσχυαν τα περί ... τζαμαχιρίας αλ αραμπίας της πρώτης επιστολής king δηλαδή.
Ας το δεχτούμε (objection partially sustained), επιεικώς όμως γιατί δεν είμαστε και καθόλου σίγουροι (σ.σ. με τον ίδιο τρόπο που θα δεχόμαστε σήμερα και τις δικαιολογίες των Παπαδόπουλου-Μακαρέζου-Πατακού αν με κάποιο περίεργο τρόπο το σχέδιο 21 Απριλίου είχε αποκαλυφθεί πριν τεθούν στρατιωτικές μονάδες σε κίνηση και ματαιωθεί).
Όμως ήταν μεγάλο λάθος και ανοησία. Μία τέτοια κίνηση αν έπρεπε να γίνει έπρεπε να αποτελέσει αντικείμενο εθνικού συμβουλίου και όχι της οποιασδήποτε κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Έπρεπε να αναθέσουν στον king εν λευκώ να ασχοληθεί με αυτά.
Όλα δε τα υπόλοιπα, η διαφωνία με τα ανάκτορα, ο ΑΣΠΙΔΑ, η σαλαμοποίηση του κόμματος της Ενώσεως Κέντρου και τα λοιπά δεν ήταν παρά παράγωγες καταστάσεις.
β) Η επανάστασις
Σιγουρα η επανάστασις προέκυψε μετά από την αδυναμία της κυβερνήσεως Στεφανόπουλου να αλλάξει το πολιτικό κλίμα. Τελικά οι εκλογές επεσπεύσθησαν κατά ενιά περίπου μήνες αλλά και να μην επεσπεύδοντο το ίδιο θα έκανε - ήταν σίγουρη Παπανδρεϊκή νίκη, χωρίς όμως οι Παπανδρέου πατήρ και υιός να έχουν αλλάξει την πολιτική τους.
Την επανάσταση δεν μπορούσε να την κάνει ο king γιατί θα επέσυρε την λαϊκή δυσαρέσκεια στο πρόσωπο του, άφησε όμως να την κάνει η τριανδρία με σκοπό να την διώξει μετά από μερικούς μήνες. Έμαθε όμως κατά το καλοκαίρι του 1967 ότι οι απριλιανοί ήταν πολύ ισχυροί και δεν μπορούσε να τους διώξει και σιγά-σιγά φτάσαμε στην απονεννοημένη ενέργεια της 13ης Δεκεμβρίου και στην αυτοεξορία του king.
Αυτά προκύπτουν αν διαβάσει κανείς τα βιβλία που έχουν γράψει οι παπαδοπουλικοί, οι αντιστασιακοί αλλά και οι οπαδοί του βασιλέως και ο ίδιος ο king. Τόσο οι μεν όσο και οι δε λένε άλλα, όμως αν κοιτάξει κανείς με προσοχή τι λένε αυτά προκύπτουν.
γ) Ποιό ήταν το σχέδιο king και ποιό ήταν το σχέδιο Τζωρτζ ;
Ο king τη 13η Δεκεμβρίου ή και πιό πριν αν μπορούσε θα έβαζε τη μεγάλη χούντα στην εξουσία.
Δεν θα πιανόταν όμως σαν χούντα. Θα πιανόταν σαν "κυβέρνηση εθνικής συμφιλιώσεως". Για τους απριλιανούς θα έλεγε "ομάς ανοήτων αξιωματικών" και θα τους έστελνε στο σπίτι τους.
Το σχέδιο Τζωρτζ ήταν αυτό που ξέρουμε (εθνική παλιγγενεσία της Ελλάδος και όποιος αντέξει).
Πρέπει και τα δύο σχέδια να τα δούμε σαν χουντικά σχέδια και όχι να λέμε και για το ένα και για το άλλο "ααα, δεν ήταν ο λαός στην εξουσία - άρα δεν ήταν καλά".
Το χουντικό σχέδιο king (ή ημιχουντικό έστω) λοιπόν ήταν αρκετά έξυπνο ενώ το σχέδιο Τζωρτζ ήταν κουτό.
Εδώ προκύπτει ένα μυστήριο. Ο Τζωρτζ καλώς προέβαλε αντίσταση βέβαια και επεκράτησε του king, διότι δεν σήκωνε να αφήσει να τον λένε ... ανόητο αξιωματικό, αλλά γιατί μετά την 13η Δεκεμβρίου δεν υιοθέτησε αυτός το σχέδιο king αφού ήταν καλύτερο ;
Να πάει στη Γυάρο και να κεράσει αστακό ούτως ειπείν και να τους καλέσει όλους "να τα βρουν" ;
Η απάντηση σ' αυτό δεν είναι φανερή αλλά δύο εκδοχές υπάρχουν:
Η μία είναι ότι ο Τζωρτζ είχε εξάρτηση από τους σκληρούς και δεν μπορούσε να κάνει αλλοιώς.
Η άλλη είναι ότι ο Τζωρτζ οραματιζόταν και πίστευε στην πιθανότητα να επικρατήσει το χουντικό πολίτευμα σ' ολόκληρη την Ευρώπη.
δ) Η στάσις της κοινοβουλευτικής δεξιάς
Η κοινοβουλευτική δεξιά, η ΕΡΕ δηλαδή, ήταν σαφώς αντιχουντική από ανήμερα κιόλας της 21ης Απριλίου.
Πως αυτό όταν την προηγούμενη φώναζαν "ο Ανδρέας στο Γουδή" ;
Εξαίρεση ο Πιπινέλης, ένα άτομο όλο κι όλο δηλαδή.
Η εξήγηση είναι βέβαια το σχέδιο king. Μόλις εξερράγη η επανάστασις ο king έστειλε τους θαλαμηπόλους του παντού και έτσι οι δεξιοί πληροφορήθηκαν ότι αυτοί δεν έπρεπε να έχουν καμία σχέση.
Αργότερα βέβαια την είδαν τη χούντα και σαν μεγάλο βαρίδι γι αυτούς, όταν κάποια μέρα θα απεκαθίστατο η δημοκρατία και έτσι ήταν εναντίον (κάποιες ... γεφυροποιϊκές κινήσεις του Εβανζέλ είναι πταίσματα).
ε) Το μυστήριο του "εκδημοκρατισμού" του 1973
Το 1973 ο Τζωρτζ τι δουλειά είχε να κάνει "εκδημοκρατισμό" ;
Μας έλεγε να αποδεχτούμε την "ιστορική πραγματικότητα της 21ης Απριλίου" και μετά θα γίνουν εκλογές, αλλά αφού δεν την είχαμε αποδεχτει γιατί να προχωρήσει στην άρση του στρατιωτικού νόμου ;
Εκεί σίγουρα έπεσε θύμα κακών συμβούλων και επίσης θύμα της χαζής προσέγγισης των Αμερικάνων στα διεθνή προβλήματα (θεωρούσαν αρκετή μία λύση για τα μάτια).
Η κομμουνιστική εξέγερσις του Πολυτεχνείου απέδειξε ότι κανένας δεν είχε αποδεχθεί την "ιστορική πραγματικότητα της 21ης Απριλίου" και όχι μόνο το απέδειξε αλλά και το περίμεναν όλοι ότι θα γινόταν.
Η δε κομμουνιστική αυτή εξέγερσις ήταν πράγματι επικίνδυνη. Δεν ήταν σαν τα τοπικά επεισόδια της "πορτοκαλί επανάστασης" του 2008, που είχε σαν θύματα της κυρίως τα κοσμηματοπωλεία. Δεν χρειάζεται ούτε στρατός, ούτε ναυτικό για γεγονότα τύπου "πορτοκαλί επανάστασης" ούτε η εφαρμογή στρατιωτικού νόμου. Αλλά για την κομμουνιστική εξέγερση του Νοεμβρίου 1973 χρειαζόταν αλλοιώς το καθεστώς κινδύνευε.
στ) Το μυστήριο της ανατροπής Παπαδόπουλου
Του την είχε στημένη ο Ιωαννίδης - Αρσακειάς λένε.
Αλλά με το Πολυτεχνείο ο Τζωρτζ έκανε ότι ακριβώς θα έκανε και η Αρσακειάς - έστειλε τα τανκς.
Ποιά ήταν η διαφωνία τους λοιπόν ;
Αυτό είναι λίγο περίεργο. Ίσως ο Ιωαννίδης έκανε προετοιμασίες για παν ενδεχόμενον αλλά ίσως να ήταν κάτι το στιγμιαίο. Η επιμονή του Τζωρτζ να συνεχίσει με το "πείραμα" έκανε τον αόρατο να εξοργισθεί και να θέσει τις δυνάμεις του σε κίνηση.
ζ) Το μυστήριο αοράτου-Κύπρου
Ο αόρατος έκανε το καταστροφικό πραξικόπημα στην Κύπρο.
Πολλές θεωρίες κυκλοφορούν αλλά να τι πρέπει να έγινε:
Ο αόρατος ήθελε να ρίξει τον επικίνδυνο Μακάριο, ο οποίος είχε αρχίσει να λέει ανοιχτά κατά του Ελλαδικού απριλιακού καθεστώτος αλλά και ερωτοτροπούσε με τη Μόσχα.
Για να το κάνει αυτό χρησιμοποίησε μόνο την εθνοφρουρά, που απετέλεσε και το αίτιο της καταστροφής ανοίγοντας το δρόμο στον Αττίλα. Θα μπορούσε να είχε στείλει ισχυρότερες δυνάμεις ή να έχει έτοιμες δυνάμεις να τις στείλει αμέσως μετά την έκρηξη του πραξικοπήματος.
Θα έλεγε ότι τις έστειλε για τα Μακαριακά και ότι δεν ξεφεύγει από το πνεύμα των συμφωνιών του Νοεμβρίου του 1967 (όχι μεραρχία στην Κύπρο). Μετά μόλις οι Τούρκοι αναγνώριζαν Σαμψών θα τις απέσυρε και θα ήταν από εκεί και ύστερα πολύ δύσκολη η περίπτωση Αττίλα βέβαια.
Δεν το έκανε επειδή δεν το φαντάστηκε και δεν το έκανε επίσης ούτε μετά τις 15 Ιουλίου που οι Τούρκοι δεν αναγνώριζαν αλλά αυτός είχε λίγο καιρό ακόμα. Εκεί πρέπει να μπερδεύτηκε και αναλώθηκε σε σπασμωδικές ενέργειες.
Γιατί όμως δεν το φαντάστηκε ;
Πρώτον επειδή πίστευε ότι δεν κάνει κακό στους Τούρκους και αντίθετα ότι τους κάνει καλό απομακρύνοντας μία κομμουνιστική (κατ' αυτόν) απειλή.
Δεύτερον επειδή πίστευε ότι η Ουάσιγκτων με ένα τηλεφώνημα θα έκανε τον Ετσεβίτ να ηρεμήσει.
Ότι και να προηγήθηκε του πραξικοπήματος από πλευράς CIA, αυτά τα δύο πράγματα πίστευε ο αόρατος.
η) Τα αραβοϊσραηλινά
Τα αραβοϊσραηλινά του 1967 και του 1973 δεν είχαν καμία σχέση. Αυτός είναι ένας μύθος που επεννοήθη υπό των κομμουνιστών μεταγενεστέρως.
θ) Ο ρόλος της αριστεράς
Η αριστερά είχε ένα δευτερεύοντα ρόλο σε όλη τη διάρκεια της επταετίας/εννεαετίας.
Ισχύει βέβαια ότι αποτελούσε αντικείμενο για να γεμίζει τους λόγους του ο Τζωρτζ.
Ισχύει επίσης ότι ήταν θορυβώδη στοιχεία και άρα δεν μπορούσαν να μείνουν εκτός Λέρου-Γυάρου.
Αν το 1965 η Ελλάς γινόταν ουδέτερη σίγουρα θα ήταν η δεύτερη καλύτερη περίπτωση για την ΕΔΑ (η πρώτη καλύτερη περίπτωση μέλος του συμφώνου της Βαρσοβίας βέβαια).
Αλλά γενικώς ο ρόλος της ήταν περισσότερο θορυβοποιός παρά κεντρικός.
ι) Το μυστήριο της συνωμοσίας σιωπής από την μεταπολίτευση και μετά
Από το 1974 μέχρι σήμερα έχετε ακούσει τους πολιτικούς να συζητάνε για τα "ανδρεϊκά" της περιόδου 15-7-1965 έως 20-4-1967 ;
Ποτέ.
Να γράφονται πολλά και διάφορα σε βιβλία, περιοδικά, μπλογκ έχετε δει αλλά μεταξύ των πολιτικών υπάρχει συνωμοσία σιωπής.
Αυτό πρέπει να είναι απόρροια και συνέχεια της αντιχουντικής στάσης της ΕΡΕ στη διάρκεια της επταετίας. Η δεξιά λέει "δεν είμαστε εμείς, είμαστε ο μπαμπάς μας" αλλά οπωσδήποτε δεν δικαιολογείται αυτό. Η ΕΡΕ-ΝΔ τήρησε μία συγκεκριμένη στάση από το 65 ως το 67, όχι χωρίς λόγο και κανονικά θα έπρεπε να την τιμήσει.
Τρόπον τινά οι ανόητοι σαλτιμπαγκισμοί του Ανδρέα Παπανδρέου εκείνης της προαπριλιακής περιόδου υποτίθεται ότι εκφράζουν ολόκληρο το έθνος τώρα. Αυτό είναι λάθος.
Ο ιστορικός του μέλλοντος δεν θα έχει καμία ιδεολογική συνάφεια με τις αντιμαχόμενες παρατάξεις, κανένα προσωπικό ιδεολογικό κριτήριο και κανένα ενδιαφέρον πλην ει την ακριβή απεικόνιση των ιστορικών γεγονότων, των αιτίων και των αφορμών που οδήγησαν σε αυτά.
Δεν είναι δύσκολο, αν ο ιστορικός του μέλλοντος έχει πηγές στις οποίες να ανατρέξει.
Αν οι πηγές δεν υπήρχαν και το πληροφοριακό υλικό είχε καταστραφεί τότε θα ήταν δύσκολο.
Ο ιστορικός του μέλλοντος έχει ένα πλεονέκτημα έναντι όλων ημών των φαντασιόπληκτων πολιτικολογούντων διά τα καθημερινώς δρώμενα.
Θα δώσω ένα απλό παράδειγμα:
Προσλαμβάνει ο ποδοσφαιρικός σύλλογος Παναθηναϊκός Α.Ο. προπονητήν τον Ιταλόν Μαλεζάνι.
Τα "Παναθηναϊκά Νέα" θριαμβολογούν, αλλά υπάρχουν και κάποιοι λίγοι επαϊοντες που δυσφορούν.
Προκύπτουν και σφοδροί διαπληκτισμοί μεταξύ Μαλεζανικών - αντιμαλεζανικών.
Τον Ιούνιο όμως που ο Παναθηναϊκός τερματίζει 18ος στη βαθμολογία τι θα πουν και οι μεν και οι δε ; Τίποτα δεν θα πουν, ο ιστορικός του μέλλοντος όμως θα έχει εύκολο έργο και απλά θα χαρακτηρίσει την περίοδο Μαλεζάνι ως μία περίοδο οικτράς αποτυχίας διά τον Παναθηναϊκόν.
Για την επίμαχη λοιπόν ιστορική περίοδο της 21ης Απριλίου ο ιστορικός του μέλλοντος χρησιμοποιώντας τις μεθόδους της Αγγλικής αστυνομίας Σκότλαντ Γιαρντ - Ηρακλή Πουαρώ, μπορεί να μας πει σήμερα τι ακριβώς έγινε.
Επειδή ακόμα υπάρχουν οι ιδεοληψίες της εποχής και δεν είμαστε ακριβώς στο μέλλον, ξέρω ότι μόνο εχθρούς θα αποκτήσω όταν δεν χαρίζομαι σε κανέναν, αλλά θα το υπομείνω προς χάριν της ακριβολογίας.
α) Το ξεκίνημα
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβέρνησις των Γεωργίου Παπανδρέου - Ανδρέα Παπανδρέου ήταν αυτή που προκάλεσε την κρίση. Άλλο αν είχε ή δεν είχε δίκιο, αλλά την προκάλεσε.
Από τις αρχές του 1965 ήταν φανερό ότι η Παπανδρεϊκή κυβέρνηση αλλοιθώριζε προς το στρατόπεδο των ουδετέρων, με αποτέλεσμα να επισύρει την μήνιν της δεξιάς και των ανακτόρων.
Δεν ξέρουμε τι είδους ουδετεροποίηση της Ελλάδος θα ήταν αυτή.
Ίσως μία κατάσταση τύπου πρώτης εκ των μετέπειτα Ανδρεϊκών περιόδων (1981-85 δηλαδή).
Δεν ίσχυαν τα περί ... τζαμαχιρίας αλ αραμπίας της πρώτης επιστολής king δηλαδή.
Ας το δεχτούμε (objection partially sustained), επιεικώς όμως γιατί δεν είμαστε και καθόλου σίγουροι (σ.σ. με τον ίδιο τρόπο που θα δεχόμαστε σήμερα και τις δικαιολογίες των Παπαδόπουλου-Μακαρέζου-Πατακού αν με κάποιο περίεργο τρόπο το σχέδιο 21 Απριλίου είχε αποκαλυφθεί πριν τεθούν στρατιωτικές μονάδες σε κίνηση και ματαιωθεί).
Όμως ήταν μεγάλο λάθος και ανοησία. Μία τέτοια κίνηση αν έπρεπε να γίνει έπρεπε να αποτελέσει αντικείμενο εθνικού συμβουλίου και όχι της οποιασδήποτε κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Έπρεπε να αναθέσουν στον king εν λευκώ να ασχοληθεί με αυτά.
Όλα δε τα υπόλοιπα, η διαφωνία με τα ανάκτορα, ο ΑΣΠΙΔΑ, η σαλαμοποίηση του κόμματος της Ενώσεως Κέντρου και τα λοιπά δεν ήταν παρά παράγωγες καταστάσεις.
β) Η επανάστασις
Σιγουρα η επανάστασις προέκυψε μετά από την αδυναμία της κυβερνήσεως Στεφανόπουλου να αλλάξει το πολιτικό κλίμα. Τελικά οι εκλογές επεσπεύσθησαν κατά ενιά περίπου μήνες αλλά και να μην επεσπεύδοντο το ίδιο θα έκανε - ήταν σίγουρη Παπανδρεϊκή νίκη, χωρίς όμως οι Παπανδρέου πατήρ και υιός να έχουν αλλάξει την πολιτική τους.
Την επανάσταση δεν μπορούσε να την κάνει ο king γιατί θα επέσυρε την λαϊκή δυσαρέσκεια στο πρόσωπο του, άφησε όμως να την κάνει η τριανδρία με σκοπό να την διώξει μετά από μερικούς μήνες. Έμαθε όμως κατά το καλοκαίρι του 1967 ότι οι απριλιανοί ήταν πολύ ισχυροί και δεν μπορούσε να τους διώξει και σιγά-σιγά φτάσαμε στην απονεννοημένη ενέργεια της 13ης Δεκεμβρίου και στην αυτοεξορία του king.
Αυτά προκύπτουν αν διαβάσει κανείς τα βιβλία που έχουν γράψει οι παπαδοπουλικοί, οι αντιστασιακοί αλλά και οι οπαδοί του βασιλέως και ο ίδιος ο king. Τόσο οι μεν όσο και οι δε λένε άλλα, όμως αν κοιτάξει κανείς με προσοχή τι λένε αυτά προκύπτουν.
γ) Ποιό ήταν το σχέδιο king και ποιό ήταν το σχέδιο Τζωρτζ ;
Ο king τη 13η Δεκεμβρίου ή και πιό πριν αν μπορούσε θα έβαζε τη μεγάλη χούντα στην εξουσία.
Δεν θα πιανόταν όμως σαν χούντα. Θα πιανόταν σαν "κυβέρνηση εθνικής συμφιλιώσεως". Για τους απριλιανούς θα έλεγε "ομάς ανοήτων αξιωματικών" και θα τους έστελνε στο σπίτι τους.
Το σχέδιο Τζωρτζ ήταν αυτό που ξέρουμε (εθνική παλιγγενεσία της Ελλάδος και όποιος αντέξει).
Πρέπει και τα δύο σχέδια να τα δούμε σαν χουντικά σχέδια και όχι να λέμε και για το ένα και για το άλλο "ααα, δεν ήταν ο λαός στην εξουσία - άρα δεν ήταν καλά".
Το χουντικό σχέδιο king (ή ημιχουντικό έστω) λοιπόν ήταν αρκετά έξυπνο ενώ το σχέδιο Τζωρτζ ήταν κουτό.
Εδώ προκύπτει ένα μυστήριο. Ο Τζωρτζ καλώς προέβαλε αντίσταση βέβαια και επεκράτησε του king, διότι δεν σήκωνε να αφήσει να τον λένε ... ανόητο αξιωματικό, αλλά γιατί μετά την 13η Δεκεμβρίου δεν υιοθέτησε αυτός το σχέδιο king αφού ήταν καλύτερο ;
Να πάει στη Γυάρο και να κεράσει αστακό ούτως ειπείν και να τους καλέσει όλους "να τα βρουν" ;
Η απάντηση σ' αυτό δεν είναι φανερή αλλά δύο εκδοχές υπάρχουν:
Η μία είναι ότι ο Τζωρτζ είχε εξάρτηση από τους σκληρούς και δεν μπορούσε να κάνει αλλοιώς.
Η άλλη είναι ότι ο Τζωρτζ οραματιζόταν και πίστευε στην πιθανότητα να επικρατήσει το χουντικό πολίτευμα σ' ολόκληρη την Ευρώπη.
δ) Η στάσις της κοινοβουλευτικής δεξιάς
Η κοινοβουλευτική δεξιά, η ΕΡΕ δηλαδή, ήταν σαφώς αντιχουντική από ανήμερα κιόλας της 21ης Απριλίου.
Πως αυτό όταν την προηγούμενη φώναζαν "ο Ανδρέας στο Γουδή" ;
Εξαίρεση ο Πιπινέλης, ένα άτομο όλο κι όλο δηλαδή.
Η εξήγηση είναι βέβαια το σχέδιο king. Μόλις εξερράγη η επανάστασις ο king έστειλε τους θαλαμηπόλους του παντού και έτσι οι δεξιοί πληροφορήθηκαν ότι αυτοί δεν έπρεπε να έχουν καμία σχέση.
Αργότερα βέβαια την είδαν τη χούντα και σαν μεγάλο βαρίδι γι αυτούς, όταν κάποια μέρα θα απεκαθίστατο η δημοκρατία και έτσι ήταν εναντίον (κάποιες ... γεφυροποιϊκές κινήσεις του Εβανζέλ είναι πταίσματα).
ε) Το μυστήριο του "εκδημοκρατισμού" του 1973
Το 1973 ο Τζωρτζ τι δουλειά είχε να κάνει "εκδημοκρατισμό" ;
Μας έλεγε να αποδεχτούμε την "ιστορική πραγματικότητα της 21ης Απριλίου" και μετά θα γίνουν εκλογές, αλλά αφού δεν την είχαμε αποδεχτει γιατί να προχωρήσει στην άρση του στρατιωτικού νόμου ;
Εκεί σίγουρα έπεσε θύμα κακών συμβούλων και επίσης θύμα της χαζής προσέγγισης των Αμερικάνων στα διεθνή προβλήματα (θεωρούσαν αρκετή μία λύση για τα μάτια).
Η κομμουνιστική εξέγερσις του Πολυτεχνείου απέδειξε ότι κανένας δεν είχε αποδεχθεί την "ιστορική πραγματικότητα της 21ης Απριλίου" και όχι μόνο το απέδειξε αλλά και το περίμεναν όλοι ότι θα γινόταν.
Η δε κομμουνιστική αυτή εξέγερσις ήταν πράγματι επικίνδυνη. Δεν ήταν σαν τα τοπικά επεισόδια της "πορτοκαλί επανάστασης" του 2008, που είχε σαν θύματα της κυρίως τα κοσμηματοπωλεία. Δεν χρειάζεται ούτε στρατός, ούτε ναυτικό για γεγονότα τύπου "πορτοκαλί επανάστασης" ούτε η εφαρμογή στρατιωτικού νόμου. Αλλά για την κομμουνιστική εξέγερση του Νοεμβρίου 1973 χρειαζόταν αλλοιώς το καθεστώς κινδύνευε.
στ) Το μυστήριο της ανατροπής Παπαδόπουλου
Του την είχε στημένη ο Ιωαννίδης - Αρσακειάς λένε.
Αλλά με το Πολυτεχνείο ο Τζωρτζ έκανε ότι ακριβώς θα έκανε και η Αρσακειάς - έστειλε τα τανκς.
Ποιά ήταν η διαφωνία τους λοιπόν ;
Αυτό είναι λίγο περίεργο. Ίσως ο Ιωαννίδης έκανε προετοιμασίες για παν ενδεχόμενον αλλά ίσως να ήταν κάτι το στιγμιαίο. Η επιμονή του Τζωρτζ να συνεχίσει με το "πείραμα" έκανε τον αόρατο να εξοργισθεί και να θέσει τις δυνάμεις του σε κίνηση.
ζ) Το μυστήριο αοράτου-Κύπρου
Ο αόρατος έκανε το καταστροφικό πραξικόπημα στην Κύπρο.
Πολλές θεωρίες κυκλοφορούν αλλά να τι πρέπει να έγινε:
Ο αόρατος ήθελε να ρίξει τον επικίνδυνο Μακάριο, ο οποίος είχε αρχίσει να λέει ανοιχτά κατά του Ελλαδικού απριλιακού καθεστώτος αλλά και ερωτοτροπούσε με τη Μόσχα.
Για να το κάνει αυτό χρησιμοποίησε μόνο την εθνοφρουρά, που απετέλεσε και το αίτιο της καταστροφής ανοίγοντας το δρόμο στον Αττίλα. Θα μπορούσε να είχε στείλει ισχυρότερες δυνάμεις ή να έχει έτοιμες δυνάμεις να τις στείλει αμέσως μετά την έκρηξη του πραξικοπήματος.
Θα έλεγε ότι τις έστειλε για τα Μακαριακά και ότι δεν ξεφεύγει από το πνεύμα των συμφωνιών του Νοεμβρίου του 1967 (όχι μεραρχία στην Κύπρο). Μετά μόλις οι Τούρκοι αναγνώριζαν Σαμψών θα τις απέσυρε και θα ήταν από εκεί και ύστερα πολύ δύσκολη η περίπτωση Αττίλα βέβαια.
Δεν το έκανε επειδή δεν το φαντάστηκε και δεν το έκανε επίσης ούτε μετά τις 15 Ιουλίου που οι Τούρκοι δεν αναγνώριζαν αλλά αυτός είχε λίγο καιρό ακόμα. Εκεί πρέπει να μπερδεύτηκε και αναλώθηκε σε σπασμωδικές ενέργειες.
Γιατί όμως δεν το φαντάστηκε ;
Πρώτον επειδή πίστευε ότι δεν κάνει κακό στους Τούρκους και αντίθετα ότι τους κάνει καλό απομακρύνοντας μία κομμουνιστική (κατ' αυτόν) απειλή.
Δεύτερον επειδή πίστευε ότι η Ουάσιγκτων με ένα τηλεφώνημα θα έκανε τον Ετσεβίτ να ηρεμήσει.
Ότι και να προηγήθηκε του πραξικοπήματος από πλευράς CIA, αυτά τα δύο πράγματα πίστευε ο αόρατος.
η) Τα αραβοϊσραηλινά
Τα αραβοϊσραηλινά του 1967 και του 1973 δεν είχαν καμία σχέση. Αυτός είναι ένας μύθος που επεννοήθη υπό των κομμουνιστών μεταγενεστέρως.
θ) Ο ρόλος της αριστεράς
Η αριστερά είχε ένα δευτερεύοντα ρόλο σε όλη τη διάρκεια της επταετίας/εννεαετίας.
Ισχύει βέβαια ότι αποτελούσε αντικείμενο για να γεμίζει τους λόγους του ο Τζωρτζ.
Ισχύει επίσης ότι ήταν θορυβώδη στοιχεία και άρα δεν μπορούσαν να μείνουν εκτός Λέρου-Γυάρου.
Αν το 1965 η Ελλάς γινόταν ουδέτερη σίγουρα θα ήταν η δεύτερη καλύτερη περίπτωση για την ΕΔΑ (η πρώτη καλύτερη περίπτωση μέλος του συμφώνου της Βαρσοβίας βέβαια).
Αλλά γενικώς ο ρόλος της ήταν περισσότερο θορυβοποιός παρά κεντρικός.
ι) Το μυστήριο της συνωμοσίας σιωπής από την μεταπολίτευση και μετά
Από το 1974 μέχρι σήμερα έχετε ακούσει τους πολιτικούς να συζητάνε για τα "ανδρεϊκά" της περιόδου 15-7-1965 έως 20-4-1967 ;
Ποτέ.
Να γράφονται πολλά και διάφορα σε βιβλία, περιοδικά, μπλογκ έχετε δει αλλά μεταξύ των πολιτικών υπάρχει συνωμοσία σιωπής.
Αυτό πρέπει να είναι απόρροια και συνέχεια της αντιχουντικής στάσης της ΕΡΕ στη διάρκεια της επταετίας. Η δεξιά λέει "δεν είμαστε εμείς, είμαστε ο μπαμπάς μας" αλλά οπωσδήποτε δεν δικαιολογείται αυτό. Η ΕΡΕ-ΝΔ τήρησε μία συγκεκριμένη στάση από το 65 ως το 67, όχι χωρίς λόγο και κανονικά θα έπρεπε να την τιμήσει.
Τρόπον τινά οι ανόητοι σαλτιμπαγκισμοί του Ανδρέα Παπανδρέου εκείνης της προαπριλιακής περιόδου υποτίθεται ότι εκφράζουν ολόκληρο το έθνος τώρα. Αυτό είναι λάθος.