Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους!
https://dev.phorum.com.gr/
ΑΙΝΕΙΑΝ06 έγραψε: 25 Νοέμ 2021, 23:17 Πόσο πολύ να ανέβηκε ο ... Γιωργος Φούντας στην εκτίμηση του γυναικείου πληθυσμού σαν άνδρας που διέπραξε αυτή την επική γυναικοκτονια;
Και πόσοι άνδρες αραγες να είχαν διαμαρτυρηθεί όταν ή Μελινα Μερκουρη ήταν υπουργός πολιτισμού κραυγάζοντας
ΡΕ ΜΑΛΆΚΑ Γιωργο ..τι απέγινε εκείνο το μαχαίρι;
Δεν ήταν γυναικοκτονία, συνειδητή αυτοκτονία ήταν.ΑΙΝΕΙΑΝ06 έγραψε: 25 Νοέμ 2021, 23:14 Γιορτάζουν οι Στελλες αύριο..
Και μου θυμίζουν την επική γυναικοκτονια..
Εκεί που ο Γεωργός Φούντας έσφαξε την Μελινα Μερκουρη , στην ταινία ΣΤΕΛΛΑ..
Στην εν λογω σκηνη, τη σκοτωσε, δεν αυτομαχαιρωθηκε, τη μαχαιρωσε, οποτε ειναι γυναικοκτονια.
Λες να μην ξέρω τη σκηνή;Volk έγραψε: 26 Νοέμ 2021, 00:00Στην εν λογω σκηνη, τη σκοτωσε, δεν αυτομαχαιρωθηκε, τη μαχαιρωσε, οποτε ειναι γυναικοκτονια.
Προκειται για μια παραδοσιακη περιπτωση γυναικοκτονιας, που εντασσεται σε µια λογικη την οποια επικροτουσε η κοινωνια οπου ανηκαν το θυµα και ο θυτης και µε την οποια ταυτιζοταν επισης το κοινο της ταινιας την εποχη που κυκλοφορησε.
John Brown Gun Club έγραψε: 26 Νοέμ 2021, 13:11 ...η ταινια εξαλλου τελειωνει µε τις παθιασµενες δηλωσεις του ερωτα του φονια.
Και φυσικα την ενοχοποιηση του θυµατος.
Διαφωνώ. Το θέτεις σε πολύ στενό πλαίσιο, προσπαθώντας να το προσαρμόσεις στο αφελές αφήγημα της σημερινής φεμινιστικής προσέγγισης. Προσωπικώς, βλέπω στη συγκεκριμένη ιστορία πολλά στοιχεία -και όχι ψήγματα- αρχαίας τραγωδίας.John Brown Gun Club έγραψε: 26 Νοέμ 2021, 13:11Προκειται για μια παραδοσιακη περιπτωση γυναικοκτονιας, που εντασσεται σε µια λογικη την οποια επικροτουσε η κοινωνια οπου ανηκαν το θυµα και ο θυτης και µε την οποια ταυτιζοταν επισης το κοινο της ταινιας την εποχη που κυκλοφορησε.
Η Στελλα σκοτωνεται απο τον εραστη της επειδη αρνειται να τον παντρευτει. Τιµωρειται για την εξεγερση της εναντια στην ανδρικη απαιτηση απο αυτην επειδη ο εραστης της δεν μπορει να ξεπερασει το γεγονος πως δεν ειναι ιδιοκτησια του και τη σκοτωνει γιατι δεν μπορει να την αποχωριστει, επικαλουμενος ταυτοχρονα την αγαπη του γι αυτην.
Αν και ειναι αληθεια πως η ταινια περιλαμβανει μερικα ψηγματα αμφισβητησης της πατριαρχικης συνθηκης, η συνδεση της γυναικοκτονιας µε το ερωτικο παθος και η αποδοση ενοχης στο θυµα ειναι απο τους πιο συνηθεις µηχανισµους ενισχυσης του πλεγµατος αντιληψεων που στηριζει την γυναικοκτονια και που την αντιλαμβανεται ως μια τραγικη μεν, κανονικοποιημενη δε καταληξη ενος ροµαντικου ερωτα, και ως εκ τουτου πραξη ρομαντικη και ερωτικη η ιδια: η ταινια εξαλλου τελειωνει µε τις παθιασµενες δηλωσεις του ερωτα του φονια.
Και φυσικα την ενοχοποιηση του θυµατος.
Απλα με επιβεβαιωνεις.ΓΑΛΗ έγραψε: 26 Νοέμ 2021, 13:32Διαφωνώ. Το θέτεις σε πολύ στενό πλαίσιο, προσπαθώντας να το προσαρμόσεις στο αφελές αφήγημα της σημερινής φεμινιστικής προσέγγισης. Προσωπικώς, βλέπω στη συγκεκριμένη ιστορία πολλά στοιχεία -και όχι ψήγματα- αρχαίας τραγωδίας.John Brown Gun Club έγραψε: 26 Νοέμ 2021, 13:11Προκειται για μια παραδοσιακη περιπτωση γυναικοκτονιας, που εντασσεται σε µια λογικη την οποια επικροτουσε η κοινωνια οπου ανηκαν το θυµα και ο θυτης και µε την οποια ταυτιζοταν επισης το κοινο της ταινιας την εποχη που κυκλοφορησε.
Η Στελλα σκοτωνεται απο τον εραστη της επειδη αρνειται να τον παντρευτει. Τιµωρειται για την εξεγερση της εναντια στην ανδρικη απαιτηση απο αυτην επειδη ο εραστης της δεν μπορει να ξεπερασει το γεγονος πως δεν ειναι ιδιοκτησια του και τη σκοτωνει γιατι δεν μπορει να την αποχωριστει, επικαλουμενος ταυτοχρονα την αγαπη του γι αυτην.
Αν και ειναι αληθεια πως η ταινια περιλαμβανει μερικα ψηγματα αμφισβητησης της πατριαρχικης συνθηκης, η συνδεση της γυναικοκτονιας µε το ερωτικο παθος και η αποδοση ενοχης στο θυµα ειναι απο τους πιο συνηθεις µηχανισµους ενισχυσης του πλεγµατος αντιληψεων που στηριζει την γυναικοκτονια και που την αντιλαμβανεται ως μια τραγικη μεν, κανονικοποιημενη δε καταληξη ενος ροµαντικου ερωτα, και ως εκ τουτου πραξη ρομαντικη και ερωτικη η ιδια: η ταινια εξαλλου τελειωνει µε τις παθιασµενες δηλωσεις του ερωτα του φονια.
Και φυσικα την ενοχοποιηση του θυµατος.
Μα από τη στιγμή που διαφωνώ με την προσέγγιση σου, αυτό είναι απολύτως φυσικό.
Αριστερή ηθικοπλαστική κριτική της περιόδου.Η χυδαιότητα και η ξετσιπωσιά παρουσιάζονται σαν ηρωισμός. Η μαγκιά και το σερτιλίκι, σαν παλληκαριά. Ίσως ο κ. Κακογιάννης και ο κ. Καμπανέλλης ξεκίνησαν να παρουσιάσουν έναν χαρακτήρα. Αυτό άλλωστε μαρτυράει η τιτλοφόρηση της ταινίας με τ’ όνομα της «ηρωίδας» της. Πιστεύουν όμως πως το ξετραχηλισμένο αυτό γύναιο, η γυναίκα που δεν θέλει να παντρευτεί για να ‘χει το ελεύθερο να γλεντάει τη ζωή της, είναι ένας χαρακτήρας; Πιστεύουν πως η προσπάθειά της, η ‘πάλη’ της να προασπίσει μιαν ανήθικη, μια διεστραμμένη ασυδοσία, μπορεί να κινήσει τη συμπάθεια ή το θαυμασμό, ή πως το μαχαίρωμά της από έναν αλήτη είναι τραγωδία; Η μήπως ο κ. Κακογιάννης βαυκαλίζεται με τα εγκώμια μερικών αδιόρθωτων ντόπιων και ξένων σνομπ που τον ονόμασαν μαθητή του Σοφοκλή; Γιατί μόνο τους σνομπ μπορεί να γοητέψει