Phorum.com.gr

Μόνο που έβαλες την μαρινελλα να τραγουδάει τριπολιτη και "σε ξενοδοχεία κεντρικα/μια θλίψη τοξικομανιας" πρέπει να μείνει στο πάνθεον των μεγάλων Ελλήνων δημιουργος. Τεράστιος και αδικημένος επειδή τα "ποιοτικα"80ς τα καταβρόχθισαν οι συνταγές 90ς εντεχνολιστες που κατέληξαν μπαντ Τρίπ, και τα "εμπορικα" 90ς φαινόντουσαν μόνο οι φίρμες τραγουδιστες.

Το τραγούδι που μου άρεσε περισσότερο από τον μαζωνακη, την εποχή που δεν μου άρεσε γιατί έτσι έπρεπε, αφού ήμουν σοβαρός μεταλοπρογκρεσιβοεντεχνας. Αλλά ούτε κι εγώ μπορούσα να αντισταθώ στο αριστοτεχνικο γύρισμα του ρεφραίν όταν λέει πικρόοοο, και σου μένει καρφωμένο στο μυαλό. Μέγας τεχνίτης ο Τάκης μπουγας, που δυστυχώς λόγω του ότι τα ονόματα των τραγουδιστών στα 90ς περνάνε τη δόξα, αρκετοί μπορεί να νομίζουν έτσι φευγαλέα που είδαν το όνομα, πως τα έγραφε ο άλλος πολύ πιο , δυστυχώς, γνωστός μπουγας.

Έχω και μια θολή ανάμνηση που συνδέεται με αυτό το τραγούδι. Κάπου στο 2004, σε κάποια έξοδο που είχα πάρει από τα φημισμένα ΚΑΑΥ του Αγίου Ανδρέα , όπου προσπαθούσαμε να καθαρισουμε τις θάλασσες από τα βρωμερά φύκια που κρύβουν τους αχινούς και κάνουν αλλά τόσα κακά πράγματα , κάποιες σε κάποια καφετέρια που είχαμε βγει συζητούσαν πως θέλουν να πάνε στα 10 χρόνια του μαζωνακη στο village του Ρέντη. Εγώ βέβαια απέρριψα την ιδέα ως απαράδεκτη για το δικό μου μουσικό επίπεδο και γενικοτερα κομπλεξικό μίζερο μοναχικό στυλ, και έτσι έμεινα μια τραγική φιγούρα χωρίς μια δυνατή συλλογική εμπειρία (όπως δεν ειχα και καμιά από όποια μουσικη άκουγα τότε) από εκείνη την σημαντική βραδιά για το ελληνικό τραγούδι , από την οποία μας έμειναν αυτά τα πλάνα του κλιπ.

Και το γύμνο εξαιρετικός δίσκος της Μοσχολιου,η οποία είχε πολύ δυνατή παραγωγή τραγουδιών σε όλη της τη ζωή, κι ας κόλλησε η βελόνα ραδιοφωνικά στις αρχές 80 και τα σκουριασμένα χείλη. Εδώ με στίχους του Κώστα κίνδυνη, επίσης εξαιρετικός και αδικημένος. Έμεινε στην ιστορία μόνο για τους γνωστούς στίχους στο "πως να σωπάσω " του ξυλουρη, ενώ έχει αξιοπρεπες γενικά έργο.

Φωνάρα βέβαια η Ελένη Δήμου, και ο τσιμιλιδης αξιοπρεπής στιχουργός, που έγινε πιο γνωστός από το ράδιο και κάτι καλτ εκπομπές που έπαιρνε στο δημόσιο τηλέφωνο και τους τα έχωνε. Στα 80ς το "εντεχνο" είχε και πολυ ροκ ατμόσφαιρα, με κιθάρες, σαξόφωνο, μπάσα, ένας πλούσιος ήχος που χάθηκε για μπαγλαμάδες και μπουζούκια στα 90ς και να χορεύουμε τσιπουροφτιαγμενοι στα φεστιβάλ.

Άλλο ένα πολύ ωραίο του τραγούδι από τα πρώτο του ολοκληρωμένο δίσκο, αυτή την φορά με έναν από τους κορυφαίους στιχουργούς μας ,Αντώνη Ανδρικακη.

Mη ξεχνάμε πως ο Τάκης Μπούγας έγραψε το καλύτερο τραγούδι των Γιώργου μαζωνακη. Τέλη 90ς αρχές 00ς όταν ο Μαζωνακης χρησιμοποιούσε διάφορους συνθέτες και στιχουργούς, και έκανε πολύ καλές επιλογές όπως αυτή με τον μπουγα και τον φαλαρα, ήταν στην κορυφή του λαϊκου/ποπ "εμπορικού" τραγουδιου. Μετά αφού μπήκε κι αυτός στην φτηνιάρικη λούμπα του Φοίβου, άρχισε η πτώση. Ακόμα αξιοπρεπής είναι, αλλά ουδεμία σχέση με την κορυφή του τότε.