Phorum.com.gr

Τι απόλυτη εργάρα.

Ομολογώ ότι μου είχε χαραχτεί τόσο βαθιά η τελευταία ιστορία και ειδικά το φινάλε, η απελπισία που βγάζει αυτός ο τύπος, από τις πιο συγκλονιστικές εμπειρίες της ζωής μου, που δε θυμόμουν πόσο γαμάτο είναι και το δεύτερο μέρος με τον Βέγγο τρελαμένο ψυχάκια προστάτη της λίμνης, ιδιαίτερα η φάτσα που βγάζει όταν μόλις έχει σκοτώσει και αμέσως μετά που το σκέφτεται και σταματά να το σκέφτεται, ίσως η πιο κορυφαία ερμηνεία της ζωής του εκείνη η στιγμή για μένα. Το πρώτο μέρος ωστόσο έχει διαγραφεί τελείως από τη μνήμη μου και απαξιώ να το ξαναδω

Την είχα στο σινεμά Βακούρα στη Θεσσαλονίκη όταν πρωτοβγήκε.

εκπλητικό έργο από όλες τις απόψεις

Ίσως το δω ...



Νόμιζα πως υπήρχε μόνο σε τραγούδι

foscilis έγραψε: 21 Οκτ 2021, 22:41 Τι απόλυτη εργάρα.

Ομολογώ ότι μου είχε χαραχτεί τόσο βαθιά η τελευταία ιστορία και ειδικά το φινάλε, η απελπισία που βγάζει αυτός ο τύπος, από τις πιο συγκλονιστικές εμπειρίες της ζωής μου, που δε θυμόμουν πόσο γαμάτο είναι και το δεύτερο μέρος με τον Βέγγο τρελαμένο ψυχάκια προστάτη της λίμνης, ιδιαίτερα η φάτσα που βγάζει όταν μόλις έχει σκοτώσει και αμέσως μετά που το σκέφτεται και σταματά να το σκέφτεται, ίσως η πιο κορυφαία ερμηνεία της ζωής του εκείνη η στιγμή για μένα. Το πρώτο μέρος ωστόσο έχει διαγραφεί τελείως από τη μνήμη μου και απαξιώ να το ξαναδω

O Θανάσης της μας!!!!

Μπίστης έγραψε: 22 Οκτ 2021, 12:19 Ίσως το δω ...



Νόμιζα πως υπήρχε μόνο σε τραγούδι

Όχι ίσως, να το δεις.
Εύστοχες οι παρατηρήσεις του φως.

Πολυ δυνατος ο Βουλγαρης.
Το μελαγχολικο στυλ των ταινιων του μου θυμιζει Ricky Tognazzi.

τελικά το 1ο μέρος είναι μαύρη εσωτερική μαυρίλα, πολύ καλός κι αυτός. Σαφώς υπάρχει κλιμάκωση σε όλα τα επίπεδα.

1ο μέρος - Πόλη - Πάρα πολύ καλή ερμηνεία - Μοναξιά ως τραύμα του κανονικού ανθρώπου που προκαλείται από άδικη απώλεια και καταλήγει στην ανείπωτη θλίψη
2ο μέρος - Φύση - Κορυφαία ερμηνεία - Μοναξιά του τρελούλη αγνού ερημίτη που προκαλείται από ασυμβατότητα με τη σκατίλα των άλλων και καταλήγει στο φόνο
3ο μέρος - Κάμπος - Ό,τι πιο άπαιχτο έχει ερμηνεύσει ποτέ Ελ σε ταινία - Μοναξιά ως κατάντια επειδή έκανες γελοίες μαλακίες χωρίς λόγο που καταλήγει στο να κάνεις γελοίες μαλακίες χωρίς λόγο γιατί όλα έτσι κι αλλιώς είναι μια ματαιότητα

Αν δεν έχει αντιγράψει κάποια φόρμα, μιλάμε για μεγαλοφυή σύλληψη από όλες τις απόψεις. Η δε φωτογραφία, τρομερή, η μουσική το ίδιο.