Δυο ερωτικά ποιήματα

[george-dm]

Δυο συμπαθητικά ερωτικά ποιήματα από κάποιον Γιώργο Μαλανδράκη... Το σε πιο πεζή μορφή, και το άλλο ένα έμμετρο και ομοιοκατάληκτο

1. Αναρωτιέμαι
Σαν μια αχτίδα φωτός μεσ'στα σκοτάδια,
σαν μια γλυκιά μελωδία που σπάει τη σιωπή
έτσι, απροσδόκητη, και ευχάριστη, ήταν η εμφάνισή σου.
Μα ό,τι φέρνει ο άνεμος, ο άνεμος το παίρνει.

Και έτσι, άξαφνα, έφυγες όπως ήρθες.
Έφυγες, και έχασαν το χρώμα τους οι μέρες.
Και τα όνειρα που έκανα, σκόρπια στον άνεμο
-αστείο σχεδόν που τόλμησα ποτέ μου να τα κάνω.

Η αχτίδα έσβησε.
Η μελωδία έπαψε.
Και το μόνο που έμεινε, μια θολή ανάμνηση κομματιασμένων ελπιδων.

Αναρωτιέμαι αν υπήρξες ποτέ

2. Καληνύχτα

Σαν να 'ταν χθες θυμάμαι που σ'είδα πρώτη φορά
τον άνεμο που εχτύπαε τα κατάξανθα μαλλιά σου
και εκείνη την ατέλειωτη, πρωτόγνωρη χαρά
που μου 'δωσες όταν μου απηύθυνες τη μιλιά σου.

Το βλέμμα σου -όχι σαν χθες- σαν τώρα το θυμάμαι
ονειροπόλο αγνάντευε την άδεια παραλία
και όταν καμιά φορά καθώς χαράζει αποκοιμάμαι
στοιχειώνει με η εικόνα σου σαν μια όμορφη οπτασία.

Πόσο καταριέμαι όταν εκείνη ξεθωριάζει
κάθε που σ'ονειρεύομαι και απότομα ξυπνώ...
Μα όταν κοντάει στη μέθη μου ο ύπνος να με πιάσει
ξέρω καλά πως πάλι στα όνειρά μου θα σε δω.

Γιατί η ζωή δεν το 'θελε να είμαστε κοντά
-στα ονείρατα μονάχα να σε βλέπω μ'αναγκάζει
και να ελπίζω να βρεθείς στο διάβα μου μπροστά
το ολόγλυκό σου βλέμμα χαρωπό να με κοιτάζει.

Τι θα 'κανα; Δεν ξέρω. Ποτέ μου δεν θα μάθω.
Και δεν έχω κουράγιο πια για να παραπονιέμαι.
Το δώρο τ'ωραιότερο μου δόθηκε να πάρω
το πήρε η ειμαρμένη, το 'χω σαν αποκοιμιέμαι.

Πού να 'σαι πια; Με σκέφτεσαι; Με νοιάζεσαι και εσύ;
Σε πιάνεις μοναχή σου τις στιγμές μας να θυμάσαι;
Ό,τι και αν κάνεις μια μοναχά έχω ευχή:
να είσαι πάντοτε πανευτυχής όπου και να 'σαι.

Πανευτυχής, όπως ήμουν και εγώ μαζί σου.

Καληνύχτα

Πηγή: http://thoruvoikaistixoi.blogspot.com/

Θα είχε ενδιαφέρον αν ποστάρατε και άλλα σε αντίστοιχο ύφος, από σχετικά άγνωστους ποιητές κατά προτίμηση.