Βρέθηκε πνιγμένος ο ποδοσφαιριστής Νίκος Τσουμάνης.

[Παλαιοελλαδίτης]

Μια σοκαριστική είδηση ήρθε στο φως της δημοσιότητας το πρωί της Τρίτης (05/10), με τον ποδοσφαιριστή του Μακεδονικού και άλλοτε του Άρη και του Απόλλωνα Καλαμαριάς, Νίκο Τσουμάνη, να εντοπίζεται νεκρός στο αυτοκίνητό του.

Το άψυχο σώμα του 31χρονου παίκτη βρέθηκε στη μαρίνα της Νέας Κρήνης, δεμένο με λουριά (πιθανότατα tire up), με τον θάνατο του άτυχου άντρα να προέρχεται, ως φαίνεται, από πνιγμό.

Η υπόθεση και οι συνθήκες υπό τις οποίες έχασε τη ζωή του ερευνώνται, με αστυνομικούς από το ΑΤ Καλαμαριάς, ανθρώπους του εγκληματολογικού, της σήμανσης αλλά ιατροδικαστή να σπεύδουν στο σημείο.
Ο αδικοχαμένος αμυντικός είχε αγωνιστεί στο παρελθόν και σε Ξάνθη, Κέρκυρα, Πανθρακικό και Βέροια, εκτός Μακεδονικού και Άρη.

https://www.sport-fm.gr/article/podosfa ... is/4228713

[jason0]

Καλά, αν ήταν γυμνός ο μακαρίτης είναι case closed

[Kauldron]

Στα χέρια της αστυνομίας βρίσκονται καταθέσεις, στις οποίες τονίζεται πως ο 30χρονος οδηγήθηκε στα χρέη, επειδή ορισμένες από τις ομάδες που είχε συνεργαστεί δεν τον είχαν πληρώσει.

https://www.real.gr/koinonia/arthro/nik ... ou-774658/

Τα λαμόγια Πρόεδροι ομάδων...
Και οι οπαδοί τρέχουν και τους στηρίζουν.

[georgebi]

https://www.karpetshow.gr/blog/to-xamen ... y-tsoymani

Η σύντομη ζωή του Τσουμάνη ήταν μια διαδικασία ατελείωτων δυσκολιών: όπως είναι οι ζωές των πιο πολλών που θέλουν να γίνουν ποδοσφαιριστές στην Ελλάδα. Λίγοι πολλοί λίγοι ξεπερνούν αυτές τις δυσκολίες και φτάνουν να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα. Και πολλοί είναι αυτοί που από ένα όνειρο πνίγονται. Και είναι κι οδυνηρό κι άδικο και κρίμα.

Σκεφτείτε κάτι απλό για να καταλάβετε πόσο δύσκολο είναι το όνειρο να ζήσεις παίζοντας ποδόσφαιρο. Αυτή τη στιγμή μόνο στο πρωτάθλημα Νέων αγωνίζονται πάνω από 300 παιδιά ηλικίας από 16 έως 18 χρονών.

.......... Οι πιο πολλοί θα περιπλανηθούν σε κατηγορίες που ακόμα κι αν λέγονται επαγγελματικές τίποτα επαγγελματικό σε αυτές δεν υπάρχει. Αρκετοί θα καταστρέψουν τα γόνατά τους παίζοντας σε γήπεδα ασυντήρητα κι επικίνδυνα. Ολοι ίσως γνωρίσουν τι σημαίνει να παίζεις απλήρωτος, πολλοί θα χρειαστεί να παρακαλέσουν για να πάρουν τα λεφτά τους ή θα κάνουν προσφυγές – κανείς δεν θα νοιαστεί σοβαρά πως τα φέρνουν βόλτα. Θα μπλέξουν με επιτηδείους που μάθαμε να τους λέμε «αντζέντηδες», θα συναντήσουν παραγοντάρες που θα τους ζητήσουν το ματς να ρθει «2 ημίχρονο, 1 τελικό για να πάρουν κι αυτοί το μερίδιό τους».

Αρκετοί θα γυρίσουν την Ελλάδα όπως ο Τσουμάνης: Ξάνθη, Θεσσαλονίκη, Κέρκυρα, Κομοτηνή, Βέροια, ξανά Θεσσαλονίκη – αυτή τη φορά Καλαμαριά. Εφτασε στο Αρη, σκόραρε στη Σουπερλίγκα και μετά πάλι από την αρχή: μόνο καλό ότι κάνεις παντού φίλους. Είναι πολλά τα παιδιά σαν αυτόν. Δεν θα πουν ποτέ κακό λόγο για κανένα κι αν ποτέ βρεθούν μπροστά σε ένα τηλεοπτικό μικρόφωνο θα πουν ευχαριστώ στον τεράστιο λαό που έσπρωξε την ομάδα στη νίκη.





Στο λαό που σήμερα ανακάλυψε τον Τσουμάνη. Όχι στο γήπεδο. Αλλά σε ένα κοιμητήρι στο Γαρδίκι, εκεί που ο πολύς απλός αγνός συγκεντρωμένος κόσμος έκλαψε τα νιάτα του.

Ακούστε κάτι μπαμπάδες

Θα πω κάτι στους μπαμπάδες στο όνομα ενός παιδιού που έφυγε στρεσαρισμένο κι αδύναμο να τα βάλει με τους εφιάλτες του. Αν θέλετε τα παιδιά σας να γίνουν αθλητές να το κάνετε για ένα και μόνο λόγο: για να αγαπήσουν το σπορ που διάλεξαν, για να το χαρούν, για να διασκεδάσουν, για να γνωρίσουν κι άλλα παιδιά με την ίδια τρέλα και να περάσουν υπέροχα σαν παιδιά. Αλλά να τα προτρέψετε συγχρόνως στη ζωή τους να μάθουν και κάτι άλλο: να είναι καλοί μαθητές ή να γίνουν επιδέξιοι τεχνίτες π.χ. ή να μάθουν τη δουλειά που κι εσείς κάνετε. Να τους εξηγήσετε πως ο δρόμος για την ευτυχία (ή έστω για μια ζωή κανονική που να λαχταράς να τη ζεις…) περνά σπάνια από τα γήπεδα – αυτά πρέπει να είναι για διασκέδαση. Να τους εξηγήσετε, τέλος πάντων, πως είναι ωραία τα όνειρα, αλλά η ζωή είναι κάτι άλλο…