Είπα να μην γράψω για κάποιο διάστημα,αλλά κάνω μία εξαίρεση :
Πέθανε ο ντράμερ των Rolling Stones, Τσάρλι Γουότς
https://www.protothema.gr/world/article ... li-gouots/
Συνεχίστε.
!!! DEVELOPMENT MODE !!!
Charlie Watts gone
Κανόνες Δ. Συζήτησης
Στα νήματα της ενότητας που βάζετε μουσικά βίντεο, παρακαλούμε να περιοριστείτε σε 1 ή το πολύ 2 βίντεο ανά ποστ, για να μην υπερφορτώνονται οι browsers.
Στα νήματα της ενότητας που βάζετε μουσικά βίντεο, παρακαλούμε να περιοριστείτε σε 1 ή το πολύ 2 βίντεο ανά ποστ, για να μην υπερφορτώνονται οι browsers.
-
BigChiefWahoo
- Δημοσιεύσεις: 6268
- Εγγραφή: 18 Ιουν 2021, 15:03
- Phorum.gr user: Wahoo
-
NewModelArmy
- Δημοσιεύσεις: 6236
- Εγγραφή: 08 Φεβ 2019, 21:39
Re: Charlie Watts gone
Rip.
Το φοβερο ειναι που δεν ειχε πεθανει κανενα μελος των stones ως τωρα(ναι ξερω εκτος του brian Jones)
Το φοβερο ειναι που δεν ειχε πεθανει κανενα μελος των stones ως τωρα(ναι ξερω εκτος του brian Jones)
Re: Charlie Watts gone
τόσο ανόμοιος, τόσο απαραίτητος, τόσο στέντι στόουν
που τον έλεγες και Στόουνχεντζ
Have You Seen Your Mother, Baby, Standing in the Shadow?
που τον έλεγες και Στόουνχεντζ
Have You Seen Your Mother, Baby, Standing in the Shadow?
Μητσοτάκη πομπόμ-πομ
Re: Charlie Watts gone
Τσάρλι Γουάτς: εννέα σημεία που τον ξεχώριζαν
https://www.protagon.gr/themata/tsarli- ... 4342338145
Παρά τη (σύντομη) σκοτεινή περίοδο στη ζωή του, ήταν ακριβώς το αντίθετο από τους υπόλοιπους Rolling Stones: ντυνόταν υπέρκομψα και ήταν μανιώδης συλλέκτης. Διέθετε από vintage κολάρα μέχρι άλογα για ιπποδρομίες και αυτοκίνητα αντίκες αν και δεν οδηγούσε
Ηταν ένας από τους σημαντικότερους ντράμερ όλων των εποχών.
Αλλά ποιος θέλει να είναι ο ντράμερ ενός συγκροτήματος;
Οταν τα παιδιά φαντάζονται τον εαυτό τους ως ροκ σταρ, ονειρεύονται να γίνουν κάτι σαν τον Μικ Τζάγκερ, τον front man των Rolling Stones, που τρέχει πάνω κάτω στη σκηνή, στριφογυρίζει σαν αίλουρος και ρίχνει σέξι βλέμματα στις γκρούπις του.
Ενδεχομένως, βλέπουν τον εαυτό τους σαν κιθαρίστα, έναν Κιθ Ρίτσαρντς, ας πούμε.
Αλλά, ντράμερ; Ποτέ, γράφει o Αλεξ Ντίγκινς στη βρετανική Telegraph. Οι ντράμερ παίζουν με φρενήρεις ρυθμούς, ιδρώνοντας ταμπουρωμένοι πίσω από τον εξοπλισμό τους κάπου στο βάθος της σκηνής, και σε τόση απόσταση από το κοινό ώστε είναι σχεδόν απίθανο να τους βλέπουν οι φαν του συγκροτήματος.
Τίποτα, όμως, από όλα αυτά δεν ενοχλούσε τον Τσάρλι Γουάτς, που γιόρτασε τον Ιούνιο τα 80α γενέθλιά του. Και ενώ οι σύντροφοί του κοιμόντουσαν με 1000 γυναίκες και αγόραζαν κατά λάθος αρχοντικά του 16ου αιώνα, η ήρεμη δύναμη των Rolling Stones έκανε συλλογή κολάρων και άκουγε τον κωμικό Τόνι Χάνκοκ στο ραδιόφωνο του BBC.
Ωστόσο όταν έπιανε τις μπαγκέτες του στο χέρι ήταν συγκλονιστικός: με τους ρυθμούς του και το μέτρο του καθόρισε τον ήχο των Stones στην σχεδόν 60χρονη ιστορία τους, και στην ουσία ήταν αυτός που τους βοήθησε να γίνουν ένα από τα κορυφαία συγκροτήματα της ροκ.
«Βρέθηκε σε ένα πράγμα που πραγματικά δεν ήταν μέρος της εικόνας που είχε για τον εαυτό του», έλεγε ο Κιθ Ρίτσαρντς για τον σύντροφό του στο συγκρότημα. Αλλά οι πρόβες των Stones γινόντουσαν πάντα γύρω του: Ο Γουάτς ήταν ο παλμός τους, ο χτύπος της καρδιάς τους.
Υπάρχει κάτι θαυμάσιο -ακόμη και ηρωικό, μπορεί να πει κανείς – στην κομψότητα και την ηρεμία, που μπορούσε να διατηρεί ο Γουάτς, ατάραχος μέσα στην τρέλα του συγκροτήματος. Φαινόταν ασυνήθιστα αφοσιωμένος σε μια όσο το δυνατόν ήσυχη ζωή κάτι που, βέβαια, δεν ήταν πάντα δυνατό, γράφει ο Ντίγκινς και αναφέρει εννέα σημεία τα οποία αξίζει να προσέξουμε:
Λάτρευε τα τύμπανα του
Λίγοι κατάλαβαν τη δύναμη ενός σεμνού ντράμερ όπως ο Γουάτς. Δεν του άρεσε να επιδεικνύει το ταλέντο του και απέφευγε να παίζει σόλο, ωστόσο λάτρευε τα ντραμς, ειδικά στην τζαζ. Λάτρευε τα τύμπανά του (Facebook/Keith Richards) Εμαθε να παίζει σε ηλικία 13 ετών, μετατρέποντας ένα μπάντζο σε ταμπούρο και ακούγοντας τον πρωτοπόρο της bebop Κένι Κλαρκ. Και δεν έχασε ποτέ την εκτίμησή του στη συναισθηματική δύναμη των ντραμς: «Δεν είμαι άνθρωπος του paradiddle [τυμπανιστής]. Παίζω τραγούδια», είχε πει το 2000 στον μουσικοκριτικό της Telegraph, Νιλ ΜακΚόρμικ, «Δεν είναι θέμα τεχνικής, είναι συναισθηματικό. Ενα από τα πιο δύσκολα πράγματα είναι να περάσεις στον κόσμο το συναίσθημα». Ηταν πολύ ιδιότροπος με τις μπαγκέτες του. Ο Κιθ Ρίτσαρντς θυμάται: «Στο τέλος της συναυλίας θα φύγει από τη σκηνή, οι λιμουζίνες θα περιμένουν και ο Τσάρλι θα επιστρέψει στα ντραμς του για να μετακινήσει τις μπαγκέτες του κατά 2 χιλιοστά. Μετά θα τις κοιτάξει. Αν του φανούν εντάξει, θα φύγει. Τα ντραμς θα αποσυναρμολογηθούν και θα μπουν στο πίσω μέρος ενός φορτηγού, αλλά δεν μπορεί να φύγει αν έχει στο μυαλό του ότι άφησε με άσχημο τρόπο τις μπαγκέτες του».
Οχι στον ελεύθερο έρωτα
Μπορεί ο Κιθ Ρίτσαρντς και ο Μικ Τζάγκερ να είναι θρυλικοί και για τις ερωτικές ιστορίες τους, ο Γουάτς όμως έμεινε σε όλη του τη ζωή πιστός στην επί 58 χρόνια σύζυγό του, Σίρλεϊ Αν Σέπαρντ, την οποία είχε γνωρίσει πριν καν ενταχθεί στους Stones: «Μισούσα τα κορίτσια που με κυνηγούσαν στο δρόμο», είχε πει στο ραδιοφωνικό πρόγραμμα του BBC, Desert Island Disc. «Η ζωή μου είναι πολύ μοναστική και πειθαρχημένη». Στην πραγματικότητα, η σχέση του Γουάτς με τη σύζυγό του μοιάζει με πολλών παντρεμένων επί χρόνια ζευγαριών: «Μισώ τη στιγμή που πρέπει να φύγω, αλλά η γυναίκα μου θα με σπρώξει έξω από την πόρτα και θα μου πει: “Ωρα να πας για δουλειά”. Εχουμε ένα τεράστιο αγρόκτημα, με πολλά ζώα και νομίζει ότι με απασχολούν».
Πάντα ο πιο καλοντυμένος του συγκροτήματος
Η εμφάνιση του Γουάτς ήταν η επιτομή της βρετανικής κομψότητας. Είχε περισσότερα από 200 κοστούμια, και στις περιοδείες κουβαλούσε πάντα μαζί του ένα ταξιδιωτικό μπαούλο με χώρο για να κρεμάει τα πουκάμισά του και συρτάρια για τις κάλτσες του. Με τη φωτογραφία αυτή στην ιστοσελίδα τους αυτή αποχαιρετούν οι Rolling Stones τον Τσάρλι Γουάτς (rollingstones.com) «Σώζω την κατά παραγγελία ραπτική από μόνος μου», αστειευόταν, «Εχω αυτή την αρρώστια: βλέπω ένα δείγμα [υφάσματος] και πρέπει να φτιάξω ένα μπουφάν». Ο Γουάτς κληρονόμησε την αγάπη του για την υψηλή ραπτική από τον πατέρα του, που εμπνεόταν για το ντύσιμό του από τους σταρ του κινηματογράφου της δεκαετίας του 1940 και του 1950. Κυκλοφορούσε, μάλιστα, η φήμη ότι έφτιαχνε τα κοστούμια του έτσι ώστε να ταιριάζουν στο εσωτερικό των αυτοκινήτων του…
Δεν κατέστρεφε τα δωμάτια των ξενοδοχείων… τα σχεδίαζε
Ο Γουάτς ήταν γραφίστας. Σπούδασε στο Harrow School of Art και η πρώτη του δουλειά ήταν στη διαφημιστική εταιρεία West End Charles Hobson and Gray. Και δεν ξέχασε ποτέ την αγάπη του για το καλό design. Μάλιστα, εικονογράφησε μερικά από τα εξώφυλλα των πρώτων άλμπουμ των Rolling Stones, εμπνευσμένος από τις ξεχωριστές διακοσμήσεις του Τσάρλι Πάρκερ. Με θεατρική φινέτσα, ενορχήστρωσε, εξάλλου, τη διάσημη συνέντευξη Τύπου των Rolling Stones στη Νέα Υόρκη το 1975 από το πίσω μέρος ενός φορτηγού μέσα στην κυκλοφοριακή κίνηση στο κέντρο της πόλης. Και στις περιοδείες, ενώ οι άλλοι Stones κυνηγούσαν τις υπηρέτριες των ξενοδοχείων και προκαλούσαν καταστροφές στις σουίτες, ο Γουάτς σκιτσάριζε το κρεβάτι του, γράφει ο Αλεξ Ντίγκινς στην Telegraph… Το 2001, υπολόγισε ότι είχε περισσότερα από 15 σημειωματάρια γεμάτα με σχέδια κρεβατιών. «Είναι ένα ημερολόγιο», είπε στο Desert Island Discs, «Ξεκίνησα το 1967 για να κάνω και τώρα δεν μπορώ να χάσω ούτε ένα». Απρίλιος του 1967, λίγες ημέρες πριν από το στρατιωτικό πραξικόπημα την Ελλάδα. Ο Μικ Τζάγκερ και ο Τσάρλι Γουάτς στο Χίθροου επιβιβάζονται σε αεροσκάφος της Ολυμπιακής καθ΄οδόν προς την Αθήνα. Η συναυλία των Rolling Stones στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας ολοκληρώθηκε πρόωρα με πολλά κόκκινα γαρύφαλλα και ακόμη περισσότερο ξύλο από την Αστυνομία
Λατρεία για το κρίκετ
Το Test Match Special (πρόγραμμα του BBC για αγώνες κρίκετ) με την ηρεμιστική του γοητεία μπορεί να μοιάζει με έναν κόσμο πολύ μακρινό σε σχέση με τον ιδρώτα και την αλαζονεία μιας συναυλίας των Rolling Stones. Oχι για τον Γουάτς: όπως και ο Μικ Τζάγκερ, ήταν τεράστιος θαυμαστής του κρίκετ, κάποτε μάλιστα πλήρωσε 3.600 λίρες (4.200 ευρώ) για ένα μπλέιζερ που φορούσε ο Ντον Μπράντμαν, ο θρύλος του κρίκετ από την Αυστραλία, σε αγώνες Αγγλίας-Αυστραλίας το 1934. Ποίηση Εκτός από το κρίκετ, ο Γουάτς λάτρευε τον κωμικό Τόνι Χάνκοκ στον ρόλο του εργαζόμενου, και το ραδιοφωνικό πρόγραμμα του BBC «Hancock’s Half Hour» ήταν άλλη μια από τις επιλογές, που τον ξεκούραζαν. Οι συνάδελφοί του στο γραφείο, όταν δούλευε σαν γραφίστας, άκουγαν τα βράδια τον κωμικό στο ραδιόφωνο και την άλλη μέρα το πρωί έλεγαν ο ένας στον άλλο τις καλύτερες ατάκες του. Οσο για το βιβλίο, που θα διάλεγε αν έπρεπε να εξοριστεί κάπου, ήταν τα Ποιήματα του Ντίλαν Τόμας.
Εμμονικός συλλέκτης κολάρων
Εκτός από τη μεγάλη συλλογή κοστουμιών, ο Τσάρλι Γουάτς είχε έναν στάβλο με άλογα του ιπποδρόμου ενώ κάποια στιγμή, στο αγρόκτημά του στο Ντέβον ζούσαν 24 σκυλιά. Οι συλλογές, είπε, ήταν πάντα η μανία του, ακόμη και πριν από τα εκατομμύρια των Stones: «Πάντα έτσι ήμουν», είπε στο Desert Island Discs, «Οταν ζούσα στο Μπράιτον, μάζευα κολάρα [για πουκάμισα] από vintage καταστήματα».
Τυπικός Εγγλέζος
Στην κατοχή του είχε επίσης μια τεράστια ποικιλία από vintage αυτοκίνητα παρά το γεγονός ότι δεν οδηγούσε! «Ο Τσάρλι είναι ένας σπουδαίος εκκεντρικός Αγγλος», εχει πει ο Ρίτσαρντς, «Πώς αλλιώς μπορείς να περιγράψεις έναν τύπο που αγοράζει μια Alfa Romeo του 1936 μόνο και μόνο για να κοιτάζει το ταμπλό; Δεν μπορεί να οδηγήσει, απλά κάθεται εκεί και την κοιτάει».
Δεν του άρεσε να τον ενοχλούν
«Μισώ τους ανθρώπους που αγγίζουν τα πράγματα μου», έλεγε. «Μισώ τις καμαριέρες που μπαίνουν στο δωμάτιό μου. Οταν είμαι σε ξενοδοχείο, βάζω την ταμπέλα “Μην ενοχλείτε” στην πόρτα και την αφήνω εκεί. Μερικές φορές, είμαι εκεί για δύο εβδομάδες».
Αποτοξίνωση με «νερό, σταφίδες και ξηρούς καρπούς»
Οταν ο Τσάρλι έπεσε, ο Κιθ ήταν δίπλα του και τον σήκωσε (Facebook/Keith Richards) Παρά την τακτοποιημένη ζωή του, ο Γουάτς έζησε επίσης μια σκοτεινή περίοδο. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, στα 40 του, έπαθε μια «κρίση μέσης ηλικίας» και στράφηκε στην ηρωίνη και το αλκοόλ με τον ζήλο του νεοφώτιστου. «Κόντεψα να χάσω τη ζωή μου και τον γάμο μου», είπε για εκείνη την περίοδο. Και όταν ρωτήθηκε τι σκεφτόταν η γυναίκα του για όλο αυτό, απάντησε: «Υποθέτω ότι ήμουν φρικτός». Ηταν αποκαλυπτικός: «Ημουν άλλο άτομο. Ημουν ο Δράκουλας, ζούσα τη ζωή ενός τζάνκι. Και με τρόμαξε. Δεν μπορούσα να το εξηγήσω. Δεν ξέρω γιατί το έκανα». Τελικά καθάρισε με μια δίαιτα έξι μηνών με «νερό, σταφίδες και ξηρούς καρπούς».
Ο Κιθ Ρίτσαρντς τον βοήθησε να σταθεί στα πόδια του μια μέρα που έπαθε σκοτοδίνη και έπεσε στο πάτωμα του στούντιο: «Ο Κιθ με σήκωσε, αυτός είναι ο Κιθ, που τον έχω δει σε κάθε είδους κατάσταση να κάνει κάθε λογής πράγματα. Μου είπε: “Αυτό το κάνεις όταν είσαι 60 ετών”». Αλλά στα 60, το μόνο που άγγιζε ο σπουδαίος ντράμερ ήταν η καφεΐνη. Παρόλα αυτά, επισημαίνει στην Telegraph o Αλεξ Ντίγκινς, ο Τσάρλι Γουάτς πέτυχε κάτι σπάνιο: δεν υπάρχουν πολλοί τζάνκις που συνήλθαν με τη βοήθεια του Κιθ Ρίτσαρντς…
https://www.protagon.gr/themata/tsarli- ... 4342338145
Παρά τη (σύντομη) σκοτεινή περίοδο στη ζωή του, ήταν ακριβώς το αντίθετο από τους υπόλοιπους Rolling Stones: ντυνόταν υπέρκομψα και ήταν μανιώδης συλλέκτης. Διέθετε από vintage κολάρα μέχρι άλογα για ιπποδρομίες και αυτοκίνητα αντίκες αν και δεν οδηγούσε
Ηταν ένας από τους σημαντικότερους ντράμερ όλων των εποχών.
Αλλά ποιος θέλει να είναι ο ντράμερ ενός συγκροτήματος;
Οταν τα παιδιά φαντάζονται τον εαυτό τους ως ροκ σταρ, ονειρεύονται να γίνουν κάτι σαν τον Μικ Τζάγκερ, τον front man των Rolling Stones, που τρέχει πάνω κάτω στη σκηνή, στριφογυρίζει σαν αίλουρος και ρίχνει σέξι βλέμματα στις γκρούπις του.
Ενδεχομένως, βλέπουν τον εαυτό τους σαν κιθαρίστα, έναν Κιθ Ρίτσαρντς, ας πούμε.
Αλλά, ντράμερ; Ποτέ, γράφει o Αλεξ Ντίγκινς στη βρετανική Telegraph. Οι ντράμερ παίζουν με φρενήρεις ρυθμούς, ιδρώνοντας ταμπουρωμένοι πίσω από τον εξοπλισμό τους κάπου στο βάθος της σκηνής, και σε τόση απόσταση από το κοινό ώστε είναι σχεδόν απίθανο να τους βλέπουν οι φαν του συγκροτήματος.
Τίποτα, όμως, από όλα αυτά δεν ενοχλούσε τον Τσάρλι Γουάτς, που γιόρτασε τον Ιούνιο τα 80α γενέθλιά του. Και ενώ οι σύντροφοί του κοιμόντουσαν με 1000 γυναίκες και αγόραζαν κατά λάθος αρχοντικά του 16ου αιώνα, η ήρεμη δύναμη των Rolling Stones έκανε συλλογή κολάρων και άκουγε τον κωμικό Τόνι Χάνκοκ στο ραδιόφωνο του BBC.
Ωστόσο όταν έπιανε τις μπαγκέτες του στο χέρι ήταν συγκλονιστικός: με τους ρυθμούς του και το μέτρο του καθόρισε τον ήχο των Stones στην σχεδόν 60χρονη ιστορία τους, και στην ουσία ήταν αυτός που τους βοήθησε να γίνουν ένα από τα κορυφαία συγκροτήματα της ροκ.
«Βρέθηκε σε ένα πράγμα που πραγματικά δεν ήταν μέρος της εικόνας που είχε για τον εαυτό του», έλεγε ο Κιθ Ρίτσαρντς για τον σύντροφό του στο συγκρότημα. Αλλά οι πρόβες των Stones γινόντουσαν πάντα γύρω του: Ο Γουάτς ήταν ο παλμός τους, ο χτύπος της καρδιάς τους.
Υπάρχει κάτι θαυμάσιο -ακόμη και ηρωικό, μπορεί να πει κανείς – στην κομψότητα και την ηρεμία, που μπορούσε να διατηρεί ο Γουάτς, ατάραχος μέσα στην τρέλα του συγκροτήματος. Φαινόταν ασυνήθιστα αφοσιωμένος σε μια όσο το δυνατόν ήσυχη ζωή κάτι που, βέβαια, δεν ήταν πάντα δυνατό, γράφει ο Ντίγκινς και αναφέρει εννέα σημεία τα οποία αξίζει να προσέξουμε:
Λάτρευε τα τύμπανα του
Λίγοι κατάλαβαν τη δύναμη ενός σεμνού ντράμερ όπως ο Γουάτς. Δεν του άρεσε να επιδεικνύει το ταλέντο του και απέφευγε να παίζει σόλο, ωστόσο λάτρευε τα ντραμς, ειδικά στην τζαζ. Λάτρευε τα τύμπανά του (Facebook/Keith Richards) Εμαθε να παίζει σε ηλικία 13 ετών, μετατρέποντας ένα μπάντζο σε ταμπούρο και ακούγοντας τον πρωτοπόρο της bebop Κένι Κλαρκ. Και δεν έχασε ποτέ την εκτίμησή του στη συναισθηματική δύναμη των ντραμς: «Δεν είμαι άνθρωπος του paradiddle [τυμπανιστής]. Παίζω τραγούδια», είχε πει το 2000 στον μουσικοκριτικό της Telegraph, Νιλ ΜακΚόρμικ, «Δεν είναι θέμα τεχνικής, είναι συναισθηματικό. Ενα από τα πιο δύσκολα πράγματα είναι να περάσεις στον κόσμο το συναίσθημα». Ηταν πολύ ιδιότροπος με τις μπαγκέτες του. Ο Κιθ Ρίτσαρντς θυμάται: «Στο τέλος της συναυλίας θα φύγει από τη σκηνή, οι λιμουζίνες θα περιμένουν και ο Τσάρλι θα επιστρέψει στα ντραμς του για να μετακινήσει τις μπαγκέτες του κατά 2 χιλιοστά. Μετά θα τις κοιτάξει. Αν του φανούν εντάξει, θα φύγει. Τα ντραμς θα αποσυναρμολογηθούν και θα μπουν στο πίσω μέρος ενός φορτηγού, αλλά δεν μπορεί να φύγει αν έχει στο μυαλό του ότι άφησε με άσχημο τρόπο τις μπαγκέτες του».
Οχι στον ελεύθερο έρωτα
Μπορεί ο Κιθ Ρίτσαρντς και ο Μικ Τζάγκερ να είναι θρυλικοί και για τις ερωτικές ιστορίες τους, ο Γουάτς όμως έμεινε σε όλη του τη ζωή πιστός στην επί 58 χρόνια σύζυγό του, Σίρλεϊ Αν Σέπαρντ, την οποία είχε γνωρίσει πριν καν ενταχθεί στους Stones: «Μισούσα τα κορίτσια που με κυνηγούσαν στο δρόμο», είχε πει στο ραδιοφωνικό πρόγραμμα του BBC, Desert Island Disc. «Η ζωή μου είναι πολύ μοναστική και πειθαρχημένη». Στην πραγματικότητα, η σχέση του Γουάτς με τη σύζυγό του μοιάζει με πολλών παντρεμένων επί χρόνια ζευγαριών: «Μισώ τη στιγμή που πρέπει να φύγω, αλλά η γυναίκα μου θα με σπρώξει έξω από την πόρτα και θα μου πει: “Ωρα να πας για δουλειά”. Εχουμε ένα τεράστιο αγρόκτημα, με πολλά ζώα και νομίζει ότι με απασχολούν».
Πάντα ο πιο καλοντυμένος του συγκροτήματος
Η εμφάνιση του Γουάτς ήταν η επιτομή της βρετανικής κομψότητας. Είχε περισσότερα από 200 κοστούμια, και στις περιοδείες κουβαλούσε πάντα μαζί του ένα ταξιδιωτικό μπαούλο με χώρο για να κρεμάει τα πουκάμισά του και συρτάρια για τις κάλτσες του. Με τη φωτογραφία αυτή στην ιστοσελίδα τους αυτή αποχαιρετούν οι Rolling Stones τον Τσάρλι Γουάτς (rollingstones.com) «Σώζω την κατά παραγγελία ραπτική από μόνος μου», αστειευόταν, «Εχω αυτή την αρρώστια: βλέπω ένα δείγμα [υφάσματος] και πρέπει να φτιάξω ένα μπουφάν». Ο Γουάτς κληρονόμησε την αγάπη του για την υψηλή ραπτική από τον πατέρα του, που εμπνεόταν για το ντύσιμό του από τους σταρ του κινηματογράφου της δεκαετίας του 1940 και του 1950. Κυκλοφορούσε, μάλιστα, η φήμη ότι έφτιαχνε τα κοστούμια του έτσι ώστε να ταιριάζουν στο εσωτερικό των αυτοκινήτων του…
Δεν κατέστρεφε τα δωμάτια των ξενοδοχείων… τα σχεδίαζε
Ο Γουάτς ήταν γραφίστας. Σπούδασε στο Harrow School of Art και η πρώτη του δουλειά ήταν στη διαφημιστική εταιρεία West End Charles Hobson and Gray. Και δεν ξέχασε ποτέ την αγάπη του για το καλό design. Μάλιστα, εικονογράφησε μερικά από τα εξώφυλλα των πρώτων άλμπουμ των Rolling Stones, εμπνευσμένος από τις ξεχωριστές διακοσμήσεις του Τσάρλι Πάρκερ. Με θεατρική φινέτσα, ενορχήστρωσε, εξάλλου, τη διάσημη συνέντευξη Τύπου των Rolling Stones στη Νέα Υόρκη το 1975 από το πίσω μέρος ενός φορτηγού μέσα στην κυκλοφοριακή κίνηση στο κέντρο της πόλης. Και στις περιοδείες, ενώ οι άλλοι Stones κυνηγούσαν τις υπηρέτριες των ξενοδοχείων και προκαλούσαν καταστροφές στις σουίτες, ο Γουάτς σκιτσάριζε το κρεβάτι του, γράφει ο Αλεξ Ντίγκινς στην Telegraph… Το 2001, υπολόγισε ότι είχε περισσότερα από 15 σημειωματάρια γεμάτα με σχέδια κρεβατιών. «Είναι ένα ημερολόγιο», είπε στο Desert Island Discs, «Ξεκίνησα το 1967 για να κάνω και τώρα δεν μπορώ να χάσω ούτε ένα». Απρίλιος του 1967, λίγες ημέρες πριν από το στρατιωτικό πραξικόπημα την Ελλάδα. Ο Μικ Τζάγκερ και ο Τσάρλι Γουάτς στο Χίθροου επιβιβάζονται σε αεροσκάφος της Ολυμπιακής καθ΄οδόν προς την Αθήνα. Η συναυλία των Rolling Stones στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας ολοκληρώθηκε πρόωρα με πολλά κόκκινα γαρύφαλλα και ακόμη περισσότερο ξύλο από την Αστυνομία
Λατρεία για το κρίκετ
Το Test Match Special (πρόγραμμα του BBC για αγώνες κρίκετ) με την ηρεμιστική του γοητεία μπορεί να μοιάζει με έναν κόσμο πολύ μακρινό σε σχέση με τον ιδρώτα και την αλαζονεία μιας συναυλίας των Rolling Stones. Oχι για τον Γουάτς: όπως και ο Μικ Τζάγκερ, ήταν τεράστιος θαυμαστής του κρίκετ, κάποτε μάλιστα πλήρωσε 3.600 λίρες (4.200 ευρώ) για ένα μπλέιζερ που φορούσε ο Ντον Μπράντμαν, ο θρύλος του κρίκετ από την Αυστραλία, σε αγώνες Αγγλίας-Αυστραλίας το 1934. Ποίηση Εκτός από το κρίκετ, ο Γουάτς λάτρευε τον κωμικό Τόνι Χάνκοκ στον ρόλο του εργαζόμενου, και το ραδιοφωνικό πρόγραμμα του BBC «Hancock’s Half Hour» ήταν άλλη μια από τις επιλογές, που τον ξεκούραζαν. Οι συνάδελφοί του στο γραφείο, όταν δούλευε σαν γραφίστας, άκουγαν τα βράδια τον κωμικό στο ραδιόφωνο και την άλλη μέρα το πρωί έλεγαν ο ένας στον άλλο τις καλύτερες ατάκες του. Οσο για το βιβλίο, που θα διάλεγε αν έπρεπε να εξοριστεί κάπου, ήταν τα Ποιήματα του Ντίλαν Τόμας.
Εμμονικός συλλέκτης κολάρων
Εκτός από τη μεγάλη συλλογή κοστουμιών, ο Τσάρλι Γουάτς είχε έναν στάβλο με άλογα του ιπποδρόμου ενώ κάποια στιγμή, στο αγρόκτημά του στο Ντέβον ζούσαν 24 σκυλιά. Οι συλλογές, είπε, ήταν πάντα η μανία του, ακόμη και πριν από τα εκατομμύρια των Stones: «Πάντα έτσι ήμουν», είπε στο Desert Island Discs, «Οταν ζούσα στο Μπράιτον, μάζευα κολάρα [για πουκάμισα] από vintage καταστήματα».
Τυπικός Εγγλέζος
Στην κατοχή του είχε επίσης μια τεράστια ποικιλία από vintage αυτοκίνητα παρά το γεγονός ότι δεν οδηγούσε! «Ο Τσάρλι είναι ένας σπουδαίος εκκεντρικός Αγγλος», εχει πει ο Ρίτσαρντς, «Πώς αλλιώς μπορείς να περιγράψεις έναν τύπο που αγοράζει μια Alfa Romeo του 1936 μόνο και μόνο για να κοιτάζει το ταμπλό; Δεν μπορεί να οδηγήσει, απλά κάθεται εκεί και την κοιτάει».
Δεν του άρεσε να τον ενοχλούν
«Μισώ τους ανθρώπους που αγγίζουν τα πράγματα μου», έλεγε. «Μισώ τις καμαριέρες που μπαίνουν στο δωμάτιό μου. Οταν είμαι σε ξενοδοχείο, βάζω την ταμπέλα “Μην ενοχλείτε” στην πόρτα και την αφήνω εκεί. Μερικές φορές, είμαι εκεί για δύο εβδομάδες».
Αποτοξίνωση με «νερό, σταφίδες και ξηρούς καρπούς»
Οταν ο Τσάρλι έπεσε, ο Κιθ ήταν δίπλα του και τον σήκωσε (Facebook/Keith Richards) Παρά την τακτοποιημένη ζωή του, ο Γουάτς έζησε επίσης μια σκοτεινή περίοδο. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, στα 40 του, έπαθε μια «κρίση μέσης ηλικίας» και στράφηκε στην ηρωίνη και το αλκοόλ με τον ζήλο του νεοφώτιστου. «Κόντεψα να χάσω τη ζωή μου και τον γάμο μου», είπε για εκείνη την περίοδο. Και όταν ρωτήθηκε τι σκεφτόταν η γυναίκα του για όλο αυτό, απάντησε: «Υποθέτω ότι ήμουν φρικτός». Ηταν αποκαλυπτικός: «Ημουν άλλο άτομο. Ημουν ο Δράκουλας, ζούσα τη ζωή ενός τζάνκι. Και με τρόμαξε. Δεν μπορούσα να το εξηγήσω. Δεν ξέρω γιατί το έκανα». Τελικά καθάρισε με μια δίαιτα έξι μηνών με «νερό, σταφίδες και ξηρούς καρπούς».
Ο Κιθ Ρίτσαρντς τον βοήθησε να σταθεί στα πόδια του μια μέρα που έπαθε σκοτοδίνη και έπεσε στο πάτωμα του στούντιο: «Ο Κιθ με σήκωσε, αυτός είναι ο Κιθ, που τον έχω δει σε κάθε είδους κατάσταση να κάνει κάθε λογής πράγματα. Μου είπε: “Αυτό το κάνεις όταν είσαι 60 ετών”». Αλλά στα 60, το μόνο που άγγιζε ο σπουδαίος ντράμερ ήταν η καφεΐνη. Παρόλα αυτά, επισημαίνει στην Telegraph o Αλεξ Ντίγκινς, ο Τσάρλι Γουάτς πέτυχε κάτι σπάνιο: δεν υπάρχουν πολλοί τζάνκις που συνήλθαν με τη βοήθεια του Κιθ Ρίτσαρντς…
看起来和闻起来像狗屎的东西，您无需舔以确保它是狗屎..... 
Spoiler
Ότι φαίνεται σκατά και μυρίζει σαν σκατά δεν χρειάζεται να το γλείψεις για να βεβαιωθείς ότι είναι σκατά..
-
Λίνο Βεντούρα
- Δημοσιεύσεις: 12445
- Εγγραφή: 05 Δεκ 2018, 18:51
Re: Charlie Watts gone
Δεν θα μας γράψεις δυο κουβέντες αποκρυφιστικα παραλειπόμενα;BigChiefWahoo έγραψε: 24 Αύγ 2021, 20:00 Είπα να μην γράψω για κάποιο διάστημα,αλλά κάνω μία εξαίρεση :
Πέθανε ο ντράμερ των Rolling Stones, Τσάρλι Γουότς
https://www.protothema.gr/world/article ... li-gouots/
Συνεχίστε.
Fluffy έγραψε: 25 Αύγ 2021, 12:22 Στον καπιταλισμό κυριαρχεί η αντίληψη της κυρίαρχης τάξης, γιαυτό είναι και κυρίαρχη.
-
BigChiefWahoo
- Δημοσιεύσεις: 6268
- Εγγραφή: 18 Ιουν 2021, 15:03
- Phorum.gr user: Wahoo
Re: Charlie Watts gone
Ήταν πολύ "βαρετός" τύπος,σε σημείο που δίπλα του ήταν ο Kenneth Anger με την Annita Pallenberg,επιδιδόμενοι σε σατανιστικές/αποκρυφιστικές τελετές και αυτός σχεδίαζε τα έπιπλα που ήθελε να βάλει στο καινούριο του σπίτι.Λίνο Βεντούρα έγραψε: 28 Αύγ 2021, 17:55Δεν θα μας γράψεις δυο κουβέντες αποκρυφιστικα παραλειπόμενα;BigChiefWahoo έγραψε: 24 Αύγ 2021, 20:00 Είπα να μην γράψω για κάποιο διάστημα,αλλά κάνω μία εξαίρεση :
Πέθανε ο ντράμερ των Rolling Stones, Τσάρλι Γουότς
https://www.protothema.gr/world/article ... li-gouots/
Συνεχίστε.
Φαντάσου ότι είχε συλλογή από vintage Alfa Romeos και άλλα σπορ αμάξια,αλλά δεν είχε δίπλωμα οδήγησης !
Πάντως σαν ντράμερ,χωρίς να έχει υπάρξει flamboyant,ήταν εξαιρετικός.Και Stones δεν βάζω να ακούσω καν.
-
BigChiefWahoo
- Δημοσιεύσεις: 6268
- Εγγραφή: 18 Ιουν 2021, 15:03
- Phorum.gr user: Wahoo
Re: Charlie Watts gone
Τώρα το είδα αυτό.NewModelArmy έγραψε: 24 Αύγ 2021, 20:02 Rip.
Το φοβερο ειναι που δεν ειχε πεθανει κανενα μελος των stones ως τωρα(ναι ξερω εκτος του brian Jones)
Ακολούθησε και ο Ian Stewart
https://en.wikipedia.org/wiki/Ian_Stewart_(musician)
Επίσης,ο Brian Jones δεν ξέρουμε αν θα ήταν ακόμη ζωντανός μέχρι και σήμερα,αν δεν είχε πέσει θύμα σατανιστικής θυσίας αίματος από jagger/Richards,με αντάλλαγμα να γίνουν η μεγαλύτερη ροκ'ν'ρολλ μπάντα στον πλανήτη.
Re: Charlie Watts gone
ΕΓω παροτι θεωρω πως τα 5 μεγαλυτερα συγκροτηματα ολων των εποχων ηταν τα κατωθι δεν συμπαθουσα τους Στοουνς σαν περσονες, ο πιο συμπαθητικος ισως ηταν ο Τσαρλι Γουωτς χωρις ομως και να κοβω φλεβες. Σαν μουσικη παντως για τα δικα μου γουστα οι Stones ειναι αξεπεραστοι.
α) Οι Ρολινγκ Στοουνς
β) Οι Ρολινγκ Στοουνς
γ) Οι Ρολινγκ Στοουνς
δ) Οι Βελβετ Αντεργκραουντ
ε) Οι Who
α) Οι Ρολινγκ Στοουνς
β) Οι Ρολινγκ Στοουνς
γ) Οι Ρολινγκ Στοουνς
δ) Οι Βελβετ Αντεργκραουντ
ε) Οι Who
-
BigChiefWahoo
- Δημοσιεύσεις: 6268
- Εγγραφή: 18 Ιουν 2021, 15:03
- Phorum.gr user: Wahoo
Re: Charlie Watts gone
Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα φυσικά,αλλά δεν μπορούν καν να συγκριθούν με τους Beatles.Αρίστος έγραψε: 28 Αύγ 2021, 19:58 Σαν μουσικη παντως για τα δικα μου γουστα οι Stones ειναι αξεπεραστοι.
Άλλωστε αυτός ήταν ο προορισμός τους μέχρι και τα τέλη των 60ς,να κάνουν έναν δίσκο που να μπορούσε να σταθεί επάξια δίπλα σε έναν των Σκαθαριών.
Δεν το κατάφεραν ποτέ.
Από τη μέρα της διάλυσης των Σκαθαριών και μετά,διένυσαν τη χρυσή τους περίοδο,με πολύ καλά άλμπουμ,που όμως εμένα δεν με αγγίζουν στο ελάχιστο.
Αλλά όπως προείπα,περί ορέξεως...
-για τους Who θα συμφωνήσουμε.
-Velvet ούτε τα εξώφυλλά τους δεν θέλω να βλέπω,μου προκαλούν αποστροφή.Πολύ ανώμαλοι όλοι τους.
Re: Charlie Watts gone
Τα Σκαθαρια παροτι τα αγαπαω δεν τα βαζω ουτε μεσα στις 30 αγαπημενες μπαντες.
Και βασικα ειναι ποπ συγκροτημα, οχι ροκ.
Οι Στοουνς οταν παιζουν ειναι σαν να παιζει η θυελλα και να κανει καθετη εφορμηση ο αετος.
Η υπαρξιακη δυναμη που εχουν οι Στοουνς, πιχι στο παρακατω, ειναι ανεπαναληπτη.
.
Και βασικα ειναι ποπ συγκροτημα, οχι ροκ.
Οι Στοουνς οταν παιζουν ειναι σαν να παιζει η θυελλα και να κανει καθετη εφορμηση ο αετος.
Η υπαρξιακη δυναμη που εχουν οι Στοουνς, πιχι στο παρακατω, ειναι ανεπαναληπτη.
.
Re: Charlie Watts gone
Και υποψιν τους Στοουνς τους ακουω μεχρι το Goats Head Soup, μετα το 1973 θεωρω οτι προδοσαν την ιδια τη μουσικη τους και δεν τους ακουω ουτε να με δεσουν.
.
.
Re: Charlie Watts gone
και τον watts αυτοί οι 2 τον φάγανε για τον ίδιο λόγο.παίζουν κι άλλοι 90ρηδες απο τα 60ς ακόμαBigChiefWahoo έγραψε: 28 Αύγ 2021, 19:55 Επίσης,ο Brian Jones δεν ξέρουμε αν θα ήταν ακόμη ζωντανός μέχρι και σήμερα,αν δεν είχε πέσει θύμα σατανιστικής θυσίας αίματος από jagger/Richards,με αντάλλαγμα να γίνουν η μεγαλύτερη ροκ'ν'ρολλ μπάντα στον πλανήτη.
-
BigChiefWahoo
- Δημοσιεύσεις: 6268
- Εγγραφή: 18 Ιουν 2021, 15:03
- Phorum.gr user: Wahoo
Re: Charlie Watts gone
Μπορεί μεν να κάνεις πλάκα,αλλά η αλήθεια είναι πως ο Watts δεν είχε καν το προφάιλ ανθρώπου που θα εκπληρούσε τις προϋποθέσεις, ώστε να πούμε πως θα ήταν υποψήφιος για ανθρωποθυσία.nowhere έγραψε: 28 Αύγ 2021, 21:26και τον watts αυτοί οι 2 τον φάγανε για τον ίδιο λόγο.παίζουν κι άλλοι 90ρηδες απο τα 60ς ακόμαBigChiefWahoo έγραψε: 28 Αύγ 2021, 19:55 Επίσης,ο Brian Jones δεν ξέρουμε αν θα ήταν ακόμη ζωντανός μέχρι και σήμερα,αν δεν είχε πέσει θύμα σατανιστικής θυσίας αίματος από jagger/Richards,με αντάλλαγμα να γίνουν η μεγαλύτερη ροκ'ν'ρολλ μπάντα στον πλανήτη.
Άλλη ενέργεια εξέπεμπε ο Brian Jones.Σύμφωνα με τον Kenneth Anger,ο Jones ήταν witch,επειδή είχε μία έξτρα θηλή στο εσωτερικό του ποδιού του !
Re: Charlie Watts gone
στην περίπτωση των στόουνς μαζί σου.δεν υπάρχει λογική εξήγηση για το πως μια μπάντα που έχει να βγάλει κάτι μισό αιώνα υπάρχει κ πουλάει ακόμα,παίρνω την ανθρωποθυσία στον σατανά