Phorum.com.gr

Το νήμα καταπιάνεται με διάφορα αμφισβητούμενα και αδιευκρίνιστα θέματα γύρω από τον πολιτισμό των Βίκινγκς.

H έκσταση των Μπερσέρκερς



Μπερσέρκερ σημαίνει «δέρματα αρκούδας». Οι Μπερσέρκερς ήταν μια ξεχωριστή ομάδα πολεμιστών που διακρινόταν για την αγριότητα και ενεργητικότητά τους στο πεδίο της μάχης. Πριν τη μάχη έφθαναν σε κατάσταση έκστασης και στη συνέχεια πολεμούσαν με φοβερή μανία. Οι Μπερσέρκερς αισθάνονταν άτρωτοι στα εχθρικά χτυπήματα και ορισμένες φορές πίστευαν ότι πράγματι είχαν μεταμορφωθεί σε αρκούδες ή λύκους. Οι ιστορικές πηγές εξαίρουν την πολεμική ικανότητά τους αλλά ταυτόχρονα επισημαίνουν την απρόβλεπτη και επικίνδυνη συμπεριφορά τους ενώ οι ισλανδικές σάγκες τους θεωρούν κακοποιά στοιχεία.

Το μυστήριο αφορά τον τρόπο με τον οποίο έφταναν στην κατάσταση έκστασης. Σύμφωνα με μερικούς ερευνητές οι Μπερσέρκερς έπεφταν σε μια φάση αυθυποβολής μετά από τελετουργικούς χορούς με ρυθμικές κινήσεις, δάγκωμα των ασπίδων τους, κραυγές και αυτοτραυματισμούς. Δημοφιλής παραμένει η υπόθεσης της κατανάλωσης παραισθησιογόνων μανιταριών όπως η αγαρική ίσκα. Παραισθησιογόνα μανιτάρια κατανάλωναν και άλλες ομάδες για να βιώσουν καταστάσεις έκστασης όπως οι σαμάνοι της Σιβηρίας. Άλλα προϊόντα που λέγεται ότι κατανάλωναν είναι το αλκοόλ και το φυτό Hyoscyamus niger γνωστό για την παραισθησιογόνο δράση του. Το τελευταίο μάλιστα έχει ανακαλυφθεί σε έναν τάφο Βίκινγκ στη Δανία. Το μειονέκτημα όλων αυτών των υποθέσεων είναι ότι τα συγκεκριμένα προϊόντα δεν μαρτυρούνται στις ιστορικές πηγές για τους Μπερσέρκερς.

Τέλος υπάρχουν και αυτοί που προτιμούν μια εξήγηση μέσω της ψυχιατρικής. Παρομοιάζουν την περίπτωση των Μπερσέρκερς με ανάλογη συμπεριφορά στρατιωτών του Βιετνάμ που βίωναν μετατραυματικό στρες και βρίσκονταν σε διαρκή υπερδιέγερση. Άλλες παθήσεις που έχουν προταθεί είναι η υστερία και η επιληψία. Σε μια πιο ακραία περίπτωση κάποιοι έχουν αμφισβητήσει ακόμα και την ίδια την ύπαρξη των Μπερσέρκερς. Οι πηγές όμως παραείναι πολλές για να τους αμφισβητήσουμε. Μετά την επικράτηση του χριστιανισμού στη Σκανδιναβία η συμπεριφορά των Μπερσέρκερς με το τελετουργικό υπόβαθρο δεν ήταν αποδεκτή στο πλαίσιο της νέας θρησκείας κι έτσι εξαφανίστηκαν ως ξεχωριστή κάστα πολεμιστών.

Πηγές:
https://en.wikipedia.org/wiki/Berserker
https://www.historyextra.com/period/vik ... erserkers/


Ο Ματωμένος Αετός



Πρόκειται για μια σκληρή μορφή εκτέλεσης που λέγεται ότι εφαρμοζόταν σε μερικούς αιχμαλώτους. Το θύμα τοποθετούνταν μπρούμυτα και με έναν πέλεκυ οι Βίκινγκς έσπαγαν και άνοιγαν τα πλευρά του. Κατόπιν τραβούσαν έξω τους πνεύμονες και τους απέθεταν στην πλάτη του θύματος ενώ συνεχιζόταν η αναπνευστική λειτουργία. Η εικόνα αυτή θύμιζε τα φτερά ενός αετού. Η συγκεκριμένη πρακτική όμως έχει αμφισβητηθεί έντονα όσον αφορά την ιστορικότητά της. Θα μπορούσε να οφείλεται σε επινόηση ή παρερμηνεία των χριστιανών συγγραφέων που κατέγραψαν τις παλιότερες παραδόσεις των Βίκινγκς. Κατ’ αρχήν δεν υπάρχουν ιστορικές μαρτυρίες από την εποχή που υποτίθεται γίνονταν αυτές οι εκτελέσεις. Οι 2 μόλις φιλολογικές μαρτυρίες προέρχονται από σάγκες που συντέθηκαν πολύ μετά τον εκχριστιανισμό της Σκανδιναβίας.

Οι σάγκες δεν έχουν εντελώς ιστορικό χαρακτήρα ενώ στην επική αφήγηση οι Βίκινγκς χρησιμοποιούσαν ευφάνταστες μετωνυμίες για διάφορες έννοιες όπως «βροχή των οστών» για το αίμα ή «πανηγύρι των αετών» για τη μάχη. Αυτές οι μετωνυμίες θα μπορούσαν να έχουν παρερμηνευτεί από τους ανεξοικείωτους χριστιανούς συγγραφείς ενώ δεν αποκλείεται οι ίδιοι συγγραφείς να επηρεάστηκαν από τα μαρτύρια των αγίων του χριστιανισμού επινοώντας αποτρόπαιες μορφές εκτέλεσης όπως ο ματωμένος αετός. Επιπλέον δεν υπάρχουν αρχαιολογικές αποδείξεις για τον «Ματωμένο Αετό». Σε ένα εικονογραφημένο πέτρινο μνημείο που απεικονίζεται η προετοιμασία μιας εκτέλεσης φαίνεται ένα θύμα μπρούμυτα και ένας άντρας με ένα όπλο στην πλάτη του. Αλλά από τη στατική αυτή εικόνα δεν τεκμηριώνεται η ειδική περίπτωση του «Ματωμένου Αετού». Θα μπορούσε βέβαια να τεκμηριώσει την γενικότερη ύπαρξη ανθρωποθυσιών στον πολιτισμό των Βίκινγκς.


Πηγή:
https://en.wikipedia.org/wiki/Blood_eagle

Ο Μεγάλος Παγανιστικός Ναός της Ουψάλα



Ένα από τα σπουδαιότερα λατρευτικά κέντρα των Βίκινγκς ήταν ο Μεγάλος Ναός της Ουψάλα στη Σουηδία. Η κυριότερη πηγή για τον παγανιστικό ναό είναι ο χριστιανός χρονικογράφος Αδάμ της Βρέμης (11ος αιώνας). Ήταν αφιερωμένος στους θεούς Όντιν, Θωρ και Φρέυ. Εκεί διεξάγονταν μεγάλες εορταστικές εκδηλώσεις σε τακτά χρονικά διαστήματα. Στις εκδηλώσεις αυτές πραγματοποιούνταν και ανθρωποθυσίες προς τιμήν των θεών. Το κτίριο περιγράφεται από τον Αδάμ της Βρέμης με χρυσές διακοσμήσεις και μια τεράστια χρυσή αλυσίδα γύρω από τους εξωτερικούς τοίχους. Δίπλα στο ναό υπήρχε ένα δάσος όπου κρέμονταν τα πτώματα των θυσιασμένων ανθρώπων και ζώων καθώς και μια πηγή όπου έριχναν μέσα έναν άνθρωπο ως θυσία. Υπήρχε ακόμα και ένα υπερμέγεθες δέντρο που δεν έχανε ποτέ τα φύλα του. Σήμερα επικρατεί σκεπτικισμός για τις μαρτυρίες του Αδάμ της Βρέμη. Αμφισβητούνται όχι μόνο οι περιγραφικές λεπτομέρειες αλλά και η ίδια η ύπαρξη του ναού. Ας δούμε μερικές από τις αμφισβητήσεις και τις υποθέσεις σχετικά με το ναό:

-Δεν υπάρχουν παρόμοιες περιγραφές του ναού από άλλον συγγραφέα.

-Ο Αδάμ της Βρέμης επηρεάστηκε από τις βιβλικές περιγραφές για το Ναό του Σολομώντα και επινόησε πολλά από αυτά που λέει.

-Δεν έχει ανακαλυφθεί ο ναός μετά από διάφορες ανασκαφές στην περιοχή. Έχουν ανακαλυφθεί υπολείμματα κτιρίων διαφορετικών εποχών καθώς και μακριές σειρές οπών για ξύλινους πασσάλους αλλά τίποτα που να υπονοεί έναν μεγαλοπρεπή παγανιστικό ναό.

-Υπήρχε ναός αλλά ήταν χριστιανικός και όχι παγανιστικός. Οι πολυάριθμοι χριστιανικοί όρθιοι λίθοι την περίοδο συγγραφής του Αδάμ της Βρέμης υποδεικνύουν την διάδοση του χριστιανισμού που θα είχε υποκαταστήσει την παλιά θρησκεία.

-Ήταν χριστιανικός ναός η διοίκηση του οποίου πήγαινε κόντρα στην ασκούμενη επιρροή της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Εκείνη την εποχή υπήρχε ανταγωνισμός μεταξύ Πάπα και Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας για των έλεγχο των επισκοπών και εκκλησιών της βόρειας Ευρώπης. Επειδή οι Σκανδιναβοί της περιοχής υποστηρίζονταν από τον Πάπα, ο Αδάμ της Βρέμης από την Αρχιεπισκοπή του στη Βρέμη συκοφάντησε την εκκλησία αυτή επινοώντας όλη την ιστορία για παγανιστικό ναό και τις απεχθείς πρακτικές.

-Η αναφορά στη μεγάλη αλυσίδα που περιστοίχιζε το ναό ενδέχεται να είναι παρμένη από κάποιες ευρωπαϊκές εκκλησίες του 8ου και 9ου αιώνα που είχαν κι αυτές αλυσίδες περιμετρικά.

-Ο ναός, σύμφωνα και με τα ευρήματα των ανασκαφών, θα μπορούσε στην πραγματικότητα να είναι ένα σκανδιναβικό mead hall. Σε αυτά τα μεγάλα κτίρια με το ένα και μοναδικό μεγάλο δωμάτιο, κατοικούσαν οι τοπικοί αρχηγοί των Βίκινγκς και καλούσαν συντοπίτες τους για διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις.

Μελλοντικές ανασκαφές ίσως ρίξουν περισσότερο φως στην υπόθεση…

Πηγή:
https://en.wikipedia.org/wiki/Temple_at_Uppsala

πολύ όμορφο νήμα

Κράνη με κέρατα ή χωρίς;



Στο άκουσμα της λέξης «Βίκινγκ» έρχεται στο μυαλό πολλών η εικόνα ενός ξανθού γενειοφόρου πολεμιστή του οποίου το κράνος φέρει δύο κέρατα. Πρόκειται για μύθο που αναπτύχθηκε κατά τον Ρομαντισμό του 19ου αιώνα παρά την γενικευμένη εντύπωση που έχει περάσει σε πολύ κόσμο για τα κράνη των Βίκινγκς. Τα κράνη τους ήταν απλά, χωρίς κέρατα. Αυτό επιβεβαιώνεται και από το αρχαιολογικό υλικό όπου κανένα κράνος από την περίοδο των Βίκινγκς δεν βρέθηκε να έχει κέρατα. Εξαίρεση αποτελεί μια απεικόνιση άντρα με κέρατα σε πέτρινες πλάκες του 9ου αιώνα μ.Χ. αλλά η σκηνή έχει ερμηνευτεί ως μυθολογικό επεισόδιο.


Πάντως η διευρυμένη αυτή εντύπωση για τα κράνη με κέρατα δεν είναι εντελώς αδικαιολόγητη. Πηγάζει από τις μαρτυρίες των αρχαίων συγγραφέων που περιγράφουν τους βόρειους λαούς της Ευρώπης όπως τους Κέλτες και τους Γερμανούς να φορούν κράνη με κέρατα και άλλα στολίδια. Επίσης ορισμένοι ιερείς των Βίκινγκς φόραγαν καλύμματα κεφαλιού που είχαν διάφορα στολίδια πάνω τους. Τέτοια κράνη ήταν πιθανότερο να χρησιμοποιούνταν σε τελετουργικές δραστηριότητες και όχι σε μάχες. Ωστόσο οι αρχαιολόγοι της εποχής τα παρερμήνευσαν ενισχύοντας περαιτέρω την εσφαλμένη ιδέα για τα κράνη των Βίκινγκς. Ένας ακόμη λόγος που οι καλλιτέχνες παρουσίαζαν τους Βίκινγκς με κέρατα ήταν και η παρορμητική σύνδεσή τους με τον διάβολο.

Πηγές:
https://www.straightdope.com/21343327/d ... ir-helmets
https://en.wikipedia.org/wiki/Horned_helmet#Middle_Ages
https://en.wikipedia.org/wiki/Oseberg_t ... _fragments
https://www.ripleys.com/weird-news/or-n ... g-helmets/


Υπήρχε δράκος στην πλώρη των πλοίων και για ποιο λόγο;



Δημοφιλής είναι η εικόνα κεφαλών δράκων που κοσμούσαν την πλώρη των πλοίων των Βίκινγκς. Μέχρι σήμερα δεν έχει ανακαλυφθεί ούτε μία τέτοια κεφαλή δράκου στα διατηρημένα πλοία και στο υπόλοιπο αρχαιολογικό υλικό. Ωστόσο, δεχόμαστε ότι τέτοιες διακοσμήσεις της πλώρης πράγματι υπήρξαν διότι αναφέρονται σε πολλά κείμενα των Βίκινγκς (σάγκες, νόμοι κλπ) αλλά και σε λίγα κείμενα ξένων λαών που τους αντιμετώπισαν όπως οι Άγγλοι. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για μια ευρέως διαδεδομένη τακτική από τον αρχαίο μεσογειακό κόσμο μέχρι και την Κίνα. Από την άλλη, δεν είχαν όλα τα πλοία των Βίκινγκς δράκο στο ακρόπρωρο. Τα επιμήκη πολεμικά πλοία συνήθιζαν να φέρουν δράκο (εξού και η ονομασία «Drakkar») καθώς και φίδια, αρκούδες, αετούς και άλλα μυθολογικά όντα. Στα εμπορικά και ιδιωτικά πλοία δεν συναντάμε τέτοια διακόσμηση στην πλώρη. Ο λόγος τοποθέτησης του δράκου και των σχετικών μυθολογικών πλασμάτων στην πλώρη ήταν διπλός. Αποσκοπούσε στον εκφοβισμό των αντιπάλων και στην προστασία του πληρώματος του πλοίου από κακά πνεύματα της θάλασσας και της ξηράς.

Πηγές:
https://en.wikipedia.org/wiki/Viking_ships
https://avaldsnes.info/en/viking/drakeskip/

Η κατάρρευση των αποικιών της Γροιλανδίας



Προς τα τέλη του 10ου αιώνα Βίκινγκς από την Ισλανδία (κυρίως) αποίκισαν την Γροιλανδία στο νότιο και νοτιοδυτικό τμήμα της. Δημιουργήθηκαν 3 οικισμοί, ο Ανατολικός, ο Δυτικός και ο Μεσαίος αν και συνήθως αξιολογούνται ως δύο αφού ο Ανατολικός και ο Μεσαίος θεωρείται ότι ανήκουν στο ίδιο ευρύτερο οικιστικό σύμπλεγμα. Τους τρεις πρώτους αιώνες οι οικισμοί γνωρίσαν ακμή παρά τις φανερές δυσκολίες της περιοχής σε σχέση με τις αρχικές χώρες προέλευσης των Βίκινγκς. Για παράδειγμα η μεγάλη έλλειψη ξυλείας στη Γροιλανδία δυσκόλευε την απρόσκοπτη επισκευή των πλοίων τους και τους καθιστούσε εξαρτημένους από τις εισαγωγές ξυλείας από την Ευρώπη. Από τον 14 αιώνα όμως οι οικισμοί περνούν σε φάση παρακμής και μέχρι το 1500 κατέρρευσαν εντελώς. Η Γροιλανδία από εκείνο το σημείο άδειασε από Βίκιγνκς σε άγνοια μάλιστα των Ευρωπαίων.

Οι λόγοι της κατάρρευσης των σκανδιναβικών αποικιών παραμένουν αδιευκρίνιστοι μέχρι σήμερα. Διάφορες υποθέσεις έχουν διατυπωθεί από τους επιστήμονες που ερευνούν το θέμα. Πιθανότατα οι λόγοι ήταν πάνω από ένας. Ας δούμε λοιπόν τις κυριότερες από αυτές:

-Πολεμικές συγκρούσεις με Εσκιμώους: Αυτή είναι μια από τις ρεαλιστικότερες υποθέσεις, παρότι δεν εξηγεί πλήρως το φαινόμενο. Τόσο οι παραδόσεις των Βίκινγκς όσο και των Εσκιμώων εξιστορούν ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ των δύο κοινωνιών. Οι Εσκιμώοι ερχόμενοι λίγο αργότερα από τον Καναδά, κατηφόριζαν την Γροιλανδία και κάποια στιγμή συγκρούστηκαν με τους Βίκινγκς. Υπήρξαν βέβαια και ειρηνικές περίοδοι με ανταλλαγή αγαθών αλλά αυτές ήταν πρόσκαιρες. Κάποια στιγμή οι οικισμοί καταλήφθηκαν από τους Εσκιμώους αλλά δεν είναι ξεκάθαρο αν αυτοί προκάλεσαν την φυγή ή την εξολόθρευση των κατοίκων τους. Στο αρχαιολογικό υλικό δεν υπάρχουν σαφείς μαρτυρίες για βίαιη κατάληψη αλλά περισσότερο για οργανωμένη εγκατάλειψη από τους κατοίκους.

-Φυλετική επιμειξία: Η υπόθεση αυτή βασίζεται σε λίγα ανθρωπολογικά στοιχεία που παρατηρήθηκαν στις κοινωνίες των Εσκιμώων της περιοχής, όπως εντονότερη τριχοφυΐα στο πρόσωπο, γαλανά μάτια και ισχυρή σωματική διάπλαση. Η συγκεκριμένη υπόθεση δεν μπορεί όμως να εξηγήσει το φαινόμενο σε ευρύτερη κλίμακα αλλά μόνο σε μεμονωμένες περιπτώσεις.

-Επιθέσεις από άγνωστους θαλασσοπόρους και πειρατές: Λέγεται ότι οι Βίκινγκς της Γροιλανδίας έπεσαν θύματα επιθέσεων θαλάσσιων αποστολών από Άγγλους, Βάσκους και Μαυριτανούς επιδρομείς. Ωστόσο, οι υποτιθέμενες επιθέσεις δεν έχουν καταγραφεί ιστορικά από καμία ευρωπαϊκή πηγή ούτε από τους ίδιους τους Βίκινγκς. Όμως διασώζεται μια ιστορία από τους Εσκιμώους του 18ου αιώνα για κάποια πλοία από την Ευρώπη που έφτασαν στην Γροιλανδία και κατέστρεψαν τους οικισμούς. Μερικοί Βίκινγκς εγκατέλειψαν την χώρα και άλλοι διασώθηκαν από τους Εσκιμώους πριν από μια τελική επίθεση.

-Περιβαλλοντική καταστροφή: Οι Βίκινγκς έφεραν στις νέες αποικίες τα οικόσιτα ζώα τους (χοίρους, βοοειδή, πρόβατα κλπ). Διάφορες μελέτες έχουν δείξει την σταδιακή εξαφάνιση φυτικών ειδών στη μεσαιωνική Γροιλανδία η οποία ακολουθήθηκε από εκτεταμένη διάβρωση τους εδάφους. Οι αγροί υποβαθμίστηκαν και η παραγωγή μειώθηκε επικίνδυνα. Από τις ίδιες μελέτες προκύπτει η επαναφορά του φυσικού τοπίου και της βλάστησης μετά την εξαφάνιση των Βίκινγκς της Γροιλανδίας. Η καλά τεκμηριωμένη αυτή υπόθεση παραβλέπει το γεγονός ότι οι άποικοι στηρίζονταν επιπλέον για τη διατροφή τους στο κυνήγι φώκιας αλλά και στο ψάρεμα τα οποία γίνονταν όλο και σημαντικότερα με το πέρασμα του χρόνου.

-Δυσμενής κλιματική μεταβολή: Από τον 13ο αιώνα το μέχρι τότε ήπιο κλίμα της Γροιλανδίας άρχισε να χειροτερεύει. Από το 1300 κι έπειτα η Γροιλανδία εισήλθε σε μια νέα εποχή παγετώνων για πέντε αιώνες. Όταν λοιπόν το κλίμα άρχισε να μεταβάλλεται η γεωργική παραγωγή μειώθηκε αισθητά, πολλοί αγροί εγκαταλείφθηκαν και οι οικισμοί μοιραία παράκμασαν και εξαφανίστηκαν. Αυξήθηκαν επίσης οι επικίνδυνες καταιγίδες στον Βόρειο Ατλαντικό. Δεδομένου ότι για το κυνήγι φώκιας και θαλάσσιου ίππου οι Βίκινγκς διέθεταν τα πιο ισχυρά, άρρενα μέλη κυρίως, της κοινότητάς τους, ένα ατυχές συμβάν όπως η ανατροπή των πλεούμενών τους κατά τη διάρκεια μιας σφοδρής καταιγίδας θα μπορούσε να εξαφανίσει μονομιάς ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού. Γενικά ο σκανδιναβικός πληθυσμός της Γροιλανδίας δεν ήταν μεγάλος. Στο peak υπολογίζεται σε 5000 κατοίκους. Συνεπώς ακόμα και ελάχιστες απότομες καταιγίδες θα μπορούσαν να έχουν τραγικό αποτέλεσμα στερώντας από τις αποικίες τα πιο εύρωστα μέλη τους.

-Παρακμή του εμπορίου ελεφαντόδοντου και διακοπή του εμπορικού δικτύου μετά την πανούκλα: Δημοφιλής είναι και η θεωρία του ελεφαντόδοντου που συνήθως εξετάζεται μαζί με την υποχώρηση των εμπορικών δεσμών με την Ευρώπη. Οι Βίκινγκς της Γροιλανδίας κυνηγούσαν συστηματικά τους θαλάσσιους ίππους έτσι ώστε να πουλούν το πολύτιμο εκείνη την εποχή ελεφαντόδοντο, περιζήτητο σε όλη την Ευρώπη. Όταν όμως άρχισε να έρχεται στην Ευρώπη το ελεφαντόδοντο των θαλάσσιων ίππων της Ρωσίας και το ακόμα καλύτερης ποιότητας ελεφαντόδοντο του Αφρικάνικου ελέφαντα μέσω των Πορτογάλων, η αξία του ελεφαντόδοντου των Γροιλανδών υποβαθμίστηκε. Επίσης στα μέσα του 14ου αιώνα η Ευρώπη χτυπήθηκε από τον Μαύρο Θάνατο με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Νορβηγίας και της Ισλανδίας να αφανιστεί. Παρότι η πανούκλα δεν έφτασε ποτέ στην Γροιλανδία, είχε δυσάρεστες επιπτώσεις στα νορβηγικά και ισλανδικά δίκτυα από τα οποία εξαρτώνταν οι Γροιλανδοί έμποροι.

-Πολιτισμικός συντηρητισμός και μαζική εθελούσια επιστροφή: Για εκατοντάδες χρόνια οι Βίκινγκς ήταν αγρότες και κτηνοτρόφοι στις πατρίδες τους. Το κυνήγι έπαιζε συμπληρωματικό ρόλο στη διατροφή τους. Παρότι στη Γροιλανδία το τελευταίο αποδείχτηκε σημαντικότερο απ’ ό,τι αναμενόταν, δεν αντιπροσώπευε την κουλτούρα των Σκανδιναβών. Αντίθετα το κυνήγι ζώων ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με τη ζωή των ανταγωνιστών στην περιοχή Εσκιμώων. Οι ιδιαίτερες τεχνικές κυνηγιού των Εσκιμώων στην παγωμένη χώρα όπως η αιχμαλωσία της φώκιας κάτω από τον πάγοδεν έγιναν ποτέ γνωστές στους Βίκινγκς. Πιθανόν δεν τους ενδιέφερε κιόλας να τις μάθουν. Ερχόμενοι από την αναπτυγμένη πολιτισμικά Ευρώπη οι Βίκινγκς της Γροιλανδίας δεν είχαν κανένα ενδιαφέρον να υιοθετήσουν τον πιο αποτελεσματικό τρόπο διαβίωσης των κυνηγών Εσκιμώων.
Όπως και οι πρώτοι Άγγλοι πουριτανοί στην Αμερική δεν εγκατέλειψαν τον πολιτισμό τους για να υιοθετήσουν τον πολιτισμό των Ινδιάνων έτσι και οι Βίκινγκς δεν επιθυμούσαν να εγκαταλείψουν την πολιτιστική τους ταυτότητα υιοθετώντας έναν ξένο τρόπο ζωής. Συνεπώς, όταν διαπίστωσαν ότι οι οικισμοί τους δεν μπορούσαν πλέον να καλύψουν τις ανάγκες τους, απλά τους εγκατέλειψαν οργανωμένα και νοικοκυρεμένα και επέστρεψαν στις πιο σταθερές χώρες προέλευσής τους (Ισλανδία, Νορβηγία). Πάντως μια μαζική εκούσια φυγή από τη Γροιλανδία και επιστροφή στις σκανδιναβικές πατρίδες δεν έχει καταγραφεί σε κανένα ιστορικό ντοκουμέντο. Θα περίμενε κανείς ότι μια επιστροφή μεγάλου πληθυσμού θα άφηνε κάποιες ιστορικές μαρτυρίες. Αντίθετα οι Ευρωπαίοι όχι μόνο αγνοούσαν τέτοια επιστροφή αλλά πίστευαν και μερικούς αιώνες μετά το 1500 ότι θα υπήρχαν ακόμα Βίκινγκς στη Γροιλανδία. Μάλιστα τo 1721 έγινε και ιεραποστολή από τη Νορβηγία για να μετατρέψει τους καθολικούς Σκανδιναβούς της Γροιλανδίας σε προτεστάντες, αλλά οι ιεραπόστολοι δεν βρήκαν ψυχή και απέδωσαν την απώλεια σε επιθέσεις των Εσκιμώων.

Αυτές ήταν λοιπόν οι κυριότερες θεωρίες για την εξαφάνιση των Βίκινγκς της Γροιλανδίας. Το πιθανότερο, όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι να ισχύουν μερικοί από τους παραπάνω λόγους συνδυαστικά.

Πηγές:
https://www.smithsonianmag.com/history/ ... 180962119/
https://en.wikipedia.org/wiki/History_o ... se_failure

Ράγκναρ Λόθμπροκ: Ιστορικό ή Μυθικό πρόσωπο;



Οι περισσότεροι τον γνώρισαν μέσω της δημοφιλούς σειράς Vikings του History Channel. Πράγματι ο τρομερός αυτός χαρακτήρας με τα αναρίθμητα κατορθώματά του προσφέρει πλούσιο υλικό σε μια τηλεοπτική σειρά. Κάποιοι ενδεχομένως θα απογοητευτούν μαθαίνοντας ότι η ιστορικότητα του αγαπημένου ήρωα αμφισβητείται σήμερα από τους ερευνητές.

Ας δούμε σχετικά αποσπάσματα από την βικιπαίδεια με λίγες δικές μου προσθήκες.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE ... E%BF%CE%BA

Ο Ράγκναρ Λόθμπροκ ή Λόντμπροκ (Regnar Lodbrog, ... - 865), μέλος του Οίκου του Μούνσο ήταν θρυλικός ηγέτης των Βίκινγκ, βασιλιάς και ήρωας που περιγράφεται σε παλιές ιστορίες του Βορρά.[1][2][3] Η μεσαιωνική λογοτεχνία περιγράφει την συμμετοχή του σε πολλές επιδρομές εναντίον των Φράγκων και των Αγγλοσαξόνων κατά την διάρκεια του 9ου αιώνα.

Πατέρας του ήταν ο μυθικός βασιλιάς της Σουηδίας Σίγκουρντ Ίρινγκ.

Ο Λόθμπροκ έμεινε γνωστός σαν μια θρυλική φιγούρα, αλλά για την ιστορική του ύπαρξη υπάρχουν πολλές διαφωνίες. Στον σχολιασμό της για το βιβλίο "Γκέστα Ντανόρουμ" του Δανού ιστορικού Σάξωνα του Γραμματικού (12ος-13ος αιώνας), η συγγραφέας και λαογράφος Χίλντα Έλλις Ντέιβιντσον παρατηρεί για τον θρύλο του Ράγκναρ στο βιβλίο Θ΄ της Γκέστα ότι ο Σάξων προσπαθεί να συνενώσει πολλές αντικρουόμενες ιστορίες και γεγονότα στο πρόσωπο του Ράγκναρ. Γι' αυτό πολλές δράσεις του Ράγκναρ στην Γκέστα μπορούν να συνδεθούν μέσω άλλων πηγών, με πολλές άλλες μεγάλες ιστορικές φυσιογνωμίες. Οι υποψήφιοι για τον ιστορικό Ράγκναρ είναι:

• Βασιλιάς Χόρικ Ι (854 μ.Χ.)
• Βασιλιάς Ρέτζινφριντ(814 μ.Χ.)
• Ένας βασιλιάς που ηγήθηκε μέρος της Δανίας και ήρθε σε σύγκρουση με τον Χάραλντ Κλακ(8ος-9ος αιώνας)
• Ένας ήρωας ονόματι Ρέντζιν που επιτέθηκε στο Παρίσι στα μέσα του 9ου αιώνα
• Πιθανώς ο Ρόγκνβαλντ των Χρονικών της Ιρλανδίας και
• Ο Πατέρας των Βίκινγκ ηγετών που εισέβαλαν στην Αγγλία με τον Μεγάλο Παγανιστικό Στρατό το 865[11]

Ως τώρα, οι προσπάθειες να συνδέσουν αμιγώς τον θρυλικό Ράγκναρ με έναν ή περισσότερους από αυτούς τους άντρες απέτυχαν λόγω της δυσκολίας να αποδειχτούν οι διάφορες αναφορές και τα χρονικά τους πλαίσια. Παρόλα αυτά, η κεντρική παράδοση ενός Βίκινγκ ήρωα που λεγόταν Ράγκναρ (ή παρόμοια), που προκάλεσε χάος στην Ευρώπη στα μέσα του 9ου αιώνα και ήταν πατέρας πολλών διάσημων γιων είναι αξιοσημείωτα επίμονη και ορισμένες απόψεις για αυτόν στηρίζονται σε κάποιες αξιόπιστες πηγές, όπως το Αγγλο-Σαξονικό Χρονικό (9ος αιώνας).

Η Ντέιβιντσον, το 1979 έγραψε πως «οι ακαδημαϊκοί, τα τελευταία χρόνια έχουν αποδεχτεί ότι τουλάχιστον ένα μέρος της ιστορίας του Ράγκναρ είναι βασισμένο σε ιστορικά γεγονότα». Η ιστορικός Κάθριν Χόλμαν, από την άλλη μεριά, συμπεραίνει πως αν και οι γιοί του είναι ιστορικές φιγούρες (Ivar the Boneless, Halfdan Ragnarsson, Björn Ironside, Ubbe και Sigurd Snake-in-the-Eye), δεν υπάρχει κανένα στοιχείο ότι ο Ράγκναρ έζησε ποτέ και φαίνεται πως είναι ένα μείγμα από διάφορες ιστορικές φιγούρες και απλή λογοτεχνική επινόηση.

Μύθος θεωρείται και ο μαρτυρικός του θάνατος σε λάκκο με φίδια όπου τον έριξε ο βασιλιάς των Αγγλοσαξόνων Aella.


https://www.historic-uk.com/HistoryUK/H ... -Lothbrok/

Ένα σύντομο βιντεάκι με 10 μυστήρια σχετικά με τους Βίκινγκς. Κάποια ήδη αναφέρθηκαν ενώ έχει και μερικά που είναι υπερβολές. Κρίνετε μόνοι σας.

+1 στο θέμα.
Πολυ ωραίο

+1

Πήγαν οι Βίκινγκς στις Αζόρες πριν τους Πορτογάλους;



Τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να γίνεται δημοφιλής μια υπόθεση που θέλει τους Βίκινγκς να φτάνουν στις Αζόρες πριν τους Πορτογάλους. Από ιστορικές πηγές ξέρουμε ότι οι Βίκινγκς πραγματοποίησαν επιδρομές στην Ιβηρική τον 9ο και 10ο αιώνα αλλά δεν υπάρχουν ανάλογες πηγές για ταξίδι τους δυτικότερα στις Αζόρες. Οι Πορτογάλοι σύμφωνα με την επίσημη ιστορία ήταν οι πρώτοι άνθρωποι που πάτησαν το πόδι τους στις Αζόρες, το δυτικότερο τμήμα της Ευρώπης στον βόρειο Ατλαντικό, το 1427. Ωστόσο, οι πιο πρόσφατες επιστημονικές έρευνες στο φυσικό περιβάλλον των νησιών υπέδειξε μια οικολογική παρέμβαση σε κάποια νησιά πολύ νωρίτερα, περίπου 700 χρόνια πριν από την πορτογαλική παρουσία.

Για παράδειγμα από το 700 μέχρι και το 850 στο νησί Pico βρέθηκε ένα οργανικό συστατικό με την ονομασία 5-beta-stigmastanol το οποίο απαντά στα κόπρανα μυρηκαστικών όπως αγελάδες και πρόβατα. Για το ίδιο διάστημα παρατηρήθηκε μια πτώση της ποσότητας γύρης των δέντρων και αύξηση σωματιδίων κάρβουνου κάτι που ταιριάζει με την ιδέα ότι κάποιοι προσπαθούσαν να ξεφορτωθούν τα δέντρα για να αναπτύξουν καλλιέργειες και βοσκοτόπια για τα κοπάδια τους. Επίσης, από το 1150 και μετά βρέθηκαν σπόροι μη ντόπιας σίκαλης και σπόροι μανιταριών που πάλι απαντούν στα κόπρανα μυρηκαστικών. Οι αγελάδες, τα πρόβατα και παρόμοια οικόσιτα ζώα μόνο μέσω ανθρώπων θα μπορούσαν να φτάσουν στα απομακρυσμένα νησιά των Αζόρων.

Κι ενώ η ανθρώπινη παρουσία στις Αζόρες πριν από τους Πορτογάλους φαίνεται να τεκμηριώνεται σχετικά καλά, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για την υπόθεση που θέλει τους Βίκινγκς να ταυτίζονται με τους πρώτους αυτούς κατοίκους. Τα ελάχιστα και αμφισβητούμενα στοιχεία είναι τα εξής:

1) Στα περισσότερα νησιά των Αζόρων τα οικιακά ποντίκια γενετικά συνδέονται με αυτά της Ιβηρικής, κάτι αναμενόμενο από την άφιξη των Πορτογάλων. Ωστόσο, σε δύο νησιά του συμπλέγματος, συγκεκριμένα στα Santa Maria και Terceira, το ποντίκι που επικρατεί ανήκει στον γενετικό κλάδο F ο οποίος προήλθε από τη βόρεια Ευρώπη. Τα ποντίκια του κλάδου F ζουν ευρέως στη Νορβηγία, στην Ισλανδία, στα νησιά Φερόε, στην Ιρλανδία, στη βόρεια Σκωτία, στη Γροιλανδία και γνωρίζουμε ότι οι αποστολές των Βίκινγκς ευθύνονται για την εμφάνιση των συγκεκριμένων ποντικιών τουλάχιστον στη Γροιλανδία και την Ισλανδία. Εικάζεται λοιπόν ότι τα ποντίκια αυτά θα έφτασαν στις Αζόρες ως λαθρεπιβάτες ενός πλοίου των Βίκινγκς που προσέγγισε τα νησιά. Εκεί βρήκαν ένα εύκολο περιβάλλον χωρίς ιδιαίτερο ανταγωνισμό και πολλαπλασιάστηκαν. Ας σημειωθεί ότι οστά ποντικιών που χρνολογούνται μεταξύ 900-1030 βρέθηκαν στη νήσο Μαδέρα η οποία είναι πιο κοντά στην Πορτογαλία σε σχέση με τις Αζόρες και το μιτοχονδριακο DNA τους έδειξε ότι συγγενεύουν με αυτά της Σκανδιναβίας και της βόρειας Γερμανίας. Η εξήγηση που έχει δοθεί περιλαμβάνει και πάλι τους Βίκινγκς ως προγενέστερους κατοίκους του νησιού πριν το αποικήσουν οι Πορτογάλοι τον 15ο αιώνα.

2) Την εποχή του πρώιμου Μεσαίωνα στην οποία οι Βίκινγκς πραγματοποίησαν τα μεγάλα ναυτικά ταξίδια τους, το κλίμα ήταν θερμότερο σε σχέση με τον ύστερο Μεσαίωνα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την υποχώρηση των ανέμων που φυσούσαν προς τα δυτικά και την αύξηση των ανέμων που φυσούσαν προς το νότο. Εικάζεται λοιπόν ότι κάποιο πλοίο των Βίκινγκς που έπλεε στη δυτική Ευρώπη, ωθούμενο από τους ανέμους με νότια κατεύθυνση έχασε την αρχική πορεία του και κατέληξε νότια προς τις Αζόρες.


Φυσικά, τα παραπάνω στοιχεία δεν επαρκούν για να τεκμηριώσουν την παρουσία των Βίκινγκς στις Αζόρες. Δεν έχουμε αρχαιολογικά ίχνη τους όπως συνέβη με την αποικία τους στον Καναδά για παράδειγμα. Εναλλακτικές εξηγήσεις μπορούν να υπάρξουν. Π.χ. λόγω των εμπορικών επαφών τα ποντίκια βόρειας προέλευσης πρώτα μεταπήδησαν σε ένα πλοίο λαού της Ιβηρικής κι από αυτό μεταφέρθηκαν στις Αζόρες. Το σενάριο της επίσκεψης των Βίκινγκς στης Αζόρες είναι ρεαλιστικό, όμως το μυστήριο παραμένει.

Πηγές:
https://www.science.org/content/article ... tle-azores
https://tamilnaatunadapu.in/2021/10/18/ ... ortuguese/
https://www.pnas.org/content/118/41/e2108236118
https://www.dailymail.co.uk/sciencetech ... ntury.html
https://www.discovermagazine.com/planet ... ern-europe
https://www.ancient-origins.net/ancient ... ra-0013935
Κι εδώ ένα σύντομο βίντεο 8 λεπτών περίπου που με ωραία παρουσίαση συνοψίζει τις ισχνές ενδείξεις της υποθετικής σκανδιναβικής παρουσίας στις Αζόρες


Το χρονολόγιο των ανακαλύψεων μαζί με τις ιστορικές περιόδους σε σχεδιάγραμμα:

Jimmy81 έγραψε: 09 Ιουν 2021, 19:22 Ο Ματωμένος Αετός

ωραίος!

Μαζί με το Resound the Horn αλμπουμάρες. Βασικά δεν έχουν ούτε ένα κακό άλμπουμ. Πιάνουν άψογα την παγωμένη, επική ατμόσφαιρα των Βίκινγκς.

Jimmy81 έγραψε: 09 Ιουν 2021, 19:43 -Επιθέσεις από άγνωστους θαλασσοπόρους και πειρατές: Λέγεται ότι οι Βίκινγκς της Γροιλανδίας έπεσαν θύματα επιθέσεων θαλάσσιων αποστολών από Άγγλους, Βάσκους και Μαυριτανούς επιδρομείς. Ωστόσο, οι υποτιθέμενες επιθέσεις δεν έχουν καταγραφεί ιστορικά από καμία ευρωπαϊκή πηγή ούτε από τους ίδιους τους Βίκινγκς. Όμως διασώζεται μια ιστορία από τους Εσκιμώους του 18ου αιώνα για κάποια πλοία από την Ευρώπη που έφτασαν στην Γροιλανδία και κατέστρεψαν τους οικισμούς. Μερικοί Βίκινγκς εγκατέλειψαν την χώρα και άλλοι διασώθηκαν από τους Εσκιμώους πριν από μια τελική επίθεση.
Πηγές:
https://www.smithsonianmag.com/history/ ... 180962119/
https://en.wikipedia.org/wiki/History_o ... se_failure

ενδιαφέρουσα και αυτή η εκδοχή

Jimmy81 έγραψε: 09 Ιουν 2021, 19:22 Το νήμα καταπιάνεται με διάφορα αμφισβητούμενα και αδιευκρίνιστα θέματα γύρω από τον πολιτισμό των Βίκινγκς.

H έκσταση των Μπερσέρκερς

Πάνω σε αυτό.

Στα χρονικά της Αλωσης της Κωνσταντινούπολης το 1204 αναγράφεται πως το τελευταίο μέρος της Πόλης που έπεσε ήταν το Μεγάλο Παλάτι το οποίο υπερασπιζονταν 120 Βαραγγοι.

Υπάρχουν αναφορές πως οι θηριώδες αυτοί Βίκινγκς βρισκοντουσαν σε ένα είδος battle trance το οποίο τους έκανε ανίκητους ουσιαστικά χωρίς να καταλαβαίνουν πόνο και κούραση.

Εν τάχει αναφέρεται ένας Βίκινγκ ο οποίος συνέχισε να πολεμά έχοντας καρφωμένα πάνω του σχεδον 20 βέλη ενώ οι χρειάστηκαν καμία δεκαριά σπαθιες για να τον κατεβάσουν.

Άλλος αναφέρεται να συνθλίβει κεφάλι ιππότη μαζί με την κράνος του ενώ σε άλλους να κατανικουν ομάδες πεζικαριων μόνοι τους χωρίς να καταλαβαίνουν Χριστό από την επίθεση.

Άλλοι σχημάτιζαν shield wall Και προχωρούσαν Αργά προς τους Σταυροφόρους χωρίς να καταλαβαίνουν τίποτα από πέτρες ακοντια και βέλη που τους πετούσαν και όταν έφταναν κοντά εσπαζαν τον σχηματισμό και έτρεχαν μανιωδώς ουρλιαζοντας βροντςρα και κραδαίνοντας τσεκουρια κατά των σιδηροφρακτων ιπποτων οι οποίοι διαλύονταν από την ορμή της επιθεσης ενώ οι πανοπλίες τους σκίζονταν σαν χαρτί από τη δύναμη των Βαραγγων

Long story short η Πόλη ειχε καταληφθεί από το μεσημέρι ενώ το Παλάτι έπεσε στα χέρια των Σταυροφορων αργά το βράδυ όταν κατάφεραν να εξοντώσουν και τους 120 Βαραγγους της φρουράς. Οι δε Σταυροφοροι στο Παλάτι είχαν τρομακτικές απώλειες οι οποίες σχεδόν υπερεβαιναν τις απωλειες ολόκληρης της μέρας.

George_V έγραψε: 28 Οκτ 2021, 15:13

Πάνω σε αυτό.

Στα χρονικά της Αλωσης της Κωνσταντινούπολης το 1204 αναγράφεται πως το τελευταίο μέρος της Πόλης που έπεσε ήταν το Μεγάλο Παλάτι το οποίο υπερασπιζονταν 120 Βαραγγοι.

Υπάρχουν αναφορές πως οι θηριώδες αυτοί Βίκινγκς βρισκοντουσαν σε ένα είδος battle trance το οποίο τους έκανε ανίκητους ουσιαστικά χωρίς να καταλαβαίνουν πόνο και κούραση.

Εν τάχει αναφέρεται ένας Βίκινγκ ο οποίος συνέχισε να πολεμά έχοντας καρφωμένα πάνω του σχεδον 20 βέλη ενώ οι χρειάστηκαν καμία δεκαριά σπαθιες για να τον κατεβάσουν.

Άλλος αναφέρεται να συνθλίβει κεφάλι ιππότη μαζί με την κράνος του ενώ σε άλλους να κατανικουν ομάδες πεζικαριων μόνοι τους χωρίς να καταλαβαίνουν Χριστό από την επίθεση.

Άλλοι σχημάτιζαν shield wall Και προχωρούσαν Αργά προς τους Σταυροφόρους χωρίς να καταλαβαίνουν τίποτα από πέτρες ακοντια και βέλη που τους πετούσαν και όταν έφταναν κοντά εσπαζαν τον σχηματισμό και έτρεχαν μανιωδώς ουρλιαζοντας βροντςρα και κραδαίνοντας τσεκουρια κατά των σιδηροφρακτων ιπποτων οι οποίοι διαλύονταν από την ορμή της επιθεσης ενώ οι πανοπλίες τους σκίζονταν σαν χαρτί από τη δύναμη των Βαραγγων

Long story short η Πόλη ειχε καταληφθεί από το μεσημέρι ενώ το Παλάτι έπεσε στα χέρια των Σταυροφορων αργά το βράδυ όταν κατάφεραν να εξοντώσουν και τους 120 Βαραγγους της φρουράς. Οι δε Σταυροφοροι στο Παλάτι είχαν τρομακτικές απώλειες οι οποίες σχεδόν υπερεβαιναν τις απωλειες ολόκληρης της μέρας.

Και στο Μαντζικερτ επεσαν μεχρι ενος υπερασπιζομενοι τον Αυτοκρατορα Ρωμανο.