Budgets Ελληνικών ομάδων σε σχέση με την Ευρώπη
Δημοσιεύτηκε: 29 Μάιος 2021, 13:51
Ξέρετε ότι μιά φορά κι έναν καιρό δεν είμαστε τόσο πίσω.
Την εποχή Γουλανδρή-Γουέμπλεϊ-Δέσποινας δεν επιτρεπόντουσαν μεν οι μεταγραφές εκτός Αργεντίνων και εκτός χατηρικώς από τον Ασλάν (Ελευθεράκης ΠΑΟ - Τόσκας ΑΕΚ) αλλά είμαστε λίγο κάτω από τα μισά σε σχέση με τους Ευρωπαίους.
Ο Νικολάου Ελληνικό ρεκόρ 6,000,000 δραχμές - ασχέτως που είχε μόνο ένα πόδι. Ταυτόχρονα Ευρωπαϊκό ρεκόρ ο Allan Hudson το δεκάρι της Τσέλση, από Τσέλση σε Άρσεναλ, 17,000,000 δραχμές.
Λίγα χρόνια πιό πριν η μεγάλη μεταγραφή θα ήταν του Πελέ από τη Σάντος στην Ίντερ του Χερρέρα. 50 εκατομμύρια ζήταγε η Σάντος ακατέβατα, 35 έδινε η Ίντερ και δεν έγινε.
Οι μεγάλοι Ευρωπαϊκοί σύλλογοι άρχισαν να ρίχνουν χρήμα με ουρά από το 78 και μετά (Τρέβορ Φράνσις από Λέστερ σε Νόττιγχαμ, Πάολο Ρόσσι κ.α.). Του Φράνσις έσπασε το φράγμα του ενός εκατομμυρίου στερλινών (75 εκατομμύρια δραχμές). Τότε εμείς μείναμε πίσω πάλι.
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 ο Σώκρατες με Καρενμπέ κάτι πήγε να πει πάλι, αλλά κι αυτουνού το μπάτζετ υπολοιπόταν μακράν των μπάτζετς των μεγάλων. Μετά είπε και το "είμαστε πλήρεις, δεν βάζω άλλα".
Από τότε και ύστερα και ειδικά μετά από την οικονομική κρίση οι Ελληνικές ομάδες είναι για γέλια. Ούτε στο 1% δεν είμαστε.
Επίσης αν βγει κάποιος καλός Έλληνας παίκτης, όπως ο Παπαϊωάννου που έγινε διάσημος με την κεφαλιά που πήρε από τον Σάντα Μαρία, δεν θα μείνει στην Ελλάδα ούτε δευτερόλεπτο.
Την εποχή Γουλανδρή-Γουέμπλεϊ-Δέσποινας δεν επιτρεπόντουσαν μεν οι μεταγραφές εκτός Αργεντίνων και εκτός χατηρικώς από τον Ασλάν (Ελευθεράκης ΠΑΟ - Τόσκας ΑΕΚ) αλλά είμαστε λίγο κάτω από τα μισά σε σχέση με τους Ευρωπαίους.
Ο Νικολάου Ελληνικό ρεκόρ 6,000,000 δραχμές - ασχέτως που είχε μόνο ένα πόδι. Ταυτόχρονα Ευρωπαϊκό ρεκόρ ο Allan Hudson το δεκάρι της Τσέλση, από Τσέλση σε Άρσεναλ, 17,000,000 δραχμές.
Λίγα χρόνια πιό πριν η μεγάλη μεταγραφή θα ήταν του Πελέ από τη Σάντος στην Ίντερ του Χερρέρα. 50 εκατομμύρια ζήταγε η Σάντος ακατέβατα, 35 έδινε η Ίντερ και δεν έγινε.
Οι μεγάλοι Ευρωπαϊκοί σύλλογοι άρχισαν να ρίχνουν χρήμα με ουρά από το 78 και μετά (Τρέβορ Φράνσις από Λέστερ σε Νόττιγχαμ, Πάολο Ρόσσι κ.α.). Του Φράνσις έσπασε το φράγμα του ενός εκατομμυρίου στερλινών (75 εκατομμύρια δραχμές). Τότε εμείς μείναμε πίσω πάλι.
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 ο Σώκρατες με Καρενμπέ κάτι πήγε να πει πάλι, αλλά κι αυτουνού το μπάτζετ υπολοιπόταν μακράν των μπάτζετς των μεγάλων. Μετά είπε και το "είμαστε πλήρεις, δεν βάζω άλλα".
Από τότε και ύστερα και ειδικά μετά από την οικονομική κρίση οι Ελληνικές ομάδες είναι για γέλια. Ούτε στο 1% δεν είμαστε.
Επίσης αν βγει κάποιος καλός Έλληνας παίκτης, όπως ο Παπαϊωάννου που έγινε διάσημος με την κεφαλιά που πήρε από τον Σάντα Μαρία, δεν θα μείνει στην Ελλάδα ούτε δευτερόλεπτο.