Phorum.com.gr

Οι ληστές για πολλά χρόνια στην Ελλάδα του 19ου αιώνα, ήταν το μεγάλο πρόβλημα που ταλάνιζε, όχι μόνο τους Έλληνες, αλλά και τους ξένους, αφού πολλοί περιηγητές έπεσαν θύματα τους. Όταν ανέλαβε καθήκοντα αστυνομικού διευθυντού Αθηνών ο Δημήτρης Μπαϊρακτάρης, σε μια συνάντηση του, με τον διευθυντή της εφημερίδας «Ακρόπολις» Βλάση Γαβριηλίδη, μίλησαν για το τεράστιο πρόβλημα της ληστείας: «Πρέπει να συλληφθούν οι ληστές και να λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους. Ποιος θέλει κράτος, που να υποκύπτει στις βουλές των ληστών;». Συμφώνησε μαζί του ο Γαβριηλίδης λέγοντας ότι: «θα πρέπει να το θέλουν και οι πολιτικοί» και θύμισε την αιχμαλωσία του βουλευτού και υπουργού Σωτήρη Σωτηρόπουλου από τον λήσταρχο Μήτσο Λαφαζάνη που παρέμεινε σε αιχμαλωσία επί έναν και πλέον μήνα. Όταν απελευθερώθηκε, έγραψε ένα φυλλάδιο με τίτλο « 36 ημερών αιχμαλωσία και συμβίωσις μετά ληστών». Στις 28 Ιουλίου 1866, ο Σωτηρόπουλος βρισκόταν στο αγρόκτημά του, 150 στρεμμάτων, μεταξύ Φιλιατρών και Κυπαρισσίας. Μόλις βράδιασε εμφανίζονται μπροστά του καθώς κάπνιζε αμέριμνος στη βεράντα, δύο πάνοπλοι ληστές, και τον υποχρεώνουν να τους ακολουθήσει στην ομηρία, έως ότου η γυναίκα του στείλει τις 80.000 δρχ που ζητούν ως λύτρα. Οι λήσταρχοι νήστευαν και προσεύχονταν Στον ένα μήνα ομηρίας, ο Σωτηρόπουλος έμαθε πολλά κοντά στους ληστές. Κρατούσαν τη νηστεία της Παναγίας, δεν έτρωγαν κρέας και προσεύχονταν.

Μια μέρα ακούστηκαν φωνές κοριτσιών που έβοσκαν αγελάδες και ο ληστής Ευθύμης είπε ότι εξ αιτίας των παλιοκόριτσων χάνονται πολλά παλληκάρια. Και όταν ρώτησε πώς χάνονται, είπε ότι «μερικοί μασκαράδες από εμάς τους κλέφτες που δεν μπορούν να κρατηθούν, άμα βρουν ένα κορίτσι ξεμοναχιασμένο το ατιμάζουν. Όταν κάνεις τέτοια αμαρτία είσαι καταδικασμένος να σκοτωθείς ή να πιαστείς. Έτσι χάθηκε ο Νταβέλης που μαγαρίστηκε με μια παλιογυναίκα. Γι αυτό ο «Παππούς» (λήσταρχος) κόντεψε να σκοτώσει έναν ληστή που χάλασε ένα κορίτσι. Τον σώσαμε από τα χέρια του με δυσκολία! Τον έδιωξε από τη ομάδα και μετά από λίγο τον πιάσαν τα αποσπάσματα και τον φάγανε…» Μόλις πήρε τα χρήματα ο Λαφαζάνης, είπε στον Σωτηρόπουλο: «Σε λίγο θα βρίσκεσαι στον κόσμο. Ας μπορούσαμε να έρθουμε κι εμείς κι ας μέναμε μ’ ένα μάτι…» Φεύγοντας ο Σωτηρόπουλος, ο Λαφαζάνης έβγαλε από το σακίδιο του και του έδωσε έναν φάκελο. Τι είναι; Ρωτά ο Σωτηρόπουλος. «Δεν είναι τίποτα, λίγα λεφτά για τα έξοδά σου μέχρι να γυρίσεις στο σπίτι σου…» Ήταν 120 δρχ. Μετά τον αποχαιρέτησε με φιλί στο στόμα λέγοντας. Ο Θεός να σου δώσει δεκαπλάσια απ’ όσα σου πήραμε και να γίνεις ακόμα πιο σπουδαίος απ’ ότι είσαι....

Τι έγραψε ο Σωτηρόπουλος στο βιβλίο Ο αποχωρισμός έγινε με βαθιά συγκίνηση. Τα δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια ολονών!… Λες κι έχαναν έναν πολύ πολύτιμο φίλο! Όταν ο Σωτηρόπουλος γύρισε στο σπίτι του έγραψε: «Δεν νομίζω ότι σκοπός τους ήτο να λάβωσι χρήματα. Όχι! Σκοπός τους ήτο να εκδικηθώσι εις το πρόσωπόν μου τους πολιτικούς εν γένει, διότι δεν έδωκαν αμνηστίαν και τους υπουργούς οίτινες τους επικήρυξαν και όρισαν αμοιβάς δια τας κεφαλάς των…» Στο ημερολόγιό του ο Σωτηρόπουλος κατέγραψε τη συνομιλία που είχε μαζί του ο αρχιληστής. Του είχε πει : «Θα υποφέρεις ολίγας ημέρας αφεντικό, αλλά δεν πταίομεν ημείς, πταίετε σεις οι μεγάλοι, οι Βουλευταί και οι Υπουργοί, οι οποίοι δεν θέλετε να λάβητε ένα μέτρον και αφήνετε τόσον κόσμον να χάνεται και από το άλλο μέρος να υποφέρη και η πτώχεια»....

Κι ένας ληστής, του Λαφαζάνη, πρόσθεσε: «Όλα τα κακά προέρχονται από τους Φράγκους, τους καπελάδες, από τους οποίους πρέπει να κόπτη κανείς δέκα την ημέραν δια να υπάγη εις τον παράδεισον! Αυτοί δια τα κέφια των έδιωξαν τον Όθωνα, ο οποίος ήξευρε να βάλη τα δυο πόδια εις το ένα παπούτσι. Από τούτο ο κόσμος υπέπεσεν εις διάφορα εγκλήματα και έπειτα δεν έδωσαν τουλάχιστον μίαν αμνηστίαν δια να ησυχάσουν οι άνθρωποι, αλλά αφήνουν να περιφέρονται τόσες χιλιάδες φυγόδικοι και να χάνονται αυτοί, να βασανίζονται δε και όλοι οι πτωχοί από τους οποίους τροφοδοτούνται».

Ο Σωτηρόπουλος χρημάτισε πρωθυπουργός από την 3-5-1893 έως την 30-10-1893 και πέθανε στις 6-5-1898 σε ηλικία 78 ετών....

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/i-apagogi ... e-na-ekdi/

πατησιωτης έγραψε: 13 Μάιος 2021, 09:34 Εγώ τους βλέπω ως προγόνους των σημερινών "κοινωνικών αγωνιστών" τύπου Ρουβίκωνα.

Σενέκας έγραψε: 12 Μάιος 2021, 22:14

Κι ένας ληστής, του Λαφαζάνη, πρόσθεσε: «Όλα τα κακά προέρχονται από τους Φράγκους, τους καπελάδες, από τους οποίους πρέπει να κόπτη κανείς δέκα την ημέραν δια να υπάγη εις τον παράδεισον! Αυτοί δια τα κέφια των έδιωξαν τον Όθωνα, ο οποίος ήξευρε να βάλη τα δυο πόδια εις το ένα παπούτσι. Από τούτο ο κόσμος υπέπεσεν εις διάφορα εγκλήματα και έπειτα δεν έδωσαν τουλάχιστον μίαν αμνηστίαν δια να ησυχάσουν οι άνθρωποι, αλλά

Maspoli έγραψε: 13 Μάιος 2021, 10:41

Σενέκας έγραψε: 12 Μάιος 2021, 22:14

Κι ένας ληστής, του Λαφαζάνη, πρόσθεσε: «Όλα τα κακά προέρχονται από τους Φράγκους, τους καπελάδες, από τους οποίους πρέπει να κόπτη κανείς δέκα την ημέραν δια να υπάγη εις τον παράδεισον! Αυτοί δια τα κέφια των έδιωξαν τον Όθωνα, ο οποίος ήξευρε να βάλη τα δυο πόδια εις το ένα παπούτσι. Από τούτο ο κόσμος υπέπεσεν εις διάφορα εγκλήματα και έπειτα δεν έδωσαν τουλάχιστον μίαν αμνηστίαν δια να ησυχάσουν οι άνθρωποι, αλλά

Απόλυτος σεβασμός στον ληστή.

Σενέκας έγραψε: 13 Μάιος 2021, 10:32

ιδού οι λαικοί αγωνιστές, "παππούς" και Λαφαζάνης απο τα τιμημένα Φιλιατρά. 1 χρόνο αργότερα, αρνήθηκαν να πάρουν αμνηστία για να πολεμήσουν στην κρητική επανάστασης, και σκοτώθηκαν απο τη χωροφυλακή, μαζί τον άλλο λήσταρχο, τον Κίτσο τον νυφίτσα

The Age of Aquarius έγραψε: 13 Μάιος 2021, 11:41

ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ έγραψε: 13 Μάιος 2021, 11:56 .

Στηρίζουμε Νυφίτσα.....


.


[img]https://i.postimg.cc/HLCpVfDz/fedb ... .jpg[/img]



.

Το 1860 ο μεταλλειολόγος Ανδρέας Κορδέλας συντάσσει μια έκθεση σύμφωνα με την οποία στην ακατοίκητη περιοχή του Λαυρίου υπάρχουν ανεκμετάλλευτα κατάλοιπα των αρχαίων ορυχείων χρυσού, αναμειγμένα με χώματα. Επισημαίνει μάλιστα ότι η περιοχή μπορεί να αξιοποιηθεί και να αποδώσει τεράστια ποσά στο ελληνικό δημόσιο. Δυστυχώς όμως, το ελληνικό κράτος ήταν εντελώς ανίκανο να αξιοποιήσει την περιοχή και να βγάλει ανυπολόγιστα κέρδη. Έτσι, μετά από αρκετές περιπέτειες και υπόγειες διαδρομές χρήματος και πολιτικής δολοπλοκίας, την εκμετάλλευση των αρχαίων ορυχείων ανέλαβε ο Ιταλός επιχειρηματίας, Ιωάννης Βαπτιστής Σερπιέρι, ένας δαιμόνιος και αδίστακτος επενδυτής που εκμεταλλευόταν ήδη ρωμαϊκά ορυχεία της Σαρδηνίας. Αυτός ήταν ο άνθρωπος που δημιούργησε από το μηδέν την πόλη του Λαυρίου για να μείνουν οι εργάτες που έρχονταν από την Ισπανία, την Ιταλία και πολλές περιοχές της Ελλάδας, προκειμένου να μπουν στη δούλεψή του. Ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του φάνηκε νωρίς, όταν πληροφορήθηκε πως υπήρχε ένας ληστής που είχε βάλει σκοπό να τον απαγάγει....

Ο λήσταρχος που έγινε μπράβος...

Στην περιοχή δρούσε ένας λήσταρχος, ο Κίτσος Νιβίτσας, ο οποίος σύμφωνα με όσα λέγονταν εκείνη την εποχή, είχε τελειώσει τη σχολή Ευελπίδων. Όπως υποστήριζε ο ίδιος, είχε αδικηθεί με τον κατώτερο βαθμό του υπαξιωματικού, οπότε μετά από λίγο καιρό εγκατέλειψε τις ένοπλες δυνάμεις κι έγινε ληστής καταγγέλλοντας όπως όλοι οι «συνάδελφοί» του, τις αδικίες του συστήματος. Ο Νιβίτσας ήταν και αρκετά ευφυής γι’ αυτό απέκτησε τα παρατσούκλι «Νυφίτσας». Μαζί με τον Νταβέλη και τον Καλαμπαλίκη ήταν από τους πιο επικίνδυνους ληστές....

Το 1864 καταγράφει μια μεγάλη επιτυχία που απογείωσε τη φήμη του: απαγάγει έναν μεγάλο ελαιοπαραγωγό της εποχής, τον Θανάση Βαγιανέλη. Τα διωκτικά σώματα που τον αναζητούν καταδυναστεύουν τα Σπάτα, καθώς τρέφονται με τα γεννήματα των κατοίκων, τους οποίους η κυβέρνηση αναγκάζει να τα εκχωρούν δωρεάν. Η οργή των ντόπιων για την αστυνομική αυθαιρεσία αναγκάζει τους ιθύνοντες να ανακαλέσουν τους διώκτες, οπότε ο Κίτσος ανενόχλητος, εισπράττει τα λύτρα, ύψους τριάντα χιλιάδων δραχμών. Από τις τρεις χιλιάδες, η επικήρυξη του ανεβαίνει στις 15 χιλιάδες δραχμές και εκείνη την περίοδο ξεπερνά κάθε άλλη επικήρυξη ληστή. Είναι ο απόλυτος ρέκορντμαν και είδωλο των φτωχών, γιατί κατά κανόνα βγάζει τον επιούσιο από τη «φορολογία» που έχει επιβάλει στους πλούσιους κατοίκους των Μεσογείων, οι οποίοι για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο, πληρώνουν συστηματικά τον ληστή....

Ο Κίτσος, όταν είδε να ξεκινούν τα έργα υποδομής στη νέα εταιρεία, τη «Hilarion Roux et Cie» που θα εκμεταλλευόταν τα μεταλλεία, αποφάσισε να πάει για το μεγάλο ψάρι. Δηλαδή να απαγάγει τον Σερπιέρι και να ζητήσει λύτρα. Άλλωστε η περιοχή ήταν υπό τον έλεγχό του. Ο Ιταλός μαθαίνει τα σχέδια του και αποδεικνύει ότι δεν είναι ο μοιρολάτρης που θα κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια. Αντί να περιμένει τον λήσταρχο, τον αιφνιδιάζει πηγαίνοντας ο ίδιος στο λημέρι του. Εντυπωσιασμένος ο Κίτσος υποδέχεται σύμφωνα με τα ληστρικά έθιμα, θερμά και με ευγένεια τον υψηλό επισκέπτη και περιμένει με ειλικρινή απορία να ακούσει την αιτία της επίσκεψης. Ο Σερπιέρι μπαίνει αμέσως στην ουσία. Του προτείνει να αναλάβει επισήμως την προστασία του ίδιου και της επιχείρησής του με αντάλλαγμα κανονικό μισθό. Τρεις χιλιάδες δραχμές μπροστά και τρεις αργότερα. Ο Νυφίτσας δικαίωσε το προσωνύμιό του. Η ανάλυση του κατέληξε στο εξής συμπέρασμα: αν απήγαγε τον Ιταλό θα προκαλούσε την άγρια καταδίωξή του από τις ελληνικές αρχές, που θα πιέζονταν από τις ξένες πρεσβείες, καθώς ο επιχειρηματίας είχε δανειστεί κεφάλαια από τη Γαλλία. Αν από την άλλη συμφωνούσε με τον Σερπιέρι, θα έβγαζε λιγότερα αλλά εύκολα χρήματα και όλοι θα τον σέβονταν για τις υψηλές διασυνδέσεις. Η δουλειά έκλεισε αμέσως και ο Ιταλός απέκτησε ένα μικρό, αλλά αποτελεσματικό ιδιωτικό στρατό. Κανείς άλλος λήσταρχος δεν αποπειράθηκε να τον απειλήσει. Άλλωστε ποιος θα τολμούσε να τα βάλει με τον Κίτσο;...

Η εκτέλεση του ιερέα: Ένας ιερέας από τον Μαραθώνα, ο παπα-Σπύρος, προσπάθησε να εξολοθρεύσει τον Νιβίτσα....

Ο ιερέας κανόνισε με τη χωροφυλακή να στήσουν ενέδρα στον ληστή. Ειδοποίησε τον Κίτσο ότι θα του φέρει στο Πικέρμι πλούσιες κυνηγούς για να τους ληστέψει. Στη θέση τους όμως θα έρχονταν χωροφύλακες που θα παρίσταναν τους κυνηγούς για να τον πιάσουν. Έτσι κι έγινε. Σύμφωνα όμως με τη μαρτυρία ενός ληστή, την ώρα της σύγκρουσης, οι χωροφύλακες φοβήθηκαν και τράπηκαν σε φυγή. Ένας απ’ αυτούς αποκάλυψε τον ρόλο του παπά, τον οποίο η συμμορία του Κίτσου εκτέλεσε για τιμωρία και παραδειγματισμό. Η περιοχή που εκτελέστηκε ο ρασοφόρος ακόμα και σήμερα ονομάζεται «η γέφυρα του παπά». Μάλιστα τρεις από τους χωροφύλακες αναγνώρισαν τον λήσταρχο από την προηγούμενη ζωή του, κατά την οποία είχαν υπάρξει και φίλοι και αγκαλιάστηκαν θερμά προτού τους αφήσει να φύγουν άθικτοι. Αυτός ήταν ο Κίτσος ο πανούργος, που συνεργάστηκε με τον μεγαλοεπιχειρηματία μεταλλωρύχο έναντι τακτικής αμοιβής, σαν να ήταν εταιρεία σεκιούριτι κι όχι ένας παράνομος ληστής. Τελικά ο Σερπιέρι απαλλάχθηκε και από αυτή τη μικρή οικονομική υποχρέωση, όταν ο Κίτσος πέρασε στην Πελοπόννησο με σκοπό να πολεμήσει στην Κρήτη, καθώς η κυβέρνηση Κουμουνδούρου έδινε αμνηστία σε εκατό λήσταρχους υπό τον όρο να συμμετάσχουν στην κρητική επανάσταση. Στην πορεία όμως κλονίστηκε η πίστη του στη φερεγγυότητα της κυβέρνησης, άλλαξε γνώμη κι έτσι άρχισε η καταδίωξη του. Στο άγνωστο για αυτόν έδαφος της Πελοποννήσου τα αποσπάσματα τον εντόπισαν εύκολα και τον εξόντωσαν. Ο Νυφίτσας ακολούθησε τη μοίρα των περισσότερων λήσταρχων που αργά ή γρήγορα συλλαμβάνονταν και εκτελούνταν δι’ αποκεφαλισμού....

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/kitsos-o- ... u-lavriou/