Τα Αθεικά του Βολου
Δημοσιεύτηκε: 17 Απρ 2021, 15:11
ΤΑ ΑΘΕΙΚΑ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ
Το 1908 ο Βολος που ειχε ενσωματωθει στην Ελληνικη Επικράτεια το 1881 μετα το Συνέδριο του Βερολίνου ηταν μια ακμάζουσα οικονομικα πολη και το λιμάνι του ειχε γινει το δευτερο λιμάνι σε εμπορικότητα μετα του Πειραια. Κατά συνέπεια ειχε δημιουργηθει μια αστικη τάξη η οποια ηταν εφάμιλλη των Αθηνών και ηταν από τις λιγες αν όχι η μονη που εμφορουνταν από προοδευτικες ιδεες μεσα στην βαθυτατα συντηρητικη ελληνικη κοινωνια.
Στις αρχές του 20ου αιώνα η μορφωση των κοριτσιών σταματουσε στο Δημοτικο και το κράτος δεν λαμβανε καμια πρωτοβουλια για την περαιτέρω εκπαιδευση τους. Στα μεγάλα αστικα κέντρα ειχαν ιδρυθει ιδιωτικα εκπαιδευτηρια θηλέων με την ονομασία Παρθεναγωγεία τα οποια φροντιζαν να συμπληρώνουν την εκπαιδευση των κοριτσιων. Εν τουτοις όμως το αρτηριοσκληρωτικο εκπαιδευτικο συστημα δεν αφηνε πολλα περιθωρια ουτε και σε αυτην την ιδιωτικη πρωτοβουλια.
Ετσι το 1908 ο Δημαρχος Βολου Κωστας Γκλαβάνης θελοντας να βρει μια λυση στο προβλημα της μορφωσης των κοριτσιών δημιουργησε μια επιτροπη με Προεδρο τον Δημοτικο Συμβουλο Δημητριο Σαράτση να μελετησει το προβλημα. Ο Σαρατσης στις 8 Σεπτεμβρίου 1908 εισηγήθηκε την δημιουργια από τον Δημο του Ανωτέρου Παρθεναγωγείου Βολου νε σκοπο την «ευρυτεραν μορφωσιν των νεανιδων και την πρακτικην αυτων κατάρτισην»
Ο Σαρατσης ως φιλελευθερος διανοουμενος και γιατρος εκανε μια τλμηρη εισηγηση παρουσιαζοντας ένα πληρες προγραμμα του Παρθεναγωγειου από την εποπτεια του μεχρι την οικονομικη του διαχειρηση. Προσέθεσε δε πως ο στοχος θα ηταν η προσφορα στις κορες των αστικών κα ανωτερων οικονομικα οικογενειων του Βολου μορφωτικών δεξιοτητων ετσι ώστε να προετοιμαστουν για την οικογενειακη και επαγγελματικη αποκατασταση τους. Δεον να σημειωθει πως αυτή ηταν η πρωτη αναφορά πως τα κοριτσια μπορουν να εχουν και επαγγελματικη αποκατασταση εκτος από οικογενειακη.
Ο Σαράτσης προτεινε ως πρώτο Διευθυντη του Παρθεναγωγειου τον Αλέξανδρο Δελμουζο έναν σχετικά αγνωστο δάσκαλο ο οποιος μολις ειχε επιστρέψει από την Γερμανια οπου ειχε κανει μεταπτυχιακο στην Παιδαγωγικη. Η εισηγηση του Σαράτση εγινε δεκτη κατά πλειοψηφία από το Δημοτικο Συμβουλιου με μειοψηφία των Δημοτικων Συμβουλων Σπυριδωνα Μουσουρη και Περικλη Αποστολιδη. Ο πρωτος ζητησε αναβολη γιατι το εγχειρημα είναι δυσκολο και ο δευτερος ειχε αντιρρησεις στο διορισμο ενός 28χρονου ανδρα (Δελμουζος) ως διευθυντη Παρθεναγωγειου
Ο Σαράτσης με τον Δελμουζο ξεκόλλησαν ουσιαστικα το νεοιδρυθεν Παρθεναγωγειο από το αρτηριοσκληρωτικο Κρατικο Προγραμμα Σπουδών και εφάρμοσαν ένα δικο τους προγραμμα το οποιο συμπληρώθηκε και από τους προσληφθεντες προοδευτικους και φιλελευθερους καθηγητες όπως η φιλολογος Πηνελοπη Χρηστάκου, ο Φιλιππιδης, ο Τσαμασφυρός, ο Κοντης, ο Γκιολμας, ο Λουππας και αλλοι. Αφαιρεσε τους φραγμους στις προαγωγές των μαθητριών στην επομενη τάξη και ακυρωσε το συστημα απουσιων και το βαθμολογικο συστημα δημιουργώντας νέα δικα του.
Στοχος του ηταν η διαμορφωση «ηθικων και αυθυπαρκτων χαρακτηρων» όπως ειπε και εδωσε περισσότερο βαρος στην πρακτικη παρα στην θεωρια. Όπως π.χ. δοθηκε μεγαλυτερο βάρος στην Φυσικη και σε αλλα συναφη μαθηματα και καθως ο Δελμουζος ηθελε να εχουν οι μαθητριες του συχνη επαφη με τον φυσικο κοσμο τα μαθηματα σε αρκετες περιπτώσεις γινοντουσαν εκτος Παρθεναγωγειου σε περιπάτους και εκδρομές. Αναμεσα στα κλασσικα μαθηματα οι μαθητριες του Παρθεναγωγειου διδάσκονταν Ιστορια της Τέχνης, Υγιεινη και Νοσηλευτικη, Κηπουρικη και Γαλλικά.
Για πρωτη φορά χρησιμοποιηθηκαν οργανα φυσικης και χημειας σε σχολικα εργαστηρια και προπλασματα σκελετων ζωων και ανθρωπων στα αναλογα μαθηματα. Αναλογη βαρυτητα δοθηκε και στο μαθημα της οικοκυρικης καθως ηταν σχεδον αναμενομενο πως παρολο τον προοδευτισμο της τοπικης κοινωνιας ο συντηρητισμος θα νικουσε και οι μαθητριες θα παντρευονταν αυτόν που θα επελεγε ο πατερας τους και θα εκαναν οικογένεια. Πολύ λιγες θα ξεφευγαν από αυτή τη ρουτινα.
Αλλα η κορυφαια ριζοσπαστικη ιδέα του Δελμουζου ηταν η διδασκαλια να μη γινεται στην απαρχαιωμενη πλεον καθαρευουσα αλλα στην Νεα Ελληνικη/Δημοτικη. Για πρωτη φορά αρχαια κειμενα διδαχτηκαν σε μετάφραση και εγιναν κατανοητα αμεσα από τους μαθητες.
Όμως όπως ειπαμε και παραπανω ο υπερσυντηρισμος υπερισχυσε και αρκετοι αρχισαν να δυσανασχετουν με τις καινοτομιες του Δελμουζου. Κυριος εχθρος του ηταν ο δημοσιογράφος Δημοσθένης Κουρτοβικ εκδότης της τοπικης εφημερίδας «Κηρυξ» και φανατικος καθαρευουσιανος.
Ο Κουρτοβικ μεσα από απειρα κιτρινα αρθρα επιτέθηκε στις ιδεες του Δελμουζου κατηγορώντας τον για «Μαλλιαρωσυνη» (επειδη διδασκει στην δημοτικη), «Συμφυρσμο γλωσσικών γουστων και προσωπικών εκτιμήσεων» αλλα και «διαιρεσιν της πολης εις Πατρικιους και Πληβειους». Ακομα και στην ηλικια του Δελμουζου επιτέθηκε καθως επειδη ηταν 28 ετών τον αποκαλουσε «Νεανια» και αφηνε υποννοουμενα ότι οι μαθητριες κινδυνευουν από αυτόν τον σάτυρο. Για 3 χρόνια δεν κατάφερε τιποτα ο Κουρτοβικ αφου και από το Υπουργειο ελεγχθηκε και βρεθηκε καθαρος ο Δελμουζος. Αλλα ο Κουρτοβικ επεμενε λεγοντας στα αρθρα του:
«Δημιουργήτε πρότυπον και πρωτότυπον εν όλη την οικουμένη παρθεναγωγείον, κατά τερατώδη τρόπον διευθυνόμενον από έναν νεανίαν (...) δια να διδάξη πως πρέπει να γίνουν οικοκυραί και πως πρέπει να γίνουν μητέρες…. Ελληνίδες διδαχθείσαι μέχρι τούδε την λογικήν ελληνικήν γλώσσαν, εμπιστευθείσαι προς τελειοποίησιν αυτής εις ένα απόστολον του μαλλιαρικού φρενοκομείου»
Το Παρθεναγωγειο ξεκινησε στις 10 Οκτωβριου 1908 με διευθυντη τον 28χρονο Αλεξανδρο Δελμουζο και 1 τάξη αρχικά με 35 μαθητριες. Το 1909 ειχε 2 τάξεις και το 1910 ειχε 3.
Ετσι μπηκαν τα μεγάλα μέσα για να ανακοπει η λειτουργια του Παρθεναγωγειου και οι ιδέες του «Μαλλιαρου» Δελμουζου.
Καποιοι καλοθελητές ενημέρωσαν τον Επισκοπο Δημητριάδος Γερμανο πως στο σχολειο συμβαινουν εκτροπα, όπως ότι διδασκεται η αθεια, ότι καθυβριζεται ο Χριστος, πως συμβαινουν οργια μεταξυ καθηγητών και μαθητριων και αλλα φαιδρα.
Ο Δεσποτης θορυβημένος ππηγε να κανει επιτόπια ερευνα και ετσι στις 10 Φεβρουαριου 1911 μπηκε στο Παρθεναγωγείο από την πισω πορτα και ζητησε από την επιστατρια να τον οδηγήσει στην τάξη που διδασκε η καθηγητρια Πηνελόπη Χρηστάκου μιας και για αυτην ειχε ακουσει τα
χειρότερα.
Ο Επισκοπος περνώντας από τις άλλες ταξεις υπέστη το πρωτο σοκ καθως σε καμια δεν γινόταν πρωινη προσευχη. Όταν εφτασε στην τάξη της Χρηστάκου εφαγε και το δευτερο σοκ όταν η καθηγητρια αρνηθηκε να του φιλησει το χέρι που της προτεινε και περιοριστηκε σε απλη χειραψια.
Όταν ο Γερμανος της εκανε παρατηρηση η Χρηστάκου του ειπε ότι αυτό είναι υποκρισία και φαρισαισμος. Ο Δεσποτης εγινε εξαλλος και αποχωρησε κατακοκκινος από θυμο φωνάζοντας «ΚΑΝΑΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΚΑΙ ΦΡΑΓΚΙΚΟ» και αργοτερα ειπε πως μετα την αποχώρηση του η Χρηστάκου εκφραστηκε με χυδαιες εκφρασεις εναντιον του ενωπιον των μαθητριων.
Με αφορμη το επεισοδιο με τον Δεσποτη ο Κουρτοβικ πολλαπλασιασε τα κιτρινα αρθρα εναντιον του Δελμουζου τον οποιο κατηγόρησε και ανοιχτα ως αθεο καθως ανεφερε ότι «βασει καταθεσεως του Ιερέως Πολυμέρου ο Δελμουζος ηρνηθη να ασπασθει τον Σταυρόν» και πως «ο Γαλακτοπωλης Κοτινάς κατέθεσε πως ο Δελμουζος δεν νηστευει» και εγινε ακομα χειρότερο όταν κατηγγειλε ανοιχτα ερωτικες σχέσεις καθηγητών και καθηγητριων με μαθητριες λεγοντας πως «οι δασκαλοι γδυνονται εμπροσθεν των κορασιων ινα αυταις δειξωσι πως τριβονται οι ορνιθες» ακομα και πως με τα οργια εντος σχολειου το Παρθεναγωγειον κοντευει να γινε σκέτο "Αγωγειον" , ο θρησκευτικος συλλογος «Τρεις Ιεράρχες» κατηγγειλε πως στο Παρθεναγωγειο γινονταν τέρατα και διδασκόταν η περιφρόνηση προς τον Ιερο Ορθοδοξο Κληρο και διαστρεβλωνοταν η γλωσσα (ξεχνωντας βεβαια βολικα πως ο ιδιος ο Προεδρος του Συλλογου εκανε διαλέξεις κάθε βδομαδα στις μαθητριες και πως ποτε δεν ειχε αναφέρει κατι τετοιο). Η Πηνελοπη Χρηστάκου επεδωσε την παραιτηση της στον Δελμουζο αλλα αυτή δεν εγινε αποδεκτη από τον
Συλλογο των Καθηγητών και παρεμεινε στη θεση της.
Το θέμα πηρε μεγάλες διαστάσεις όταν ο Βουλευτης Βολου Μπουφιδης εκανε αναφορά στην Βουλη οπου και προκληθηκε σάλος με βουλευτες σχεδον να ανταλλάσουν μπουνιδια. Στο Βολο παλι το αποκορύφωμα ηταν η λαοσυναξη που καλεσε ο Επισκοπος Γερμανος στις 2 Μαρτιου 1911 οπου εβαλλε κατά του αθεου Δελμουζου φανατιζοντας το πληθος που ειχε μαζευτει κατω από το μπαλκονι του Επισκοπειου σε βαθμο που ο κοσμος ηθελε να καψει το Παρθεναγωγειο και το σπιτι του αθεου Δελμουζου. Σταματησαν μονο όταν ειδαν ότι στρατιωτες φυλαγαν και τα 2 μερη.
Την ιδια μερα με τη λαοσυναξη ο Δημος διατάζει το κλεισιμο του Παρθεναγωγειου και ο Υπουργος Δικαιοσυνης παραγγέλνει στον Εισαγγελεα Πρωτοδικων Βολου Γουλιελμο Τομαν να αρχισει ανακρισεις.
Ο Εισαγγελεας ελαβε πληθος καταθέσεων αλλα σχεδον ολες καταφέρονταν σε προσωπα ασχετα με το Παρθεναγωγειο και επιτιθονταν εναντιον του Εργατικου Κεντρου Βολου το οοποιο ειχε αναπτυξει εντονη σοσιαλιστικη δράση. Ο Κουρτοβικ σε αρθρο του ανεφερε ότι εκει γινοταν η αντιθρησκευτικη και αντεθνικη προπαγάνδα και διδασκαλια καθως ο Δελμουζος πηγαινε για περιπατο τις μαθητριες σε χωρο γυρω από το Εργατικο Κεντρο.
Τον Ιουνιο του 1911 ο Εισαγγελέας Τομαν ολοκληρωσε την ανακριση και απέδωσε ευθυνες για την από κοινου συστασιν προς τελεσιν αξιοποινων πράξεων σε 20 ατομα τα οποια περιελάμβαναν καθηγητες του σχολειου, στελεχη του Εργατικου Κεντρου και ατομα τα οποια θεωρουσαν ότι ειχαν διαπράξει παρομοια αδικηματα μεταξυ 1908-1911 (μεταξυ αυτών και ο Κωστας Βαρναλης ο οποιος ηταν τοτε Σχολάρχης στην Αργαλαστη).
Το Πρωτοδικειο Βολου μελετησε την δικογραφια και κηρυξε εαυτον αναρμόδιο να δικάσει την υποθεση και την έστειλε στο Εφετειο Λαρίσης τον Ιουλιο του 1911 το οποιο ορισε νέο ανακριτη τον Εφέτη Αμπελά για να διεξάγει νεες ανακρισεις. Ο νεος ανακριτης επεκτεινε το κατηγορητηριο και σε 3 Λαρισαιους κατηγορουμενους τον Ιωαννη Ασπιωτη νομικο συμβουλο του Εργατικου Κεντρου, τον Αστεριο Φλώρο Γραμματέα του Κεντρου και τον φοιτητη Δημοσθένη Μπιτσάνη.
Αρκετοι στραφηκαν εναντιον τους όπως ο Προεδρος του Σωματειου τεχνοεργατων Καθεκλας καταθετοντας πως στο Εργατικο Κεντρο διδασκεται η Αναρχια, η Αθεια και ο Μαλλιαρισμος.
Με τετοιες καταθέσεις ο Εισαγγελεας Αμπελάς εκδιδει βουλευμα στις 16 Ιανουαριου 1912 και παραπεμπει τους κατηγορουμενους σε δικη με την κατηγορια της «Εξυβρισεως εν γενει»,παραβιαση των διατάξεων «Περι Τυπου» και «Βλαβης των Ηθων και παρακωλυσης της προσευχης». Βεβαια το μονο κοινο σημειο και των 23 κατηγορουμενων είναι ότι ειχαν σχεση ολοι με το Σοσιαλιζων Εργατικο Κεντρο Βολου/Λαρισας..
Κατατέθηκαν αμεσα προσφυγες και αιτησεις ανακοπης καθως και αιτημα κακοδικιας κατά του Ανακριτη Αμπελά ο οποιος παραιτηθηκε.
Βεβαια πηγαν ολες απατες καθως ο Αρειος Παγος τις απέρριψε και ορισε η δικη να γινει τον Απριλιο του 1914 στο Εφετειο Ναυπλιου καθως το κλιμα σε Βολο και Λαρισα ηταν εκρηκτικο.
Συνεχίζεται….
Το 1908 ο Βολος που ειχε ενσωματωθει στην Ελληνικη Επικράτεια το 1881 μετα το Συνέδριο του Βερολίνου ηταν μια ακμάζουσα οικονομικα πολη και το λιμάνι του ειχε γινει το δευτερο λιμάνι σε εμπορικότητα μετα του Πειραια. Κατά συνέπεια ειχε δημιουργηθει μια αστικη τάξη η οποια ηταν εφάμιλλη των Αθηνών και ηταν από τις λιγες αν όχι η μονη που εμφορουνταν από προοδευτικες ιδεες μεσα στην βαθυτατα συντηρητικη ελληνικη κοινωνια.
Στις αρχές του 20ου αιώνα η μορφωση των κοριτσιών σταματουσε στο Δημοτικο και το κράτος δεν λαμβανε καμια πρωτοβουλια για την περαιτέρω εκπαιδευση τους. Στα μεγάλα αστικα κέντρα ειχαν ιδρυθει ιδιωτικα εκπαιδευτηρια θηλέων με την ονομασία Παρθεναγωγεία τα οποια φροντιζαν να συμπληρώνουν την εκπαιδευση των κοριτσιων. Εν τουτοις όμως το αρτηριοσκληρωτικο εκπαιδευτικο συστημα δεν αφηνε πολλα περιθωρια ουτε και σε αυτην την ιδιωτικη πρωτοβουλια.
Ετσι το 1908 ο Δημαρχος Βολου Κωστας Γκλαβάνης θελοντας να βρει μια λυση στο προβλημα της μορφωσης των κοριτσιών δημιουργησε μια επιτροπη με Προεδρο τον Δημοτικο Συμβουλο Δημητριο Σαράτση να μελετησει το προβλημα. Ο Σαρατσης στις 8 Σεπτεμβρίου 1908 εισηγήθηκε την δημιουργια από τον Δημο του Ανωτέρου Παρθεναγωγείου Βολου νε σκοπο την «ευρυτεραν μορφωσιν των νεανιδων και την πρακτικην αυτων κατάρτισην»
Ο Σαρατσης ως φιλελευθερος διανοουμενος και γιατρος εκανε μια τλμηρη εισηγηση παρουσιαζοντας ένα πληρες προγραμμα του Παρθεναγωγειου από την εποπτεια του μεχρι την οικονομικη του διαχειρηση. Προσέθεσε δε πως ο στοχος θα ηταν η προσφορα στις κορες των αστικών κα ανωτερων οικονομικα οικογενειων του Βολου μορφωτικών δεξιοτητων ετσι ώστε να προετοιμαστουν για την οικογενειακη και επαγγελματικη αποκατασταση τους. Δεον να σημειωθει πως αυτή ηταν η πρωτη αναφορά πως τα κοριτσια μπορουν να εχουν και επαγγελματικη αποκατασταση εκτος από οικογενειακη.
Ο Σαράτσης προτεινε ως πρώτο Διευθυντη του Παρθεναγωγειου τον Αλέξανδρο Δελμουζο έναν σχετικά αγνωστο δάσκαλο ο οποιος μολις ειχε επιστρέψει από την Γερμανια οπου ειχε κανει μεταπτυχιακο στην Παιδαγωγικη. Η εισηγηση του Σαράτση εγινε δεκτη κατά πλειοψηφία από το Δημοτικο Συμβουλιου με μειοψηφία των Δημοτικων Συμβουλων Σπυριδωνα Μουσουρη και Περικλη Αποστολιδη. Ο πρωτος ζητησε αναβολη γιατι το εγχειρημα είναι δυσκολο και ο δευτερος ειχε αντιρρησεις στο διορισμο ενός 28χρονου ανδρα (Δελμουζος) ως διευθυντη Παρθεναγωγειου
Ο Σαράτσης με τον Δελμουζο ξεκόλλησαν ουσιαστικα το νεοιδρυθεν Παρθεναγωγειο από το αρτηριοσκληρωτικο Κρατικο Προγραμμα Σπουδών και εφάρμοσαν ένα δικο τους προγραμμα το οποιο συμπληρώθηκε και από τους προσληφθεντες προοδευτικους και φιλελευθερους καθηγητες όπως η φιλολογος Πηνελοπη Χρηστάκου, ο Φιλιππιδης, ο Τσαμασφυρός, ο Κοντης, ο Γκιολμας, ο Λουππας και αλλοι. Αφαιρεσε τους φραγμους στις προαγωγές των μαθητριών στην επομενη τάξη και ακυρωσε το συστημα απουσιων και το βαθμολογικο συστημα δημιουργώντας νέα δικα του.
Στοχος του ηταν η διαμορφωση «ηθικων και αυθυπαρκτων χαρακτηρων» όπως ειπε και εδωσε περισσότερο βαρος στην πρακτικη παρα στην θεωρια. Όπως π.χ. δοθηκε μεγαλυτερο βάρος στην Φυσικη και σε αλλα συναφη μαθηματα και καθως ο Δελμουζος ηθελε να εχουν οι μαθητριες του συχνη επαφη με τον φυσικο κοσμο τα μαθηματα σε αρκετες περιπτώσεις γινοντουσαν εκτος Παρθεναγωγειου σε περιπάτους και εκδρομές. Αναμεσα στα κλασσικα μαθηματα οι μαθητριες του Παρθεναγωγειου διδάσκονταν Ιστορια της Τέχνης, Υγιεινη και Νοσηλευτικη, Κηπουρικη και Γαλλικά.
Για πρωτη φορά χρησιμοποιηθηκαν οργανα φυσικης και χημειας σε σχολικα εργαστηρια και προπλασματα σκελετων ζωων και ανθρωπων στα αναλογα μαθηματα. Αναλογη βαρυτητα δοθηκε και στο μαθημα της οικοκυρικης καθως ηταν σχεδον αναμενομενο πως παρολο τον προοδευτισμο της τοπικης κοινωνιας ο συντηρητισμος θα νικουσε και οι μαθητριες θα παντρευονταν αυτόν που θα επελεγε ο πατερας τους και θα εκαναν οικογένεια. Πολύ λιγες θα ξεφευγαν από αυτή τη ρουτινα.
Αλλα η κορυφαια ριζοσπαστικη ιδέα του Δελμουζου ηταν η διδασκαλια να μη γινεται στην απαρχαιωμενη πλεον καθαρευουσα αλλα στην Νεα Ελληνικη/Δημοτικη. Για πρωτη φορά αρχαια κειμενα διδαχτηκαν σε μετάφραση και εγιναν κατανοητα αμεσα από τους μαθητες.
Όμως όπως ειπαμε και παραπανω ο υπερσυντηρισμος υπερισχυσε και αρκετοι αρχισαν να δυσανασχετουν με τις καινοτομιες του Δελμουζου. Κυριος εχθρος του ηταν ο δημοσιογράφος Δημοσθένης Κουρτοβικ εκδότης της τοπικης εφημερίδας «Κηρυξ» και φανατικος καθαρευουσιανος.
Ο Κουρτοβικ μεσα από απειρα κιτρινα αρθρα επιτέθηκε στις ιδεες του Δελμουζου κατηγορώντας τον για «Μαλλιαρωσυνη» (επειδη διδασκει στην δημοτικη), «Συμφυρσμο γλωσσικών γουστων και προσωπικών εκτιμήσεων» αλλα και «διαιρεσιν της πολης εις Πατρικιους και Πληβειους». Ακομα και στην ηλικια του Δελμουζου επιτέθηκε καθως επειδη ηταν 28 ετών τον αποκαλουσε «Νεανια» και αφηνε υποννοουμενα ότι οι μαθητριες κινδυνευουν από αυτόν τον σάτυρο. Για 3 χρόνια δεν κατάφερε τιποτα ο Κουρτοβικ αφου και από το Υπουργειο ελεγχθηκε και βρεθηκε καθαρος ο Δελμουζος. Αλλα ο Κουρτοβικ επεμενε λεγοντας στα αρθρα του:
«Δημιουργήτε πρότυπον και πρωτότυπον εν όλη την οικουμένη παρθεναγωγείον, κατά τερατώδη τρόπον διευθυνόμενον από έναν νεανίαν (...) δια να διδάξη πως πρέπει να γίνουν οικοκυραί και πως πρέπει να γίνουν μητέρες…. Ελληνίδες διδαχθείσαι μέχρι τούδε την λογικήν ελληνικήν γλώσσαν, εμπιστευθείσαι προς τελειοποίησιν αυτής εις ένα απόστολον του μαλλιαρικού φρενοκομείου»
Το Παρθεναγωγειο ξεκινησε στις 10 Οκτωβριου 1908 με διευθυντη τον 28χρονο Αλεξανδρο Δελμουζο και 1 τάξη αρχικά με 35 μαθητριες. Το 1909 ειχε 2 τάξεις και το 1910 ειχε 3.
Ετσι μπηκαν τα μεγάλα μέσα για να ανακοπει η λειτουργια του Παρθεναγωγειου και οι ιδέες του «Μαλλιαρου» Δελμουζου.
Καποιοι καλοθελητές ενημέρωσαν τον Επισκοπο Δημητριάδος Γερμανο πως στο σχολειο συμβαινουν εκτροπα, όπως ότι διδασκεται η αθεια, ότι καθυβριζεται ο Χριστος, πως συμβαινουν οργια μεταξυ καθηγητών και μαθητριων και αλλα φαιδρα.
Ο Δεσποτης θορυβημένος ππηγε να κανει επιτόπια ερευνα και ετσι στις 10 Φεβρουαριου 1911 μπηκε στο Παρθεναγωγείο από την πισω πορτα και ζητησε από την επιστατρια να τον οδηγήσει στην τάξη που διδασκε η καθηγητρια Πηνελόπη Χρηστάκου μιας και για αυτην ειχε ακουσει τα
χειρότερα.
Ο Επισκοπος περνώντας από τις άλλες ταξεις υπέστη το πρωτο σοκ καθως σε καμια δεν γινόταν πρωινη προσευχη. Όταν εφτασε στην τάξη της Χρηστάκου εφαγε και το δευτερο σοκ όταν η καθηγητρια αρνηθηκε να του φιλησει το χέρι που της προτεινε και περιοριστηκε σε απλη χειραψια.
Όταν ο Γερμανος της εκανε παρατηρηση η Χρηστάκου του ειπε ότι αυτό είναι υποκρισία και φαρισαισμος. Ο Δεσποτης εγινε εξαλλος και αποχωρησε κατακοκκινος από θυμο φωνάζοντας «ΚΑΝΑΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΚΑΙ ΦΡΑΓΚΙΚΟ» και αργοτερα ειπε πως μετα την αποχώρηση του η Χρηστάκου εκφραστηκε με χυδαιες εκφρασεις εναντιον του ενωπιον των μαθητριων.
Με αφορμη το επεισοδιο με τον Δεσποτη ο Κουρτοβικ πολλαπλασιασε τα κιτρινα αρθρα εναντιον του Δελμουζου τον οποιο κατηγόρησε και ανοιχτα ως αθεο καθως ανεφερε ότι «βασει καταθεσεως του Ιερέως Πολυμέρου ο Δελμουζος ηρνηθη να ασπασθει τον Σταυρόν» και πως «ο Γαλακτοπωλης Κοτινάς κατέθεσε πως ο Δελμουζος δεν νηστευει» και εγινε ακομα χειρότερο όταν κατηγγειλε ανοιχτα ερωτικες σχέσεις καθηγητών και καθηγητριων με μαθητριες λεγοντας πως «οι δασκαλοι γδυνονται εμπροσθεν των κορασιων ινα αυταις δειξωσι πως τριβονται οι ορνιθες» ακομα και πως με τα οργια εντος σχολειου το Παρθεναγωγειον κοντευει να γινε σκέτο "Αγωγειον" , ο θρησκευτικος συλλογος «Τρεις Ιεράρχες» κατηγγειλε πως στο Παρθεναγωγειο γινονταν τέρατα και διδασκόταν η περιφρόνηση προς τον Ιερο Ορθοδοξο Κληρο και διαστρεβλωνοταν η γλωσσα (ξεχνωντας βεβαια βολικα πως ο ιδιος ο Προεδρος του Συλλογου εκανε διαλέξεις κάθε βδομαδα στις μαθητριες και πως ποτε δεν ειχε αναφέρει κατι τετοιο). Η Πηνελοπη Χρηστάκου επεδωσε την παραιτηση της στον Δελμουζο αλλα αυτή δεν εγινε αποδεκτη από τον
Συλλογο των Καθηγητών και παρεμεινε στη θεση της.
Το θέμα πηρε μεγάλες διαστάσεις όταν ο Βουλευτης Βολου Μπουφιδης εκανε αναφορά στην Βουλη οπου και προκληθηκε σάλος με βουλευτες σχεδον να ανταλλάσουν μπουνιδια. Στο Βολο παλι το αποκορύφωμα ηταν η λαοσυναξη που καλεσε ο Επισκοπος Γερμανος στις 2 Μαρτιου 1911 οπου εβαλλε κατά του αθεου Δελμουζου φανατιζοντας το πληθος που ειχε μαζευτει κατω από το μπαλκονι του Επισκοπειου σε βαθμο που ο κοσμος ηθελε να καψει το Παρθεναγωγειο και το σπιτι του αθεου Δελμουζου. Σταματησαν μονο όταν ειδαν ότι στρατιωτες φυλαγαν και τα 2 μερη.
Την ιδια μερα με τη λαοσυναξη ο Δημος διατάζει το κλεισιμο του Παρθεναγωγειου και ο Υπουργος Δικαιοσυνης παραγγέλνει στον Εισαγγελεα Πρωτοδικων Βολου Γουλιελμο Τομαν να αρχισει ανακρισεις.
Ο Εισαγγελεας ελαβε πληθος καταθέσεων αλλα σχεδον ολες καταφέρονταν σε προσωπα ασχετα με το Παρθεναγωγειο και επιτιθονταν εναντιον του Εργατικου Κεντρου Βολου το οοποιο ειχε αναπτυξει εντονη σοσιαλιστικη δράση. Ο Κουρτοβικ σε αρθρο του ανεφερε ότι εκει γινοταν η αντιθρησκευτικη και αντεθνικη προπαγάνδα και διδασκαλια καθως ο Δελμουζος πηγαινε για περιπατο τις μαθητριες σε χωρο γυρω από το Εργατικο Κεντρο.
Τον Ιουνιο του 1911 ο Εισαγγελέας Τομαν ολοκληρωσε την ανακριση και απέδωσε ευθυνες για την από κοινου συστασιν προς τελεσιν αξιοποινων πράξεων σε 20 ατομα τα οποια περιελάμβαναν καθηγητες του σχολειου, στελεχη του Εργατικου Κεντρου και ατομα τα οποια θεωρουσαν ότι ειχαν διαπράξει παρομοια αδικηματα μεταξυ 1908-1911 (μεταξυ αυτών και ο Κωστας Βαρναλης ο οποιος ηταν τοτε Σχολάρχης στην Αργαλαστη).
Το Πρωτοδικειο Βολου μελετησε την δικογραφια και κηρυξε εαυτον αναρμόδιο να δικάσει την υποθεση και την έστειλε στο Εφετειο Λαρίσης τον Ιουλιο του 1911 το οποιο ορισε νέο ανακριτη τον Εφέτη Αμπελά για να διεξάγει νεες ανακρισεις. Ο νεος ανακριτης επεκτεινε το κατηγορητηριο και σε 3 Λαρισαιους κατηγορουμενους τον Ιωαννη Ασπιωτη νομικο συμβουλο του Εργατικου Κεντρου, τον Αστεριο Φλώρο Γραμματέα του Κεντρου και τον φοιτητη Δημοσθένη Μπιτσάνη.
Αρκετοι στραφηκαν εναντιον τους όπως ο Προεδρος του Σωματειου τεχνοεργατων Καθεκλας καταθετοντας πως στο Εργατικο Κεντρο διδασκεται η Αναρχια, η Αθεια και ο Μαλλιαρισμος.
Με τετοιες καταθέσεις ο Εισαγγελεας Αμπελάς εκδιδει βουλευμα στις 16 Ιανουαριου 1912 και παραπεμπει τους κατηγορουμενους σε δικη με την κατηγορια της «Εξυβρισεως εν γενει»,παραβιαση των διατάξεων «Περι Τυπου» και «Βλαβης των Ηθων και παρακωλυσης της προσευχης». Βεβαια το μονο κοινο σημειο και των 23 κατηγορουμενων είναι ότι ειχαν σχεση ολοι με το Σοσιαλιζων Εργατικο Κεντρο Βολου/Λαρισας..
Κατατέθηκαν αμεσα προσφυγες και αιτησεις ανακοπης καθως και αιτημα κακοδικιας κατά του Ανακριτη Αμπελά ο οποιος παραιτηθηκε.
Βεβαια πηγαν ολες απατες καθως ο Αρειος Παγος τις απέρριψε και ορισε η δικη να γινει τον Απριλιο του 1914 στο Εφετειο Ναυπλιου καθως το κλιμα σε Βολο και Λαρισα ηταν εκρηκτικο.
Συνεχίζεται….
