Phorum.com.gr

Την 15η ή 16η Μαρτίου 1821, έπεσε το πρώτο ντουφέκι της Επανάστασης, στα Καλάβρυτα, από δυο κλέφτες του γερό-Ασημάκη Ζαΐμη, τους Χονδρογιάννη και Πετιώτη που χτυπήσανε τον Σεηδή και τον γραμματοκομιστή Τααμπακόπουλο, που τον συνόδευε, στον δρόμο για την Τριπολιτσά.
Η ενέργεια αυτή λειτούργησε σαν θρυαλλίδα για μια σειρά γεγονότων που κλικάκωσε τις επαναστατικές ενέργειες των Ελλήνων στην περιοχή.
Στις 17 Μαρτίου 1821, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης συγκαλεί στην Τσίμοβα σύναξη προεστών και οπλαρχηγών, όπου αποφασίζεται οι Μανιάτες να ενωθούν στην Επανάσταση.
Γράφει ο Ιωάννης (Γενναίος) Κολοκοτρώνης:
"Ούτως αναπτυσσομένης της ιδέας περί Επαναστάσεως, ο σπινθήρ της ελευθερίας ήναπτεν την ψυχή των Ελλήνων, οίτινες διενοούντο περί της ενάρξεως του πολέμου. Όθεν την 17η Μαρτίου οι πρόκριτοι της Μάνης συνεννοήθησαν να λάβωσι τα όπλα κατά των Τούρκων. Ο Κολοκοτρώνης εφανέρωσε την απόφασιν ταύτην εις τους Αναγνωσταράν, Φλέσσαν και λοιπούς, όντας παρασκευασμένος δια τον σκοπό αυτόν (...) Η απόφασις της επαναστάσεως ανεκοινώθη περί την εσπέραν δια γενικής κωδονοκρουσίας, ήρχισαν δε από της επομένης αι προετοιμασίαι δια την αποφασιστικήν κατά των Καλαμών εξόρμησιν"
Με επικεφαλής τον Πετρόμπεη, τον Μούρτζινο (ο οποίος κατά τον Φωτάκο είχε την δύναμη στην Μάνη, ενώ ο Πετρόμπεης είχε τ' όνομα) και τον Κολοκοτρώνη, οι εξεγερμένοι Μανιάτες κινούνται προς την Καλαμάτα, ενισχυόμενοι καθ' οδόν.
Στον δρόμο προς Καλαμάτα, στο χωριό Καρδαμύλη (κι όχι στον Αρμυρό, όπως εσφαλμένα γράφεται από μερικούς), έχει αποσταλεί από τους Φιλικούς της Σμύρνης καΐκι με όπλα και πολεμοφόδια, τα οποία παρέλαβαν οι Νικηταράς και Αναγνωσταράς.
Στις 22 Μαρτίου εισέρχεται στην Καλαμάτα επικεφαλής 150 Μανιατών ο Ηλίας Μαυρομιχάλης, υιός του Πέτρου, ενεχειρίσας επιστολή του πατέρα του προς τον Τούρκο διοικητή της Καλαμάτας Σουλεϊμάν Αρναούτογλου, ότι οι Μανιάτες έρχονται δήθεν με φιλικές διαθέσεις, προς φύλαξη της πόλης από τας ληστρικάς συμμορίας. Ο Αρναούτογλου, αν και αντιλαμβάνεται το ψεύδος, τρομοκρατημένος παραδίδει την αμαχητί την πόλη της Καλαμάτας.
Στις 23 Μαρτίου 1821 η Καλαμάτα είναι η πρώτη ελληνική πόλη που απελευθερώνεται και εισέρχονται πανηγυρικά σ' αυτήν ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης και οι αρχηγοί των οικογενειών Μούρτζινου, Τρουπάκη, Γρηγοράκη, Καπετανάκη, Κυβέλου, Κουμουνδουράκη και Χρηστέα.
Μαζί τους ενώνονται οι ομάδες των Παπαφλέσσα, Νικηταρά, Παναγιώτη Κεφάλα και φυσικά του Βοναπάρτη των Βαλκανίων, του αγίου του Γένους μας, Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Την ίδια μέρα γίνεται δοξολογία στον βυζαντινό ναό των Αγίων Αποστόλων και ευλογούνται τα λάβαρα της Επανάστασης. Δεν υπάρχουν σφαγές και λεηλασίες κατά την απελευθέρωση της Καλαμάτας.

Αυτά για τις εθνικές μας αλήθειες.
Κι επειδή "εθνικόν είναι το Αληθές", πού 'λεγε κι ο ποιητής, να ξεμπερδεύουμε και με τα εθνικά μας ψέμματα.

Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, όπως ο ίδιος αναφέρει στα απομνημονεύματά του, την 25η Μαρτίου ήταν στην Πάτρα, όπου, στην πλατεία Αγίου Γεωργίου, την προηγούμενη ημέρα έμπηξε έναν ξύλινο σταυρό και ευλόγησε τα μπαϊράκια τελώντας κάποια μορφή δοξολογίας, κι όχι στην Αγία Λαύρα.
Ο εθνικός μύθος περί της Αγίας Λαύρας επινοήθηκε από τον Γάλλο περιηγητή και ιστοριοδίφη Πούκεβιλ, αν και είναι γεγονός ότι κατά την 10η ή την 13η Μαρτίου 1821 έλαβε χώρα στην μονή Αγίας Λαύρας σύσκεψη προκρίτων και αρχιερέων, οι οποίοι φοβούμενοι να μεταβούν στην Τρίπολη, όπως τους είχε ζητηθεί, απεφάσισαν και απέστειλαν προς τον Σουλτάνο καθησυχαστικό σημείωμα, βεβαιώνοντας ότι δεν θα γίνει επανάσταση, αλλά στην Τρίπολη δεν πήγαν επειδή φοβήθηκαν τις ψεύτικες καταγγελίες που έγιναν σε βάρος τους.
Η ιστορία του Πούκεβιλ επισημοποιήθηκε με το βασιλικό διάταγμα 908/1838 με τις υπογραφές του βασιλιά Όθωνα και του αρμοδίου υπουργού επί των εκκλησιαστικών, Γεωργίου Γλαράκη, και καθιερώθηκε για πρώτη φορά ο εορτασμός της Επανάστασης την 25η Μαρτίου λόγω της σημαντικής εορτής της Ορθοδοξίας, αλλά και εκ του γεγονότος ότι αυτή η ημερομηνία είχε επιλεχθεί, πράγματι, από την ηγεσία της Φιλικής Εταιρείας ως έναρξη της επανάστασης.
Ο Ιωάννης Φιλήμων αναφέρει στα προλεγόμενα των απομνημονευμάτων του Παλαιών Πατρών Γερμανού: «Αληθές είναι ότι η Επανάσταση έλαβε χαρακτήρα γενικότερο απ’ τις 25, αλλά η πρώτη αρχή της υπάρχει κυρίως από τις 21, διότι αι σημαίαι ανυψώθηκαν, τα εθνόσημα διανεμήθησαν και οι Τούρκοι στα φρούρια κλείσθηκαν».

Έριξες την πρώτη τουφεκιά πριν καν αρχίσει. Θα έρθει η κυρία Αγγελοπούλου να σε βάλει στην θέση σου

Φρόντισε η εθνική μας Ιωάννα να παραστεί στους σχετικούς εορτασμούς στην Αερόπολη.
Με τους παπάδες ασφαλώς δεν θα τα βάλει, για τους εθνικούς μύθους, όπως και κανείς άλλος από τα μέλη της επιτροπής της.

Να πω και δυο λόγια για τον Κολοκοτρώνη.
Κι αυτό γιατί όταν μιλάμε για εθνεγερσία, όταν μιλάμε για Επανάσταση του '21, όταν μιλάμε για ελεύθερη Ελλάδα, στον νου μας πρέπει νά 'ρχεται πρώτος αυτός, ο πραγματικά σπουδαίος Έλληνας.
Το μεγαλείο ενός ανδρός το αναγνωρίζουν οι άλλοι κι όχι ο ίδιος για τον εαυτό του.
Ο Μάρκος Μπότσαρης εκοκκίνιζε μπροστά στον Γέρο, σαν παιδί.
Ο Ανδρούτσος δεν αναγνώριζε άλλον αρχηγό πλην αυτού.
Ο Καραϊσκάκης τον θεωρούσε ως το άπαν του Γένους.
Μια φορά, ο Γενναίος, υιός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, είχε αποσταλεί με το στρατιωτικό του σώμα προς ενίσχυση του υπό τον Καραϊσκάκη προ των Αθηνών ελληνικού στρατοπέδου. Σε μια συμπλοκή, ο Γενναίος εκτέθηκε σε μεγάλο κίνδυνο εντός χαλάζης σφαιρών. Ο Καραϊσκάκης τον επέπληξε αυστηρώς:

-Δεν σου είπα να μην εκτίθεσαι στις μάχες;
-Συ γιατί εκτίθεσαι;
-Μην κοιτάς τι κάμω εγώ, απάντησε ο Καραϊσκάκης. Αν πας εσύ, πάει η Ελλάς. Αν πάω εγώ, δεν παθαίνει τίποτα η Ελλάς.
-Πώς το λες αυτό; τον ρώτησε με έκπληξη ο Γενναίος.
- Έτσι όπως στο λέω κι έτσι είναι, επέμεινε ο Καραϊσκάκης. Αν πας εσύ, πάει ο Γέρος. Κι αν πάει ο Γέρος, πάει η Ελλάς, ενώ σαν εμένα έχει κι άλλους το έθνος.

Γράφει ο Κόκκινος ότι υπάρχουν τρία σημεία της δράσεως του Μεγάλου Αρχηγού, πέραν των μεμονωμένων στρατηγικών του επιτευγμάτων, συμπίπτοντα με τα κεφαλαιώδη γεγονότα της Επανάστασης.

Το πρώτον, η αρχική του σκέψη και η επιμονή του για την επιχείρηση κατά της Τριπολιτσάς.

"Χωρίς αυτόν, οδηγών εγκέφαλο και εμψυχωτή του εξεγερθέντος έθνους, και την πρώτη εκείνη ενέργειά του -για την οποία συνάντησε σφοδρές αντιδράσεις- η εξέγερση του 1821 θα εκινδύνευε να μείνει μια τραγική επανάσταση του τύπου του 1770. Ώθησε πλήθη άοπλα, ανθρώπους που δεν είχαν ρίψει ως τότε ούτε μια τουφεκιά, προς το φοβερό κέντρο του εχθρού. Έδωσε εις το αναρχούμενον κατ' αρχάς αγώνα την μορφή πολέμου. Έτσι, εντός ολίγων μηνών η ελληνική Επανάσταση, με την άλωση της Τριπολιτσάς, ευρέθη κυρία της καταστάσεως της Πελοποννήσου."

Το δεύτερον, η συντριβή του Δράμαλη στα Δερβενάκια.

Εμείς, οι Νεοέλληνες, συνηθίζουμε να υποτιμάμε τα κατορθώματα των προγόνων μας, αλλά ο Δράμαλης υπήρξε ένας εκ των ικανοτέρων στρατηγών της εποχής του και ηγείτο μια τρομερής, πολυπληθούς, άριστα οργανωμένης, εξοπλισμένης και διοικούμενης στρατιάς. Ο Κολοκοτρώνης τον αντιμετώπισε με ατάκτους, ελλιπέστατα εξοπλισμένους και συνήθως πεινασμένους, και με αντιφατικές εντολές -αν όχι με διαρκή προσχώματα- από την πολιτική διοίκηση της Επανάστασης. Η νίκη του Κολοκοτρώνη επί του Δράμαλη, αυτός ο άθλος, μπορεί να συγκριθεί με τις λαμπρότερες στρατηγικές στιγμές του Βοναπάρτη.

Το τρίτον, η δράση του κατά του Ιμπραήμ.

Ο Ιμπραήμ υπήρξε ο φοβερότερος εχθρός της Επανάστασης. Βρήκε το Γένος σπαραγμένο από τους εμφυλίους πολέμους και τον Γέρο φυλακισμένο στην Ύδρα από την κλίκα των Φαναριωτών και των Υδραίων. Έφτασε στον Μοριά με μια τρομερή στρατιά, οργανωμένη και διοικούμενη κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα κι έναν τεράστιο κι επίφοβο πολεμικό στόλο, που σίγασε κάθε δράση του ελληνικού ναυτικού.
Ο Κολοκοτρώνης δεν δίστασε ούτε μια στιγμή, από την ώρα που απελευθερώθηκε, να αντιμετωπίσει με ανταρτοπόλεμο -παρότι οι απόλεμοι διοπτροφόροι χαρτογιακάδες της Διοίκησης εντέλλονταν να τον αντιμετωπίσει με μάχες εκ παρατάξεως- αυτόν τον φοβερό Ιμπραήμ και την φοβερότερη μάστιγα της Επανάστασης: το προσκύνημα. Κράτησε, με νύχια και με δόντια, όταν σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι είχαν βυθιστεί στον φόβο και την απελπισία παρακαλώντας γραπτώς τις ξένες Δυνάμεις να μεσολαβήσουν ώστε η Ελλάς να γίνει φόρου υποτελής στον Σουλτάνο, ζωντανή την θνήσκουσα Επανάσταση μέχρι την λύτρωση της Ναυμαχίας του Ναβαρίνου στα 1828. Κι αυτό το έπραξε με 4.000, όλους κι όλους, πολεμιστές.

Αυτός ήταν ο λέων του Μοριά, η ψυχή της Επανάστασης, ο άγιος του Γένους μας, ο στρατηγός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.

Χρονια πολλα στο ελληνικο το οποιο κατορθωνει και πληρωνει παχυλους μισθους και συνταξεις σε εμας τους ΑΙΝΕΙΑΝ ..

ΑΙΝΕΙΑΝ06 έγραψε: 22 Μαρ 2021, 22:27 Χρονια πολλα στο ελληνικο το οποιο κατορθωνει και πληρωνει παχυλους μισθους και συνταξεις σε εμας τους ΑΙΝΕΙΑΝ ..

Ο ΑΙΝΕΙΑΝ παίρνει κανα χιλιάρικο κ νομίζει ότι είναι γιος του Βαρδινογιάννη ξερω γω

EKPLIKTIKOS έγραψε: 22 Μαρ 2021, 22:29

ΑΙΝΕΙΑΝ06 έγραψε: 22 Μαρ 2021, 22:27 Χρονια πολλα στο ελληνικο το οποιο κατορθωνει και πληρωνει παχυλους μισθους και συνταξεις σε εμας τους ΑΙΝΕΙΑΝ ..

Ο ΑΙΝΕΙΑΝ παίρνει κανα χιλιάρικο κ νομίζει ότι είναι γιος του Βαρδινογιάννη ξερω γω

Ετσι ειμαστε εμεις οι νεοελληνες μικροαστοι που ειμαστε το στηριγμα αυτου του νεοελληνικου κρατους

Καταδικάζω τη διχαστική προσπάθεια διαχωρισμού σε ημερομηνίες, έυχομαι ενωτικά χρόνια πολλά σε όλους τους Έλληνες για τα 200 χρόνια, όποια μέρα και αν τα γιορτάζουν, και φυσικά έυχομαι χρόνια πολλά σε όλους όσους γιορτάζουν επετείους πολλαπλάσια του 100 φέτος!

Χρόνια Πολλά ωρέ!