Σφαγείς ΚΚΕ, υπάρχει αυτό το είδος σήμερα ;
Δημοσιεύτηκε: 15 Ιούλ 2018, 17:17
Οπωσδήποτε δεν υπάρχουν ενεργοί "σφαγείς ΚΚΕ" στη σημερινή εποχή αλλά το ερώτημα αφορά αν υπάρχει η νοοτροπία τους τώρα πιά.
Οι σφαγείς αυτοί έδρασαν το 1944 και 1946-49, καταδικάζοντας πολλούς αθώους σε μαρτυρικό θάνατο.
Αλλά η σύγχρονη καρικατούρα του κομμουνιστή δεν είναι αυτή. Η εικόνα του σύγχρονου κομμουνιστή που μας έρχεται στο μυαλό είναι περισσότερο αυτή ενός γενειοφόρου peace marcher του Bertrand Russel, παρά η εικόνα ενός σφαγέως. Το κόμμα βέβαια είναι αυτό που έχει δημιουργήσει αυτή την εικόνα τεχνηέντως, από το 1960 και μετά.
Πριν το 1960 ήταν ακόμα σκληροί. Τα Σοβιετικά επίκαιρα που έπαιζαν σε μερικούς Αθηναϊκούς κινηματογράφους μας έδειχναν τις σοβιετικές πυρηνικές κεφαλές και τα τανκς και έλεγαν ότι "οι καπιταλιστές θα καούν σαν λαμπάδες από τον κόκκινο στρατό". Όμως ο Κρούστσεφ ήταν αυτός που κάποια στιγμή έδωσε άλλες εντολές. Μετά την συνδιάσκεψη των Παρισίων, που τορπίλλισε ο ίδιος, ο σύντροφος Νικήτα υιοθέτησε το περιστέρι της ειρήνης σαν σύμβολο της διεθνούς κομμουνιστικής προπαγάνδας και η τότε κομμουνιστική "Αυγή" υποχρεώθηκε να αλλάξει το τιράζ της εν μιά νυκτί.
Έχουν ξεχαστεί όμως αυτά τώρα ...
Θα μου πείτε ίσως "μα οι Κουφοντίνας-Χριστόδουλος-Σάββας-Γιωτό δεν είναι σφαγείς ;".
Κομμουνισταί είναι και οι Κουφοντίνας-Χριστόδουλος-Σάββας-Γιωτό, άσχετα αν δεν ανήκουν στο επίσημο κόμμα, αλλά εκτός από αυτό υπάρχει κατά τη γνώμη μου μία διαφορά από τους παλιούς σφαγείς.
Δεν θα πείραζαν ποτέ εσένα και εμένα. Κι αυτοί στοχοποιούσαν αθώους -όπως ήταν π.χ. ο Παύλος Μπακογιάννης και ο Τζωρτζ Τσάντες- αλλά τους στοχοποιούσαν επιλεκτικά και στη δικιά τους αντίληψη δεν ήταν αθώοι.
Επομένως υπάρχει μία μικρή διαφορά από τους σφαγείς των Δεκεμβριανών που επεδίδοντο σε πλιάτσικο και σκότωναν αδιακρίτως.
Ένα άλλο είδος που άνθισε πρόσφατα στην Ελλάδα ήταν και οι "αυριανιστές".
Αυτοί κάπως έμοιαζαν εμφανισιακά και επίσης διεκρίνοντο για το απιστευτοαπίθανο είδος βλακείας που τους έδερνε, αλλά είναι γεγονός και ότι σαν αυριανιστές δεν είχαν σφάξει κανέναν.
Ο σφαγέας του ΚΚΕ δεν διαφέρει από τον σύγρονο Αλβανό διαρρήκτη σχεδόν σε τίποτα.
Ήθελε να ληστεύει τα θύματα του και να τα κάνει να υποφέρουν όσο το δυνατόν περισσότερο, πάντα στο όνομα του κόμματος και του Μαρξισμού-Λενινισμού.
Νομίζω λοιπόν ότι υπάρχουν ωρισμένοι από αυτούς, διεσπαρμένοι ανάμεσα στο χώρο της αριστεράς.
Οι πιό πολλοί αριστεροί είναι μαθημένοι να σπαταλάνε το χρόνο τους φραπεδολογώντας είναι η αλήθεια και με το -δήθεν- περιστέρι της ειρήνης, το σύμβολο του διεθνούς αφοπλισμού.
Αλλά και το είδος του παραδοσιακού σφαγέα υπάρχει κάπου στην αφάνεια.
Οι σφαγείς αυτοί έδρασαν το 1944 και 1946-49, καταδικάζοντας πολλούς αθώους σε μαρτυρικό θάνατο.
Αλλά η σύγχρονη καρικατούρα του κομμουνιστή δεν είναι αυτή. Η εικόνα του σύγχρονου κομμουνιστή που μας έρχεται στο μυαλό είναι περισσότερο αυτή ενός γενειοφόρου peace marcher του Bertrand Russel, παρά η εικόνα ενός σφαγέως. Το κόμμα βέβαια είναι αυτό που έχει δημιουργήσει αυτή την εικόνα τεχνηέντως, από το 1960 και μετά.
Πριν το 1960 ήταν ακόμα σκληροί. Τα Σοβιετικά επίκαιρα που έπαιζαν σε μερικούς Αθηναϊκούς κινηματογράφους μας έδειχναν τις σοβιετικές πυρηνικές κεφαλές και τα τανκς και έλεγαν ότι "οι καπιταλιστές θα καούν σαν λαμπάδες από τον κόκκινο στρατό". Όμως ο Κρούστσεφ ήταν αυτός που κάποια στιγμή έδωσε άλλες εντολές. Μετά την συνδιάσκεψη των Παρισίων, που τορπίλλισε ο ίδιος, ο σύντροφος Νικήτα υιοθέτησε το περιστέρι της ειρήνης σαν σύμβολο της διεθνούς κομμουνιστικής προπαγάνδας και η τότε κομμουνιστική "Αυγή" υποχρεώθηκε να αλλάξει το τιράζ της εν μιά νυκτί.
Έχουν ξεχαστεί όμως αυτά τώρα ...
Θα μου πείτε ίσως "μα οι Κουφοντίνας-Χριστόδουλος-Σάββας-Γιωτό δεν είναι σφαγείς ;".
Κομμουνισταί είναι και οι Κουφοντίνας-Χριστόδουλος-Σάββας-Γιωτό, άσχετα αν δεν ανήκουν στο επίσημο κόμμα, αλλά εκτός από αυτό υπάρχει κατά τη γνώμη μου μία διαφορά από τους παλιούς σφαγείς.
Δεν θα πείραζαν ποτέ εσένα και εμένα. Κι αυτοί στοχοποιούσαν αθώους -όπως ήταν π.χ. ο Παύλος Μπακογιάννης και ο Τζωρτζ Τσάντες- αλλά τους στοχοποιούσαν επιλεκτικά και στη δικιά τους αντίληψη δεν ήταν αθώοι.
Επομένως υπάρχει μία μικρή διαφορά από τους σφαγείς των Δεκεμβριανών που επεδίδοντο σε πλιάτσικο και σκότωναν αδιακρίτως.
Ένα άλλο είδος που άνθισε πρόσφατα στην Ελλάδα ήταν και οι "αυριανιστές".
Αυτοί κάπως έμοιαζαν εμφανισιακά και επίσης διεκρίνοντο για το απιστευτοαπίθανο είδος βλακείας που τους έδερνε, αλλά είναι γεγονός και ότι σαν αυριανιστές δεν είχαν σφάξει κανέναν.
Ο σφαγέας του ΚΚΕ δεν διαφέρει από τον σύγρονο Αλβανό διαρρήκτη σχεδόν σε τίποτα.
Ήθελε να ληστεύει τα θύματα του και να τα κάνει να υποφέρουν όσο το δυνατόν περισσότερο, πάντα στο όνομα του κόμματος και του Μαρξισμού-Λενινισμού.
Νομίζω λοιπόν ότι υπάρχουν ωρισμένοι από αυτούς, διεσπαρμένοι ανάμεσα στο χώρο της αριστεράς.
Οι πιό πολλοί αριστεροί είναι μαθημένοι να σπαταλάνε το χρόνο τους φραπεδολογώντας είναι η αλήθεια και με το -δήθεν- περιστέρι της ειρήνης, το σύμβολο του διεθνούς αφοπλισμού.
Αλλά και το είδος του παραδοσιακού σφαγέα υπάρχει κάπου στην αφάνεια.

