Καραούλι
Δημοσιεύτηκε: 11 Μαρ 2021, 17:18
Στάσου ρε Μήτσο του λέω, δεν σε είπα και καμπούρη, πάρτο απ'την αρχή, εντάξει; Όλος αυτιά σ' ακούω.
Ράκος ο Μητσαρας.. Η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα τι να τον εκάμω στο γραφείο, που να τον εκρυψω. Κοντολογις και για να μη σας τα παραλεω, πάτησε γκάζια η εμμονή του με την πυτισσα: τηλεφωνηματα κάθε τρείς και λίγο με απόκρυψη, πρωί μεσημέρι βράδυ ξημερώματα, καραούλι στη γειτονιά μπας και την πετύχει... μέχρι που προχθές το κατάφερε, την πέτυχε από μακριά να ...βολταρει με άλλον. Ωχ αμάν είπα από μέσα μου, έτσι εξηγείται πουλάκι μου... Φιρι φιρι το πήγαινες....
Ξεσήκωσε λοιπόν ολόκληρο το σύμπαν τα τελευταία χρόνια. Παίζει να βάζει κολλητούς να της κάνουν κλήσεις κι αυτοί - κάπως έτσι κατάλαβα, αν και μου τα μάσησε. Σταμάτησε τις συνεδρίες που έκανε σε ψυχοθεραπευτρια, είχαμε μία κάποια ελπίδα από εκεί.
Τον συνέφερα με το μαλακό, το ήπιαμε το καφεδάκι μας. Και τώρα έρχεται το βαρύ το έργο για αυτό θέλω απόψεις:
Πώς του λες την αλήθεια σ' αυτή την κατάσταση; Η άλλη ούτε που θα τον θυμάται, αλλά και να τον εθυμοντανε θα ήταν μόνο για να τον φτύσει κατάμουτρα τον καφρο μας. Γιατί εντάξει φίλος, ψέματα δε λέω ούτε ελπίδες φουσκώνω σε άνθρωπο.
Εσείς τι θα κάνατε; σε ποια φάση θα τον επιανατε να τονε στολίσετε; Μην πάθει κι άλλη ζημιά φοβουμαι, όχι τίποτε άλλο...
Σας μερσω πολύ και σας φιλώ ολουθε
Ράκος ο Μητσαρας.. Η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα τι να τον εκάμω στο γραφείο, που να τον εκρυψω. Κοντολογις και για να μη σας τα παραλεω, πάτησε γκάζια η εμμονή του με την πυτισσα: τηλεφωνηματα κάθε τρείς και λίγο με απόκρυψη, πρωί μεσημέρι βράδυ ξημερώματα, καραούλι στη γειτονιά μπας και την πετύχει... μέχρι που προχθές το κατάφερε, την πέτυχε από μακριά να ...βολταρει με άλλον. Ωχ αμάν είπα από μέσα μου, έτσι εξηγείται πουλάκι μου... Φιρι φιρι το πήγαινες....
Ξεσήκωσε λοιπόν ολόκληρο το σύμπαν τα τελευταία χρόνια. Παίζει να βάζει κολλητούς να της κάνουν κλήσεις κι αυτοί - κάπως έτσι κατάλαβα, αν και μου τα μάσησε. Σταμάτησε τις συνεδρίες που έκανε σε ψυχοθεραπευτρια, είχαμε μία κάποια ελπίδα από εκεί.
Τον συνέφερα με το μαλακό, το ήπιαμε το καφεδάκι μας. Και τώρα έρχεται το βαρύ το έργο για αυτό θέλω απόψεις:
Πώς του λες την αλήθεια σ' αυτή την κατάσταση; Η άλλη ούτε που θα τον θυμάται, αλλά και να τον εθυμοντανε θα ήταν μόνο για να τον φτύσει κατάμουτρα τον καφρο μας. Γιατί εντάξει φίλος, ψέματα δε λέω ούτε ελπίδες φουσκώνω σε άνθρωπο.
Εσείς τι θα κάνατε; σε ποια φάση θα τον επιανατε να τονε στολίσετε; Μην πάθει κι άλλη ζημιά φοβουμαι, όχι τίποτε άλλο...
Σας μερσω πολύ και σας φιλώ ολουθε