Phorum.com.gr

20 χρόνια μετά το θάνατο ενός εκ των σπουδαιότερων συνθετών του 20ου αιώνα, νομίζω δικαιούται να έχει ένα δικό του νήμα.

Έτσι ξεκίνησαν όλα... (1953–54)

και κάπως έτσι συνέχισαν (1955-56)

ST48410 έγραψε: 05 Φεβ 2021, 01:17 20 χρόνια μετά το θάνατο ενός εκ των σπουδαιότερων συνθετών του 20ου αιώνα, νομίζω δικαιούται να έχει ένα δικό του νήμα.

Ο μπαμας της granular synthesis συν τοις αλλοις.

ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ έγραψε: 05 Φεβ 2021, 01:33

ST48410 έγραψε: 05 Φεβ 2021, 01:17 20 χρόνια μετά το θάνατο ενός εκ των σπουδαιότερων συνθετών του 20ου αιώνα, νομίζω δικαιούται να έχει ένα δικό του νήμα.

Ο μπαμας της granular synthesis συν τοις αλλοις.

Και πολλών άλλων πραγμάτων. Κατά τη γνώμη μου ο πιο επιδραστικός συνθέτης του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα και βλέποντας πως εξελίσσονται τα πράγματα σήμερα, ίσως και όλου του προηγούμενου αιώνα, αλλά είναι νωρίς να το πει κάποιος.

Επισης, τo Philips Pavilion ηταν ενα αριστουργημα.

ναι, αλλά ας δείξουμε για πιο πράγμα μιλάμε






Concret PH (1958) is a musique concrète piece by Iannis Xenakis, originally created for the Philips Pavilion (designed by Xenakis as Le Corbusier's assistant) and heard as audiences entered and exited the building (PH = paraboloïdes hyperboliques, concret = reinforced concrete/musique concrète). Edgard Varèse's Poème électronique was played once they were inside the building.

At 2 1/2 minutes long and focused primarily on density, Concret PH was created in the Philips office in Paris (Varèse having exclusive access to the studio with spatialization capabilities established in Eindhoven) or at the Groupe de Recherches Musicales. The only sound source is burning charcoal, cut into one-second fragments,[1] with numerous transpositions and overdubs, a granular texture from which Xenakis creates a continuum. Using slight manipulation, the main techniques were splicing, tape speed change, and mixing.[1] The piece was composed intuitively, rather than being guided by mathematical processes.[1] In the Philips Pavilion, it was projected over 425 loudspeakers through an 11-channel sound system. Xenakis described the effect as "lines of sound moving in complex paths from point to point in space, like needles darting from everywhere."[2]

Start with a sound made up of many particles, then see how you can make it change imperceptibly, growing and developing, until an entirely new sound results... This was in defiance of the usual manner of working with concrète sounds. Most of the musique concrète which had been produced up to the time of Concret PH is full of many abrupt changes and juxtaposed sections without transitions. This happened because the original recorded sounds used by the composers consisted of a block of one kind of sound, then a block of another, and did not extend beyond this. I seek extremely rich sound (many high overtones) that have a long duration, yet with much internal change and variety. Also, I explore the realm of extremely faint sounds highly amplified. There is usually no electronic alteration of the original sound, since an operation such as filtering diminished the richness.

— Xenakis, Program notes, Nonesuch recording H-71246 quoted[1]

Τι ωραίο πράγμα το internet.

ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ

Συρμός, 1959

Η μουσική του Ξενάκη, γρατζουνάει το μυαλό.

Και δεν το εννοώ αρνητικά.

Να βάλουμε και κάτι με πιάνο. Herma (1961), 60 χρόνια πριν...

δεν πιστεύω ότι σας αρέσει στα αλήθεια

nowhere έγραψε: 05 Φεβ 2021, 23:50 δεν πιστεύω ότι σας αρέσει στα αλήθεια

Γιατί όχι; Απλώς ίσως έχεις κατά νου έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο με τον οποίο θεωρείς ότι μπορεί να αρέσει σε κάποιον η μουσική. Το πως εκτιμά και απολαμβάνει κανείς αυτή τη μουσική (και τη μοντέρνα τέχνη γενικότερα) μπορεί να είναι πολύ διαφορετικό από ό,τι σε άλλα είδη.

Ας βάλουμε κι ένα κουαρτέτο εγχόρδων