Phorum.com.gr

Κάτι σαν το γαλατικό χωριό του Αστερίξ αλλά με ανοιχτά κομμουνιστικό πρόταγμα...
Δημοσθένης Χριστόπουλος
Γράφει ο Δημοσθένης Χριστόπουλος


Για τους φανατικούς υποστηρικτές της είναι η έμπρακτη απόδειξη πως όλες αυτές οι μορφές κοινωνικής οργάνωσης που μας έμαθαν να αποκαλούμε ουτοπίες είναι κάτι εφικτό.

Για τους πολέμιούς της είναι ένα κοινωνικό εγχείρημα που δεν διαφέρει σε τίποτα από το καπιταλιστικό μοντέλο παραγωγής, απλά αποτελεί μια πιο εξανθρωπισμένη εκδοχή του.

Και υπάρχουν και εκείνοι που την στηρίζουν αλλά κριτικά και με επιφυλακτικότητα: αυτό το κοινωνικό μοντέλο είναι πολύ θετικό –λένε- αλλά όπως και να έχει, πρέπει να δούμε αν η επιτυχία του οφείλεται στην περιορισμένη γεωγραφική έκταση στην οποία εφαρμόζεται ή μπορεί όντως να επεκταθεί παντού.

Σε κάθε περίπτωση, το σίγουρο είναι ένα: η Μαριλανέδα, η μικρή ισπανική πόλη κάπου στην Ανδαλουσία, είναι εδώ και 27 χρόνια ένα πρωτόγνωρο κοινωνικό πείραμα που άνθρωποι από όλο τον κόσμο το μελετάνε και επιχειρούν να το εξηγήσουν.

Άλλοι το θαυμάζουν, άλλοι το εχθρεύονται αλλά άπαξ και μάθεις για αυτό, δύσκολα θα σου περάσει αδιάφορο.

6,5 ώρες δουλειά, μισθός 1200 ευρώ: Το οικονομικό θαύμα του χωριού που διαφημίζει την έννοια του κομμουνισμού

Αν ο Ουντερζό και ο Γκοσινί εμπνέονταν σήμερα την ιστορία του μικρού γαλατικού χωριού που αποτελεί εξαίρεση από το υπόλοιπο διαμορφωμένο καθεστώς, τότε σίγουρα αυτή η αναφορά θα παρέπεμπε ευθέως στη Μαριλανέδα, την πόλη που μοιάζει να είναι ό,τι πιο κοντινό σε κομμουνιστική κοινωνία και, μάλιστα, με έναν τρόπο πολύ πιο κοντά στο πνεύμα το κομμουνισμού από αυτό που είχαν διαμορφώσει τα πάλαι ποτέ κράτη του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού».

Διότι αν εκείνα τα κράτη, μέσω της παταγώδους αποτυχίας τους να προσεγγίσουν την κομμουνιστική κοινωνία κατέληξαν τελικά να δυσφημούν όλα εκείνα που υποτίθεται πως υπερασπιζόντουσαν, η Μαριλανέδα που από το 1991 (τι ειρωνεία: ακριβώς την περίοδο που ο «υπαρκτός σοσιαλισμός κατέρρεε) περηφανεύεται πως είναι μια κοινωνία απόλυτης οικονομικής και πολιτικής ισότητας είναι η κοινωνία που διαφημίζει την έννοια του κομμουνισμού.

Φυσικά, μιλώντας για την Μαριλανέδα πολλές επιμέρους συζητήσεις μπορούν να δημιουργηθούν. Αλλά με δεδομένο πως θα αντιστοιχούσαν σε έναν άλλο τόπο και σε έναν άλλο χρόνο, ας αποφύγουμε να τις αναλύσουμε σε αυτό το κείμενο. Ας τα πιάσουμε απλά από την αρχή και ας μιλήσουμε με γεγονότα:

Στα τέλη των 70s, λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του Φράνκο, την πτώση της 40ετούς δικτατορίας του και την έναρξη του λεγόμενου εκδημοκρατισμού της ισπανικής κοινωνίας, η Μαριλανέδα ήταν ένα μικρό αγροτικό χωριό, οι κάτοικοι του οποίου ζούσαν μέσα στην φτώχεια και την ανεργία, η οποία άγγιζε το συνταρακτικό ποσοστό του 60%.

6,5 ώρες δουλειά, μισθός 1200 ευρώ: Το οικονομικό θαύμα του χωριού που διαφημίζει την έννοια του κομμουνισμού

Ο παραλογισμός ήταν πως το εν λόγω χωριό ήταν κυκλωμένο από μια τεράστια γεωργική έκταση που άνηκε σε έναν μεγαλοεπιχειρηματία και ο οποίος δεν την χρησιμοποιούσε καν.

Οι κάτοικοι του χωριού ήξεραν πως αν αυτή η περιοχή έρθει στα χέρια τους, το χωριό θα σωθεί: θα μπορεί να παράγει προϊόντα και να συντηρείται από αυτά. Όμως η έκταση ήταν ιδιωτική και μπορεί η κοινωνικοποίησή της να έσωζε ένα ολόκληρο χωριό αλλά κάτι τέτοιο έμοιαζε ανέφικτο.

Ήταν 1979 όταν ο Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο, ένας 27χρονος (τότε) δάσκαλος του χωριού εκλέχθηκε δήμαρχος, έχοντας ως βασικό του πρόταγμα την παραχώρηση της μεγάλης γεωργικής, ιδιωτικής έκτασης που περιέκλειε την Μαριλανέδα στους κατοίκους. Πέρασαν 12 χρόνια αγώνων υπό την ηγεσία του Γκορντίγιο.

Απεργίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις στα παρατημένα και ακαλλιέργητα εδάφη, ξύλο με την αστυνομία, συνθήματα και δηλώσεις αλληλεγγύης από όλο τον κόσμο: για 12 χρόνια η Μαριλανέδα ήταν μια εξεγερμένη περιοχή. Μέχρι που το 1991, ένα πολύ μεγάλο κομμάτι από τα χώματα που οι κάτοικοι διεκδικούσαν, παραχωρήθηκε στο χωριό: ο αγώνας είχε νικήσει.

6,5 ώρες δουλειά, μισθός 1200 ευρώ: Το οικονομικό θαύμα του χωριού που διαφημίζει την έννοια του κομμουνισμού

Αυτό που ακολούθησε ήταν ένα μικρό οικονομικό θαύμα. Από το 1991 μέχρι και σήμερα, η Μαριλανέδα είναι μια πόλη χωρίς ανεργία, χωρίς εγκληματικότητα και χωρίς αστυνομία. Όλοι οι κάτοικοι της πόλης παίρνουν μισθό 1200 ευρώ – κανένας παραπάνω, κανένας λιγότερο, όλοι τα ίδια.

Η συντριπτική πλειονότητα του χωριού δουλεύει στα χωράφια της περιοχής και στον συνεταιρισμό που έχει αναλάβει να κονσερβοποιεί και να πουλάει σε όλη την Ισπανία τα παραγόμενα αγαθά.

Όλοι δουλεύουν 6,5 ώρες την ημέρα και έξι μέρες την εβδομάδα, η πρόσβαση στην δημόσια υγεία και την δημόσια εκπαίδευση κοστίζει 12 ευρώ το μήνα ενώ το ακριβότερο ενοίκιο σπιτιού φτάνει τα (κρατηθείτε…) 17 ευρώ το μήνα!

Φυσικά όποιος θέλει να ζήσει εκεί, οφείλει να αποδεχθεί πως θα έχει τις ίδιες υποχρεώσεις και τα ίδια δικαιώματα με όλους τους υπόλοιπους: θα δουλεύει ακριβώς το ίδιο με όλους, θα πληρώνεται ακριβώς το ίδιο με όλους και θα συμμετέχει στην τακτική γενική συνέλευση του χωριού όπου όλες οι ψήφοι έχουν την ίδια βαρύτητα.

Ακόμα και ο πιο φανατικός εχθρός της Μαριλανέδα –οι παπάδες για παράδειγμα μιας και στο χωριό δεν υπάρχουν εκκλησίες…- πρέπει να το ομολογήσει: τα πράγματα δεν πάνε καθόλου άσχημα σε αυτόν τον τόπο.

6,5 ώρες δουλειά, μισθός 1200 ευρώ: Το οικονομικό θαύμα του χωριού που διαφημίζει την έννοια του κομμουνισμού

Άπειροι δημοσιογράφοι έχουν περάσει για ρεπορτάζ από την Μαριλανέδα, βιβλία και άρθρα έχουν γραφτεί για αυτή, ενώ πολλοί κάτοικοί της έχουν φιλοξενηθεί σε εκδηλώσεις ανά την Ευρώπη προκειμένου να μιλήσουν σε κόσμο που θέλει να μάθει για τη ζωή σε αυτό το μέρος.

Το 2010 μάλιστα, ο Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο, ο ιστορικός δήμαρχος της Μαριλανέδα, είχε επισκεφθεί την Ελλάδα για μια ομιλία και εκατοντάδες άνθρωποι είχαν μαζευτεί να τον ακούσουν. Η απάντησή του στην ερώτηση για το πως έχουν καταφέρει να φτιάξουν μια τέτοια κοινωνία ήταν σχεδόν αυτονόητη αλλά ταυτόχρονα τόσο σύνθετη αν αναλογιστούμε τους καπιταλιστικούς νόμους της οικονομίας: «Φτιάξαμε ένα παραγωγικό μοντέλο που έχει στο κέντρο του τον άνθρωπο και όχι το κέρδος».

Ο Γκορντίγιο είχε πει χαρακτηριστικά πως το πείραμα της Μαριλανέδα μπορεί να εφαρμοστεί και αλλού, ακόμα και στην Αθήνα, αρκεί να εφαρμοστεί σε μικροκλίμακα, σε γειτονιές και σε μικρές κοινωνίες.

Ωστόσο, όταν κάποιος από το κοινό του είπε πως η διαφορά ανάμεσα στην Μαριλανέδα και τις γειτονιές της Αθήνας είναι πως η πρώτη είναι μια αγροτική περιοχή ενώ οι τελευταίες όχι και άρα μοιάζει πολύ πιο δύσκολο να γίνει κάτι αντίστοιχο στην πόλη, ο Γκορντίγιο δεν είχε απαντήσει και τόσο πειστικά αφού είχε πει κάτι σαν: «Αν υπάρχει θέληση όλα γίνονται».

Ίσως βέβαια, η απλοϊκή του αυτή απάντηση να ήταν και η πιο ουσιαστική που μπορούσε να δώσει: πράγματι, είναι η θέληση που κινεί μια τέτοια κατάσταση.

Ωστόσο, η περιπλοκότητα της συζήτησης παραμένει υπαρκτή: στις τσιμεντένιες και απρόσωπες μητροπόλεις δεν είναι δύσκολη μόνο η εφαρμογή μιας τέτοιας κατάστασης αλλά πρωτίστως η καλλιέργεια και η δημιουργία της κοινωνικής κουλτούρας που απαιτείται για την εφαρμογή της.

Αλλά όλα αυτά εντάσσονται σε μια άλλη, πολύ μεγάλη και πολύ σύνθετη, συζήτηση…

https://menshouse.gr/istories/88348/h-o ... -astynomia

Δεν το είχα μελετήσει αλλά αν ισχύει έτσι έχει ενδιαφέρον.

Ωραίο νήμα. Αλλά πως είναι λειτουργικό ένα χωριό αποτελούμενο κυρίως από αγρότες; Και πες λοιπόν ότι τώρα είναι εκεί 2 αδέλφια. Ο ένας κουτσά στραβά τελειώνει την υποχρεωτική εκπαίδευση και πάει στα χωράφια. Ο άλλος πάει να σπουδάσει γιατρός μέχρι τα 30 κάτι μη μπορώντας να βγάλει λεφτά όσο ο μικρός αδελφός δούλευε. Θα αμειφθεί το ίδιο μετά;

Ωραία είναι τα παραπάνω αλλά δεν βλέπω πως αντιμετωπίζουν την απληστία των ανθρώπων. Πως πείθεται εκεί κάποιος να μην κλέψει;

Υπήρχε εδώ καλύτερο χωριό που το μέσο εισόδημα κάθε οικογένειας είχε περάσει τις 40.000 τον χρόνο χωρίς να πάρει κάποια επιπλέον έκταση και χωρίς κοινωνικούς αγώνες.

Έκαναν το λάθος να έχουν τις βασικές μονάδες παραγωγής κοινοτικές (ήταν ανεξάρτητη κοινότητα) και όχι σε κάποιο πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου.

Και μετα ήρθε ο Καλλικράτης και ενσωματώθηκε η κοινότητα σε Δήμο και με βάση νόμο η περιουσία της πέρασε στον δήμο και άρχισε ο μαρασμός.

Μιλάω για την Ανάβρα.

Το ενδιαφέρον και στις δύο περιπτώσεις είναι ότι υπήρξε κάποιος ικανός τίμιος και δίκαιος που τράβηξε μπροστά και καταφερε να τον εμπιστευτούν οι συγχωριανοί του και δεν τους απογοήτευσε μετά.

Χωρίς αυτούς τους δύο δεν θα είχε γίνει τίποτα σε κανένα από τα δύο χωριά.

6,5 ώρες δουλειάς για 6 μερες είναι σαν να λέμε 8ωρο με 5μερες. Μάλιστα είναι χειρότερο από το 8ωρο καθως σε αναγκάζει να δουλέψεις μια μέρα παραπάνω. Και 1200 μισθός στην Ισπανία είναι ελάχιστα παραπάνω από τον Κατώτατο βασικό. Σανος για ζαιους είναι το δήθεν οικονομικό αυτό "θαύμα "

Να τί κάνουν οι ψεκασμενιες. Ζει κανείς με υψηλές προσδοκίες.

1200 ευρώ για εξαήμερη, αγροτική εργασία σε μια χώρα που είναι ο κατώτατος μισθός;

Κι αυτό είναι οικονομικό θαύμα;

Σαν να λέμε εξαήμερη αγροτική εργασία στην Ελλάδα με μισθό 600 ευρώ.

Also, ενοίκιο 17 ευρώ εκεί, 0 ευρώ σε οποιοδήποτε ελληνικό χωριό.

hellegennes έγραψε: 06 Ιαν 2021, 02:40 1200 ευρώ για εξαήμερη, αγροτική εργασία σε μια χώρα που είναι ο κατώτατος μισθός;

Κι αυτό είναι οικονομικό θαύμα;

Σαν να λέμε εξαήμερη αγροτική εργασία στην Ελλάδα με μισθό 600 ευρώ.

Also, ενοίκιο 17 ευρώ εκεί, 0 ευρώ σε οποιοδήποτε ελληνικό χωριό.

μπα δεν ξερεις τι τρελλοι υπαρχουν

Ισχύει πάντως ότι αποτελεί διαφήμιση του κουμμουνισμού

Κάθε λίγα χρόνια βγαίνει κι ένα ελληνικό άρθρο για το "θαύμα" της Μαριναλέδα: ειδυλλιακή αχρονικη παρουσίαση, καμία αναφορά σε τυχόν διαφορές, εξελίξεις και λεπτομέρειες (πχ Έχουν πολιτικό τουρισμό; Ο πληθυσμός αυξάνεται ή μειώνεται; Πώς λειτουργούν οι δομές εκπαίδευσης και περίθαλψης εκεί; Υπάρχει κομματική - "ιδεολογική" παρουσία στον ας πούμε συνεταιρισμό τους; κτλ), κλασικό "ρεπορτάζ" στο πόδι δηλαδή για να μαζέψουν κλικ.

Οι Έλληνες αριστεροί και αναρχικοί θα έβγαζαν σπυριά στην ιδέα να πάνε να ζήσουν στην "επαρχία" και να δουλεύουν έξι στις εφτά μέρες οπότε δεν καταλαβαίνω γιατί νομίζουν ότι τους αφορά η συγκεκριμένη περίπτωση. Το ίδιο το άρθρο αναφέρεται με αμηχανία στο ενδεχόμενο να στηνόταν κάτι τέτοιο πχ στην Αθήνα, σε απρόσωπες, ψυχικά και εθνοτικά κατακερματισμένες γειτονιές παλιών κατοίκων, εσωτερικών μεταναστών και αλλοδαπών. Άλλωστε, το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να καλλιεργηθεί εκεί είναι κάποιου είδους εμπόριο ή η συλλογική εξόρυξη κρυπτονομισματων αλλά αυτά είναι άγνωστα και εξωτικά πράγματα που και πάλι προϋποθέτουν μια κοινότητα εμπιστοσύνης.

Οι μόνοι που θα μπορούσαν να παραδειγματιστουν είναι οι εναπομείναντες γέροντες στα χωριά, μόνο που στην Ελλάδα η μικροϊδιοκτησια γης είναι πολύ διαδεδομένη, ειδικά μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, και δεν αρκεί κανείς να διαμαρτύρεται δώδεκα χρόνια εναντίον ενός "τσιφλικά". Εδώ, υπάρχει διάχυτη δυσπιστία προς τον θεσμό των συνεταιρισμών και την κομματική - πολιτική τους εκμετάλλευση. Αυτά τα προβλήματα όμως δεν αφορούν την Αριστερά που έτσι και αλλιώς ανέκαθεν ήταν από αμφιθυμη ως κι εχθρική απέναντι στους αγροτες που τολμούν να έχουν δικό τους ένα κομμάτι γης: οι απελπισμένοι ακτήμονες είναι πιο διαχειρισιμοι. Από την άλλη, ο ελληνικός συντηρητικός χώρος θα έπρεπε να ασχολείται περισσότερο με αυτά τα παραδείγματα αντί να ομφαλοσκοπει μονίμως για καταγωγές και ταυτότητες.

πριν το 1991 δεν είχα καν γη και 60% ανεργία. το 2010 δεν είχαν καθόλου ανεργία, ενώ η ευρύτερη Ανδαλουσία είχε 30%
και όλα αυτά όταν σε κάθε άνθρωπο αντιστοιχούν μόλις 4,4 στρέμματα γης. δλδ ένα ζευγάρι, με ενοίκιο 17 ευρώ και με 8,8 στρέμματα βγάζει 2400 τον μήνα, όταν ο βασικός στην Ισπανία είναι 950 και το κόστος ζωής ποιος ξέρει πόσο.
νομίζω είναι πολύ αποδοτικό μοντέλο για τις δυνατότητες ενός χωριού με 2700 κατοίκους και το γεγονός ότι ασχολούνται μόνο με γεωργία. αν αυτό εντασσόταν σε ένα ευρύτερο δίκτυο και κύκλο παραγωγής αγαθών, με τις πιο σύγχρονες μεθόδους, θα ήταν πάρα πολύ καλύτερα. γι αυτό παλεύουμε για παγκόσμιο κομμουνισμό και όχι μόνο σε μια χώρα.

αν θυμαμαι καλα παλια που το ειχα ψαξει παιρνουν ενα σκασμο επιδοτησεις για αυτη την δουλεια.

Πέραν του ότι δεν αποτελεί οικονομικό θαύμα, η πράξη έχει δείξει ότι σε επίπεδο μικρής κοινότητας πολλά συστήματα μπορούν να λειτουργήσουν. Μόλις όμως πας να τα μεταφέρεις σε μεγαλύτερες ομάδες όπου δεν ξέρουν ο ένας τον άλλον και δεν γίνεται να επικοινωνούν όλοι με όλους καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος. Επίσης, ας μην ξεχνάμε ότι κανένα τέτοιο χωρίο δεν είναι αυτόνομο αλλά χρησιμοποιεί κανονικότατα καπιταλιστικές υπηρεσίες που το ίδιο δεν μπορεί να προσφέρει (το παράδειγμα του γιατρού που ανέφερε κάποιος είναι χαρακτηριστικό).

Ακόμα και η αναρχία μπορεί να λειτουργήσει σε χωριό αλλά αυτό έχει μηδενική πρακτική αξία.

the comet the course the tail έγραψε: 06 Ιαν 2021, 11:00 πριν το 1991 δεν είχα καν γη και 60% ανεργία. το 2010 δεν είχαν καθόλου ανεργία, ενώ η ευρύτερη Ανδαλουσία είχε 30%
και όλα αυτά όταν σε κάθε άνθρωπο αντιστοιχούν μόλις 4,4 στρέμματα γης. δλδ ένα ζευγάρι, με ενοίκιο 17 ευρώ και με 8,8 στρέμματα βγάζει 2400 τον μήνα, όταν ο βασικός στην Ισπανία είναι 950 και το κόστος ζωής ποιος ξέρει πόσο.
νομίζω είναι πολύ αποδοτικό μοντέλο για τις δυνατότητες ενός χωριού με 2700 κατοίκους και το γεγονός ότι ασχολούνται μόνο με γεωργία. αν αυτό εντασσόταν σε ένα ευρύτερο δίκτυο και κύκλο παραγωγής αγαθών, με τις πιο σύγχρονες μεθόδους, θα ήταν πάρα πολύ καλύτερα. γι αυτό παλεύουμε για παγκόσμιο κομμουνισμό και όχι μόνο σε μια χώρα.

Σε ευρύτερο κύκλο θα είχες κατάρρευση ή αναγκαστική αναδόμηση σε πυραμιδοειδή διάταξη κεντρικής εξουσίας αφού θα έπαυαν να υπάρχουν οι παράμετροι που το καθιστούν βιώσιμο σε επίπεδο χωριού (έστω με 'δανεικά' από τον γύρω γύρω καπιταλισμό).

Green Dragon έγραψε: 06 Ιαν 2021, 11:29

the comet the course the tail έγραψε: 06 Ιαν 2021, 11:00 πριν το 1991 δεν είχα καν γη και 60% ανεργία. το 2010 δεν είχαν καθόλου ανεργία, ενώ η ευρύτερη Ανδαλουσία είχε 30%
και όλα αυτά όταν σε κάθε άνθρωπο αντιστοιχούν μόλις 4,4 στρέμματα γης. δλδ ένα ζευγάρι, με ενοίκιο 17 ευρώ και με 8,8 στρέμματα βγάζει 2400 τον μήνα, όταν ο βασικός στην Ισπανία είναι 950 και το κόστος ζωής ποιος ξέρει πόσο.
νομίζω είναι πολύ αποδοτικό μοντέλο για τις δυνατότητες ενός χωριού με 2700 κατοίκους και το γεγονός ότι ασχολούνται μόνο με γεωργία. αν αυτό εντασσόταν σε ένα ευρύτερο δίκτυο και κύκλο παραγωγής αγαθών, με τις πιο σύγχρονες μεθόδους, θα ήταν πάρα πολύ καλύτερα. γι αυτό παλεύουμε για παγκόσμιο κομμουνισμό και όχι μόνο σε μια χώρα.

Σε ευρύτερο κύκλο θα είχες κατάρρευση ή αναγκαστική αναδόμηση σε πυραμιδοειδή διάταξη κεντρικής εξουσίας αφού θα έπαυαν να υπάρχουν οι παράμετροι που το καθιστούν βιώσιμο σε επίπεδο χωριού (έστω με 'δανεικά' από τον γύρω γύρω καπιταλισμό).

ε ρε κόλλημα με την πυραμίδα. εδώ δεν έχεις καν κεντρική εξουσία στον καπιταλισμό και λειτουργεί, όπως λειτουργεί, δλδ αλληλοσπαράσσονται συμφέροντα.

στον κομμουνισμό θα υπάρχουν επιστημονικές επιτροπές οι οποίες απλά θα εποπτεύουν και θα συντονίζουν την ομαλή παραγωγή και διανομή αγαθών και υπηρεσιών. είναι παιχνιδάκι με την τεχνολογία που έχουμε πλέον.

the comet the course the tail έγραψε: 06 Ιαν 2021, 11:35

Green Dragon έγραψε: 06 Ιαν 2021, 11:29 Σε ευρύτερο κύκλο θα είχες κατάρρευση ή αναγκαστική αναδόμηση σε πυραμιδοειδή διάταξη κεντρικής εξουσίας αφού θα έπαυαν να υπάρχουν οι παράμετροι που το καθιστούν βιώσιμο σε επίπεδο χωριού (έστω με 'δανεικά' από τον γύρω γύρω καπιταλισμό).

ε ρε κόλλημα με την πυραμίδα. εδώ δεν έχεις καν κεντρική εξουσία στον καπιταλισμό και λειτουργεί, όπως λειτουργεί, δλδ αλληλοσπαράσσονται συμφέροντα.

στον κομμουνισμό θα υπάρχουν επιστημονικές επιτροπές οι οποίες απλά θα εποπτεύουν και θα συντονίζουν την ομαλή παραγωγή και διανομή αγαθών και υπηρεσιών. είναι παιχνιδάκι με την τεχνολογία που έχουμε πλέον.

Στον καπιταλισμό δεν έχεις πυραμιδοειδή διάταξη και κεντρική εξουσία;



Αν θες να κάνουμε συζήτηση επί ενός τροποποιημένου κομμουνισμού που έχω την εντύπωση πως έχεις στο μυαλό σου, πες τι ακριβώς μεταρρυθμίσεις θα έκανες στην αρχική θεωρία να το δούμε. Όταν ένα σύστημα δεν λειτουργεί κάνεις τροποποιήσεις που στοχεύουν τα αδύνατα σημεία του. Σίγουρα δεν είναι εύκολη δουλειά αυτό αφού χρειάζεται σωστή διάγνωση των προβλημάτων και σωστή ανάλυση.

Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που δεν έχει νόημα να κάνω σοβαρή συζήτηση με περσόνες τύπου Fluffy που πάνε να σου πασάρουν ένα σύστημα που δοκιμάστηκε και απέτυχε σε τόσες χώρες χωρίς προηγουμένως να το αλλάξουν. Αν δω μια πρόταση που αντιμετωπίζει τα θεμελιώδη προβλήματα που εμφανίστηκαν την πρώτη φορά σίγουρα θα κάτσω να την σκεφτώ.