Έξω πάει καλά η αριστερά αλλά μέσα ;

[wooded glade]

Δεν πιστεύω να υπάρχει έστω και ένας εκ των παροικούντων την Ιερουσαλήμ που να πιστεύει ότι θα είχαμε οικονομική κρίση στην Ελλάδα το 2010 αν το 2010 ήταν εποχή αρκουδός.
Όλοι ξέρουν ότι αντί για το παροιμιακό "the party is over" θα είχε ακουστεί το "καλά άφτε τα".

Από τότε όμως έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι.
Εκτός από την οικονομική κρίση μας προέκυψε και το μπρέξι και ο Ερντογάν. Πριν 10 χρόνια πιστεύαμε ότι η Τουρκιέ είχε μάλλον ησυχάσει, τώρα πάμε για πολεμάκι.
Μας προέκυψε και Τραμπ, μίνι Ital-exit και άνοδος των Λεπενικών ποσοστών στη Γαλλία. Αλλά επειδή αυτά ανήκουν στο παρελθόν τώρα, δεν μετράνε.
Έχουμε όμως τις δυστροπίες της Γερμανίας στο θέμα των κυρώσεων τώρα (από Μάρτη σε Μάρτη και από Μάρτη σ' Απρίλη).

Κάντε την αντιδιαστολή με την εποχή 1944-49, όταν η βοήθεια προς την Ελλάδα παρείχετο αφειδώς:
Στρατηγός Σκόμπυ - ναπάλμ Γράμμου αλλά και αεροπλάνα που αντικαθιστούσαν τα απηρχαιωμένα Spitfire - σχέδιο Μάρσαλ.
Στη Μύκονο γυριζόταν "το παιδί και το δελφίνι" με την Σοφία Λώρεν.
Μην συγχέετε ότι ήταν εποχή μεγάλης φτώχειας, γιατί αυτό ήταν ένα γενικό φαινόμενο για όλους, Άγγλους-Γάλλους-Πορτογάλους.

Είναι θαυμάσια λοιπόν για την αριστερά να εγκαθιδρύσει ένα ιδιότυπο καθεστώς:
Καταλήψεις-τούβλα-IOU εθνικό νόμισμα.
Ειδικά αν οι Τούρκοι καταλάβουν μερικά νησιά, ακόμα καλύτερα.

Εκεί που δεν πάει καλά την αριστερά όμως είναι μέσα:

«είπατε τω βασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά, ουκέτι Φοίβος έχει καλύβαν, ου μαντίδα δάφνην, ου παγάν λαλέουσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ»