Phorum.com.gr

Σε αυτό το νήμα παρουσιάζονται λαοί οποιασδήποτε χρονικής περιόδου για τους οποίους δεν υπάρχουν αρκετές πληροφορίες ώστε να τους ταυτίσουμε με μια γνωστή εθνοτική/εθνογλωσσική ομάδα. Βάζουμε ό,τι στοιχεία παραπάνω υπάρχουν που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην έρευνα. Ξεκινάω με πέντε περιπτώσεις λαών που μελέτησα. Βάλτε κι εσείς άλλες περιπτώσεις που γνωρίζετε.

Ούμαν Μάντα



Πρόκειται για έναν μυστηριώδη αρχαίο λαό που τρομοκράτησε με τις επιδρομές του και τις μετακινήσεις του την αρχαία Μέση Ανατολή. Η πιο δημοφιλής πηγή για αυτούς είναι o «κουθικός ύμνος του Ναρασίν» του 7ου αιώνα π.Χ. Ο μύθος αφηγείται την τεράστια και ολέθρια επέλαση των Ούμαν Μάντα που ξεκίνησαν από την ανατολική Ανατολία και προχώρησαν μέχρι το «Dilmun, τη Magan, τη Meluhha και όλες τις χώρες στη μέση της θάλασσας». Οι σουμερολόγοι και οι ασσυριολόγοι ταυτίζουν αυτά τα τοπωνύμια με χώρες του Περσικού κόλπου και με την Ινδία.

Υπάρχουν και παλιότερες αναφορές στους Ούμαν Μάντα από τη δεύτερη χιλιετία π.Χ. Μία απ’ αυτές αφορά τη νίκη που πέτυχε εναντίον τους ο Βαβυλώνιος βασιλιάς Αμμισαδούκα το 1630/1631 π.Χ. Μια άλλη από τα χιττιτικά κείμενα του 17ου αιώνα π.Χ. αναφέρεται στον αρχηγό των Ούμαν Μάντα, τον Za-a-lu-ti. Στον χετταϊκό νομοθετικό κώδικα του Παλαιού Βασιλείου η Manda είναι τοπωνύμιο και γίνεται αναφορά στους πολεμιστές Μάντα όπως και σε πολεμιστές άλλων περιοχών.

Ποιοι ήταν τελικά οι Ούμαν Μάντα; Παλιά ορισμένοι επιστήμονες όπως ο ασσυριολόγος και χιττιτολόγος Emil Forrer πίστευαν ότι πρόκειται για το ακκαδικό όνομα των original Ινδοευρωπαίων. Ωστόσο, οι ημερομηνίες των κειμένων που τους αναφέρουν είναι πολύ μεταγενέστερες από την εποχή που η ΠΙΕ γλώσσα ήταν ακόμα ενοποιημένη. Θα μπορούσε όμως να είναι ινδοευρωπαϊκός λαός που περιγράφεται μέσα από την οπτική των ασσυροβαβυλωνίων. Η γλωσσολογία παρέχει κάποιες ενδείξεις εδώ. Κατ’ αρχήν η λέξη «ummanu» σημαίνει «ορδή»/ «στίφος πολεμιστών» στα ακκαδικά. Η σημασία της λέξης Manda όμως δεν είναι σαφής. Από τη στιγμή όμως που αναφέρεται στα χετταϊκά κείμενα ως τοπωνύμιο τότε συμπεραίνουμε κάτι σε «ορδή/λαός από τη χώρα Μάντα» κατά ανάλογο τρόπο που οι Χορραίοι ήταν το «έθνος της γης Χορρί» και οι Χετταίοι το «έθνος της γης Χάττι».

Το όνομα του αρχηγού των Ούμαν Μάντα, Zaaluti θεωρείται από πολλούς ινδο-ιρανικό. Άρα λοιπόν είναι πιθανό να πρόκειται για έναν ινδο-ιρανικό πληθυσμό αλλά χωρίς να είναι γνωστή η ακριβής θέση του στον κλάδο των λαών που μιλούσαν ινδο-ιρανικές γλώσσες (Ινδο-Άριοι, Ιρανοί κλπ). Η ινδο-ιρανική ταυτότητα των Ούμαν μάντα θα μπορούσε να βρει περισσότερη στήριξη και στο βασίλειο των Μιταννί που άνθησε τον 14ο αιώνα π.Χ. στη βόρεια Συρία και νοτιοανατολική Ανατολία και το οποίο διοικούσε μια ινδο-άρια ελίτ.

Άλλοι λαοί που έχουν κατά καιρούς ταυτιστεί με τους Ούμαν Μάντα είναι οι Χουρρίτες, οι Ελαμίτες, οι Κιμμέριοι, οι Μήδοι, οι Σκύθες...ακόμα και οι Υξώς.

Πηγές:
Robert Drews: Η Έλευση των Ελλήνων (Οδυσσέας)
https://en.wikipedia.org/wiki/Umman_Manda


Άβαροι



Οι Άβαροι ή Άβαροι της Παννονίας, γνωστοί επίσης ως Όμβροι σε ρουθηνικά χρονικά, Βαρχονίτες σε βυζαντινές πηγές και από τους Γαλάζιους Τούρκους και Ψευδοάβαροι, ήταν μια ομάδα Ευρασιατών νομάδων άγνωστης προέλευσης κατά τον πρώιμο Μεσαίωνα. Το όνομα Άβαροι της Παννονίας (από την περιοχή στην οποία τελικά εγκαταστάθηκαν) χρησιμοποιείται για να τους ξεχωρίζει από τους Αβάρους του Καυκάσου, διαφορετικό λαό, με τον οποίο οι Άβαροι της Παννονίας μπορεί να συνδέονται ή όχι.[1] Ίδρυσαν το Χαγανάτο των Αβάρων, που καταλάμβανε την Πεδιάδα της Παννονίας και σημαντικές περιοχές της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, από τα τέλη του 6ου έως τις αρχές του 9ου αιώνα μ.Χ..[2]

Παρόλο που το όνομα Άβαρος εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα μέσα του 5ου αιώνα, οι Άβαροι της Παννονίας εμφανίστηκαν στο ιστορικό προσκήνιο στα μέσα του 6ου αιώνα στη βόρεια Ποντοκασπιακή στέπα, ως ομάδα μιας Βόρειας-τουνγκουζικής φυλής, και πολεμιστές που ήθελαν να ξεφύγουν από την κυριαρχία των Γαλάζιων Τούρκων.

Η γλώσσα ή οι γλώσσες που μιλούσαν οι Άβαροι είναι σήμερα άγνωστες. Ο σημαντικός επιστήμονας Ντένις Σίνορ (1916-2011) δηλώνει ότι οι περισσότερες από τις αβαρικές λέξεις που χρησιμοποιούντο στα Λατινικά ή Ελληνικά κείμενα της εποχής εμφανίζονται να προέρχονται από σιβηρικές γλώσσες, ιδιαίτερα από τις Τουνγκουζικές και τη Μογγολική. Σύμφωνα με τον Σίνορ, πολλοί από τους τίτλους και τους βαθμούς που χρησιμοποιούσαν οι Άβαροι της Παννονίας χρησιμοποιούντο επίσης από τους Τούρκους, τους Πρωτοβουλγάρους, τους Ουιγούρους και / ή τους Μογγόλους, όπως τα χαγάνος (ή καγάνος), χαν, κάπχαν, τουντούν, τάρχαν και χατούν. Υπάρχουν επίσης ενδείξεις ότι οι κυβερνώσες και οι υποτελείς φυλές μιλούσαν ποικιλία γλωσσών, μεταξύ των οποίων από τους μελετητές υποστηρίζεται ότι ήταν Καυκασιανές, Ιρανικές, Τουνγκουζικές, η Ουγγρική και Τουρκικές. Μερικοί μελετητές υποστηρίζουν ότι η Πρωτοσλαβική έγινε η lingua franca του Aβαρικού Χαγανάτου. Σύμφωνα με τον Γκιούλα Λάσζλο, οι Άβαροι της Παννονίας του τέλους του 9ου αιώνα μιλούσαν μια ποικιλία της Παλαιουγγρικής, σχηματίζοντας έτσι μια Αβαροουγγρική συνέχεια με τους τότε νεοαφιχθέντες Ούγγρους.

Πηγή:
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE ... E%BF%CE%B9


Αγάθυρσοι

Ο λαός αυτός ήταν εγκατεστημένος μεταξύ Δούναβη και Προύθου και της οροσειράς των Καρπαθίων. Αναφέρονται πρώτη φορά στον Ηρόδοτο ως δυτικοί γείτονες και συγγενείς των Σκυθών. Σύμφωνα με το μύθο ο Αγάθυρσος, ο Γελωνός και ο Σκύθης ήταν γιοι του Ηρακλή και της Έχιδνας. Λέγεται ότι ήταν πλούσιος λαός με το παράξενο έθιμο να εφαρμόζει κοινοκτημοσύνη των γυναικών ώστε να μην υπάρχει φθόνος και έχθρα μεταξύ τους. Ένας γνωστός βασιλιάς των Αγαθύρσων ήταν ο Σπαργαπείθης ο οποιός σκότωσε τον βασιλιά των Σκυθών, Αριαπείθη.

Η εθνολογική τους θέση είναι συγκεχυμένη. Μερικοί λένε ότι πρόκειται για μια μίξη σκυθικών και θρακικών φύλων Γετών, δηλαδή για έναν Γετοσκυθικό λαό που διαμορφώθηκε λόγω της προώθησης Σκυθών στην περιοχή. Άλλοι υποστηρίζουν ότι πρόκειται για λαό προγονικό των Δακών ενώ άλλοι μιλού για πρωτοσλαβικό φύλο. Η σύγχυση επιτείνεται από την πληροφορία του Στέφανου Βυζάντιου που τους ταυτίζει με το θρακικό φύλο των Τραυσών.

Πηγή:
Δ. Ευαγγελίδης: Λεξικό των Αρχαίων Ελληνικών και Περι-Ελλαδικών Φύλων (Κυρομάνος)


Βαζίμπα

Πρόκειται για τους πρώτους κατοίκους της Μαδαγασκάρης σύμφωνα με τη λαογραφία της περιοχής. O λαός αυτός κινείται μεταξύ ιστορίας και μύθου. Πολλοί ερευνητές δέχονται την ύπαρξή τους παρότι οι ιστορίες για τους Βαζίμπα έχουν διανθιστεί με μπόλικες μυθολογικές αναφορές.

Είναι διαδεδομένη η πεποίθηση ότι πρόκειται για έναν πυγμαίο πληθυσμό, δηλαδή πιο κοντό από τους περισσότερους εθνοτικούς πληθυσμούς κατά μέσο όρο. Ήταν λαός σχετικά πρωτόγονος χωρίς γνώσεις μεταλλουργίας. Όταν εγκαταστάθηκαν στη Μαδαγασκάρη (άγνωστο από πού) ασκούσαν τη γεωργία καλλιεργώντας μπανάνες, πιπερόριζα και διάφορους βολβούς. Συμπλήρωναν τη διατροφή τους με φρούτα και κυνήγι.

Παρότι οι Βαζίμπα έχουν συνδεθεί κι αυτοί με τα κύματα Αυστρονήσιων μεταναστών από την Ινδονησία, δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για να τοποθετηθούν εντός της αυστρονησιακής οικογένειας γλωσσών και λαών. Με άλλα λόγια δεν μπορούν να συνδεθούν με τις ομάδες των Αυστρονήσιων Μαλαγκάσι που έφτασαν αργότερα στη Μαδαγασκάρη. Ένας επιπλέον λόγος που τους απομακρύνει είναι η έλλειψη γνώσης καλλιέργειας ρυζιού η οποία ήταν διαδεδομένη μεταξύ των αυστρονησιακών πληθυσμών.

Ούτε μπορούν να ταυτιστούν με γνωστούς Αφρικάνικους πληθυσμούς. Όταν μάλιστα οι Αφρικανικές ομάδες Μπαντού εγκαταστάθηκαν στο νησί φέρνοντας μαζί τους εξημερωμένες ινδικές αγελάδες (ζεμπού) οι Βαζίμπα δεν έτρωγαν το κρέας τους λες και ήταν κάτι εντελώς ξένο για αυτούς. Οι Βαζίμπα είτε εξοντώθηκαν είτε αναμείχθηκαν με τους Μαλαγκάσι και εξαφανίστηκαν ως διακριτός λαός.



Πηγή:
https://en.wikipedia.org/wiki/Vazimba


Duhare

Ιρλανδο-Ινδιάνοι στη Νότια Καρολίνα και στη Georgia; Αυτό κι αν είναι τολμηρός ισχυρισμός! Κι όμως μερικοί ευφάνταστοι ερευνητές έχουν επιχειρήσει να συνδέσουν τη φυλή των ιστορικών Ινδιάνων Duhare με τους Ιρλανδούς υπονοώντας ταξίδια και αποικίες Ιρλανδών στην Αμερική πριν την ανακάλυψή της από τον Κολόμβο.

Ισπανοί που συνάντησαν τους Duhare, τους περιγράφουν ως ψηλότερους από τους άλλους Ινδιάνους, κοκκινομάλληδες ή καστανομάλληδες και με γκρι μάτια. Λέγεται επίσης ότι είχαν φακίδες και ανοιχτό χρώμα δέρματος όπως οι «Καυκάσιοι». Ήταν ανώτεροι τεχνολογικά από τις άλλες φυλές ινδιάνων και κατείχαν κάποιου είδους «πυροτεχνήματα». Μια ομοιότητα που προβάλλεται συχνά είναι η παρασκευή γάλακτος από ελάφια που είναι εξέχουσα τόσο στους Duhare όσο και σε παλιές ιρλανδικές φυλές ενώ το ελαφίσιο γάλα εξυμνείται στη Γαελική ποίηση.

Κάποιοι το έχουν τραβήξει ακόμα πιο πολύ το θέμα αναζητώντας ομοιότητες στο λεξιλόγιο και στα πετρογλυφικά της περιοχής όπου διέμεναν οι Duhare με αντίστοιχα ιρλανδικά ευρήματα από την Ευρώπη. Αυτές οι απόπειρες όμως δεν γίνονται δεκτές από την επιστημονική κοινότητα η οποία προτιμά να κατατάσσει τους μυστηριώδεις Duhare στις φυλές Sioux και όχι σε κάποιους μακρινούς Ιρλανδούς προγόνους. Είναι και κάτι φανταστικές αναφορές σε γίγαντες-αρχηγούς των Duhare που εντείνουν την αναξιοπιστία των ισπανικών πηγών της εποχής...


Πηγές:
https://www.irishcentral.com/roots/hist ... r-columbus
https://www.legendsofamerica.com/duhare-irish-indians/

ωραίο νήμα, παρακολουθώ με ενδιαφέρον

Ωραίες αυτές οι πληροφορίες που φέρατε στη συζήτηση.

Ζυγοί και Ηνίοχοι:

Πρόκειται για δύο γειτονικούς λαούς της αρχαιότητας στις ακτές του ανατολικού Εύξεινου Πόντου. Τους γνωρίζουμε κυρίως μέσα από τις αρχαιοελληνικές πηγές. Οι Ζυγοί μνημονεύονται στον Στράβωνα (ΙΑ, Β 12-13) που τους θεωρεί γείτονες των Ηνίοχων. Οι Ζυγοί είχαν τη φήμη των σκληροτράχηλων πολεμιστών και διαβόητων πειρατών. Η εθνολογική τους θέση δεν είναι καλά γνωστή αλλά εικάζεται ότι ανήκαν στα σαρματικά φύλα που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή κατά την περίοδο προώθησης των Σαρματών, δηλαδή μέσα στον 4ο αιώνα π.Χ. Αξιοσημείωτη πληροφορία είναι ότι η σημερινή Κιρκασία κάποτε ονομαζόταν και Ζυξ ή Ζυγοί.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE ... E%AF%CE%B1

Οι Ηνίοχοι ζούσαν λίγο πιο νότια από τους Ζυγούς, στους πρόποδες του βόρειου Καυκάσου. Περιγράφονται ως άγριος λαός. Ασχολούνταν και αυτοί με την πειρατεία με στολίσκους που αποτελούνταν από έναν ιδιαίτερο τύπο λέμβων τις οποίες οι Έλληνες της περιοχής αποκαλούσαν «καμάρες». Ο Στράβων αναφέρει ότι τους κυβερνούσαν κάποιοι τοπικοί άρχοντες ονομαζόμενοι «Σκηπτούχοι» που ήταν επικεφαλής των «σκηπτουχιών» στις οποίες χωριζόταν η χώρα (κάτι σαν περιφέρειες). Την περίοδο του ελληνιστικού βασιλείου του Πόντου και του Μιθριδάτη του Μέγα (Ευπάτωρ), οι Ηνίοχοι είχαν τέσσερις βασιλείς στους οποίους υπάκουαν οι σκηπτούχοι.

Η ονομασία τους προέρχεται -σύμφωνα με μια μυθολογική παράδοση που καταγράφει ο Στράβων- από τους Λάκωνες που ίδρυσαν την Ηνιοχία την περίοδο της αργοναυτικής εκστρατείας. Οι Λάκωνες αυτοί είχαν αρχηγό τον Ρέκα και τον Αμφίστρατο που ήταν ηνίοχοι των Διόσκουρων. Στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε πώς αυτοαποκαλούνταν οι Ηνίοχοι ούτε ποια ήταν η εθνοτική τους σύσταση. Εικάζεται ότι ήταν σαρματικό φύλο κι αυτοί όπως οι Ζυγοί.



Μοσ(σ)ύνοικοι

Είναι γνωστοί και ως Μοσσσύνοι στα Αργοναυτικά της «Ορφικής γραμματείας». Πρόκειται για αρχαίο βαρβαρικό φύλο της βορειοανατολικής Μικράς Ασίας στα παράλια του Εύξεινου Πόντου, μεταξύ Κερασούντος και Κοτυώρων. Κατοικούσαν σε ξύλινες κωνικές καλύβες, τις μοσύνες, από τις οποίες πήραν και το όνομά τους. Στις αρχαίες πηγές μνημονεύονταν για την αγριότητά τους και για τα βάρβαρα έθιμά τους. Ο Ηρόδοτος τους καταγράφει ως κατοίκους της 19ης Σατραπείας της Περσικής αυτοκρατορίας. Ο Ξενοφών στο «Κύρου Ανάβασις» καταγράφει πολλές λεπτομέρειες για τον λαό αυτόν εναντίον του οποίοι οι «Μύριοι» έδωσαν σκληρές μάχες διασχίζοντας την περιοχή τους.

Ένα από τα βάρβαρα έθιμά τους ήταν να κόβουν τα κεφάλια των εχθρών τους και να τα περιφέρουν συνοδεία μουσικής και χορού. Επίσης δεν είχαν διατάξεις για γάμους και κατέφευγαν σε σεξουαλικές πράξεις σε κοινή θέα και όχι ιδιωτικά όπως έκαναν οι περισσότεροι λαοί. Περιγράφονται ως καλοφαγάδες με τα παιδιά των πλουσίων να είναι παχιά, ενώ ένα αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό τους είναι η επικοινωνία και με σφυρίγματα, μια πρακτική που υπάρχει ακόμα στην περιοχή.



https://en.wikipedia.org/wiki/Mossynoeci
https://www.greek-language.gr/digitalRe ... 12&page=46
(Ξενοφών, Κύρου Ανάβασις, 5.IV.1-32)
(Δ. Ευαγγελίδης: Λεξικό των Αρχαίων Ελληνικών και Περι-Ελλαδικών Φύλων)

Επισης γνωριζουμε ελαχιστα για τους Ουνους του Αττιλα

Πολύ σωστή η παρατήρηση για τους Ούννους. Είναι ενδιαφέρον που ακόμα και σε ιστορικές περιόδους με καταγραφές, χρονικογράφους, ιστορικούς, γεωγράφους κ.α. δεν είναι εφικτή η εθνολογική ταύτιση ενός λαού με σημαντική επιρροή στα ευρωπαϊκά πολιτικο-στρατιωτικά δρώμενα του 4ου και 5ου αιώνα μ.Χ.

Με την ευκαιρία λοιπόν της αναφοράς στους Ούννους ας πούμε ότι τόσο η ετυμολογία του ονόματός τους όσο και η γλώσσα τους παραμένουν άγνωστα. Οι έρευνες έχουν κατά καιρούς συσχετίσει τους Ούννους με Τουρκικά, Ιρανικά, Μογγολικά ακόμα και Φινο-Ουγγρικά φύλα. Γενικά υπάρχει συμφωνία ότι οι Ούννοι προέρχονταν από την κεντρική Ασία αλλά παραμένει αβέβαιη η εθνο-γλωσσική ταύτιση. Η πιο δημοφιλής υπόθεση που έρχεται στο προσκήνιο συχνά και βρίσκει κάποια στήριξη στη γενετική είναι η ταύτιση των Ούννων με τους ισχυρούς νομάδες Χιονγκ-νου που είχαν σχηματίσει μια μεγάλη αυτοκρατορία βόρεια της Κίνας από τον 3ο αιώνα π.Χ.



Όμως και πάλι δεν λύνεται το πρόβλημα αλλά μετατίθεται στο ποια ήταν η εθνογλωσσική ταυτότητα των Χιονγκ-νου καθώς ούτε γι' αυτούς υπάρχει βεβαιότητα. Οι θεωρίες των επιστημόνων περιλαμβάνουν ιρανική, μογγολική, τουρκική, γενισιακή ή ουραλική καταγωγή. Ακόμα και σινο-θιβετική υπόθεση υπάρχει για τους Χιονγκ-νου.

Επίσης, ενώ υπήρχαν πολλοί βάρδοι στην αυλή του Αττίλα που έλεγαν τα ηρωϊκά τραγούδια, ποτέ κανείς τους δεν μνημόνευε τους μεγάλους κατακτητές προγόνους τους, Χιονγκ-νου από τα βάθη της Ασίας. Φαίνεται πιθανό δηλαδή ότι η ίδιοι οι Ούννοι είχαν λησμονήσει την καταγωγή τους όταν είχαν εγκατασταθεί στην Ευρώπη.

Συνεχίζω με στοιχεία από το βιβλίο του Ευαγγελίδη.

Θυσσαγέτες

Πρόκειται για αρχαίο λαό της Σκυθίας που αναφέρεται ως πολυάριθμος και ξεχωριστός από τον Ηρόδοτο (Δ. 22). Γεωγραφικά οι Θυσσαγέτες τοποθετούνται κάπου μεταξύ των ποταμών Βόλγα, Καμά και Ουράλη. Δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για να τους προσδιορίσουμε εθνογλωσσικά και πιθανολογείται ότι ήταν κάποιος φινο-ουγγρικός λαός, ίσως προγονικός των σημερινών λαών της Περμιανής γλωσσικής ομάδας, τους Βοτυάκους ή Ουντμούρτους, τους Ζυρυανούς ή Κόμι και τους Κόμι-Περμυάκ.




Νευροί

Μνημονεύονται από τον Ηρόδοτο ως γειτονικός λαός των Σκυθών και τους εντοπίζει μεταξύ των ποταμών Δνείπερου και Μπουγκ, βορειότερα από μια ομάδα σκυθικών φύλων που ονομάζει «αροτήρες Σκύθες».

Οι Νευροί σύμφωνα πάντα με τον Ηρόδοτο, κρατούν τα έθιμα των Σκυθών και μια γενιά πριν την εκστρατεία του Δαρείου Ι στην Σκυθία το 512/511π.Χ. οι Νευροί αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους λόγω μια μεγάλης επιδρομής φιδιών από τα βόρεια. Μυθοπλασίες όπως αυτή δίνουν και παίρνουν με την μεγαλύτερη να αναφέρεται ότι μια φορά το χρόνο οι Νευροί γίνονται...λύκοι! Η αναφορά αυτή μάλλον αντανακλά κάποια τοτεμική λατρεία με λύκους.

Τώρα όσον αφορά τους αροτήρες Σκύθες του Ηρόδοτου οι έρευνες αποκάλυψαν ότι μπορούν να ταυτιστούν αρχαιολογικά με τους φορείς του πολιτισμού Τσερνόλες της Πρώιμης Εποχής του Σιδήρου, ο οποίος κάλυπτε τις περιοχές μεταξύ του άνω ρου του Δνείστερου στα δυτικά και πέρα από τις ανατολικές εκτάσεις του μέσου ρου του Δνείπερου μέχρι τον Ντον, την περίοδο 750-500 π.Χ. Θεωρούνται Πρωτο-Σλάβοι, πρόγονοι δηλαδή των μετέπειτα σλαβικών λαών.

Αντίθετα οι βορειότερα εγκατεστημένοι Νευροί ταυτίζονται με τους φορείς του πολιτισμού Μιλογκράντ της ίδιας περιόδου που κάλυπτε τις εκτάσεις του εσωτερικού της Σκυθίας αμέσως βορειότερα. Οι φορείς του πολιτισμού Μιλογκράντ θεωρούνται Πρωτο-Βάλτοι, πρόγονοι δηλαδή των σημερινών βαλτικών λαών (Λιθουανοί και Λεττονοί).

.

Τζιμάκο.....εκτός απο Αρχαιοελληνικά κείμενα.....

Από ποιά άλλα υπάρχουν πηγές για τούς αρχαίους χρόνους ;;;


.

Ανάλογα τον λαό και την περιοχή φίλε Σκεπτικέ. Συνήθως υπάρχουν και κάποια ρωμαϊκά κείμενα μαζί με ελληνικά για τους ευρασιατικούς λαούς. Για πιο παλιούς λαούς τα κείμενα μειώνονται και πάμε σε αυτά των παλιών πολιτισμών της Μέσης Ανατολής (Ασσυροβαβυλώνιοι, Χετταίοι, Αιγύπτιοι κλπ).

Πελασγοί.

Επίσης δεν μπορούμε να ταυτίσουμε τους προϊστορικούς πολιτισμούς με γνωστές γλώσσες. Π.χ ο κυκλαδικός πολιτισμός.

Jimmy81 έγραψε: 25 Δεκ 2020, 02:39 Ανάλογα τον λαό και την περιοχή φίλε Σκεπτικέ. Συνήθως υπάρχουν και κάποια ρωμαϊκά κείμενα μαζί με ελληνικά για τους ευρασιατικούς λαούς. Για πιο παλιούς λαούς τα κείμενα μειώνονται και πάμε σε αυτά των παλιών πολιτισμών της Μέσης Ανατολής (Ασσυροβαβυλώνιοι, Χετταίοι, Αιγύπτιοι κλπ).

.

Τα πιό παλιά από τούς Ελληνες κείμενα μετέφεραν λαογραφικού τύπου πληροφορίες ή μόνο Ονόματα καί μάχες
κ υποτέλειες ;;;


.

Σέλευκας έγραψε: 25 Δεκ 2020, 03:57 Πελασγοί.

Πράγματι. Βασικά αυτό μπορούμε να το πούμε για όλους τους λαούς του ελλαδικού χώρου που αναγνωρίζονται ως "προελληνικοί" αλλά δεν είναι γνωστή η γλώσσα τους ή δεν ξέρουμε αν σχετίζεται με γνωστή γλωσσική οικογένεια (όπως των Καρών που βρήκαμε ότι έχει ινδοευρωπαϊκή δομή). Εκτήνες, Κυλικράνες, Λέλεγες και μερικοί ακόμα θα μπορούσαν να μπουν πλάι στους Πελασγούς που αναφέρεις.

ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ έγραψε:Τα πιό παλιά από τούς Ελληνες κείμενα μετέφεραν λαογραφικού τύπου πληροφορίες ή μόνο Ονόματα καί μάχες
κ υποτέλειες ;;;

Θα έλεγα με μια επιφύλαξη επειδή δεν έχω τώρα την πλήρη εικόνα για τα παλιότερα κείμενα των ανατολικών λαών ότι συχνότερα αναφέρονται ονόματα, μάχες, περιοχές, νόμοι και εμπορικές δραστηριότητες. Κάποια ανατολικά λογοτεχνικά έπη δεν αναφέρονται τόσο σε λαούς όσο σε ήρωες και θεότητες. Τα αμιγώς λαογραφικά δεν πρέπει να είναι πολλά από τους αρχαίους λαούς της ανατολής στα παλιότερα κείμενά τους.

Jimmy81 έγραψε: 26 Δεκ 2020, 04:00

ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ έγραψε:Τα πιό παλιά από τούς Ελληνες κείμενα μετέφεραν λαογραφικού τύπου πληροφορίες ή μόνο Ονόματα καί μάχες
κ υποτέλειες ;;;

Θα έλεγα με μια επιφύλαξη επειδή δεν έχω τώρα την πλήρη εικόνα για τα παλιότερα κείμενα των ανατολικών λαών ότι συχνότερα αναφέρονται ονόματα, μάχες, περιοχές, νόμοι και εμπορικές δραστηριότητες. Κάποια ανατολικά λογοτεχνικά έπη δεν αναφέρονται τόσο σε λαούς όσο σε ήρωες και θεότητες. Τα αμιγώς λαογραφικά δεν πρέπει να είναι πολλά από τους αρχαίους λαούς της ανατολής στα παλιότερα κείμενά τους.

.

Γιαυτό σε ρώτησα.....μήπως καί δε θυμάμαι καλά.....

Γιαυτό πρέπει ο Ηρόδοτος νά πήρε τόν τίτλο.....Πατέρας της Ιστορίας.....

Γιατί ήταν ο πρώτος πού ενδιαφέρθηκε γιά τόν "Αλλο".....

Γιατί γιά όλους τους άλλους.....οι Αλλοι.....ήταν κατώτεροι καί ζώα.....


.