ΟΤΑΝ Η ΒΛΑΚΕΙΑ ΒΑΦΤΙΖΕΤΑΙ.....ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ!!!

[ΤΑΥΓΕΤΗΣ]

Αυτα που γραφουν εδω οι ηλιθιοι περι ..εθνικης αντιστασης και οτι ενας ΕΛΑΣΙΤΗΣ νικησε 500 ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ δεν ει ναι τα μοναδικα

Διαβαστε και γελαστε



1.ΤΣΙΧΛΑ Η δωδεκαχρονη ηρωιδα

Όταν την άλλη μέρα η Τσίχλα ξανάπιασε το «παιχνίδι» της με το τόπι, τρέ¬ξανε πίσω της, Γερμανοί καί ντόπιοι προδότες, σταματήσανε το τόπι, τη οτα-ματήσανε κι αυτήν. Την ψάξανε. Βρήκανε χωμένο στα μαλλιά της ένα χαρ¬τάκι.
- Έλα δω πουλάκι μου, τη ρώτησε ο πρόεδρος. Ποιός σου το έδοσε
τούτο;
- Μόνη μου το έγραψα.

Καί πώς ξέρεις εσύ τέτοια πράγματα σαν κι αυτά που γράφει το σημείω¬μα, όπλα, πόσοι είναι, ποιες θέσεις έχουν;
- Όλοι μας ξέρουμε, είπε η Τσίχλα.
- Καί τι άλλο παιχνίδι ξέρεις; ρώτησε ο προδότης.
- Όλα τα παιχνίδια. Να τρέχω, να πηδώ, να σκαρφαλώνω στα δένδρα
καί να πιάνω πουλάκια στις φωλιές.
- Για σκαρφάλωσε σ' αυτή την ελιά να σε δούμε;
Η Τσίχλα βρέθηκε σ' ένα λεπτό πάνω στο δένδρο.
Ξέρεις, είπε, να τραγουδάς. Για πες μας κανένα τραγούδι ν' ακούσουμε. Ό,τι σου αρέσει.
Κι η Τσίχλα με λαγαρή παιδιάστικη φωνή κελάηδησε: «Μαύρ' είναι η νύχτα στα βουνά...» (Αυτό το τραγούδι ήτανε τότες το πιο συνηθισμένο τρα¬γούδι των σκλαβωμένων Ελλήνων).
Μπαμ! μπαμ! μπαμ!
Οι χιτλερικοί κι οι προδότες τη βάλανε σημάδι καί τη οκοτώσανε σαν πουλί. Καί το πουλί οωριάστηκε χάμου με το χαμόγελο καί το τραγούδι στα χείλη.Γ τάξη, 1961,σ. 37

2.Ενας μικρος καπετανιος του ΕΛΑΣ(του ναυτικου)

Το πλήρωμα βγήκε στη στεριά καί αφήσανε για φύλακα τον Κώστα, η ευκαιρία που περίμενα δέκα ολόκληρες μέρες», σκέφτεται αυτός και χωρίς να χάνει καιρό βάζει μπρος τη μηχανή κι η βενζινάκατος με καπετάνιο τον επονίτη τραβάει για το αντάρτικο λιμάνι [...].
Πάρτε το, δικό σας είναι. Τρέχει 11 μίλια την ώρα. Τ' άρπαξα απ' τους Γερμανούς, λέει γελώντας με σεμνότητα το λεβέντικο βλαστάρι της ΕΠΟΝ και τα μάτια του στραφτοκοπούνε. Το πλάνο είχε εκπληρωθεί χίλια οτα εκατό.
Ι" τάξη, 1950,σ.164I .

3.ΟΚΤΩ ΕΠΟΝΙΤΕΣ εναντιον

Κατά το μεσημέρι έφτασαν αμέτρητοι δολοφόνοι χιτλερικοί καί τσολιάδες καί πολιόρκησαν τους οχτώ επονίτες.
«Παραδοθείτε» τους φωνάζουν.
«Ο ΕΛΑΣ δεν παραδίνεται. Ο ΕΛΑΣ νικά ή σκοτώνεται», ήταν η απάντη¬ση. Ύστερα ακούστηκε από μέσα τραγούδι. Ήταν οι πολιορκημένοι επονίτες που τραγουδούσαν τον εθνικό ύμνο. Καί ύστερα πια δεν ακούστηκε κανένας ήχος. Κανένας πυροβολισμός. Τα πυρομαχικά των επονιτών είχαν εξαντλη¬θεί. Όταν ύστερα από ώρα οι γερμανοτσολιάδες έσπασαν την πόρτα καί μπή¬καν μέσα, βρήκαν μόνο πτώματα.
Οι επονίτες έγραψαν την άλλη μέρα τα ονόματα τους στον τοίχο του σπι¬τιού. Ήταν αυτά.
Γιάννης Ιωακειμίδης 17 χρονών.
Σπύρος Πουλημένος 17 χρονών.
Δημήτρης Γαλάτσος 19 χρονών.
Δημήτρης Βασιλειάδης 19 χρονών.
Ιορδάνης Παπαδόπουλος 20 χρονών.

Στέλιος Βιτζέντζος 20 χρονών. Γιώργης Γυμνόπουλος 21 χρονών. Γαβριήλ Μυριδινός 23 χρονών.
Τρεις απ' αυτούς είχαν αυτοκτονήσει για να μην πέσουν ζωντανοί στα χέρια του εχθρού καί γιατί είχαν τελειώσει τα πυρομαχικά τους.
Ε' τάξη, 1953, σ. 65

4. ΤΡΕΙΣ ΕΠΟΝΙΤΕΣ εναντιον 200 Γερμανων

[...] Η ώρα δεν ήτανε 8. Έριχναν οι διακόσιοι πολιορκητές βροχή το καυτό σίδερο πάνω στο σπίτι με τους όλμους καί τα πολυβόλα τους, καί από μέσα τους απαντούσαν οι τρεις υπερασπιστές του με τις χειροβομβίδες καί τα λίγα όπλα που κρατούσαν στα χέρια τους. Κάθε προσπάθεια, που έκαναν οι επι¬δρομείς για να πλησιάσουν, πνιγότανε στο αίμα. Αγρια καί τρομερή συνεχι¬ζόταν η μάχη ως την ώρα που ο ένας ήρωας, ο Φολτόπουλος, χτυπήθηκε και έγειρε νεκρός οτο πάτωμα. Χτυπούσαν οι δυο λεβέντες με ακόμα μεγαλύτερο μίσος. Το ζεστό αίμα του συντρόφου τους πούτρεχε δίπλα τους, τους άναψε ακόμα περισσότερο τη φλόγα της αντίστασης. Οι όλμοι τρύπησαν τους τοίχους του σπιτιού, το πάτωμα πήρε φωτιά, μα οι επονίτες ακόμα πολεμούσαν. Καί όταν είδανε πως τα πυρομαχικά τους πλησίαζαν στο τέλος, έπιασε ο ένας τη γωνιά για να καταστρέψει τον οπλισμό κι ο άλλος συνέχιζε τη μάχη.
Σε λίγο έπεσε κι ο Κιοκμενίδης.
Καί έμεινε μόνος μέσα στις φλόγες, που τον ζώναν από παντού ο Αυγέ¬ρης, για να πολεμήσει με διακόσια θεριά. Δεν κιότεψε. Συνέχισε να ρίχνει. Τραυματίστηκε, μα πάλι η μάχη δε σταμάτησε.
Πέρασε καί το μεσημέρι καί το σπίτι-κάστρο εξακολουθούσε ν' αντιστέ¬κεται. Κατά τις τρεις και μισή το απόγευμα, ύστερα από 9 ώρες μάχη, οι γυ¬ναίκες της γειτονιάς, που παρακολουθούσαν μέσα από τις γρίλιες τη γιγα¬ντομαχία, είδαν να βγαίνει τρικλίζοντας ο Δημήτρης. Και άκουσαν μέσα στο χαλασμό τη βροντερή φωνή του που φώναζε στους φασίστες: «ΣΑΣ ΝΙΚΗΣΑΜΕ, ΤΕΡΑΤΑ»... Κάτι ακόμα θέλησε να φωνάξει, μα δεν πρόλαβε. Μια ριπή τον έριξε κάτω.
Το σπίτι σίγησε...
Έτρεξαν τότε οι Γερμανοί για να μετρήσουν τους σκοτωμένους καί να πιάσουν τους αιχμαλώτους, που τους υπολόγιζαν σε κάμποσες δεκάδες. Μα σα βρέθηκαν μπροστά στα τρία νεκρά παιδιά, έσκυψαν το κεφάλι αμίλητοι. Φόρτωσαν γρήγορα οτ' αυτοκίνητα τα πτώματα των παιδιών καί τα δικά τους κουφάρια κι έφυγαν. Έφυγαν νικημένοι καί για πάντα ντροπιασμένοι.Ε' τάξη, 1958, σ. 214

5.ΓΡΑΜΜΑ Αρχηγου σε (απολεμους) ΕΠΟΝΙΤΕΣ για ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ

Απάντηση σε επονίτες καί επονοπούλες. 9 του Απρίλη 1952. Αγαπητοί φίλοι κι αγωνιστές.
Η δολοφονία του Μπελογιάννη συντάραξε το λαό μας καί όλο τον κόσμο. Και πρώτ' απ' όλα τη νεολαία μας. Από παντού όπου ζουν, δουλεύουν, σπου¬δάζουν είτε πάνε στα σχολειά νέοι, νέες καί παιδιά, έρχονται στο κόμμα γράμ¬ματα καί μηνύματα γιομάτα αποτροπιασμό καί αγανάκτηση για το έγκλημα. Μα καί όλο πίστη καί απόφαση για τον αγώνα καί τη νίκη, που θ' απαλλάξει καί την πατρίδα μας απ' την καταπίεση καί τον αφανισμό, απ' τον αμερικάνικο γκαγκστερισμό καί το μοναρχοφασιστικό λακεδισμό καί εξευτελισμό [...].
Γιγάντωσε ο Μπελογιάννης στην ψυχή του λαού. Τον κάνει κιόλας τρα¬γούδι, θρύλο, νανούρισμα. Ο λαός τον μαρμάρωσε. Κάποια απ' τις πιο ψη¬λές κορφές του Μωριά θα πάρει τ' όνομα του. Καί θα ξυπνήσει μια μέρα ο μαρμαρωμένος, όπως πιστεύει ο λαός στούς θρύλους του, όταν θα ξανανά¬ψει το τελικό πάλαιμα για τη λευτεριά.Έτσι η νεολαία μας όλη ας θυμάται καί ας τιμά τον Μπελογιάννη.
Γεια χαρά
Ν. Ζαχαριάδης
Στ' τάξη, 1954, σ. 3

6.ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ: της Πατριδας!!!

[...] Κι όλοι μας να δώσουμε τον όρκο. Να μπούμε στη δούλεψη της οργά¬νωσης. Τη ζωή μας να τη βάλουμε για τον αγώνα. Για να δει η πατρίδα μας λευτεριά. Όλοι οι άλλοι λογισμοί καί λογαριασμοί πρέπει να μπούνε στην άκρη. Να φύγουν απ' τα κεφάλια μας και να κοιτάξουμε να σταθεί το χωριό μας πρώτο, όπως πάντα στάθηκε τέτοιες στιγμές.
Ελληνικά αναγνώσματα για τις τάξεις των μέσων σχολών, 1960, σ. 182

.7 ΟΙ ΗΡΩΙΚΟΙ Φυτιωτες(από την Φυτια) γεννετηρα του καπεταν Μπαρουτα

Ένας-ένας οι Φυτιώτες άρχισαν να μαζεύονται γύρω απ' το Μπαρούτα. Δαρμένοι, τσακισμένοι απ' το ξύλο καί την απόγνωση - άλλος σκαστός απ' τη φυλακή κι άλλος απ' τα χέρια των μαυροσκούφηδων. Μέσα σ' ένα μήνα είχαν γίνει δεκαοχτώ. Κρύβονταν στις χαράδρες, κοιμόντουσαν μέσα σε λά-

κους, μα δεν ήθελαν να φύγουν μακρύτερα απ' τη Φυτιά. Το χωριό τους κράταγε δεμένους μαζί του. Κει κάτω είχαν αφήσει τις γυναίκες τους καί τα παιδιά τους.
Ζ' τάξη, Η' τάξη, 1951, ο. 46

[...] Στο μεταξύ το χωριό ήταν στα χέρια του Μπαρούτα. Αυτό έγινε ακρι¬βώς την πρώτη του Νοέμβρη 1945, όταν όλη η Ελλάδα πνιγόταν κάτω απ' τις αλυοίδες των εγγλέζικων τανκς, που περιοδεύανε μέχρι το τελευταίο χω¬ριό, κουβαλώντας τ' ασκέρια της Εθνοφυλακής.
Η πλατεία γέμισε μονομιάς απ' τους λευτερωμένους Φυτιώτες. Βγήκαν οι κρυμμένοι, βγήκαν οι δαρμένοι καί τα πομπεμένα κορίτσια, βγήκε καί η γριά Πανάγιω, η μάνα του Γκιλιόπουλου κ' έπεσε στην αγκαλιά του Μπαρούτα.
- Εγώ τόλεγα... Δε μπορεί τα παιδιά μας ν' αφήσουν αυτούς τους αντί¬
χριστους να με τυραννάνε...
Η νεολαία του χωριού πήρε σβάρνα τα σοκάκια καί βρόνταγε τις πόρτες.
- Ζήτω το καινούργιο αντάρτικο.
Ε' τάξη, 1953, ο. 115

.8 Μαχη της Σοδειας!!!

- Συναγωνιστές, τα χωράφια σ' όλη την περιοχή μείνανε αθέριστα, εγώ προ¬τείνω σ' όλους σας να βοηθήσουμε το λαό μας να τα θερίσει. Το ψωμί του λαού είναι και δικό μας ψωμί. Δεν πρέπει ν' αφήσουμε τους Γερμανούς, τους παοτζήδες καί τους κομιτατζήδες να μας πάρουνε τη σοδιά. Εμπρός να κερδίσουμε τη μάχη της σοδιάς.
Ε' τάξη, 1958, σ. 221

9 ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΣ( σημ:ΡΕ γαμωτο δεν ηταν ο Ζερβας στον Γοργοποταμο;;)

Οι αντάρτες σε λίγο προφυλακτικά τραβιούνται προς τα υψώματα. Ο Αρης με τους άλλους καπεταναίους Νικηφόρο, Περικλή, Κωστούλα, Πελοπίδα συγκε¬ντρώνουν τα παλικάρια τους. Πήραν τον ανήφορο για τα λημέρια τους. Καί ο Γοργοπόταμος μαζί με τ' άλλα κατορθώματα που έγιναν εκεί κοντά: του Λεω¬νίδα στις Θερμοπύλες, του Διάκου στην Αλαμάνα καί του Ανδρούτσου στη Γραβιά έμπαινε στην ιστορία. Το πήραν οι αιθέρες το αντάρτικο κατόρθωμα, το διαλάλησαν οι ραδιοφωνικοί σταθμοί όλου του κόσμου, γέμισε περηφάνεια τους Έλληνες καί το τραγούδι του ποιητή αποθανάτισε την αντάρτικη δόξα: Ο Γοργοπόταμος στην Αλαμάνα στέλνει περήφανο χαιρετισμό... Το κατόρθωμα του Γοργοπόταμου σάλπιζε σ' όλους τους Έλληνες πως η Εθνική Αντίσταση φούντωσε στα βουνά μας που παλιότερα τάχε δοξάσει η κλεφτουριά.
Στ' τάξη, 1964, σ. 140

10 Αχ αυτοι οι κακοι Αμερικανοι που τα βαζουν με τη Σοβιετικη πατριδα

Καί άλλο ακόμα: Η κυβέρνηση της Αθήνας προστάζει να γίνει «συγκέντρω¬ση των σιτηρών». Θα μαζέψουνε το στάρι, το κριθάρι, το καλαμπόκι. Θα τους πληρώσουν με τιμές εξευτελιστικές. Κ' ύστερα από λίγους μήνες που θα χρειαστούν οι ίδιοι οι αγρότες, θ' αγοράζουν τον ίδιο το δικό τους τον καρπό οε διπλή καί τριπλή τιμή.
Ποιός θα την πάρει τη διαφορά; Ποιος μαζεύει αυτό το άτιμο κέρδος;
-Ένα μέρος το παίρνουν οι ντόπιοι κεφαλαιούχοι, που αποθηκεύουν τώ¬ρα τον καρπό, για να τον πουλάνε σε διπλή τιμή αργότερα. Μα τα μεγαλύτε¬ρα κέρδη τα μαζεύουν οι ξένοι, οι αμερικάνοι που σκλάβωσαν τον τόπο μας. Αυτοί θέλουν ν' ανεβάσουν σε λίγους μήνες την τιμή του σταριού. Τότε τα δι¬κά τους τα μονοπώλια θα φέρουν στάρι αμερικάνικο και θα το πουλάνε σε τι¬μή διπλάσια από την τιμή που πληρώθηκε το στάρι στους φτωχούς αγρότες μας. Ο σκοπός που επιδιώκουν οι αμερικάνοι είναι διπλός: Μαζεύουν κέρδη καί κάνουν όλο καί πιο φτωχό καί πιο δυστυχισμένο το λαό μας. Καί κατό¬πιν εκμεταλλεύονται τη δυστυχία του και προσπαθούν να τον παρασύρουν στα εγκληματικά σχέδια τους, στους πολέμους που κάνουν. Αιματοκύλισαν τη χώρα μας. Επιστρατεύουν παιδιά του λαού καί τα στέλνουν να πολεμήσουν στην Κορέα. Ετοιμάζουν να ρίξουν σε καινούργιο μακελιό το λαό μας ενάντια στις γειτονικές μας χώρες, ενάντια στη Σοβιετική Ένωση.
Ε' τάξη, 1953, σ. 32

11.Κακοι και οι Αγγλοι

Τι γίνεται ο πλούτος αυτός που βρίσκεται βαθιά μέσα στη γη μας ή στην επι¬φάνεια της; Ο περισσότερος μένει ανεκμετάλλευτος. Ορισμένα από τα πλού¬τη αυτά τα βγάζουν οι έλληνες εργάτες από τα σπλάχνα της γης. Μα τα παίρ¬νουν οι ξένοι για ένα κομμάτι ψωμί καί τα εκμεταλλεύονται. Τα μεταφέρουν στην Αγγλία καί σ' άλλες χώρες καί τα επεξεργάζονται. Κατόπι μας τα φέρ¬νουν πίσω στην Ελλάδα, σα βιομηχανικά προϊόντα, και μας τα πουλάν πα¬νάκριβα. Δουλεύουν με μικρά μεροκάματα οι εργάτες μας. Κατεβαίνουν στα βάθη της γης. Διατρέχουν κινδύνους. Καταστρέφουν την υγεία τους. Πολ¬λοί χάνουν καί τη ζωή τους. Η δουλιά της ελληνικής εργατιάς κι ο πλούτος της ελληνικής γης μετατρέπονται σε χρυσάφι των ξένων κεφαλαιούχων που έχουν υποδουλώσει τη χώρα μας.
Οι Αμερικάνοι και οι Αγγλοι θέλουν να μείνει η πατρίδα μας χώρα γεωργική καί μάλιστα με καθυστερημένη τη γεωργία της. Έτσι μπορούν ευκολότε¬ρα να τη μετατρέπουν σε αποικία τους. Καί οι πλουτοκράτες που κυβερνούν την Ελλάδα και τα όργανα τους δε θέλουν την πρόοδο της. Παίρνουν τη με¬σιτεία τους από τα ξένα αφεντικά τους. Στέκουν εμπόδιο σε κάθε προοδευτι¬κή κίνηση, ξεπουλούν την πατρίδα μας καί την υποδουλώνουν στους ξένους.
Ε' τάξη, 1953, σ. 39

12 Τι καλα που περνουν τα παιδακια στις σοσιαλιστικες χωρες

Τα παιδιά βρήκανε την υγεία τους στις Ελεύθερες Δημοκρατίες. Ξαναβρή-κανε τη χαρά. Ξανάγιναν παιδιά. Κατοικούν σε υγιεινά σπίτια. Τρώνε κα¬θαρή καί άφθονη τροφή. Κοιμούνται όπως το απαιτεί η υγιεινή. Μα το πιο ωραίο είναι τα σχολειά τους. Οι τάξεις είναι βαμένες με τα ελληνικά χρώ¬ματα. Γαλάζιο καί άσπρο. Καί στολισμένες με διάφορες εικόνες, λουλού¬δια, τοπία, που τις έχουν φτιάξει τα ίδια τα παιδιά. Η εικόνα του Νίκου Ζαχαριάδη δε λείπει από κανένα σχολειό. Καί πολλές φορές είναι έργο των παιδιών.

Γ' τάξη, 1950, ο. 27-28