Πως μεγαλούργησε το όκιο το 1993 και το 2009
Δημοσιεύτηκε: 03 Δεκ 2020, 23:15
Ενδιαφέρουν παρουσιάζουν οι δύο περιπτώσεις στις οποίες το όκιο από πίσω στο σκορ κατόρθωσε να πάρει την ΠΑΕ.
Το 1989, εποχή που δεν υπήρχε ακόμα black Friday, το πασόκ υπέστη συγκλονιστική ήττα.
Στην αρχή πίστευαν ότι το καράβι θα αντέξει, κάποιοι τριγμοί από τις δημοτικές του 1986 είχαν ξεχαστεί, ενώ ήλπιζαν και σε συμμαχία με τον Χαρίλαο ο οποίος λόγω Γκορμπατσώφ στη Μόσχα δεν θα τους έκανε πιά τον δύσκολο.
Όμως τα πράγματα ήρθαν αλλοιώς, ειδικά μετά την περιπετειώδη εξέλιξη της υποθέσης Κοσκωτά.
Η δεξιά πανηγύριζε. Πάει η χολέρα έλεγαν. Στο θέατρο ανέβηκε η επιθεωρησιακή ρεβύ "ο τελευταίος πασοκράτορας" με τη Ρένα Βλαχοπούλου. Δυσκολεύτηκε αρκετά για την αυτοδυναμία αλλά στις αρχές τουλάχιστον τα πανηγύρια δεν είχαν τέλος.
Όμως το όκιο πέρασε πολύ γρήγορα σε θυελλώδη αντεπίθεση.
Να οι παράγοντες τους οποίους εκμεταλλεύθηκε το όκιο:
1ον) Απώλεια Ολυμπιάδας 1996 - κέρδισε η Ατλάντα. Τότε σαν χαζοί θέλαμε Ολυμπιάδα, όπως και το 1997 με το "the city ees Athens" ξαναθέλαμε Ολυμπιάδα σαν χαζοί.
2ον) Ενδοκυβερνητικοί τριγμοί. Μητσοτάκης-Δήμας, Μητσοτάκης-Σαμαράς (σ.σ. μεταφράστηκε σε ποσοστό 4.5% για την ΠΟΛΑΝ του Σαμαρά στις εκλογές του 1993).
3ον) Άκρως επιτυχής εξαπόλυσις συνδικαλιστάδων, απεργίες.
4ον) Η δίκη του αιώνα. Το μωρό της Ροζμαρί ήταν αυτή η δίκη στην πραγματικότητα. Ο Μητσοτάκης αν είχε κερδίσει καθαρά στις πρώτες εκλογές του Ιουνίου του 1989 δεν θα την έκανε ποτέ ω ποτά. Το πασόκιο το εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο και η "κά-κά-κάθαρση" μετατράπηκε σε "dirty 89".
5ον) Η φοβερή μπάλα που έπαιξε το συγκρότημα Κουρή με Κ29 - Μπουγιουκλάκη - Πασβαντίδη.
Έτσι τον Οχτώβρη του 1993 το Πασόκ ήταν στη θέση του οδηγού πάλι και μάλιστα κέρδισε ενδεκαετία αυτή τη φορά, όχι οκταετία !
Το 2009 τώρα.
Εδώ ήταν αλλοιώς. Ένα πολύ μέτριο πασόκ με αρχηγό τον ΓΑΠ, που είχε κατορθώσει όμως να αποφύγει τις στρατηγικές ήττες.
Ο Καραμανλής είχε οικονομικά προβλήματα που είχαν σαν αποτέλεσμα να χάσει με μικρή διαφορά τις ευρωεκλογές του Ιουνίου, αλλά στη συνέχεια πολύ μεγαλύτερα προβλήματα που τον οδήγησαν στην εξαγγελία προώρων εκλογών για τον Οκτώβριο.
Κανένας δεν πίστεψε το "λεφτά υπάρχουν".
Όλοι όμως πίστεψαν ότι οι τρέλες που έλεγε ο Γιωργάκης θα είχαν το αποτέλεσμα να γλυτώσουμε το φορολογικό σαφάρι - μνημόνιο για περίπου έξη μήνες - όπως και έγινε με μόνη τη διαφορά ότι ο όρος "μνημόνιο" δεν είχε πολιτιγραφηθεί ακόμα. Μετά βέβαια θα ήταν κλάφτα Χαράλαμπε η υπόθεση, αλλά αυτό ήταν γνωστό ότι δεν απεφεύγετο από την 30η Ιουνίου που έσκασε η οικονομική μπόμπα.
Τι προκύπτει λοιπόν ;
Στην πρώτη περίπτωση ένα όκιο δυνωμένο-ενατό που ξεπέρασε τα προβλήματα του μέσε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.
Στη δεύτερη μία ανυπαρξία αντιπάλου και νίκη άνευ αγώνος.
Σήμερα έχουμε ομοιότητες ;
Μέχρι στιγμής είχαμε την οικογένεια καταληψιών Ινδαρέ καταληψιών να σκούζει στην ταράτσα.
Καμία σχέση με Zoe που δεν μπορούσε να αναπνεύσει στην είσοδο του κτιρίου της ΕΡΤ, καμία σχέση με τον ηρωϊκό απεργό πείνας Παπαδομιχελάκη.
Γι αυτό κατά τη γνώμη μου ο λαός του Σύριζα ανησυχεί.
Το 1989, εποχή που δεν υπήρχε ακόμα black Friday, το πασόκ υπέστη συγκλονιστική ήττα.
Στην αρχή πίστευαν ότι το καράβι θα αντέξει, κάποιοι τριγμοί από τις δημοτικές του 1986 είχαν ξεχαστεί, ενώ ήλπιζαν και σε συμμαχία με τον Χαρίλαο ο οποίος λόγω Γκορμπατσώφ στη Μόσχα δεν θα τους έκανε πιά τον δύσκολο.
Όμως τα πράγματα ήρθαν αλλοιώς, ειδικά μετά την περιπετειώδη εξέλιξη της υποθέσης Κοσκωτά.
Η δεξιά πανηγύριζε. Πάει η χολέρα έλεγαν. Στο θέατρο ανέβηκε η επιθεωρησιακή ρεβύ "ο τελευταίος πασοκράτορας" με τη Ρένα Βλαχοπούλου. Δυσκολεύτηκε αρκετά για την αυτοδυναμία αλλά στις αρχές τουλάχιστον τα πανηγύρια δεν είχαν τέλος.
Όμως το όκιο πέρασε πολύ γρήγορα σε θυελλώδη αντεπίθεση.
Να οι παράγοντες τους οποίους εκμεταλλεύθηκε το όκιο:
1ον) Απώλεια Ολυμπιάδας 1996 - κέρδισε η Ατλάντα. Τότε σαν χαζοί θέλαμε Ολυμπιάδα, όπως και το 1997 με το "the city ees Athens" ξαναθέλαμε Ολυμπιάδα σαν χαζοί.
2ον) Ενδοκυβερνητικοί τριγμοί. Μητσοτάκης-Δήμας, Μητσοτάκης-Σαμαράς (σ.σ. μεταφράστηκε σε ποσοστό 4.5% για την ΠΟΛΑΝ του Σαμαρά στις εκλογές του 1993).
3ον) Άκρως επιτυχής εξαπόλυσις συνδικαλιστάδων, απεργίες.
4ον) Η δίκη του αιώνα. Το μωρό της Ροζμαρί ήταν αυτή η δίκη στην πραγματικότητα. Ο Μητσοτάκης αν είχε κερδίσει καθαρά στις πρώτες εκλογές του Ιουνίου του 1989 δεν θα την έκανε ποτέ ω ποτά. Το πασόκιο το εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο και η "κά-κά-κάθαρση" μετατράπηκε σε "dirty 89".
5ον) Η φοβερή μπάλα που έπαιξε το συγκρότημα Κουρή με Κ29 - Μπουγιουκλάκη - Πασβαντίδη.
Έτσι τον Οχτώβρη του 1993 το Πασόκ ήταν στη θέση του οδηγού πάλι και μάλιστα κέρδισε ενδεκαετία αυτή τη φορά, όχι οκταετία !
Το 2009 τώρα.
Εδώ ήταν αλλοιώς. Ένα πολύ μέτριο πασόκ με αρχηγό τον ΓΑΠ, που είχε κατορθώσει όμως να αποφύγει τις στρατηγικές ήττες.
Ο Καραμανλής είχε οικονομικά προβλήματα που είχαν σαν αποτέλεσμα να χάσει με μικρή διαφορά τις ευρωεκλογές του Ιουνίου, αλλά στη συνέχεια πολύ μεγαλύτερα προβλήματα που τον οδήγησαν στην εξαγγελία προώρων εκλογών για τον Οκτώβριο.
Κανένας δεν πίστεψε το "λεφτά υπάρχουν".
Όλοι όμως πίστεψαν ότι οι τρέλες που έλεγε ο Γιωργάκης θα είχαν το αποτέλεσμα να γλυτώσουμε το φορολογικό σαφάρι - μνημόνιο για περίπου έξη μήνες - όπως και έγινε με μόνη τη διαφορά ότι ο όρος "μνημόνιο" δεν είχε πολιτιγραφηθεί ακόμα. Μετά βέβαια θα ήταν κλάφτα Χαράλαμπε η υπόθεση, αλλά αυτό ήταν γνωστό ότι δεν απεφεύγετο από την 30η Ιουνίου που έσκασε η οικονομική μπόμπα.
Τι προκύπτει λοιπόν ;
Στην πρώτη περίπτωση ένα όκιο δυνωμένο-ενατό που ξεπέρασε τα προβλήματα του μέσε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.
Στη δεύτερη μία ανυπαρξία αντιπάλου και νίκη άνευ αγώνος.
Σήμερα έχουμε ομοιότητες ;
Μέχρι στιγμής είχαμε την οικογένεια καταληψιών Ινδαρέ καταληψιών να σκούζει στην ταράτσα.
Καμία σχέση με Zoe που δεν μπορούσε να αναπνεύσει στην είσοδο του κτιρίου της ΕΡΤ, καμία σχέση με τον ηρωϊκό απεργό πείνας Παπαδομιχελάκη.
Γι αυτό κατά τη γνώμη μου ο λαός του Σύριζα ανησυχεί.