ΕΠΙΣΤΟΛΗ Ι.ΡΑΛΛΗ ΕΙΣ ΙΤΑΛΟΥΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΦΕΚΙΣΟΥΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ
Δημοσιεύτηκε: 03 Δεκ 2020, 21:50
Τυφεκισμός 100 Κομμουνιστων
Αθήνα 1η Ιουλίου 1943
Κύριε Υπουργέ,
Η Κυβέρνηση μου διαμαρτύρεται για την εκτέλεση 100 Ελλήνων που έγινε στις 5 Ιουνίου 1943 στη Λάρισα χωρίς καμία κρίση (δίκη) και χωρίς να ειδοποιηθεί η Ελληνική Κυβέρνηση ούτε καν μετά την εκτέλεση, πράγμα που εξ άλλου δικαιολογεί την αργοπορία της παρούσης, η οποία δεν μπορούσε να συνταχθεί παρά μετά την ολοκληρωτική επιβεβαίωση των καινούργιων δεδομένων που λάβαμε κατ’ αρχήν από ανεπίσημες πηγές.
Μαθαίνω επί πλέον ότι αυτές οι εκτελέσεις έλαβαν χώρα μετά την καταστροφή που έγινε την περασμένη 1η Ιουνίου μέσα στο τούνελ χιλιόμετρο 354x900 του Ελληνικού Σιδηροδρόμου καταστροφή που κόστισε την ζωή σε 200 στρατιώτες δικούς σας και 51 Έλληνες.
Μα απ’ότι φαίνεται από τις αναφορές και τα σχεδιάσματα που επισυνάπτω του Διευθυντή του Κρατικού Σιδηροδρόμου Μ. Παπολεονάρδου και του μηχανικού, επί κεφαλής της γραμμής Μ. Χαρτουλάρη, αυτή η καταστροφή ήταν πολύ πιθανόν η συνέπεια ενός ατυχούς γεγονότος το οποίο δεν ήταν καθόλου συνδεδεμένο με εγκληματική πράξη. Εξ άλλου οι προαναφερθέντες μηχανικοί έχουν διαβεβαιώσει τον Υπουργό των Συγκοινωνιών ότι οι Γερμανοί ειδικοί που έκαναν πραγματογνωμοσύνη επί τόπου έφτασαν στο ίδιο αποτέλεσμα (εξέφρασαν την ίδια γνώμη).
Θα αναγνωρίζεις είμαι βέβαιος Κύριε Υπουργέ ότι παρόμοιες ενέργειες με αποτελέσματα που δεν μπορούν να διορθωθούν, τέτοιες που ενέχουν τον σκληρό θάνατο ανθρωπίνων υπάρξεων, των οποίων η αθωότης πρέπει να αποδοθεί εφ’ όσον δεν υπήρχε καμία δικαστική απόφαση από τους κριτές τους, τέτοιες που βυθίζουν στην απόγνωση και το πένθος οικογενειες ολόκληρες, δημιουργούν στην Κυβέρνηση μου μία κατάσταση αφόρητη κάνοντας αδύνατη την εξάλειψη αυτής της μομφής (λεκέ)
Μου επιτρέπετε να απευθυνώ στην εξοχότητα σας την υπενθύμιση της Κυβέρνησής μου σε ό,τι αφορά την συμπεριφορά που πρέπει να υφίστανται οι όμηροι (από τους κατακτητές)
Ανεξάρτητα από την γνώμη των συγγραφέων Ιταλων του διεθνούς δικαίου οι οποίοι ομόφωνα θεωρούν ότι οι όμηροι έχουν το ίδιο δικαίωμα στην συμπεριφορά όπως οι αιχμάλωτοι πολέμου (βλέπε Diana «Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο» 1930 σελ. 625 –Belladine Pallieri. “Ο πόλεμος” 1935 σελ. 380 και εξής) ο « Νόμος του Πολέμου » Νο 1415 15 Σεπτεμβρίου 1938 περιλαμβάνει αποκλειστικές διατάξεις πάνω στο θέμα των ομήρων που είναι κατηγορηματικές.
Οπως τα άρθρα 8 3, 28, 55, 65 και τέλος το άρθρο 99 αυτού του νόμου αποφαίνονται σαφέστατα και δεν επιδέχονται καμία αμφιβολία.
Βασιζόμενος στο άρθρο 99 που ορίζει την αρχή ότι οι όμηροι θεωρούνται αιχμάλωτοι πολέμου εφιστώ ιδιαίτερα την προσοχή σας (της Εξοχότητας Σας) στις ακόλουθες διατάξεις
1. Της $ e του άρθρου 8 που απαγορεύει κατηγορηματικά τις αντεκδικήσεις εφ’ όσον η υπεράσπιση έχει ορισθεί από τις διεθνείς συμβάσεις.
2. Το άρθρο 101 που περιγράφει ότι όλοι οι αιχμάλωτοι πολέμου υπόκεινται στην ίδια συμπεριφορά που ορίζονται από τις διεθνείς συμβάσεις.
3. Το άρθρο 106 σύμφωνα με το οποίο οι αιχμάλωτοι πολέμου έχουν δικαίωμα να τους συμπεριφέρονται κατά τρόπο ανθρωπιστικό και συντηρούνται από το Κράτος, προφυλάσσονται από οποιαδήποτε επίθεση ή απόπειρα και δεν θα πρέπει να κρατούνται σε μέρη εκτεθειμένοι στα πυρά του εχθρού ή σε (κακουχίες) επιβλαβείς συνθήκες.
4. Το άρθρο 108 που έχει διατυπωθεί έτσι: «εφαρμόζεται στους αιχμαλώτους πολέμου η νομοθεσία η ποινική και πειθαρχική που εφαρμόζεται στους στρατιωτικούς του Κράτους»
Με αυτά τα δεδομένα, είμαι υποχρεωμένος να αναφερθώ στη συνθήκη της Γενεύης της 27ης Ιουλίου 1929 πάνω στον τρόπο συμπεριφοράς προς τους αιχμαλώτους πολέμου, συνθήκη που επικυρώθηκε τόσο από την Γερμανία και την Ιταλία αλλά και από την Ελλάδα, στην οποία κατά συνέπεια αναφέρονται τα άρθρα τα προαναφερθέντα του Ιταλικού Νόμου Νο 1415 του 1938 που περιλαμβάνουν και τις ακόλουθες διατάξεις.
( Η συνέχεια ελλείπει)
Βέβαιος ότι χάρη στην βαθιά αντίληψη της περίπτωσης, αντίληψη που σ’ όλες τις περιστάσεις έχετε εκφράσει και χάρη στα ανθρωπιστικά σας συναισθήματα, η παρούσα έκκληση μου θα έχει ανταπόκριση θετική από σας, έχω την τιμή Κύριε Υπουργέ να σας παρακαλέσω να δεχθείτε την βαθιά μου εκτίμηση.
Υπογραφή: Ι. Ράλλης
Κοινοποίησις της άνω επιστολής επιστολής προς τον Γερμανον πληρεξουσιον Altenburg
Αθήνα 1η Ιουλίου 1943
Κύριε Υπουργέ,
Έχω την τιμή να σας επισυνάψω ένα αντίγραφο ενός γράμματος που μόλις απηύθυνα στην εξοχότητα του – Κύριο Pellegrine Chigi- Βασιλικό Πληρεξούσιο της Ιταλίας στην Ελλάδα που αφορά τις πρόσφατες εκτελέσεις ομήρων και σας παρακαλώ να γνωστοποιήσετε στην Κυβερνηση σας την άποψη της Ελληνικής Κυβέρνησης πάνω σ’ αυτό το θέμα.
Ελπίζοντας ότι η εξοχότητα σας θα αναγνωρίσει την τεκμηρίωση των επιχειρημάτων που εκτίθενται στο πιο πάνω αναφερθεν γράμμα, σας παρακαλώ δεχθείτε την έκφραση της βαθιάς μου εκτίμησης.
Υπογραφή: Ι. Ράλλης
υγ,Ο Ραλλης τι περιμενε; να τον ευγνωμονουν οι κομμουνιστες;
Αθήνα 1η Ιουλίου 1943
Κύριε Υπουργέ,
Η Κυβέρνηση μου διαμαρτύρεται για την εκτέλεση 100 Ελλήνων που έγινε στις 5 Ιουνίου 1943 στη Λάρισα χωρίς καμία κρίση (δίκη) και χωρίς να ειδοποιηθεί η Ελληνική Κυβέρνηση ούτε καν μετά την εκτέλεση, πράγμα που εξ άλλου δικαιολογεί την αργοπορία της παρούσης, η οποία δεν μπορούσε να συνταχθεί παρά μετά την ολοκληρωτική επιβεβαίωση των καινούργιων δεδομένων που λάβαμε κατ’ αρχήν από ανεπίσημες πηγές.
Μαθαίνω επί πλέον ότι αυτές οι εκτελέσεις έλαβαν χώρα μετά την καταστροφή που έγινε την περασμένη 1η Ιουνίου μέσα στο τούνελ χιλιόμετρο 354x900 του Ελληνικού Σιδηροδρόμου καταστροφή που κόστισε την ζωή σε 200 στρατιώτες δικούς σας και 51 Έλληνες.
Μα απ’ότι φαίνεται από τις αναφορές και τα σχεδιάσματα που επισυνάπτω του Διευθυντή του Κρατικού Σιδηροδρόμου Μ. Παπολεονάρδου και του μηχανικού, επί κεφαλής της γραμμής Μ. Χαρτουλάρη, αυτή η καταστροφή ήταν πολύ πιθανόν η συνέπεια ενός ατυχούς γεγονότος το οποίο δεν ήταν καθόλου συνδεδεμένο με εγκληματική πράξη. Εξ άλλου οι προαναφερθέντες μηχανικοί έχουν διαβεβαιώσει τον Υπουργό των Συγκοινωνιών ότι οι Γερμανοί ειδικοί που έκαναν πραγματογνωμοσύνη επί τόπου έφτασαν στο ίδιο αποτέλεσμα (εξέφρασαν την ίδια γνώμη).
Θα αναγνωρίζεις είμαι βέβαιος Κύριε Υπουργέ ότι παρόμοιες ενέργειες με αποτελέσματα που δεν μπορούν να διορθωθούν, τέτοιες που ενέχουν τον σκληρό θάνατο ανθρωπίνων υπάρξεων, των οποίων η αθωότης πρέπει να αποδοθεί εφ’ όσον δεν υπήρχε καμία δικαστική απόφαση από τους κριτές τους, τέτοιες που βυθίζουν στην απόγνωση και το πένθος οικογενειες ολόκληρες, δημιουργούν στην Κυβέρνηση μου μία κατάσταση αφόρητη κάνοντας αδύνατη την εξάλειψη αυτής της μομφής (λεκέ)
Μου επιτρέπετε να απευθυνώ στην εξοχότητα σας την υπενθύμιση της Κυβέρνησής μου σε ό,τι αφορά την συμπεριφορά που πρέπει να υφίστανται οι όμηροι (από τους κατακτητές)
Ανεξάρτητα από την γνώμη των συγγραφέων Ιταλων του διεθνούς δικαίου οι οποίοι ομόφωνα θεωρούν ότι οι όμηροι έχουν το ίδιο δικαίωμα στην συμπεριφορά όπως οι αιχμάλωτοι πολέμου (βλέπε Diana «Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο» 1930 σελ. 625 –Belladine Pallieri. “Ο πόλεμος” 1935 σελ. 380 και εξής) ο « Νόμος του Πολέμου » Νο 1415 15 Σεπτεμβρίου 1938 περιλαμβάνει αποκλειστικές διατάξεις πάνω στο θέμα των ομήρων που είναι κατηγορηματικές.
Οπως τα άρθρα 8 3, 28, 55, 65 και τέλος το άρθρο 99 αυτού του νόμου αποφαίνονται σαφέστατα και δεν επιδέχονται καμία αμφιβολία.
Βασιζόμενος στο άρθρο 99 που ορίζει την αρχή ότι οι όμηροι θεωρούνται αιχμάλωτοι πολέμου εφιστώ ιδιαίτερα την προσοχή σας (της Εξοχότητας Σας) στις ακόλουθες διατάξεις
1. Της $ e του άρθρου 8 που απαγορεύει κατηγορηματικά τις αντεκδικήσεις εφ’ όσον η υπεράσπιση έχει ορισθεί από τις διεθνείς συμβάσεις.
2. Το άρθρο 101 που περιγράφει ότι όλοι οι αιχμάλωτοι πολέμου υπόκεινται στην ίδια συμπεριφορά που ορίζονται από τις διεθνείς συμβάσεις.
3. Το άρθρο 106 σύμφωνα με το οποίο οι αιχμάλωτοι πολέμου έχουν δικαίωμα να τους συμπεριφέρονται κατά τρόπο ανθρωπιστικό και συντηρούνται από το Κράτος, προφυλάσσονται από οποιαδήποτε επίθεση ή απόπειρα και δεν θα πρέπει να κρατούνται σε μέρη εκτεθειμένοι στα πυρά του εχθρού ή σε (κακουχίες) επιβλαβείς συνθήκες.
4. Το άρθρο 108 που έχει διατυπωθεί έτσι: «εφαρμόζεται στους αιχμαλώτους πολέμου η νομοθεσία η ποινική και πειθαρχική που εφαρμόζεται στους στρατιωτικούς του Κράτους»
Με αυτά τα δεδομένα, είμαι υποχρεωμένος να αναφερθώ στη συνθήκη της Γενεύης της 27ης Ιουλίου 1929 πάνω στον τρόπο συμπεριφοράς προς τους αιχμαλώτους πολέμου, συνθήκη που επικυρώθηκε τόσο από την Γερμανία και την Ιταλία αλλά και από την Ελλάδα, στην οποία κατά συνέπεια αναφέρονται τα άρθρα τα προαναφερθέντα του Ιταλικού Νόμου Νο 1415 του 1938 που περιλαμβάνουν και τις ακόλουθες διατάξεις.
( Η συνέχεια ελλείπει)
Βέβαιος ότι χάρη στην βαθιά αντίληψη της περίπτωσης, αντίληψη που σ’ όλες τις περιστάσεις έχετε εκφράσει και χάρη στα ανθρωπιστικά σας συναισθήματα, η παρούσα έκκληση μου θα έχει ανταπόκριση θετική από σας, έχω την τιμή Κύριε Υπουργέ να σας παρακαλέσω να δεχθείτε την βαθιά μου εκτίμηση.
Υπογραφή: Ι. Ράλλης
Κοινοποίησις της άνω επιστολής επιστολής προς τον Γερμανον πληρεξουσιον Altenburg
Αθήνα 1η Ιουλίου 1943
Κύριε Υπουργέ,
Έχω την τιμή να σας επισυνάψω ένα αντίγραφο ενός γράμματος που μόλις απηύθυνα στην εξοχότητα του – Κύριο Pellegrine Chigi- Βασιλικό Πληρεξούσιο της Ιταλίας στην Ελλάδα που αφορά τις πρόσφατες εκτελέσεις ομήρων και σας παρακαλώ να γνωστοποιήσετε στην Κυβερνηση σας την άποψη της Ελληνικής Κυβέρνησης πάνω σ’ αυτό το θέμα.
Ελπίζοντας ότι η εξοχότητα σας θα αναγνωρίσει την τεκμηρίωση των επιχειρημάτων που εκτίθενται στο πιο πάνω αναφερθεν γράμμα, σας παρακαλώ δεχθείτε την έκφραση της βαθιάς μου εκτίμησης.
Υπογραφή: Ι. Ράλλης
υγ,Ο Ραλλης τι περιμενε; να τον ευγνωμονουν οι κομμουνιστες;