Phorum.com.gr

Η προπαγάνδα είναι μία αρχαία επιστήμη.
Την χρησιμοποιούσαν οι Χετταίοι, Φοίνικες, Ασουρμπανιμπάλιοι, οι πάντες.
Αλλά και οι Ρωμαίοι την χρησιμοποιούσαν με επιτυχία.
Οι Ρωμαίοι για να πείσουν τις πόλεις της Ελλάδος να συμμαχήσουν μαζί τους, έκαναν μεγάλη επίδειξη τεχνογνωσίας από την οποία θα είχαν ώφελος και οι Έλληνες αν συμμαχούσαν με τη Ρώμη. Ήταν οι καταπέλτες που είχαν οι Ρωμαίοι, οι κινητές γέφυρες πάνω στις τριήρεις με τις οποίες τα Ρωμαϊκά πλοία έκαναν ρεσάλτο στα εχθρικά και πολλά άλλα που εντυπωσίαζαν.

Δεν γίνεται πάντα για το κακό η προπαγάνδα.
Μπορεί κάποιος να έχει σαν στόχο την αρπαγή της εξουσίας και την διασπάθιση του κρατικού προϋπολογισμού, ή να θέλει να χτίσει ένα γεφυράκι για να πηγαίνουν τα παιδάκια στο σχολείο σε ένα χωριό. Και στη μία περίπτωση και στην άλλη κάνει χρήση της προπαγάνδας.

Στην εποχή μας η προπαγάνδα έχει μεγάλη εξέλιξη και συνεχώς αναπτύσσεται περισσότερο.
Ποιές είναι οι βασικές μέθοδοι που χρησιμοποιεί ;
Θα τις δούμε μία-μία:

Ας υποθέσουμε κατ' αρχάς ότι στόχος της προπαγάνδας μας είναι

α) ο Άδωνις Γεωργιάδης - να τον εμπλέξουμε στο σκάνδαλο Novartis χωρίς να έχουμε αποδείξεις από το FBI.

ή

β) ο Ολυμπιακός Πειραιώς - να τον βγάλουμε "πέτσινο πρωταθλητή" χωρίς στοιχεία πέραν από ένα άθλιο dvd.

Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικές καταστάσεις που ενδεχομένως να μην είναι προϊοντα συνωμοσίας δέον όπως θεωρηθει συμπτωματική.

Τι θέλουμε ;

1ον) Ακροαματικότητα/θεασιμότητα. Αυτό χρειάζεται. Δεν γίνεται να αναδείξουμε το σκάνδαλο Novartis από το κανάλι γιουτιούμπ του Μπάμπη από τα Σεπόλια. Καλό είναι να έχουμε την ΕΡΤ.

2ον) Επιμονή. Θα λέμε συνέχεια. Δεν έχει σημασία που γίνονται debunk οι conspiracy theories.
Εμείς θα επαναλαμβάνουμε και τις previously debunked conspiracy theories σε κάθε ευκαιρία.
Σημασία έχει να ειμαστε μπροστά στο παιχνίδι conspiracy theory / debunking of conspiracy theory.
Το έλεγε και ο Γιόζεφ αυτό.

3ον) Χρήση νέων τεχνολογιών. Εννοείται - δεν αφήνουμε έξω το internet και παραμένουμε κολλημένοι στο 1990 με μόνο τον Τύπο.

4ον) Πονηρό κόλπο. Ποιός θα αναδείξει το σκάνδαλο Novartis ; Το ΠΑΣΟΚ ; Εντάξει το ΠΑΣΟΚ, αλλά θα ήταν πολύ καλύτερο να βάζαμε κάποιον φαινομενικά ουδέτερο. Τη μαμά του Αγκίρε π.χ., του παλιού Ουρουγουανού ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού. Που βρέθηκε η μαμά Αγκίρε θα πει ο άλλος, αυτή δεν είναι ούτε των μεν ούτε τον δε.

5ον) Σε ποιούς απευθυνόμαστε ;
Εδώ είναι η μεγάλη ιστορία.
Μία κατηγορία είναι οι δικοί μας. Εντάξει, αυτούς τους έχουμε εύκολα.
Παρακάτω ; Δεν πάμε για να πείσουμε τον δικαστή που θα μελετήσει εξονυχιστικά όλους τους φακέλους.
Αυτόν μπορεί να τον έχουμε πιασμάν ή να μην τον έχουμε, αλλά σε κάθε περίπτωση την ξέρει τη δουλειά του. Δεν τον πείθουμε με την αρθρογραφία του Γαργαλάκου στην Αυριανή.
Μία δεύτερη κατηγορία όμως είναι οι ψιλοουδέτεροι.
Εδώ παίζει το εξής: Ο ψιλοουδέτερος δεν θα κάτσει να γίνει δικαστής Ντρεντ να ψάξει τα υπέρ και τα κατά. Σ' αυτόν θα μετρήσει περισσότερο ο όγκος πληροφοριών που παίρνει από τη μία πλευρά και ο όγκος πληροφοριών που παίρνει από την άλλη. Άμα είμαστε εμείς αυτοί που ρίχνουμε το πιό πολύ μπλα-μπλα, νικάμε.
Παίζει όμως και το άλλο, το τάξιμο. Σε καφενειακό επίπεδο λέμε στον Δημητράκη "εντάξει ρε Δημητράκη, το μαγαζί θα σου κάνει πίστωση". Φχαριστιέται ο Δημητράκης και σε μία μετέπειτα φάση του λέμε την ιστορία μας "οι τάδε -ξέρεις ποιους σου λέω- είναι απατεώνες, μεγάλοι πατεώνες". Ο πρώην πιθανά ψιλοουδέτερο Δημητράκης έγινε δικός μας.

6ον) Πονηρό κόλπο - το ad hominem. Μας κάνει debunk το conspiracy theory κάποιος, του κάνουμε προσωπική επίθεση ή βάζουμε κάποιον άλλον να του κάνει προσωπική επίθεση "ρε, αυτός είναι ο ανηψιός της Λενιώς της Ξεροπαϊδως ρε, που είχε τη γίδα με τα μαρουλόφυλλα στο χωριό, αυτόν ακούτε ;".

7ον) Πονηρό κόλπο - η απειλή. Κάποιος που φαίνεται ζόρικος τον απειλούμε, ή βάζουμε άλλους να τον απειλήσουν. Αν είμαστε δυνατή εξουσία θα τον συλλήψουμε αλλά υπάρχουν και πιό λεπτοί τρόποι για να γίνει αυτό "ξέρεις ήταν ένα παιδάκι που του άρεσε να κάνει debunk conspiracy theories και μετά το πιάσανε και το κάνανε μπηφ ριζότο".
Καλό κόλπο αυτό.

Ο συγκερασμός λοιπόν όλων αυτών των μεθόδων μας κάνει καλούς εξηντάλεπτους.

Λέγεται ότι ο γενάρχης μας ήταν ο Γιόζεφ Γκαίμπελς.
Πράγματι ήταν ένας από τους πρωτεργάτες, ήταν καλός και χαρισματικός.
Δεν είναι όμως αλήθεια ότι ο Γκαίμπελς έπειθε τους πάντες και τα πάντα, δεν μπορεί να είναι αλήθεια.
Διότι το καθεστώς Χίτλερ δεν ήταν ένα καθεστώς απόλυτης μειοψηφίας ποτέ στην Γερμανία. Ίσως από το 1944 και μετά να περιήλθε σε τέτοια φάση, αλλά βασικά προσομοίαζε με ένα καθεστώς ΠΑΣΟΚ περισσότερο. Έτσι οι περισσότεροι που άκουγαν Γκαίμπελς ήταν ήδη δικοί του.
Είχε και το πλεονέκτημα ο Γκαίμπελς ότι τα έλεγε χωρίς αντίπαλο. Οι αντίπαλοι του από μεγάλοι πολιτικοί αντίπαλοι μέχρι μανταμίτσες που κάτι μουρμούρισαν στο σουπερμάρκετ, έγιναν σαπούνι.
Εμείς όμως οι μοντέρνοι εξηντάλεπτοι καθαρίζουμε και με αντιπάλους να είναι παρόντες.
Αν την πατήσουμε ; Και τι έγινε. Σβήνουμε το ταμπλώ και πάμε γι άλλα.
Δεν υπάρχουν όρια. Έγινε υπερ-ρόμπα ο Τσίπρας ; Αν έχουν περάσει δέκα-δεκαπέντε χρόνια θα λέμε "ο Τσίπρας ; ποιός Τσίπρας ; αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας δεν ήταν αυτός ; σιγά μην ήταν του Σύριζα".

Τα έχουμε δει με το σι και με το νίγμα όλα τα παραπάνω αναφερόμενα εδώ inside.

Στο εγχειρίδιο του αντιπτεράρχου Λάϊτμερ είχα διαβάσει και το εξής ωραίο:
Να αναμιγνύονται λέει τα όργανα του καθεστώτος με τον κόσμο που περιμένει ουρά να αγοράσει εισιτήριο ποδοσφαιρικού αγώνα.
Το όργανο θα λέει "ευτυχώς που η επανάστασις, τα κανόνισε ώστε να μπορούμε επί τέλους να πάρουμε εισιτήρια χωρίς ταλαιπωρία".

Πράγματι η επανάστασις το είχε επιτύχει αυτό.
Αν ήθελες να πάρεις εισιτήριο Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός υπήρχαν ταμεία που αν στηνόσουνα έγκαιρα αγόραζες εισιτήριο.
Πιό πριν προκειμένου για τέτοια ντέρμπυ και τα 25,000 - 30,000 εισητήρια -όσα κοβόντουσαν- πήγαιναν όλα στη μαύρη κατ' ευθείαν.
Υπήρχε μαύρη και επί επαναστάσεως βέβαια. Στο Παναθηναϊκός - Ερυθρός Αστέρας βάζελος τις μου είχε πει ότι πλήρωσε 500 δραχμές, ποσό τεράστιο εκείνη την εποχή. Αλλά όχι όπως τα πιό παλιά χρόνια.