Γιατί δεν υπάρχει σήμερα απριλιακό κίνημα ;
Δημοσιεύτηκε: 07 Σεπ 2020, 10:40
Είναι κάτι που λείπει στον σύγχρονο κόσμο και στη σύγχρονη Ελλάδα.
Ο τελευταίος απριλιακός ήρωας ήταν ο Ισπανός Τεχέρο Μπλάνκο το 1981, έχουν περάσει 39 χρόνια τώρα.
Γιατί όμως ;
Τα αβγά δεν είναι απριλιακό κίνημα.
Δεν έφτασαν στα ποσοστά του "μυστικού γκάλοπ" με σύνθημα την επιστροφή στον γύψο. Έφτασαν με σύνθημα τους πακιστανούς κομμωτές.
Πριν από τα αβγά το ΛΑΟΣ με την Έφη Σαρρή ούτε αυτό ήταν απριλιακό κίνημα με σύνθημα τον γύψο. Μπήκε στη βουλή με σύνθημα την υποτροφία του Οδυσσέα Τσενάϊ.
Τόσο τα αβγά όσο και το ΛΑΟΣ απλά προσποιούνται τους απριλιακούς προς άγραν οπαδών. Δεν θα εξετάσω πόσο επιτυχώς το πράττουν αυτό, δεν θα εξετάσω ούτε κατά πόσον έχουν-είχαν "κρυφή απριλιακή ατζέντα", αλλά είναι μόνο κατ' επίφασιν απριλιακοί διότι ούτε οι μεν ούτε οι δε λένε για γύψο στα εκλογικά manifestos τους, στα τηλεοπτικά σποτς.
Δεν ήταν καθόλου έτσι τα παλιά χρόνια.
Την ταραγμένη εποχή του πρώτου ανενδότου 1961-63 όπως και μεταξύ Ιουλιανών 1965 - 21ης Απριλίου 1967, οι απριλιακοί έλεγαν ευθαρσώς "είμαστε απριλιακοί - θέλουμε μία νέα 4η Αυγούστου και έναν λοχίαν".
Γιατί λοιπόν στην εποχή μας έσβησε το απριλιακό κίνημα ;
Ένας λόγος είναι σίγουρα η απογοήτευση. Κάπου προς τα τέλη της δεκαετίας του 70, τα σταγονίδια είδαν ότι ούτε ο θείος Σαμ πλέον αλλά ούτε και το μπλοκ των ευρω-γκουρού κρατών θα τους δεχόντουσαν στους κόλπους τους. Το πακέτο Ντελόρ θα χανόταν.
Αλλά υπάρχουν κι άλλοι λόγοι:
Είναι ότι τα αντίπαλα κινήματα, της μορφής Αντρέσκου Παπαντρέσκου, πλειοψηφούντα ενίοτε δεν αποτελούν παρά μίαν οπήν εις το ύδωρ.
Το δε "original gate 21" είναι κι αυτό άστα να πάνε.
Αλλά είναι και το περίφημο generation gap που δεν υπάρχει πιά. Μιά φορά κι ένα καιρό εγώ έβαζα το "green green grass of home" με τον Tom Jones στο πικάπ και ο μπαμπάς μου μου έλεγε "βαρύ άσμα, αλλά τι λέει ;". Ο σημερινός μπαμπάς το ξέρει το άσμα και ξέρει και τα λόγια. Σημαντική διαφορά.
Έτσι λοιπόν σήμερα δεν έχουμε απριλιακό κίνημα, για ότι άξιζε αυτό στην εποχή του.
Ο τελευταίος απριλιακός ήρωας ήταν ο Ισπανός Τεχέρο Μπλάνκο το 1981, έχουν περάσει 39 χρόνια τώρα.
Γιατί όμως ;
Τα αβγά δεν είναι απριλιακό κίνημα.
Δεν έφτασαν στα ποσοστά του "μυστικού γκάλοπ" με σύνθημα την επιστροφή στον γύψο. Έφτασαν με σύνθημα τους πακιστανούς κομμωτές.
Πριν από τα αβγά το ΛΑΟΣ με την Έφη Σαρρή ούτε αυτό ήταν απριλιακό κίνημα με σύνθημα τον γύψο. Μπήκε στη βουλή με σύνθημα την υποτροφία του Οδυσσέα Τσενάϊ.
Τόσο τα αβγά όσο και το ΛΑΟΣ απλά προσποιούνται τους απριλιακούς προς άγραν οπαδών. Δεν θα εξετάσω πόσο επιτυχώς το πράττουν αυτό, δεν θα εξετάσω ούτε κατά πόσον έχουν-είχαν "κρυφή απριλιακή ατζέντα", αλλά είναι μόνο κατ' επίφασιν απριλιακοί διότι ούτε οι μεν ούτε οι δε λένε για γύψο στα εκλογικά manifestos τους, στα τηλεοπτικά σποτς.
Δεν ήταν καθόλου έτσι τα παλιά χρόνια.
Την ταραγμένη εποχή του πρώτου ανενδότου 1961-63 όπως και μεταξύ Ιουλιανών 1965 - 21ης Απριλίου 1967, οι απριλιακοί έλεγαν ευθαρσώς "είμαστε απριλιακοί - θέλουμε μία νέα 4η Αυγούστου και έναν λοχίαν".
Γιατί λοιπόν στην εποχή μας έσβησε το απριλιακό κίνημα ;
Ένας λόγος είναι σίγουρα η απογοήτευση. Κάπου προς τα τέλη της δεκαετίας του 70, τα σταγονίδια είδαν ότι ούτε ο θείος Σαμ πλέον αλλά ούτε και το μπλοκ των ευρω-γκουρού κρατών θα τους δεχόντουσαν στους κόλπους τους. Το πακέτο Ντελόρ θα χανόταν.
Αλλά υπάρχουν κι άλλοι λόγοι:
Είναι ότι τα αντίπαλα κινήματα, της μορφής Αντρέσκου Παπαντρέσκου, πλειοψηφούντα ενίοτε δεν αποτελούν παρά μίαν οπήν εις το ύδωρ.
Το δε "original gate 21" είναι κι αυτό άστα να πάνε.
Αλλά είναι και το περίφημο generation gap που δεν υπάρχει πιά. Μιά φορά κι ένα καιρό εγώ έβαζα το "green green grass of home" με τον Tom Jones στο πικάπ και ο μπαμπάς μου μου έλεγε "βαρύ άσμα, αλλά τι λέει ;". Ο σημερινός μπαμπάς το ξέρει το άσμα και ξέρει και τα λόγια. Σημαντική διαφορά.
Έτσι λοιπόν σήμερα δεν έχουμε απριλιακό κίνημα, για ότι άξιζε αυτό στην εποχή του.