Το να γράφεις σε ένα τοίχο, σε ένα τρένο είναι η ανάγκη της έκφρασης σε δημόσιο πεδίο
Δημοσιεύτηκε: 10 Αύγ 2020, 23:00
Μια ακόμα ενημέρωση από τα τεκταινόμενα του ΧΩΡΟΥ..... ποίου χώρου; Ε ένας είναι ο ΧΩΡΟΣ .... 
Η καταστροφή ενός σταθμού τρένου για τον θάνατο ενός γκραφιτά
https://athens.indymedia.org/post/1606627/
Γκρίζα πόλη και μουντά τρένα γυρνάνε την αστική μητρόπολη των Αθηνών μέσα σε αυτήν όμως υπάρχουν άτομα και ομάδες όπου δεν αντέχουν αυτήν την καθημερινή επανάληψη και επιλέγουν να εκφραστούν επάνω στους γκρίζους και σάπιους τοίχους της και στις λαμαρίνες των τρένων επιλέγοντας ένα μεγαλύτερο ρίσκο ώστε να ταξιδέψει το μήνυμα τους σε όλη την πόλη .
Οι γκραφιτάδες ανέκαθεν δεν ήταν αποδεκτοί από την κοινωνία ευρύτερα και το κράτος είναι ο εχθρός που λερώνει αυτό που θέλουν καθαρό για μια ένα ποιο ευρωπαϊκό μοντέλο πόλης , αυτό φαίνεται καθαρά από την λεκτική επίθεση ενός ευυπόληπτου πολίτη του λεγόμενου ρουφιάνου που θα είναι από απειλή για τηλέφωνο στους μπάτσους μέχρι και πολλές φορές την σωματική βία , από το κυνηγητό των σεκιουριτάδων στα τρένα μέχρι τις δημόσιες τοποθετήσεις πολιτικών βλέπε μπακογιάννη όπου στα πλαίσια τς πολιτικής του ατζέντας για την ανάπλαση του κέντρου κήρυξε πόλεμο ενάντια στα άτομα αυτά , το να γράφεις σε ένα τοίχο σε ένα πεζούλι σε ένα τρένο είναι η ανάγκη της έκφρασης σε δημόσιο πεδίο σε αυτό δηλαδή που δεν σε αφήνουν να εκφραστείς ανοιχτά διότι αν είναι κάτι διαφορετικό από όσα λένε θα υποστείς καταστολή και αυτό είναι αποδεδειγμένο φαινόμενο από την προσαγωγή που θα σου κάνουν μέχρι το δικαστήριο για το βάψιμο μιας απλής γέφυρας .
Από το 2008 μέχρι σήμερα μετράμε 5 θανάτους παιδιών στα ρεύματα του ηλεκτρικού για ένα απλό βάψιμο εξαιτίας της αυθαιρεσίας των σεκιουριτάδων πού μη τηρώντας το πρωτόκολλο τους αποφασίζουν να το παίξου ήρωες της ιδιωτικής τους εταιρίας και να είναι οι υπεύθυνοι για τις δολοφονίες αυτές , ο όρος δολοφονία μπαίνει διότι σε όλα έχουμε το κοινό ότι μετά από κυνηγητό στις επικίνδυνες ράγες χωρίς καν την διακοπή του ρεύματος και στον πανικό που διατρέχει ο άλλος στην προσπάθεια του να ξεφύγει από τα σκυλιά της εσα και οποιασδήποτε εταιρίας σεκιούριτι τους χτυπάει το ρεύμα και για να μην μείνουμε μόνο στα περιστατικά αυτά έχουμε και τον θάνατο του Θανάση Καναούτη από ελεγκτή στο Περιστέρι στις ρόδες του λεωφορείου , το κυνηγητό του μικροπωλητή μετανάστη στις γραμμές του Θησείου με αποτέλεσμα να πέσει στα ρεύματα του σταθμού ακόμα και τις πολλαπλές ρατσιστικές επιθέσεις σε βάρος μεταναστών που χρησιμοποιούν τα μέσα ως βασικό τους τρόπο μεταφοράς , με αποκορύφωμα την δολοφονία του 20 χρόνου γκραφιτά στις ράγες της Αττικής μετά από κυνηγητό από σεκιουριτάδες.
Φυσικά μέσα σε όλα αυτά δεν λείπει η αψεγάδιαστη συνεργασία αστυνομίας και εταιριών σεκιούριτι που με την τοποθέτηση των μπαρων στις εισόδους των σταθμών βλέπουμε και την τοποθέτηση μπάτσων στο εσωτερικών των σταθμών όπου ελέγχουν την κάθε μας κίνηση
Μέσα σε όλα αυτά όμως βλέπουμε τον σκοπό της τήρησης του τάξη και ασφάλεια και την δημιουργία ενός εξευρωπαϊσμένου κέντρου της πόλης που για να πραγματοποιηθεί αυτό έχουμε πολλαπλά ρατσιστικά πογκρόμ , τις μεταφορές των τοξικοεξαρτημένων από περιοχή σε περιοχή για να του χρησιμοποιούν ως μέσα υποβάθμισης όπου αυτοί θέλουν , την αύξηση καταστολής σε όλο το κέντρο από την αυθαίρετη βια των ομάδων δέλτα κυρίως στην περιοχή των Εξαρχείων μέχρι τους ξυλοδαρμούς μετανταστών/τριων στην πλατεία Βικτωρίας για την απομάκρυνση τους σε κέντρα κράτησης κολαστήρια μέχρι και απελάσεις και όλα αυτά καθώς και πολλά ακόμα με πρόσημο την ανακατασκευή της πλατείας ομόνοιας , την πάταξη της ανομίας , την τοποθέτηση μεγάλων περιπάτων και μιας "καθαρής" και αποστειρωμένης πόλης.
Όλα αυτά και πολλά ακόμα είναι η αφορμή για να πράξουμε και να δράσουμε όπως στην Χιλή και την Βραζιλία όπου οι περιορισμοί στα ΜΜΜ ήταν η αφορμή για να ξεκινήσουν εξεγέρσεις , διότι μέσα στην ήδη υπάρχουσα εξαθλίωση δεν αντέχουμε "καθαρές" πόλεις και αποστειρωμένο κέντρο για πλούσιους και ήσυχους πολίτες. Θέλουμε πεζοδρόμια γεμάτα μικροπωλητές, πολύχρωμα τρένα και τοίχους , καταλήψεις παντού και εστίες αγώνα. Έτσι το βράδυ, στις 27 Ιουλίου επιλέξαμε ως το ελάχιστο που θεωρούμε να επιτεθούμε και να σπάσουμε τον σταθμό των Πετραλώνων, εστιάζοντας στις μπάρες, εν ώρα λειτουργίας και να δείξουμε ότι δεν ήταν ένας ακόμα θάνατος που θα περάσει έτσι .
Υ.Γ ευχαριστούμε τους επιβάτες που μας ενθάρρυναν ακόμα παραπάνω όταν φώναζαν και μας χειροκροτούσαν. Χαιρόμαστε που εμείς και αυτοί, λόγω της δράσης όλο αυτό τον καιρό χρησιμοποιούμε το τρένο τσάμπα.
Αναρχικοί/ες.
ΤΕΡΜΑ Η ΑΠΑΘΕΙΑ
ΚΑΘΑΡΕΣ ΠΟΛΕΙΣ , ΜΟΝΟ ΣΕ ΒΡΟΜΙΚΑ ΜΥΑΛΑ
ΣΕΚΙΟΥΡΙΤΑΔΕΣ ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΚΡΑΦΙΤΑΔΕΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΚΑΜΜΕΝΗ ΠΟΛΗ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΠΟΥ ΑΝΘΙΖΕΙ
ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ
Η καταστροφή ενός σταθμού τρένου για τον θάνατο ενός γκραφιτά
https://athens.indymedia.org/post/1606627/
Γκρίζα πόλη και μουντά τρένα γυρνάνε την αστική μητρόπολη των Αθηνών μέσα σε αυτήν όμως υπάρχουν άτομα και ομάδες όπου δεν αντέχουν αυτήν την καθημερινή επανάληψη και επιλέγουν να εκφραστούν επάνω στους γκρίζους και σάπιους τοίχους της και στις λαμαρίνες των τρένων επιλέγοντας ένα μεγαλύτερο ρίσκο ώστε να ταξιδέψει το μήνυμα τους σε όλη την πόλη .
Οι γκραφιτάδες ανέκαθεν δεν ήταν αποδεκτοί από την κοινωνία ευρύτερα και το κράτος είναι ο εχθρός που λερώνει αυτό που θέλουν καθαρό για μια ένα ποιο ευρωπαϊκό μοντέλο πόλης , αυτό φαίνεται καθαρά από την λεκτική επίθεση ενός ευυπόληπτου πολίτη του λεγόμενου ρουφιάνου που θα είναι από απειλή για τηλέφωνο στους μπάτσους μέχρι και πολλές φορές την σωματική βία , από το κυνηγητό των σεκιουριτάδων στα τρένα μέχρι τις δημόσιες τοποθετήσεις πολιτικών βλέπε μπακογιάννη όπου στα πλαίσια τς πολιτικής του ατζέντας για την ανάπλαση του κέντρου κήρυξε πόλεμο ενάντια στα άτομα αυτά , το να γράφεις σε ένα τοίχο σε ένα πεζούλι σε ένα τρένο είναι η ανάγκη της έκφρασης σε δημόσιο πεδίο σε αυτό δηλαδή που δεν σε αφήνουν να εκφραστείς ανοιχτά διότι αν είναι κάτι διαφορετικό από όσα λένε θα υποστείς καταστολή και αυτό είναι αποδεδειγμένο φαινόμενο από την προσαγωγή που θα σου κάνουν μέχρι το δικαστήριο για το βάψιμο μιας απλής γέφυρας .
Από το 2008 μέχρι σήμερα μετράμε 5 θανάτους παιδιών στα ρεύματα του ηλεκτρικού για ένα απλό βάψιμο εξαιτίας της αυθαιρεσίας των σεκιουριτάδων πού μη τηρώντας το πρωτόκολλο τους αποφασίζουν να το παίξου ήρωες της ιδιωτικής τους εταιρίας και να είναι οι υπεύθυνοι για τις δολοφονίες αυτές , ο όρος δολοφονία μπαίνει διότι σε όλα έχουμε το κοινό ότι μετά από κυνηγητό στις επικίνδυνες ράγες χωρίς καν την διακοπή του ρεύματος και στον πανικό που διατρέχει ο άλλος στην προσπάθεια του να ξεφύγει από τα σκυλιά της εσα και οποιασδήποτε εταιρίας σεκιούριτι τους χτυπάει το ρεύμα και για να μην μείνουμε μόνο στα περιστατικά αυτά έχουμε και τον θάνατο του Θανάση Καναούτη από ελεγκτή στο Περιστέρι στις ρόδες του λεωφορείου , το κυνηγητό του μικροπωλητή μετανάστη στις γραμμές του Θησείου με αποτέλεσμα να πέσει στα ρεύματα του σταθμού ακόμα και τις πολλαπλές ρατσιστικές επιθέσεις σε βάρος μεταναστών που χρησιμοποιούν τα μέσα ως βασικό τους τρόπο μεταφοράς , με αποκορύφωμα την δολοφονία του 20 χρόνου γκραφιτά στις ράγες της Αττικής μετά από κυνηγητό από σεκιουριτάδες.
Φυσικά μέσα σε όλα αυτά δεν λείπει η αψεγάδιαστη συνεργασία αστυνομίας και εταιριών σεκιούριτι που με την τοποθέτηση των μπαρων στις εισόδους των σταθμών βλέπουμε και την τοποθέτηση μπάτσων στο εσωτερικών των σταθμών όπου ελέγχουν την κάθε μας κίνηση
Μέσα σε όλα αυτά όμως βλέπουμε τον σκοπό της τήρησης του τάξη και ασφάλεια και την δημιουργία ενός εξευρωπαϊσμένου κέντρου της πόλης που για να πραγματοποιηθεί αυτό έχουμε πολλαπλά ρατσιστικά πογκρόμ , τις μεταφορές των τοξικοεξαρτημένων από περιοχή σε περιοχή για να του χρησιμοποιούν ως μέσα υποβάθμισης όπου αυτοί θέλουν , την αύξηση καταστολής σε όλο το κέντρο από την αυθαίρετη βια των ομάδων δέλτα κυρίως στην περιοχή των Εξαρχείων μέχρι τους ξυλοδαρμούς μετανταστών/τριων στην πλατεία Βικτωρίας για την απομάκρυνση τους σε κέντρα κράτησης κολαστήρια μέχρι και απελάσεις και όλα αυτά καθώς και πολλά ακόμα με πρόσημο την ανακατασκευή της πλατείας ομόνοιας , την πάταξη της ανομίας , την τοποθέτηση μεγάλων περιπάτων και μιας "καθαρής" και αποστειρωμένης πόλης.
Όλα αυτά και πολλά ακόμα είναι η αφορμή για να πράξουμε και να δράσουμε όπως στην Χιλή και την Βραζιλία όπου οι περιορισμοί στα ΜΜΜ ήταν η αφορμή για να ξεκινήσουν εξεγέρσεις , διότι μέσα στην ήδη υπάρχουσα εξαθλίωση δεν αντέχουμε "καθαρές" πόλεις και αποστειρωμένο κέντρο για πλούσιους και ήσυχους πολίτες. Θέλουμε πεζοδρόμια γεμάτα μικροπωλητές, πολύχρωμα τρένα και τοίχους , καταλήψεις παντού και εστίες αγώνα. Έτσι το βράδυ, στις 27 Ιουλίου επιλέξαμε ως το ελάχιστο που θεωρούμε να επιτεθούμε και να σπάσουμε τον σταθμό των Πετραλώνων, εστιάζοντας στις μπάρες, εν ώρα λειτουργίας και να δείξουμε ότι δεν ήταν ένας ακόμα θάνατος που θα περάσει έτσι .
Υ.Γ ευχαριστούμε τους επιβάτες που μας ενθάρρυναν ακόμα παραπάνω όταν φώναζαν και μας χειροκροτούσαν. Χαιρόμαστε που εμείς και αυτοί, λόγω της δράσης όλο αυτό τον καιρό χρησιμοποιούμε το τρένο τσάμπα.
Αναρχικοί/ες.
ΤΕΡΜΑ Η ΑΠΑΘΕΙΑ
ΚΑΘΑΡΕΣ ΠΟΛΕΙΣ , ΜΟΝΟ ΣΕ ΒΡΟΜΙΚΑ ΜΥΑΛΑ
ΣΕΚΙΟΥΡΙΤΑΔΕΣ ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΚΡΑΦΙΤΑΔΕΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΚΑΜΜΕΝΗ ΠΟΛΗ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΠΟΥ ΑΝΘΙΖΕΙ
ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ
