Ανάσταση Νεκρών στον Όμηρο(?)

[Jimmy81]

Πρόκειται για την περίπτωση Πυλαιμένη, του βασιλιά των Παφλαγόνων. Στη Ραψωδία Ε της Ιλιάδας, ο Πυλαιμένης σκοτώνεται από τον Μενέλαο (Ε.576-579).
Ἔνθα Πυλαιμένεα ἑλέτην ἀτάλαντον Ἄρηϊ
ἀρχὸν Παφλαγόνων μεγαθύμων ἀσπιστάων.
Τὸν μὲν ἄρ᾽ Ἀτρεΐδης δουρικλειτὸς Μενέλαος
ἑσταότ᾽ ἔγχεϊ νύξε κατὰ κληῖδα τυχήσας·
http://www.mikrosapoplous.gr/iliada/BIB ... 1_-579.htm

Ωστόσο, πολύ αργότερα στη Ραψωδία Ν, ο Πυλαιμένης εμφανίζεται ζωντανός να θρηνεί το θάνατο του γιου του, Αρπαλίωνα (Ν,643-658).

ἔνθά οἱ υἱὸς ἐπᾶλτο Πυλαιμένεος βασιλῆος
Ἁρπαλίων, ὅ ῥα πατρὶ φίλῳ ἕπετο πτολεμίξων
ἐς Τροίην, οὐδ᾽ αὖτις ἀφίκετο πατρίδα γαῖαν·

ὅς ῥα τότ᾽ Ἀτρεΐδαο μέσον σάκος οὔτασε δουρὶ
ἐγγύθεν, οὐδὲ διὰ πρὸ δυνήσατο χαλκὸν ἐλάσσαι
ἂψ δ᾽ ἑτάρων εἰς ἔθνος ἐχάζετο κῆρ᾽ ἀλεείνων
πάντοσε παπταίνων μή τις χρόα χαλκῷ ἐπαύρῃ.
Μηριόνης δ᾽ ἀπιόντος ἵει χαλκήρε᾽ ὀϊστόν, 650
καί ῥ᾽ ἔβαλε γλουτὸν κάτα δεξιόν· αὐτὰρ ὀϊστὸς
ἀντικρὺ κατὰ κύστιν ὑπ᾽ ὀστέον ἐξεπέρησεν.

ἑζόμενος δὲ κατ᾽ αὖθι φίλων ἐν χερσὶν ἑταίρων
θυμὸν ἀποπνείων, ὥς τε σκώληξ ἐπὶ γαίῃ
κεῖτο ταθείς· ἐκ δ᾽ αἷμα μέλαν ῥέε, δεῦε δὲ γαῖαν.
τὸν μὲν Παφλαγόνες μεγαλήτορες ἀμφεπένοντο,
ἐς δίφρον δ᾽ ἀνέσαντες ἄγον προτὶ Ἴλιον ἱρὴν
ἀχνύμενοι· μετὰ δέ σφι πατὴρ κίε δάκρυα λείβων,
ποινὴ δ᾽ οὔ τις παιδὸς ἐγίγνετο τεθνηῶτος.
http://www.mikrosapoplous.gr/iliada/BIB ... _telos.htm

Άραγε αυτή η αντίφαση είναι φυσιολογική απροσεξία του ποιητή που ξέχασε ότι έχει σκοτώσει νωρίτερα τον συγκεκριμένο χαρακτήρα? Είναι απροσεξία ως συνέπεια πολλών αοιδών που συμμετείχαν στη διαμόρφωση του τελικού κειμένου των επών? Ή μήπως υπάρχει κάποια άλλη εξήγηση?

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF ... E%B7%CF%82

[Gouerino 4]

Δεν ειναι ξεκάθαρο οτι ο ομηρος παρουσιαζει τον πατερα ζωντανο
Ειναι η. Μονη περίπτωση που πατερας και γιος πεθαινουν και οι δυο και ο πατερας κλαίει που ο γιος του πεθανε γιατι δεν υπαρχει γυρισμος.
Αλλωστε στη συνεχεια εκδικηση για το παιδι παιρνει ο παρης και οχι ο πατερας του ,οπως θά'πρεπε αν ηταν ζωντανος

[Jimmy81]

Ο Πυλαιμένης κλαίει για τον θάνατο το γιου του και ακολουθεί την άμαξα που κουβαλάει τον νεκρό προς την Τροία. Δεδομένου ότι είναι μάλλον απίθανο ο Όμηρος να αναφερόταν σε φάντασμα εκείνη τη στιγμή, μόνο ζωντανός μπορεί να είναι αφού κάνει τα προαναφερθέντα.

Ο Πάρης ήταν καλός φίλος του νεκρού όπως λέει το κείμενο επομένως είχε νόημα να πάρει αυτός εκδίκηση.