Συναυλία Ρολλινγκστόουνς 1967 revisited

[wooded glade]

Έχουν γραφτεί πολλά για την ιστορική συναυλία των Rollingstones στις 16 Απριλίου του 67.
Σας την έχω περιγράψει και σας έχω πει και πολλά παραλειπόμενα.
Η ιστορία ότι ... διεκόπη είναι βέβαια ψευδής. Η συναυλία ολοκληρώθηκε κανονικα, οι Stones έκαναν και το encore τους και όλα καλά.
Το επεισόδιο τώρα.
Πράγματι έγινε ένα επεισόδιο στο τέλος με τα κόκκινα γαρύφαλλα αλλά όπως συμφωνούν και άλλοι ιστοριογράφοι, αυτό ήταν ήσσονος σημασίας.
Η αστυνομία φοβήθηκε μήπως ποδοπατηθούν οι fans και έριξε μερικές ψιλές και έφαγε βέβαια και ένας Εγγλέζος του τημ του συγκροτήματος μία.
Το συμβάν ήταν πταίσμα συγκρινόμενο με παρόμοιους πανζουρλισμούς που προκαλούσε η παρουσία των Rollingstones σε άλλες χώρες.

Τώρα ποιός διαδίδει ότι ... η συναυλία διεκόπη και είχαμε αίματα και θανάτους και τα λοιπά ;
Οι μετέπειτα "αντιστασιακοί" το λένε αυτό και επίσης ο χουντικώτατος θείος Μαστ ο οποίος έχει εμβαπτισθεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ αλλά άλλα έλεγε τότε ...

Παρά ταύτα η αστυνομία ήταν σαφώς αντιγιεγιεδική, δεν συζητείται αυτό.
Εγώ είχα εισιτήριο θύρα 9 και επειδή δεν ήξερα τις θύρες του βαζελο-stadium ρώτησα έναν αστυφύλακα, ο οποίος δεν θυμάμαι ακριβώς τι μου είπε αλλά δεν ήταν σε καθόλου ιδιαίτερα φιλικό τόνο.

Ο λόγος όμως που επανήλθα είναι αυτό που βρήκα κάπου:



Χρονογράφημα του Δημήτρη Ψαθά !
Ο δημοκρατικός Ψαθάς ζητούσε λοιπόν την κουρά εν χρώ των "γιεγιέδων" - όχι η Ηχώ των Ενόπλων δυνάμεων !
Μου είχε διαφύγει αυτό.

Δεν έχει ίσως και τόσο μεγάλη σημασία γιατί οι "γιεγιέδες" σίγουρα δεν ήταν κάποιο σπουδαίο πολιτιστικό ή κοινωνικό κίνημα.
Απλώς μας άρεσαν τα τραγούδια και δεν μας άρεσαν βέβαια τα τούρκικα "κλαίει η μάνα μου στο τμήμα" και τα λοιπά.
Αλλά και οι στίχοι των τραγουδιών -για όσους τους καταλάβαιναν- ήταν ένα ανάμικτο ποτ-πουρί στίχων.
Οι στίχοι των Μπητλς ήταν Φωφικού περιεχομένου (ο Λέννον δεν είχε γίνει αριστεράντζας ακόμα).
Οι στίχοι των Ρολλινγκστόουνς ήταν στίχοι ΔΑΠ-ΝΔΦΚ καθαρόαιμοι.
Οι στίχοι του Ντύλαν ήταν βέβαια αντι-αβγικοί στίχοι, αλλά δεν ήταν κομμουνιστικοί.
Οι στίχοι του Έλβις ήταν, ξέρετε τι ήταν.
Οι στίχοι του Ντόνοβαν ήταν κι αυτοί αντιαβγικοί, αλλά ο Ντόνοβαν προσεχώρησε στην δεξιά λίγο μετά.
Οι στίχοι του Ανταμό, ο οποίος δεν ξέρω αν μετράει σαν γιεγιές, ήταν κι αυτοί του droite (vous permettez monsieur que j' enprendrai votre fille ...).

Τι προκύπτει όμως για την γενικώτερη περιρρέουσα ατμόσφαιρα ;
Προκύπτει ότι την εποχή εκείνη δεν υπήρχε ούτε ίχνος από τον σημερινό "μαινουμαιβροπισμό" ή και τον κοσμοπολιτανισμό των μετέπειτα εποχών, Καραμανλέους-Άντριους κλπ !
Τουρκ χαβά γιολαρί βάϊ βάϊ χανούμ έλεγαν οι μεν, Τουρκ χαβά γιολαρί βάϊ βάϊ χανούμ έλεγαν και οι δε !
Έτσι λοιπόν η εποχή της 21st και του γύψου των προγουεμπλεϊκών χρόνων τουλάχιστον, αποκτά ένα άλλο τελείως διαφορετικό χρώμα.

[NoMoreLice]

Εγώ πάντως αν ήμουν ο Παπαδόπουλας προφανώς και θα προτιμούσα οι νέοι να στραφούν στη δυτική υποκουλτούρα παρά στο ΚΚΕ

[wooded glade]

Εγώ πάντως αν ήμουν ο Παπαδόπουλας προφανώς και θα προτιμούσα οι νέοι να στραφούν στη δυτική υποκουλτούρα παρά στο ΚΚΕ

Άρεσαν και στους αριστερούς, ακούγανε κι αυτοί τα ξένα τραγούδα αλλά αυτοί άκουγαν Μίκυ περισσότερο και επίσης ήταν μπουζουκονυχτόβιοι.
Το 71, επί απριλιακού ακόμα καθεστώτος, ήμουνα με μία αριστερή σε ένα κολλεγιακό χορό και έπαιζαν κάτι συγκροτήματα και προς το τέλος έπιασαν και κάτι βλάχικα (καραγκούνα πάει στη στάνη, tria paidia voliotika ...).
Και μου λέει η αριστερή "αυτά είναι τραγούδια ρε, που σου δημιουργούν πατριωτικό ρίγος, όχι τα Αμερικάνικα".

Το ΚΚΕ έκανε προπαγάνδα, διότι ενώ οι άλλοι τελούσαν υπό απαγόρευση αυτό ούτως ή άλλως εκινείτο μέσα από υπόγειους μηχανισμούς.
Αλλά η αριστερά δεν έπιανε ρούμπο έστω και έτσι.
Άρχισε να πιάνει με το "ΝΑΤΟ - Σία προδοσία" το οποίο ήταν σύνθημα καθαρά της μετά-Ατίλλα εποχής και σε καμία περίπτωση σύνθημα της χουντικής εποχής.

Ο Παπαντόπ τώρα δεν ξέρω τι γνώμη είχε για την υποκουλτούρα αλλά κατόρθωσε να πάρει τη γερουσία με το μέρος του παίζοντας το μπαρμπέρης.
Η κατάσταση βέβαια εξομαλύνθηκε μετά από λίγο:

[wooded glade]

[wooded glade]

[NewModelArmy]

Ρε συ και πριν λιγους μηνες ειχες ανοιξει ακριβως το ιδιο τοπικ.Ξεκουτιανες;

[wooded glade]

Ρε συ και πριν λιγους μηνες ειχες ανοιξει ακριβως το ιδιο τοπικ.Ξεκουτιανες;

Εξηγώ το λόγο που το ξανάνοιξα.
Δεν διαβάζεις.

[nowhere]

Ρε συ και πριν λιγους μηνες ειχες ανοιξει ακριβως το ιδιο τοπικ.Ξεκουτιανες;

έχομε νεότερα στοιχεία.βρέθηκε χρονογράφημα του δημήτρη ψαθά!

[Beria]

Πόσο ήσουν Γούντι το 67;

[πατησιωτης]

[wooded glade]

Τα πολύ βαμμένα κουμούνια έλεγαν χειρότερα απ' ότι οι Ηχώ, Σάββας κλπ (ο Ψαθάς ήταν συνοδοιπόρος).
Τα τραγούδια των Μπητλς απαγορευόντουσαν στην ΕΣΣΔ. Οι Μπητλς με το "back in the USSR" ήλπιζαν να τους επιτρέψουν αλλά δεν τους επέτρεψαν. Νομίζω πολύ αργότερα έγινε αυτό.
Και στην Κίνα επίσης. Οι Κινέζοι όμως τα επέτρεπαν σε restricted audiences καθώς και άλλες παραγωγές. Λέγεται ότι η αγαπημένη ταινία του Μάο ήταν "η Αλίκη στο ναυτικό", που δεν επιτρεπόταν όμως η γενική προβολή της.

[wooded glade]

Πόσο ήσουν Γούντι το 67;

15

[wooded glade]

Πολύ περίεργο φαινόμενο.
Είχαμε 21st χωρίς 21st, όταν και ο Ψαθάς επετίθετο.
Ένας λόγος ήταν βέβαια ότι οι παππούδες μας δεν είχαν πάει ποτέ Στρατηγάκη και δεν καταλάβαιναν γρυ. Ούτε το Green green grass of home του Tom Jones δεν καταλάβαιναν.
Ήταν μπουζουκοκλαρινόβιοι έναντίον γιεγιέδων, αλλά είχε και πολλές προεκτάσεις το θέμα, στις καθεστηκύϊες νοοτροπίες.
Υπήρχαν και εξαιρέσεις.
Η Ελένη Βλάχου, ναυαρχίδα της δεξιάς προδικτατορικώς, είχε και τον θείο Μαστ στην εφημερίδα της και τον Φρέντυ Γερμανό.

Τελικά κατέληξε να είναι μάλλον χαμηλών τόνων η αντιγιεγιεδική πολιτική της επαναστάσεως. Την πρώτη μέρα, πριν ακόμα ανακοινωθεί η σύνθεσις της εθνικής κυβερνήσεως υπό τον Κωνσταντίνο Κόλλια, το δεύτερο πρόγραμμα μετέδωσε California Dreaming, με τους Mamas and the Papas. Το γεγονός δε αυτό δεν έμεινε ασχολίαστο υπό του θείου Μαστ ο οποίος είπε "είδατε ότι η επανάστασις υποστηρίζει την νεολαία ;".
Απαγορευόταν λοιπόν ο Μίκυ, επιτρεπόντουσαν οι Mamas and the Papas.
Σίγουρα δε μεταξύ των δύο genres πιό δημοφιλείς ήταν οι Mamas and the Papas παρά ο Μίκυ. Μίκυ άκουγαν μόνο τα κουμούνια.
Μετά δε από τις διακοπές του καλοκαιριού του 1967 αγοράσαμε όλοι και Sgt Peppers lonely hearts club band και Their satanic majesties request. No problem. Περίεργο.

Εγώ έχω τη γνώμη ότι αν το 1967 το ένα μεγάλο κόμμα δεσμευόταν προεκλογικά ότι θα κουρέψει τους γιεγιέδες, ενώ το άλλο έδειχνε αναποφασιστικότητα, το κόμμα του κουρέματος θα ήταν αυτό που θα κέρδιζε. Επίσης ένα βλαχάκι αξιωματικάκι που το σκεφτόταν να προσχωρήσει στην 21η Απριλίου, όταν του έλεγαν ότι θα "πειθαρχήσουν την παραστρατημένη νεολαία", θα προσχωρούσε.
Αλλά δεν ήταν μόνο στην Ελλάδα. Και στην Αμερική έβγαιναν αντιγιεγιεδικά έργα που τα βλέπαμε εδώ. Ο Ρήγκαν λίγα χρόνια μετά, στις αρχές, έλεγε φοβερά ανέκδοτα εναντίον των γιεγιέδων. Μετά δεν έλεγε, λέμε την πρώτη φορά, που πήγε να πάρει το χρίσμα από τον Ford.

Αυτό που πρέπει να συνέβη σ' εμάς είναι ότι ο Τζωρτζ Παπ φοβήθηκε το πέσιμο από τις δισκογραφικές εταιρείες και σιγά σιγά έκανε πίσω.

[wooded glade]

Για Adamo πάντως δεν έλεγαν.
Ούτε για τα Ιταλικά, nessuno mi puo judicare και τα λοιπά.
Παράξενες εποχές.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Χάσαμε την καλύτερη εποχή της μουσικής με τους χουντομαλακες και τους δεξιοκωλομπατσεους. Θάνατος.