Όκιο 1993 η μεγάλη επιστροφή - ένα ιστορικό μυστήριο
Δημοσιεύτηκε: 10 Μάιος 2020, 14:36
Το 1993 ήταν ως γνωστόν η χρονιά της μεγάλης επιστροφής του όκιου με τον σιδερένιο.
Το συμβάν αυτό καθ' εαυτό είναι ένα συμβάν που χρήζει ιστορικής μελέτης.
Είναι και το follow up του 1985, είναι και το μετέπειτα Σημιτόκιο (=άλλη μερίδα κάστανα πλέον) αλλά η μεγάλη επιστροφή είναι αυτό που χρήζει ιστορικής μελέτης.
Τι είχε προηγηθεί ;
Είχε προηγηθεί μία σταθερή πτώση του όκιου μεταξύ 1986-88 που έφερνε κοντά στην πρωτοπορεία την ΝΔ του Κώστα Μητσοτάκη.
Στη συνέχεια δε έγινε το "σκάνδαλο Κοσκωτά" που χειροτέρεψε ακόμα περισσότερο τη θέση του.
Το όκιο υπέστη δεινή ήττα. Όχι τόσο δεινή ώστε να μην είναι πλέον στρατηγική αντιπολίτευση, αλλά δεινή.
Λόγω εκλογικού νόμου-μαγειρείου Μένιου Κουτσόγιωργα χρειάστηκαν τριπλές εκλογές και μεγάλη μανούβρα, όμως αυτό δεν αφαιρεί τίποτα από την Νέα Δημοκρατία που είχε διαρκώς μεγάλα ποσοστά, 46% και πάνω.
Έτσι στο τέλος, το 1990, όλοι ήταν ευτυχισμένοι. Η μακαρίτισσα η Ρένα Βλαχοπούλου ανέβαζε στο θέατρο τον "τελευταίο πασοκράτορα", όλα καλά. Βγήκε και ο Τρίτσης δήμαρχος, με τις ευλογίες της Μελίνας Μερκούρη μάλιστα.
Μία μαύρη πινελιά μόνο η απώλεια των Ολυμπιακών αγώνων. Τους χάσαμε επειδή ο Μπους τους είχε υποσχεθεί στην Ατλάντα μετά από τις ασχημίες του ΚΚΕ στις λαμπαδηδρομίες της φλόγας για τους χειμερινούς που είχαν προηγηθεί, αλλά πλέον δεν μπορούσε να πάρει πίσω την υπόσχεση του
Πως άλλαξαν τα πράγματα όμως ;
Το όκιο ξαναξεκίνησε δειλά-δειλά με τις αφίσες "θυμηθείτε τα χρυσά κουτάλια" - που πήραν τη θέση των γαλάζιων αφισών οι οποίες έλεγαν "κάτω η ακρίδα".
Έγιναν και πολλά και διάφορα. Απεργίες ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, Κολλάδων, πορεία στο ναύσταθμο, Κ29 με Μπουγιουκλάκη, η μετονομασία της "κάθαρσης" σε dirty 89 που κατάφερε ο πασοκικός προπαγανδιστικός μηχανισμός και άλλα.
Γιατί όμως να πέσει ο Μητσοτάκης από αυτά και γιατί να πέσει επειδή η ΓΕΝΟΠ μας έκοβε το ηλεκτρικό και οι άρρωστοι ηλικιωμένοι κινδύνευαν χωρίς κλιματιστικά ;
Δεν δικαιολογείται.
Κατά τη γνώμη μου συνέβησαν τα εξής δύο πράγματα:
α) Η ρήξη Μητσοτάκη-Σαμαρά για το Μακεδονικό και η μετέπειτα αποστασία του τελευταίου. Πήρε 4% μάλιστα ο Σαμαράς σαν ΠΟΛΑΝ στις εκλογές του Οκτωβρίου 1993.
β) Η ίδρυση του ΠΑΣΟΚ-USA. Ο επιχειρηματικός κόσμος (οι ματσωμένοι κυρ-Παντελήδες ήγουν) ενώ μέχρι τότε φύλαγε τα μισά για να έχει τα ρούχα του, τώρα άρχισε να συρρέει στις τάξεις του πράσινου ήλιου - αφού τώρα πιά ήταν "all clear". Άλλο ένα 4% σαν αποτέλεσμα.
Εγώ σ' αυτά τα δύο την αποδίδω τη "μεγάλη επιστροφή".
Έγινε και "μεγάλη επαναληπτική νίκη" το 1996 με Σημίτη πλέον, αλλά ήταν τώρα εν πολλοίς άλλο κόμμα και έγινε και η ρωσοποντιακή νίκη του 2000, αλλά μιλάμε για το 1993.
Ήταν λοιπόν αφ' ενός οι αντοχές που έδειξε το πασόκ το 89-90 μην υποχωρώντας κάτω από το 39% και αφ' ετέρου οι ευμενείς συγκυρίες (α), (β) που αναφέρω.
Για να έρθουμε τώρα στη δικιά μας εποχή, ο Σύριζα μπορεί να ελπίζει σε κάτι παρόμοιο ;
Το προσπαθεί χωρίς αμφιβολία. Οι κοτρώνες που έπεσαν από το σπίτι της οδού Ματρόζου, εύστοχες-άστοχες, ήταν οπωσδήποτε κοτρώνες και προϊόν μιάς δυναμικής συλλογικιάς προσπάθειας. Αλλά θα του έρθουν τέτοιες καλές ζαριές όπως οι προηγούμενες ; Πως ;
Ή μήπως θα ξαναέρθει η εποχή του λουκάνικου-των καθαριστριών και του Μιχελογιαννάκκη ; Δύσκολο κι αυτό.
Ο Σύριζα τώρα έχει το 21% - δεν είναι τόσο καλός όσο το Πασόκ του 1990 σε καμία περίπτωση. Τον Ιούλιο το ανέβασε αυτό το ποσοστό στο 30% χάρις στην πλειάδα των μικρών μπαχαλακικών κομμάτων που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα, αλλά δεν νομίζω ότι γίνεται δουλειά έτσι.
Ποιά είναι η δικιά σας γνώμη επ' αυτού ;
Το συμβάν αυτό καθ' εαυτό είναι ένα συμβάν που χρήζει ιστορικής μελέτης.
Είναι και το follow up του 1985, είναι και το μετέπειτα Σημιτόκιο (=άλλη μερίδα κάστανα πλέον) αλλά η μεγάλη επιστροφή είναι αυτό που χρήζει ιστορικής μελέτης.
Τι είχε προηγηθεί ;
Είχε προηγηθεί μία σταθερή πτώση του όκιου μεταξύ 1986-88 που έφερνε κοντά στην πρωτοπορεία την ΝΔ του Κώστα Μητσοτάκη.
Στη συνέχεια δε έγινε το "σκάνδαλο Κοσκωτά" που χειροτέρεψε ακόμα περισσότερο τη θέση του.
Το όκιο υπέστη δεινή ήττα. Όχι τόσο δεινή ώστε να μην είναι πλέον στρατηγική αντιπολίτευση, αλλά δεινή.
Λόγω εκλογικού νόμου-μαγειρείου Μένιου Κουτσόγιωργα χρειάστηκαν τριπλές εκλογές και μεγάλη μανούβρα, όμως αυτό δεν αφαιρεί τίποτα από την Νέα Δημοκρατία που είχε διαρκώς μεγάλα ποσοστά, 46% και πάνω.
Έτσι στο τέλος, το 1990, όλοι ήταν ευτυχισμένοι. Η μακαρίτισσα η Ρένα Βλαχοπούλου ανέβαζε στο θέατρο τον "τελευταίο πασοκράτορα", όλα καλά. Βγήκε και ο Τρίτσης δήμαρχος, με τις ευλογίες της Μελίνας Μερκούρη μάλιστα.
Μία μαύρη πινελιά μόνο η απώλεια των Ολυμπιακών αγώνων. Τους χάσαμε επειδή ο Μπους τους είχε υποσχεθεί στην Ατλάντα μετά από τις ασχημίες του ΚΚΕ στις λαμπαδηδρομίες της φλόγας για τους χειμερινούς που είχαν προηγηθεί, αλλά πλέον δεν μπορούσε να πάρει πίσω την υπόσχεση του
Πως άλλαξαν τα πράγματα όμως ;
Το όκιο ξαναξεκίνησε δειλά-δειλά με τις αφίσες "θυμηθείτε τα χρυσά κουτάλια" - που πήραν τη θέση των γαλάζιων αφισών οι οποίες έλεγαν "κάτω η ακρίδα".
Έγιναν και πολλά και διάφορα. Απεργίες ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, Κολλάδων, πορεία στο ναύσταθμο, Κ29 με Μπουγιουκλάκη, η μετονομασία της "κάθαρσης" σε dirty 89 που κατάφερε ο πασοκικός προπαγανδιστικός μηχανισμός και άλλα.
Γιατί όμως να πέσει ο Μητσοτάκης από αυτά και γιατί να πέσει επειδή η ΓΕΝΟΠ μας έκοβε το ηλεκτρικό και οι άρρωστοι ηλικιωμένοι κινδύνευαν χωρίς κλιματιστικά ;
Δεν δικαιολογείται.
Κατά τη γνώμη μου συνέβησαν τα εξής δύο πράγματα:
α) Η ρήξη Μητσοτάκη-Σαμαρά για το Μακεδονικό και η μετέπειτα αποστασία του τελευταίου. Πήρε 4% μάλιστα ο Σαμαράς σαν ΠΟΛΑΝ στις εκλογές του Οκτωβρίου 1993.
β) Η ίδρυση του ΠΑΣΟΚ-USA. Ο επιχειρηματικός κόσμος (οι ματσωμένοι κυρ-Παντελήδες ήγουν) ενώ μέχρι τότε φύλαγε τα μισά για να έχει τα ρούχα του, τώρα άρχισε να συρρέει στις τάξεις του πράσινου ήλιου - αφού τώρα πιά ήταν "all clear". Άλλο ένα 4% σαν αποτέλεσμα.
Εγώ σ' αυτά τα δύο την αποδίδω τη "μεγάλη επιστροφή".
Έγινε και "μεγάλη επαναληπτική νίκη" το 1996 με Σημίτη πλέον, αλλά ήταν τώρα εν πολλοίς άλλο κόμμα και έγινε και η ρωσοποντιακή νίκη του 2000, αλλά μιλάμε για το 1993.
Ήταν λοιπόν αφ' ενός οι αντοχές που έδειξε το πασόκ το 89-90 μην υποχωρώντας κάτω από το 39% και αφ' ετέρου οι ευμενείς συγκυρίες (α), (β) που αναφέρω.
Για να έρθουμε τώρα στη δικιά μας εποχή, ο Σύριζα μπορεί να ελπίζει σε κάτι παρόμοιο ;
Το προσπαθεί χωρίς αμφιβολία. Οι κοτρώνες που έπεσαν από το σπίτι της οδού Ματρόζου, εύστοχες-άστοχες, ήταν οπωσδήποτε κοτρώνες και προϊόν μιάς δυναμικής συλλογικιάς προσπάθειας. Αλλά θα του έρθουν τέτοιες καλές ζαριές όπως οι προηγούμενες ; Πως ;
Ή μήπως θα ξαναέρθει η εποχή του λουκάνικου-των καθαριστριών και του Μιχελογιαννάκκη ; Δύσκολο κι αυτό.
Ο Σύριζα τώρα έχει το 21% - δεν είναι τόσο καλός όσο το Πασόκ του 1990 σε καμία περίπτωση. Τον Ιούλιο το ανέβασε αυτό το ποσοστό στο 30% χάρις στην πλειάδα των μικρών μπαχαλακικών κομμάτων που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα, αλλά δεν νομίζω ότι γίνεται δουλειά έτσι.
Ποιά είναι η δικιά σας γνώμη επ' αυτού ;
[/url]

