Η επανάστασις της 21ης Απριλίου από μία πρωτότυπη γωνία
Δημοσιεύτηκε: 22 Απρ 2020, 11:34
Χτες είχαμε την επέτειο της επαναστάσεως της 21ης Απριλίου.
Το θέμα που θα αναπτύξω σήμερα σε σχέση με εκείνη την επανάσταση είναι κάπως πρωτότυπο.
Συγκεκριμένα, ποιά θα ήταν η στάση του Ελληνικού λαού, με τις σημερινές εμπειρίες δεδομένες,
απέναντι στην επανάστασιν ;
Αλλά και ποιά θα ήταν η πολιτική που θα ακολουθούσε η ίδια η τριανδρία ;
Οι οπαδοί της επαναστάσεως ξέρω ότι θα μου πουν τα γνωστά:
- κοιμόμαστε με ανοιχτά παράθυρα
- τα παραλιακά κέντρα
Αυτό το "κοιμόμαστε με ανοιχτά παράθυρα" μου θυμίζει λίγο καταυλισμούς Ρομά στο Ζούμπερι εμένα, αλλά
τέλος πάντων θα το δεχτώ.
Δεν λέγουν όμως την αλήθειαν οι οπαδοί της επαναστάσεως.
Στην πραγματικότητα δεν είχαν κανένα οπαδό την εποχή εκείνη, αφού ακόμα και ο σκληρός πυρήνας της ΕΡΕ
ως γνωστόν έκλεισε τις εφημερίδες του.
Γεγονός είναι ότι πολλοί ήταν αυτοί που έλεγαν ότι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ήταν ένας ευφυέστατος
ηγέτης και επίσης έλεγαν το "Papadopoulos for one thousand years".
Αλλ' αυτό δεν συνιστούσε οπαδισμό και δεν συνιστά.
Με την ίδια λογική ένας εκ των φανατικών οπαδών της ποδοσφαιρικής ομάδος του Ολυμπιακού Πειραιώς
αν ηρωτάτο διά τον Μάρκους Μπεργκ, θα παραδεχόταν την αξίαν του παίκτου. Αν δεν την παραδεχόταν
θα λέγαμε δι' αυτόν απλά ότι ... δεν ξέρει τόπι, όποια ομάδα και αν υποστηρίζει.
Γεγονός είναι επίσης ότι όλοι φοβόντουσαν την υπόθεση.
Δεν μίλαγαν καθόλου.
Εγώ που πήγαινα σχολείο τότε, τετάρτη τάξη, ήξερα για τους 40 συμμαθητές μου τι ψήφιζε ο μπαμπάς
του καθενός. Όμως για όσα παιδιά προσετέθησαν μετά, στην πέμπτη και στην έκτη τάξη από άλλα σχολεία,
δεν ήξερα και δεν έμαθα ποτέ.
Αλλά ούτε αυτό συνιστά οπαδισμόν ή έστω αποδοχή της επαναστάσεως.
Ερωτώ όμως:
Ορθώς και λογικώς η επανάστασις δεν ήτο δημοφιλής εις τον λαόν ;
Ορθώς και λογικώς οι κυβερνώντες διετήρουν την σκιάν του στρατιωτικού νόμου ;
Διά το δεύτερον ερώτημα η απάντησις είναι ότι ορθώς και λογικώς την διετήρουν, προς αποφυγήν
εκτρόπων, αλλ' όμως έπρεπε να το έχουν ανάγκη αυτό το πράγμα ;
Σήμερον, 53 χρόνια μετά, πως κρίνομεν ημείς την στάσιν μας αλλά και πως κρίνουν
οι ίδιοι οι Απριλιανοί την ιδικήν των ;
Μπορεί να μην συμφωνήσουν μερικοί μαζί μου αλλά εγώ πιστεύω ότι οι σημερινοί Έλληνες
θα το έβλεπαν σαν μία "κυβέρνηση εθνικού σκοπού", αδιάφορα μάλλον και χωρίς ιδιαίτερη
λύπη για την αναστολή μερικών άρθρων του Συντάγματος.
Επίσης πιστεύω ότι οι ίδιοι οι επαναστάται θα είχαν μία πολύ ήσυχη παρουσία, χωρίς
"γύψους", "χειρουργικάς κλίνας" και "σπάσιμο κεφαλιών".
Ο Άντριου και η μάμμυ θα πήγαιναν στην Σουηδίαν, όπου θα είχον βέβαια τας άλλας
γνωστάς περιπετείας τας οποίας είχον, ο Παναθηναϊκός μπορεί να μην πήγαινε ποτέ στο Γουέμπλεϋ.
Αυτά πιστεύω.
Το θέμα που θα αναπτύξω σήμερα σε σχέση με εκείνη την επανάσταση είναι κάπως πρωτότυπο.
Συγκεκριμένα, ποιά θα ήταν η στάση του Ελληνικού λαού, με τις σημερινές εμπειρίες δεδομένες,
απέναντι στην επανάστασιν ;
Αλλά και ποιά θα ήταν η πολιτική που θα ακολουθούσε η ίδια η τριανδρία ;
Οι οπαδοί της επαναστάσεως ξέρω ότι θα μου πουν τα γνωστά:
- κοιμόμαστε με ανοιχτά παράθυρα
- τα παραλιακά κέντρα
Αυτό το "κοιμόμαστε με ανοιχτά παράθυρα" μου θυμίζει λίγο καταυλισμούς Ρομά στο Ζούμπερι εμένα, αλλά
τέλος πάντων θα το δεχτώ.
Δεν λέγουν όμως την αλήθειαν οι οπαδοί της επαναστάσεως.
Στην πραγματικότητα δεν είχαν κανένα οπαδό την εποχή εκείνη, αφού ακόμα και ο σκληρός πυρήνας της ΕΡΕ
ως γνωστόν έκλεισε τις εφημερίδες του.
Γεγονός είναι ότι πολλοί ήταν αυτοί που έλεγαν ότι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ήταν ένας ευφυέστατος
ηγέτης και επίσης έλεγαν το "Papadopoulos for one thousand years".
Αλλ' αυτό δεν συνιστούσε οπαδισμό και δεν συνιστά.
Με την ίδια λογική ένας εκ των φανατικών οπαδών της ποδοσφαιρικής ομάδος του Ολυμπιακού Πειραιώς
αν ηρωτάτο διά τον Μάρκους Μπεργκ, θα παραδεχόταν την αξίαν του παίκτου. Αν δεν την παραδεχόταν
θα λέγαμε δι' αυτόν απλά ότι ... δεν ξέρει τόπι, όποια ομάδα και αν υποστηρίζει.
Γεγονός είναι επίσης ότι όλοι φοβόντουσαν την υπόθεση.
Δεν μίλαγαν καθόλου.
Εγώ που πήγαινα σχολείο τότε, τετάρτη τάξη, ήξερα για τους 40 συμμαθητές μου τι ψήφιζε ο μπαμπάς
του καθενός. Όμως για όσα παιδιά προσετέθησαν μετά, στην πέμπτη και στην έκτη τάξη από άλλα σχολεία,
δεν ήξερα και δεν έμαθα ποτέ.
Αλλά ούτε αυτό συνιστά οπαδισμόν ή έστω αποδοχή της επαναστάσεως.
Ερωτώ όμως:
Ορθώς και λογικώς η επανάστασις δεν ήτο δημοφιλής εις τον λαόν ;
Ορθώς και λογικώς οι κυβερνώντες διετήρουν την σκιάν του στρατιωτικού νόμου ;
Διά το δεύτερον ερώτημα η απάντησις είναι ότι ορθώς και λογικώς την διετήρουν, προς αποφυγήν
εκτρόπων, αλλ' όμως έπρεπε να το έχουν ανάγκη αυτό το πράγμα ;
Σήμερον, 53 χρόνια μετά, πως κρίνομεν ημείς την στάσιν μας αλλά και πως κρίνουν
οι ίδιοι οι Απριλιανοί την ιδικήν των ;
Μπορεί να μην συμφωνήσουν μερικοί μαζί μου αλλά εγώ πιστεύω ότι οι σημερινοί Έλληνες
θα το έβλεπαν σαν μία "κυβέρνηση εθνικού σκοπού", αδιάφορα μάλλον και χωρίς ιδιαίτερη
λύπη για την αναστολή μερικών άρθρων του Συντάγματος.
Επίσης πιστεύω ότι οι ίδιοι οι επαναστάται θα είχαν μία πολύ ήσυχη παρουσία, χωρίς
"γύψους", "χειρουργικάς κλίνας" και "σπάσιμο κεφαλιών".
Ο Άντριου και η μάμμυ θα πήγαιναν στην Σουηδίαν, όπου θα είχον βέβαια τας άλλας
γνωστάς περιπετείας τας οποίας είχον, ο Παναθηναϊκός μπορεί να μην πήγαινε ποτέ στο Γουέμπλεϋ.
Αυτά πιστεύω.
