Η ζωή εν πχώρουμ.
Δημοσιεύτηκε: 17 Απρ 2020, 21:26
Ανακαλύπτει κανείς τον εαυτό του εδώ μέσα.
Δεν ξέρω ποιοι λόγοι οδήγησαν τον καθένα στη πχωρουμική ζωή, γι' αυτό το ψάχνω ανοίγοντας αυτό το νήμα.
Αρχικά μπήκα στο πχώρουμ (το νέο) για να κόψω το κάπνισμα. Δεν πήγαινε άλλο. Τώρα ξανακαπνίζω.
Μετά έγραψα για κείνη, για το άλλο μου σατανικό μισό. Για το αγόρι που αγάπησα. Το μοναδικό αγόρι της ζωής μου.
Με πρόδωσε ο αντρούλης μου. Με έκανε να νιώσω πατσαβούρα. Κι εγώ κάβλωνα γι' αυτόν.
Στο πχώρουμ λοιπόν γράφω για να ξορκίσω τη καβλιάρικη διάθεση για ό,τι βρώμικο υπάρχει έξω στη ζωή μου.
Αγαπώ το πχώρουμ όπως ένας λεπρός αγαπά τη λέπρα του.
Γιατί το πχώρουμ είναι η λέπρα, η ντροπή μου.
Συνηθως αυνανίζομαι ψυχολογικά στο ποστ μου. Βλέπετε, έχω ξεχάσει κάθε ηθικό φραγμό.
Όταν έχω όρεξη ποστάρω άρρωστα με συναίσθημα με αυτογνωσία.
Δεν ξέρω ποιο είναι το τέλος του πχώρουμ.
Ίσως να μην τελειώσει ποτέ.
Κάθομαι, ακούω ένα τραγουδάκι και σπαμάρω αηδιαστικώς.
Η ζωή μου είναι το πχώρουμ.
Δεν ξέρω ποιοι λόγοι οδήγησαν τον καθένα στη πχωρουμική ζωή, γι' αυτό το ψάχνω ανοίγοντας αυτό το νήμα.
Αρχικά μπήκα στο πχώρουμ (το νέο) για να κόψω το κάπνισμα. Δεν πήγαινε άλλο. Τώρα ξανακαπνίζω.
Μετά έγραψα για κείνη, για το άλλο μου σατανικό μισό. Για το αγόρι που αγάπησα. Το μοναδικό αγόρι της ζωής μου.
Με πρόδωσε ο αντρούλης μου. Με έκανε να νιώσω πατσαβούρα. Κι εγώ κάβλωνα γι' αυτόν.
Στο πχώρουμ λοιπόν γράφω για να ξορκίσω τη καβλιάρικη διάθεση για ό,τι βρώμικο υπάρχει έξω στη ζωή μου.
Αγαπώ το πχώρουμ όπως ένας λεπρός αγαπά τη λέπρα του.
Γιατί το πχώρουμ είναι η λέπρα, η ντροπή μου.
Συνηθως αυνανίζομαι ψυχολογικά στο ποστ μου. Βλέπετε, έχω ξεχάσει κάθε ηθικό φραγμό.
Όταν έχω όρεξη ποστάρω άρρωστα με συναίσθημα με αυτογνωσία.
Δεν ξέρω ποιο είναι το τέλος του πχώρουμ.
Ίσως να μην τελειώσει ποτέ.
Κάθομαι, ακούω ένα τραγουδάκι και σπαμάρω αηδιαστικώς.
Η ζωή μου είναι το πχώρουμ.