https://www.in.gr/2020/04/08/greece/syg ... ou-akouse/ Συγκλονίζει διασώστης για τη δολοφονία του ανηλίκου στη Μόρια –
Ρατσιστικές οι τελευταίες κουβέντες που άκουσε 
Η ανατριχιαστική μαρτυρία ενός διασώστη του ΕΚΑΒ που παρέλαβε το τραυματισμένο σώμα του 16χρονου πρόσφυγα, ενώ σοκάρει η εικόνα που μεταδίδει τη στιγμή που έφτασε στο σημείο όπου
«στέκονται άπραγοι 6-7 αστυνομικοί και
δυο αδέσποτα σκυλιά που γλύφουν το αίμα του παιδιού από το δρόμο».
Ακόμη ένας θάνατος πρόσφυγα σημειώθηκε σήμερα στο κέντρο φιλοξενίας της Μόριας, όπου ένας ανήλικος Αφγανός έχασε τη ζωή του, έπειτα από άγρια συμπλοκή και αφότου δέχτηκε επίθεση με μαχαίρι από ομοεθνή του.
Παρά τις
εκκλήσεις διεθνών οργανισμών που τονίζουν την αναγκαιότητα αποσυμφόρησης του ΚΥΤ -ιδιαίτερα με την πανδημία να «θερίζει» την Ευρώπη- δε φαίνεται να έχουν γίνει ουσιαστικές κινήσεις. Η ανατριχιαστική μαρτυρία ενός διασώστη του ΕΚΑΒ που παρέλαβε το τραυματισμένο σώμα του 16χρονου πρόσφυγα, ενώ σοκάρει η εικόνα που μεταδίδει τη στιγμή που έφτασε στο σημείο όπου «στέκονται άπραγοι 6-7 αστυνομικοί και δυο αδέσποτα σκυλιά που γλύφουν το αίμα του παιδιού από το δρόμο».
Ο ίδιος περιγράφει ρατσιστικές αντιδράσεις συναδέλφων του κατά τη μεταφορά του παιδιού στο νοσοκομείο, αναφέροντας μεταξύ άλλων πως
«ο »συνάδελφος» έψαχνε με την ησυχία του γάντια για να μη λερώσει τα χέρια του».
«Όσο σημαντικοί είναι οι λόγοι που
εγκλωβισμένα παιδιά μαχαιρώνονται καθημερινά στη Μόρια, άλλο τόσο σημαντικό είναι να καταλάβουμε πως
το πλήρωμα του ΕΚΑΒ είναι εκεί όχι για να κάνει ρατσιστικές παρεμβάσεις, αλλά παρεμβάσεις διάσωσης» αναφέρει μεταξύ άλλων ο διασώστης του ΕΚΑΒ,
Γιώργος Βαφειάδης. https://www.facebook.com/iasonas.apos/p ... 5659550385
Δυστυχώς, το 16 χρόνο παιδί στην Μόρια κατέληξε μετά από συμπλοκή.
Εδώ η συγκλονιστική μαρτυρία του διασώστη George Vafeiadis που το παράλαβε όσο ήταν ακόμα ζωντανό.
Τρίτη 7 Απριλίου 2020, Νυχτερινή βάρδια.
Κλήση στο τηλεφωνικό κέντρο από αστυνομικό του camp Μοριας για ακόμη έναν μαχαιρωμένο -στους πόσους; Δεν θυμάμαι, δεν ξέρω πια. Μας λέει ότι είναι σοβαρά, να βιαστούμε λίγο, μπαίνουμε στο ασθενοφόρο με τον συνάδελφο και αναχωρούμε... «Άφιξη, κέντρο το Α1 στη Μόρια». Κατα την άφιξη διαπιστώνω πως πρόκειται για ένα ΠΑΙΔΙ γύρω στα 15-17 το οποίο κείτεται στην είσοδο του camp, πάνω σε ένα ξεσκισμένο sleeping bag, σχεδόν γυμνό μέσα στο κρύο και πάνω στα μουλιασμενα από το αίμα σκισμένα ρούχα του. Γύρω από το σχεδόν νεκρό σώμα του παιδιού στέκονται άπραγοι 6-7 αστυνομικοί και δυο αδέσποτα σκυλιά που γλύφουν το αίμα του παιδιού από το δρόμο... αφαιρώ το σεντόνι από το φορείο στρώνω με τον «συνάδελφο» μια κουβέρτα αλουμινίου.
-Παρέμβαση «συναδέλφου» Νο1 : Γιατί βγάζεις το σεντόνι; Άμα λερώσει το στρώμα ποιος θα το καθαρίσει; Εγώ δεν έχω διάθεση να καθαρίζω αίματα.
Συνεχίζω την δουλειά μου λέγοντας πως θα το κάνω εγώ αν βαριέται «δεν πειράζει»..Κατά την παραλαβή, δίπλα μας και οι γονείς του παιδιού, με την μάνα να κλαίει δίπλα του και τον πατέρα να μας λέει “please fast my friend”.
-Παρέμβαση «συναδέλφου» Νο2 : ΝΑΙ ΡΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ ΦΑΣΤ ΚΑΝΑΝΕ.
Βάζουμε το παιδί στο φορείο και το φορείο με την σειρά του στο ασθενοφόρο.
Από την αρχή της διαδρομής όχι μόνο δεν υπήρχε καμία διάθεση βοήθειας από το «συνάδελφο», αλλά ούτε καν εισακούστηκε η επαναλαμβανομενη έκκληση μου για ταχύτερη μετάβαση στο νοσοκομείο όταν το παιδί σταμάτησε να αναπνέει και ξεκίνησα καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση.
Όταν πια φτάσαμε στο νοσοκομείο χρειάστηκε ακόμα και να κατεβάσω μόνος μου το φορείο μιας και ο «συνάδελφος» έψαχνε με την ησυχία του γάντια για να μη λερώσει τα χέρια του.
Ευτυχώς στο νοσοκομείο έγινε το αδύνατο δυνατό, και το παιδί ανένηψε μετά από 14 (!!) κύκλους αναζωογόνησης. Ακολούθησε ένα πολύ δύσκολο και πολύωρο χειρουργείο, και φυσικά είναι ακόμη αμφίβολο αν το παιδί θα τα καταφέρει.
Όσο σημαντικοί είναι οι λόγοι που εγκλωβισμένα παιδιά μαχαιρώνονται καθημερινά στη Μόρια, άλλο τόσο σημαντικό είναι να καταλάβουμε πως το πλήρωμα του ΕΚΑΒ είναι εκεί όχι για να κάνει ρατσιστικές παρεμβάσεις, αλλά παρεμβάσεις διάσωσης.
Κατα τα αλλά δεν ξέρω τι λέτε εσείς για το τέλος του κόσμου που έρχεται, αλλά στη Λέσβο 20.000 άνθρωποι ζουν στην κόλαση έδω και καιρό, κι εμείς ζούμε δίπλα τους
«Στη Λέσβο 20.000 άνθρωποι ζουν στην κόλαση εδώ και καιρό, κι εμείς ζούμε δίπλα του» καταλήγει.