Μάλαμας, Αγγελάκας και Φοίβος για την κατάντια σε Έβρο και Λέσβο
Δημοσιεύτηκε: 07 Μαρ 2020, 14:06
το γράμμα του Σωκράτη Μάλαμα:
«Αδέρφια καλημέρα
Μπαίνω στο θέμα χωρίς πρόλογο. Το σπίτι στο οποίο κατοικούμε όλοι (Ελλάδα), είναι χτισμένο από αρχιτέκτονες, μηχανικούς οι οποίοι ειδικεύονται στην κατασκευή λαβυρίνθων (πολιτική, νομοθετική, εκτελεστική εξουσία, τηλεοπτικά κανάλια, τράπεζες κ.λπ.). Από αυτό το οίκημα, δύσκολα ξεφεύγεις.
Εδώ και καιρό, το σπίτι πήρε φωτιά και η μόνη επαφή των ενοίκων με τον έξω κόσμο είναι τα τηλεοπτικά κανάλια και κάποια διαδικτυακά. Ο καπνός μας πνίγει και οι ελάχιστες πληροφορίες που έχουμε είναι αόριστες υποσχέσεις για άμεση κατάσβεση.
Κάποιοι άρχισαν να διαπληκτίζονται σοβαρά, μέσα στα ασφυκτικά όρια που μας έχουν απομείνει. Οι κάτω όροφοι, παραδόθηκαν στις φλόγες και όλοι συνωστίζονται στους πάνω ορόφους. Όπως καταλαβαίνετε, τα πράγματα χειροτερεύουν ώρα την ώρα.
Παρακολουθούμε στις τηλεοράσεις μας κάποια πρόσωπα που αποκαλούνται, κυβερνητικοί υπάλληλοι, να μιλούν για το πρόβλημα χαλαρά και πολιτισμένα. Κάποιοι δε, χαμογελούν και δεν μπορούμε να δικαιολογήσουμε τη στάση τους. Υποψιαζόμαστε ο ένας τον άλλο και τα συμπεράσματα είναι αποθαρρυντικά.
Μοιάζει η ιστορία μας μια - εν δυνάμει - θυσία. Αλλά δεν καταλαβαίνουμε τον λόγο για τον οποίο κωλυσιεργούν τόσο οι πυροσβέστες εγχώριοι και ευρωπαίοι σύμμαχοί μας. Νοιώθουμε τόσο κοντά μας τη φωτιά... αν καταλαβαίνετε τι θέλω να πω...
Φοβάμαι ότι θα παραμείνουμε έγκλειστοι - φλεγόμενοι μέσα σε αυτούς τους τοίχους και η μόνη πληροφορία που θα φτάσει σε σας είναι πως... δυστυχώς λόγω κακών καιρικών συνθηκών καήκαμε όλοι. Να μας θυμάστε με αγάπη. Ένας από εσάς».
το σχόλιο του Γιάννη Αγγελάκα:
«Νιώθω ξεθεωμένος και ανήμπορος να γράψω κάτι γι’ αυτή την ανελέητη κτηνωδία που ζούμε όλο και πιο έντονα κάθε μέρα, εδώ και χρόνια. Θα προσπαθήσω άλλη μια αν και δεν ξέρω πια αν έχει νόημα να λέμε και να ξαναλέμε μεταξύ μας πόσο άθλια, πόσο χυδαία και πόσο εύκολα η μετανεοελληνική μας κοινωνία αποφασίζει να πάει κατά διαόλου. Οι λίγοι που μας ακούνε το ξέρουν ήδη.
Μη ξεχνάμε όμως, εκεί έξω υπάρχει πολύς, πάρα πολύς κόσμος τρομαγμένος, χτυπημένος, ηττημένος, ταπεινωμένος, απελπισμένος, χωρίς μέλλον, άρρωστος, ανασφαλής, υποχείριο της σκοτεινής τηλεόρασης και ακόμα πιο σκοτεινών ιδεοληψιών, αποκομμένος από την αληθινή παιδεία, την πνευματικότητα, την αγάπη, τη λογική και την ορθή πληροφορία κι έτσι όλη αυτήν την τεράστια αρνητική του δύναμη την στρέφει εναντίον του, εναντίον της ψυχής του και εναντίον της ανθρώπινης υπόστασής του. Παλεύει να σταθεί όρθιος, κλαδεύοντας τα ίδια του τα πόδια.
Ντρέπομαι που δεν καταφέραμε να σταματήσουμε μια τέτοια κατρακύλα όλοι εμείς που αυτοπροσδιοριζόμαστε ως ευαίσθητοι, εμπνευσμένοι, καλλιτέχνες, διανοούμενοι κ.λπ. Το χειρότερο όμως και το πιο βαρύ είναι πως οφείλω να ντρέπομαι και για όλους αυτούς τους πολλούς, πολλούς, πάρα πολλούς κι ακόμα περισσότερους που έχουν σταματήσει να ντρέπονται εδώ και χρόνια (εξαιρούνται αυτοί που γεννήθηκαν ξεδιάντροποι και μ’ αυτό τους το ταλέντο μεγαλουργούν ως πολιτικοί)».
το σχόλιο του Φοίβου Δεληβοριά:
«Μόλις χρηματοδοτηθήκαμε αδρά για να γίνουμε για πάντα η aspida, ο μικρονοϊκός bodyguard μιας Ευρώπης που ενώ παίζει τα παιχνίδια της με τον κάθε Ερντογάν, δεν θέλει να αναλάβει τις κοινωνικές συνέπειες αυτών των σκληρών παιχνιδιών.
Κρίμα που είμαστε απόλυτα ανίκανοι να ορθώσουμε ανάστημα σε αυτή την υποκρισία. Χυδαίο επίσης το να βαφτίζουμε αυτή την ταπεινωτική ήττα Έπος. Και τους δυστυχισμένους αμάχους "ασύμμετρη απειλή".
Ελπίζω πραγματικά να μη φτάσουμε σε ασυμμάζευτα εγκλήματα κατά αμάχων. Ας σκεφτούν τι φρικιαστικές συνέπειες θα έχει κάτι τέτοιο όσοι δημαγωγούν και ηρωολογούν από θέσεις ευθύνης, πολιτικοί ή δημοσιογράφοι.
Το αυγό του φιδιού να μείνει για πάντα στο σκοτάδι του. Όταν το αφήσεις να βγει δίνοντάς του «λογικά» επιχειρήματα, καταστρέφεις τους νέους, τον πολιτισμό, τη σκέψη, τη χώρα σου. Αυτό το έχει δείξει δεκάδες φορές η Ιστορία.
Ενώνω τη φωνή μου με τους χιλιάδες ανήσυχους συμπολίτες μου. Η φωνή μας μπορεί να σκεπάζεται, να συκοφαντείται και να απομονώνεται, έχει όμως διάρκεια και θα επικρατήσει της κραυγής.
«Αδέρφια καλημέρα
Μπαίνω στο θέμα χωρίς πρόλογο. Το σπίτι στο οποίο κατοικούμε όλοι (Ελλάδα), είναι χτισμένο από αρχιτέκτονες, μηχανικούς οι οποίοι ειδικεύονται στην κατασκευή λαβυρίνθων (πολιτική, νομοθετική, εκτελεστική εξουσία, τηλεοπτικά κανάλια, τράπεζες κ.λπ.). Από αυτό το οίκημα, δύσκολα ξεφεύγεις.
Εδώ και καιρό, το σπίτι πήρε φωτιά και η μόνη επαφή των ενοίκων με τον έξω κόσμο είναι τα τηλεοπτικά κανάλια και κάποια διαδικτυακά. Ο καπνός μας πνίγει και οι ελάχιστες πληροφορίες που έχουμε είναι αόριστες υποσχέσεις για άμεση κατάσβεση.
Κάποιοι άρχισαν να διαπληκτίζονται σοβαρά, μέσα στα ασφυκτικά όρια που μας έχουν απομείνει. Οι κάτω όροφοι, παραδόθηκαν στις φλόγες και όλοι συνωστίζονται στους πάνω ορόφους. Όπως καταλαβαίνετε, τα πράγματα χειροτερεύουν ώρα την ώρα.
Παρακολουθούμε στις τηλεοράσεις μας κάποια πρόσωπα που αποκαλούνται, κυβερνητικοί υπάλληλοι, να μιλούν για το πρόβλημα χαλαρά και πολιτισμένα. Κάποιοι δε, χαμογελούν και δεν μπορούμε να δικαιολογήσουμε τη στάση τους. Υποψιαζόμαστε ο ένας τον άλλο και τα συμπεράσματα είναι αποθαρρυντικά.
Μοιάζει η ιστορία μας μια - εν δυνάμει - θυσία. Αλλά δεν καταλαβαίνουμε τον λόγο για τον οποίο κωλυσιεργούν τόσο οι πυροσβέστες εγχώριοι και ευρωπαίοι σύμμαχοί μας. Νοιώθουμε τόσο κοντά μας τη φωτιά... αν καταλαβαίνετε τι θέλω να πω...
Φοβάμαι ότι θα παραμείνουμε έγκλειστοι - φλεγόμενοι μέσα σε αυτούς τους τοίχους και η μόνη πληροφορία που θα φτάσει σε σας είναι πως... δυστυχώς λόγω κακών καιρικών συνθηκών καήκαμε όλοι. Να μας θυμάστε με αγάπη. Ένας από εσάς».
το σχόλιο του Γιάννη Αγγελάκα:
«Νιώθω ξεθεωμένος και ανήμπορος να γράψω κάτι γι’ αυτή την ανελέητη κτηνωδία που ζούμε όλο και πιο έντονα κάθε μέρα, εδώ και χρόνια. Θα προσπαθήσω άλλη μια αν και δεν ξέρω πια αν έχει νόημα να λέμε και να ξαναλέμε μεταξύ μας πόσο άθλια, πόσο χυδαία και πόσο εύκολα η μετανεοελληνική μας κοινωνία αποφασίζει να πάει κατά διαόλου. Οι λίγοι που μας ακούνε το ξέρουν ήδη.
Μη ξεχνάμε όμως, εκεί έξω υπάρχει πολύς, πάρα πολύς κόσμος τρομαγμένος, χτυπημένος, ηττημένος, ταπεινωμένος, απελπισμένος, χωρίς μέλλον, άρρωστος, ανασφαλής, υποχείριο της σκοτεινής τηλεόρασης και ακόμα πιο σκοτεινών ιδεοληψιών, αποκομμένος από την αληθινή παιδεία, την πνευματικότητα, την αγάπη, τη λογική και την ορθή πληροφορία κι έτσι όλη αυτήν την τεράστια αρνητική του δύναμη την στρέφει εναντίον του, εναντίον της ψυχής του και εναντίον της ανθρώπινης υπόστασής του. Παλεύει να σταθεί όρθιος, κλαδεύοντας τα ίδια του τα πόδια.
Ντρέπομαι που δεν καταφέραμε να σταματήσουμε μια τέτοια κατρακύλα όλοι εμείς που αυτοπροσδιοριζόμαστε ως ευαίσθητοι, εμπνευσμένοι, καλλιτέχνες, διανοούμενοι κ.λπ. Το χειρότερο όμως και το πιο βαρύ είναι πως οφείλω να ντρέπομαι και για όλους αυτούς τους πολλούς, πολλούς, πάρα πολλούς κι ακόμα περισσότερους που έχουν σταματήσει να ντρέπονται εδώ και χρόνια (εξαιρούνται αυτοί που γεννήθηκαν ξεδιάντροποι και μ’ αυτό τους το ταλέντο μεγαλουργούν ως πολιτικοί)».
το σχόλιο του Φοίβου Δεληβοριά:
«Μόλις χρηματοδοτηθήκαμε αδρά για να γίνουμε για πάντα η aspida, ο μικρονοϊκός bodyguard μιας Ευρώπης που ενώ παίζει τα παιχνίδια της με τον κάθε Ερντογάν, δεν θέλει να αναλάβει τις κοινωνικές συνέπειες αυτών των σκληρών παιχνιδιών.
Κρίμα που είμαστε απόλυτα ανίκανοι να ορθώσουμε ανάστημα σε αυτή την υποκρισία. Χυδαίο επίσης το να βαφτίζουμε αυτή την ταπεινωτική ήττα Έπος. Και τους δυστυχισμένους αμάχους "ασύμμετρη απειλή".
Ελπίζω πραγματικά να μη φτάσουμε σε ασυμμάζευτα εγκλήματα κατά αμάχων. Ας σκεφτούν τι φρικιαστικές συνέπειες θα έχει κάτι τέτοιο όσοι δημαγωγούν και ηρωολογούν από θέσεις ευθύνης, πολιτικοί ή δημοσιογράφοι.
Το αυγό του φιδιού να μείνει για πάντα στο σκοτάδι του. Όταν το αφήσεις να βγει δίνοντάς του «λογικά» επιχειρήματα, καταστρέφεις τους νέους, τον πολιτισμό, τη σκέψη, τη χώρα σου. Αυτό το έχει δείξει δεκάδες φορές η Ιστορία.
Ενώνω τη φωνή μου με τους χιλιάδες ανήσυχους συμπολίτες μου. Η φωνή μας μπορεί να σκεπάζεται, να συκοφαντείται και να απομονώνεται, έχει όμως διάρκεια και θα επικρατήσει της κραυγής.