Phorum.com.gr

(ήταν και κανάς πχορουμίτης στον λευκό πύργο; )

Ακροδεξιοί βεβήλωσαν το μνημείο για τον ΕΛΑΣ, που απελευθέρωσε την Θεσσαλονίκη απ’τους ναζί



Οι ακροδεξιοί που συγκεντρώθηκαν το μεσημέρι στον Λευκό Πύργο, εκτός από τα ρατσιστικά και εθνικιστικά συνθήματα με τα οποία μόλυναν τον αέρα της πόλης, δεν «ξέχασαν» να βεβηλώσουν για ακόμη μία φορά την αναθηματική πλάκα που έχει τοποθετηθεί στη μνήμη των μαχητών και μαχητριών του ΕΛΑΣ που απελευθέρωσαν στις 30 Οκτωβρίου του 1944 τη Θεσσαλονίκη από τα ναζιστικά στρατεύματα.

Η πλάκα αυτή φαίνεται ότι ενοχλεί τόσο πολύ ως προς την υπενθύμιση της ιστορίας της πόλης και την μάχη ενάντια στον φασισμό που στην τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου οι ακροδεξιοί δημοτικοί σύμβουλοι Μ. Κουριανίδης και Ι. Νασιούλας ζήτησαν να αποσυρθεί.

https://ellinofreneianet.gr/documents/b ... 8uymSJ-21M

Δηλαδή έγινε μάχη για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης; Διδάξτε και εμάς, ώ πάνσοφοι, που δεν έχουμε ιδέα.

the comet the course the tail έγραψε: 04 Νοέμ 2019, 20:49

τον ΕΛΑΣ, που απελευθέρωσε την Θεσσαλονίκη απ’τους ναζί

Πότε και πως έγινε αυτό;

Το να μπουκάρεις σε μια περιοχή όταν αποχωρεί ο στρατός κατοχής, όχι εξαιτίας σου, αλλά στα πλαίσια στρατηγικής αποχωρήσεως για να απασχοληθεί σε άλλα διεθνή μέτωπα, δεν σημαίνει ότι..."την απελευθέρωσες".

Να γίνει κι ένα μνημείο για την Βοστώνη, που την απελευθέρωσε ο ΕΛΑΣ από τους ναζί.

Κλαίω...
"τον ΕΛΑΣ, που απελευθέρωσε την Θεσσαλονίκη απ’τους ναζί"
Παρακαλώ, να παρουσιαστούν τα ντοκουμέντα, γιουτιουμπ λινκς, να δείχνουν τους αντάρτες να καθαρίζουν την πόλη από τους ναζί σπίτι-σπίτι, συνοικία-συνοικία, αστική μάχη, κάτι σαν το Στάλινγκραντ να πούμε, ΜΗΝ ΤΑ ΚΡΥΒΕΤΕ!

Wow that escalated fast

Όλο τον πλανήτη απελευθέρωσε ο ΕΛΑΣ από το ναζισμο ρε φασίστες.

Στις 30 Οκτωβρίου 1944 ο Ε.Λ.Α.Σ και οι δυνάμεις των κομμουνιστών απελευθέρωσαν τη Θεσσαλονίκη από τους Ναζί.

Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι ο Οκτώβριος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την ιστορία της Θεσσαλονίκης και για έναν ακόμα, εξίσου σημαντικό λόγο, εκτός από την απελευθέρωση το 1912 από τον οθωμανικό ζυγό. Ήταν το πρωινό της 30ης Οκτωβρίου 1944, όταν η 11η Μεραρχία και το 50ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ εισήλθαν πανηγυρικά στην πόλη για να την προστατεύσουν από την ολοκληρωτική καταστροφή των βασικών της υποδομών, όπως του υδραγωγείου, των αποθηκών σιτηρών και του μύλου Αλλατίνη, των εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος καθώς και μέρους του λιμανιού που είχε μείνει ανέπαφο κατά την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων.

Η προτελευταία μέρα, λοιπόν, του Οκτώβρη του ’44 δεν αποτέλεσε απλώς την τελευταία της γερμανικής στρατιωτικής παρουσίας στη Θεσσαλονίκη. Υπήρξε και μια μέρα γιορτής για όλους τους κατοίκους της πόλης. Από το μεσημέρι, μόλις απομακρύνθηκε ο κίνδυνος από τους υποχωρούντες Γερμανούς, ο κόσμος ξεχύθηκε στην πόλη και υποδεχόταν με ενθουσιασμό τους παρελαύνοντες αντάρτες της 11ης μεραρχίας του ΕΛΑΣ.



Now get the pool

.
Ο Λεωνίδας Γιασημακόπουλος, όμηρος του ναζιστικού στρατοπέδου Παύλου Μελά από το 1941 έως τις 20 Οκτωβρίου 1944, περιγράφει πως στις 28 του μηνός οργανώθηκε μια μεγαλειώδης συγκέντρωση μπροστά στο σχολείο του Αγ. Θεράποντος για να γιορτασθεί η επέτειος της κήρυξης του ελληνοϊταλικού πολέμου. «Ο όγκος του πλήθους, ο γενικός ενθουσιασμός που επικρατούσε στη συγκέντρωση, η οποία γινόταν ενώ ακόμη οι Γερμανοί ήταν μέσα στη Θεσσαλονίκη, με ηλέκτρισε».

Το βράδυ της 29ης προς την 30η, ημέρα Δευτέρα, τα γερμανικά μηχανοκίνητα όλη τη νύχτα εγκατέλειπαν την πόλη «σε δυο στοίχους με οχήματα που προς το τέλος της ουράς γίνονταν κάρα και καροτσάκια, υποζύγια και γαϊδουράκια. Οι Γερμανοί έφευγαν από όλα τα στρατόπεδα τους, οδεύοντας μέσα από την πόλη προς το σιδηροδρομικό σταθμό και γενικά δυτικούς προορισμούς, με στόχο τα παλαιά σύνορα». Λίγο πριν την αποχώρηση τους ανατίναξαν το μεγάλο λιμενοβραχίονα του λιμανιού και κατέστρεψαν τα μηχανήματα και τις εγκαταστάσεις του σιδηροδρομικού σταθμού. Δεν πρόλαβαν να κάνουν το ίδιο και με τα δύο εργοστάσια ηλεκτρισμού, τους αλευρόμυλους Αλατίνη και τις τηλεπικοινωνιακές εγκαταστάσεις στην οδό Εδμόνδου Ροστάν, αν και είχαν υπονομευθεί για να ανατιναχθούν.

Ο Μανώλης Γκουνάγιας, που γεννήθηκε το 1935 στη Θεσσαλονίκη, διηγείται στο news247.gr πως οι κάτοικοι της οδού 25ης Μαρτίου εκείνες τις μέρες είχαν κλειστεί στα σπίτια τους. «Δεν ήμασταν σίγουροι αν έχουν φύγει από τη γειτονιά μας. Το συζητούσαμε, αλλά βουβά. Κάποια στιγμή ακούσαμε φωνές και πυροβολισμούς. Βγήκαμε έξω και ακούσαμε ξεκάθαρα τις φωνές «φεύγουν… έφυγαν!». Ο κόσμος ακόμα ήταν παγωμένος, δεν το πίστευαν. Την άλλοι μέρα, ξεθαρρεμένοι οι γείτονες συναντιόταν κι εύχονταν Χριστός Ανέστη. Έτσι λοιπόν βγήκαμε και εμείς οι μικροί και χαζεύαμε τους μεγάλους που χαίρονταν σαν παιδιά για την υποχώρηση των Γερμανών». Θυμάται ξεκάθαρα τον κόσμο που είχε μαζευτεί στη Μαρτίου, τις ζητωκραυγές και τα θριαμβικά αντάρτικα τραγούδια. «Ο κόσμος στριμώχτηκε στα πεζοδρόμια. Κατέβαιναν από τον Χορτιάτη οι αντάρτες σαν απελευθερωτές.

Την ίδια ημέρα, λίγο μετά το μεσημέρι, ο Μάρκος Βαφειάδης έστειλε στο Γενικό Στρατηγείο του Ε.Λ.Α.Σ. ένα τηλεγράφημα που άρχιζε ως εξής: «Τμήματά μας εισήλθον Θεσσαλονίκην σήμερον 3ην μετά μεσημβρίαν. Λαός Θεσσαλονίκης έξαλλος από ενθουσιασμόν διατρέχει οδούς πόλεως εναγκαλιζόμενος αντάρτες».
https://www.life-events.gr/parousiaseis ... tous-nazi/
.

Χαοτικός έγραψε: 05 Νοέμ 2019, 19:18 Στις 30 Οκτωβρίου 1944 ο Ε.Λ.Α.Σ και οι δυνάμεις των κομμουνιστών απελευθέρωσαν τη Θεσσαλονίκη από τους Ναζί.

Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι ο Οκτώβριος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την ιστορία της Θεσσαλονίκης και για έναν ακόμα, εξίσου σημαντικό λόγο, εκτός από την απελευθέρωση το 1912 από τον οθωμανικό ζυγό. Ήταν το πρωινό της 30ης Οκτωβρίου 1944, όταν η 11η Μεραρχία και το 50ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ εισήλθαν πανηγυρικά στην πόλη για να την προστατεύσουν από την ολοκληρωτική καταστροφή των βασικών της υποδομών, όπως του υδραγωγείου, των αποθηκών σιτηρών και του μύλου Αλλατίνη, των εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος καθώς και μέρους του λιμανιού που είχε μείνει ανέπαφο κατά την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων.

Η προτελευταία μέρα, λοιπόν, του Οκτώβρη του ’44 δεν αποτέλεσε απλώς την τελευταία της γερμανικής στρατιωτικής παρουσίας στη Θεσσαλονίκη. Υπήρξε και μια μέρα γιορτής για όλους τους κατοίκους της πόλης. Από το μεσημέρι, μόλις απομακρύνθηκε ο κίνδυνος από τους υποχωρούντες Γερμανούς, ο κόσμος ξεχύθηκε στην πόλη και υποδεχόταν με ενθουσιασμό τους παρελαύνοντες αντάρτες της 11ης μεραρχίας του ΕΛΑΣ.



Now get the pool

Τί λε ρε παιδί μου... Έδωσαν τόσο "σκληρή μάχη" για να την απελευθερώσουν απο τους αποχωρούντες Γερμανούς;

Το τηλεγράφημα της απελευθέρωσης

«Ομάδα Μεραρχιών Μακεδονίας. Τμήματά μας εισήλθον Θεσσαλονίκη σήμερον 3ην μετά μεσημβρίαν. Λαός Θεσσαλονίκης έξαλλος από ενθουσιασμόν διατρέχει οδούς πόλεως εναγκαλιζόμενος αντάρτες. Εργοστάσια ηλεκτροφωτισμού και μύλος Αλλατίνι κατόπιν επεμβάσεως Ε.Λ.Α.Σ διασώθηκαν. Εστία εθνοπροδοτών ΧΑΝ παρέδωσε βαρύν οπλισμόν. Θα αναγκαστεί εις παράδοσιν. Τμήματά μας προσανατολίζονται προς δυτικόν τμήμα πόλεως για χτυπήματα… Παρόν τηλεγράφημα παρακαλώ δοθεί ΠΓ του ΚΚΕ. Αναμένω. Μάρκος 30.10.44» (Το ιστορικό τηλεγράφημα προς το Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣπου έστειλε ο καπετάνιος της Ομάδας Μεραρχιών Μακεδονίας του ΕΛΑΣ Μάρκος Βαφειάδης)

Το ιστορικό

«Οι δυνάμεις του 31ου Συντάγματος, από το καλοκαίρι του 1944 σιγά-σιγά περισφίγγουν τον κλοιό γύρω από τη Θεσσαλονίκη, μαζί με το 19ο Σύνταγμα Νιγρίτας, που κάλυπτε τον βορειανατολικό τομέα μέχρι το Επταπύργιο και το 3ο Τάγμα του 13ου Συντάγματος Κιλκίς, που κάλυπτε την περιοχή από το Επταπύργιο μέχρι και την οδό Λαγκαδά. Παράλληλα, η νότια πλευρά της πόλης καλύπτονταν από τμήματα του 50ου και του 16ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ. Από τις πρώτες μέρες του Οκτωβρίου 1944, μικρές ομάδες των μονάδων αυτών, σε συνεργασία με τον εφεδρικό ΕΛΑΣ της πόλης προκαλούσαν φθορές στα εχθρικά τμήματα και ταυτόχρονα προστάτευαν διάφορα καίρια σημεία και υποδομές της πόλης» (Σπύρος Κουζινόπουλος στο άρθρο του «30η Οκτωβρίου 1944: Ο ΕΛΑΣ απελευθερώνει τη Θεσσαλονίκη από τους Γερμανούς κατακτητές»)

«Ξημερώνοντας 30 Οκτωβρίου 1944, η νεκρή και πένθιμη όψη της Θεσσαλονίκης περνούσε οριστικά στο παρελθόν. Άνθρωποι κάθε ηλικίας ξεχύνονται στους δρόμους, αγκαλιάζονται και φιλιούνται, οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα. Μετά από οχτώ χρόνια βασιλομεταξικής και ναζιστικής τυραννίας, η Θεσσαλονίκη απελευθερώνεται από τους μαχητές του ΕΛΑΣ, που μπαίνουν στην πόλη με επικεφαλής τον Κώστα Συννεφάκη (καπετάν Νικήτα), διοικητή του 50ου Συντάγματος. Έτσι, οι υποχωρούσες ναζιστικές δυνάμεις κατοχής δεν πρόφτασαν να ανατινάξουν το λιμάνι της Θεσσαλονίκης -εκτός από ένα τμήμα του-, την ηλεκτρική εταιρεία, το υδραγωγείο της, τους μύλους Αλλατίνι, τα οποία είχαν υπονομεύσει με εκρηκτικά» (Τριαντάφυλλος Μηταφίδης στο άρθρο του «Θεσσαλονίκη ανυπότακτη πόλη«)

«Η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης στις 30 Οκτωβρίου του 1944 από τους ναζί έγινε αποκλειστικά από τις ΕΑΜικές αντιστασιακές δυνάμεις και τον στρατιωτικό τους βραχίονα, τον ΕΛΑΣ. Παρά τη συμφωνία της Καζέρτας να παραδοθεί η εξουσία στους Άγγλους υπό τον Βρετανό αρχιστράτηγο Σκόμπι, όπως συνέβη στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις, και παρά την εντολή του διοικητή του ΕΛΑΣ Στέφανου Σαράφη να παραμείνουν οι αντάρτικες δυνάμεις στις παρυφές της πόλης και να περιμένουν την απόβαση των Βρετανών, οι ηγέτες της Ομάδας Μεραρχιών Μακεδονίας Μάρκος Βαφειάδης και Ευριπίδης Μπακιρτζής δεν υπάκουσαν στις άνωθεν διαταγές» (Τριαντάφυλλος Μηταφίδης στο άρθρο του «Θεσσαλονίκη ανυπότακτη πόλη»)

Επίκεντρο των πανηγυρισμών ήταν η πλατεία Αγ. Σοφίας. Την προσέλευση θυμάται ο συγγραφέαςΓιώργος Ιωάννου: «Εκεί κατέληγαν όλα τα αφρισμένα ποτάμια. Από την οδό Αγίας Σοφίας κατέβαιναν σαρώνοντας τις γειτονιές τα παιδιά του Κουλέ Καφέ, του Αγίου Παύλου, της Ακρόπολης, της Κασσάνδρου. Το Τσινάρι, Εσκί-Ντελίκ, Προφήτης Ηλίας, Διοικητήριο κατέβαιναν τη Βενιζέλου […] Από το Βαρδάρι πάλι ερχόταν ξυπόλυτη, ρακένδυτη, πειναλέα, σπαρταρώντας από ενθουσιασμό, η Ραμόνα, η Επτάλοφος, ο Παλιός Σταθμός, η Νεάπολη, η Σταυρούπολη, ενώ αντίθετα από τα ανατολικά κατέφθαναν μέσα στη σκόνη και τον αλαλαγμό με τρομπέτες, παντιέρες, λάβαρα και χωνιά η Τούμπα, η Αγία Φωτεινή, η Ευαγγελίστρια, η Τριανδρία, ακόμη και η μακρινή Καλαμαριά […] Μια καθυστερημένη διαδήλωση πλησίαζε από τα βάθη της Εγνατίας, το ανταριασμένο Βαρδάρι. Θά ‘ταν καμιά διακοσαριά σκελετωμένοι και κουρελήδες. Έμοιαζαν κρατούμενοι από το στρατόπεδο του Παύλου Μελά. Κραύγαζαν ξέφρενα, φανατικά, κουνούσαν τη γροθιά με τόση ορμή που νόμιζες πως θα τους φύγει προς τον ουρανό το χέρι. Τεράστιες παντιέρες, ολοκόκκινες καμωμένες από αλεξίπτωτα γερμανικά χάιδευαν τα κουρεμένα κεφάλια».(Γιώργος Ιωάννου, Η πρωτεύουσα των προσφύγων, όπως παρατίθεται στο Χρίστος Ζαφείρης, Θεσσαλονίκης τοπιογραφία, Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1990, σ. 82-83)

Χαοτικός έγραψε: 06 Νοέμ 2019, 02:31 Το τηλεγράφημα της απελευθέρωσης

« (Το ιστορικό τηλεγράφημα προς το Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣπου έστειλε ο καπετάνιος της Ομάδας Μεραρχιών Μακεδονίας του ΕΛΑΣ Μάρκος Βαφειάδης)

[...]

«Η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης στις 30 Οκτωβρίου του 1944 από τους ναζί έγινε αποκλειστικά από τις ΕΑΜικές αντιστασιακές δυνάμεις και τον στρατιωτικό τους βραχίονα, τον ΕΛΑΣ. Παρά τη συμφωνία της Καζέρτας να παραδοθεί η εξουσία στους Άγγλους υπό τον Βρετανό αρχιστράτηγο Σκόμπι, όπως συνέβη στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις, και παρά την εντολή του διοικητή του ΕΛΑΣ Στέφανου Σαράφη να παραμείνουν οι αντάρτικες δυνάμεις στις παρυφές της πόλης και να περιμένουν την απόβαση των Βρετανών, οι ηγέτες της Ομάδας Μεραρχιών Μακεδονίας Μάρκος Βαφειάδης και Ευριπίδης Μπακιρτζής δεν υπάκουσαν στις άνωθεν διαταγές» (Τριαντάφυλλος Μηταφίδης στο άρθρο του «Θεσσαλονίκη ανυπότακτη πόλη»)

Ξέρουν να ευλογούν τα γένια τους




Στην πραγματικότητα όμως, οι Γερμανοί αποχώρησαν για να απασχοληθούν στα ανατολικοευρωπαϊκά μέτωπα. Κανείς δεν τους έδιωξε απο τη Θεσσαλονίκη ώστε να την απελευθερώσει.

Απίστευτο θα το κάνουν και stand up comedy!
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=10549297

Μια ερώτηση για ψαγμένους: γιατί οι ταγματασφαλίτες της Θεσσαλονίκης και γενικά της Κεντρικής Μακεδονίας ενόψει της γερμανικής αποχώρησης από τη Θεσσαλονίκη εγκατέλειψαν και αυτοί την πόλη και αποφάσισαν (μετά από πολλές διαφωνίες) να οχυρωθούν στο Κιλκίς; Ποιος λόγος ή ποιος παράγοντας τους υποχρέωσε σε αυτήν την κίνηση;

Η απάντηση είναι στο ''Έλληνες εναντίον Ελλήνων'' του Δορδανά.