Phorum.com.gr

Παρά τον ορυμαγδό αντικομμουνιστικής προπαγάνδας, που έχει απήχηση κυρίως σε μεγαλύτερες γενιές, ενδιαφέρον παρουσιάζει κι ότι η εξίσωση κομμουνισμού – φασισμού δεν περνά στον επιθυμητό για την άρχουσα τάξη βαθμό σε καμία ηλικιακή ομάδα.


.................
Έτσι λοιπόν, ένα εντυπωσιακό 36% των millenials βλέπει θετικά τον κομμουνισμό, ποσοστό αυξημένο κατά 8% σε σχέση με πέρσι, ενώ 35% έχουν καλή γνώμη για το μαρξισμό, αύξηση 6% σε σχέση με το 2018. Αντίστοιχα, μειωμένη είναι η αποδοχή του καπιταλιστικού συστήματος σε όλο το ηλικιακό φάσμα 18 ως 38, με μόλις τους μισούς ερωτηθέντες να έχουν θετική άποψη για το συγκεκριμένο σύστημα, με τα ποσοστά να ανεβαίνουν ως και 77% στις ηλικίες άνω των 74, που αφενός έχουν βιώσει τη “χρυσή” μεταπολεμική εποχή του καπιταλισμού, αφετέρου έχουν εντονότερα αντικομμουνιστικές ιδέες λόγω της ψυχροπολεμικής προπαγάνδας που έζησαν σε όλη της τη διάρκεια. Ενδιαφέρον πάντως παρουσιάζει ότι σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες, η εξίσωση κομμουνισμού και φασισμού δεν έχει περάσει πλήρως στις συνειδήσεις των Αμερικανών, με 41% συνολικά να θεωρεί ως πιο βίαιο σύστημα το φασισμό έναντι 29% που θεωρούν το μαρξισμό ή το σοσιαλισμό ως πιο βίαιο. Παρομοίως, φαίνεται πως ούτε τα τερατώδη παραμύθια για 100 εκ. νεκρούς του κομμουνισμού πείθουν την πλειονότητα των Αμερικανών (ενδεικτικό βέβαια και για το κατευθυνόμενο του ερωτήματος περί νεκρών του κομμουνισμού, είναι ότι οι απαντήσεις ξεκινούν με μίνιμουμ το 1 εκ. θύματα), ούτε το αφήγημα περί ευθύνης του συμφώνου Μολότοφ Ρίμπεντροπ για το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το οποίο πρόσφατα υπενθυμίζουμε ενέκρινε και η ΕΕ με το γνωστό κατάπτυστο ψήφισμα.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα στοιχεία σύμφωνα με τα οποία 27% των νέων 23-38 και 21% από 16 ως 22 θεωρούν το τείχος του Βερολίνου ως μορφή προστασίας έναντι της επέκτασης του ΝΑΤΟ, ενώ διψήφια είναι και τα ποσοστά των νέων σε αυτό το ηλικακό φάσμα (10% ως 15%) που θεωρούν ότι ο κόσμος θα ήταν καλύτερος αν υπήρχε ακόμα ΕΣΣΔ. Αλλά και σε μια σειρά κοινωνικά ζητήματα, όπως την παροχή εργασίας από το κράτος σε όσους έχουν ανάγκη, τη δωρεάν εκπαίδευση, την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας, οι νέοι εμφανίζονται σημαντικά δεκτικότεροι από τις προηγούμενες γενιές. Επιπλέον, εμφανίζονται κατά 70% διατεθειμένοι να ψηφίσουν κάποιο “σοσιαλιστή” υποψήφιο, κάτι το οποίο βέβαια για τα αμερικανικά δεδομένα μεταφράζεται απλώς σε στήριξη πως την αριστερή πτέρυγα των δημοκρατικών.
Τέλος αξίζει να σημειωθεί ότι συνολικά για τους Αμερικανούς, ανεξάρτητα από ηλικία, ως μεγαλύτερη απειλή για την παγκόσμια ειρήνη εμφανίζεται ο πρόεδρος τους Ντόναλντ Τραμπ (27%) έναντι τόσο του δαιμονοποιημένου ηγέτη της ΛΔΚ Κιμ Γιονγκ Ουν, αλλά και του Βλαντιμίρ Πούτιν, του Κινέζου ηγέτη Ζι Γινπίνγκ, ενώ απολύτως στο κενό μοιάζει να πέφτει η προπαγάνδα περί αιμοσταγούς δικτάτορα Νικολάς Μαδούρο, με μόλις 5% των ερωτηθέντων να τον θεωρούν απειλή για την ειρήνη............................

Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από την ετήσια έρευνα του Ιδρύματος Μνήμης Θυμάτων του Κομμουνισμού, μιας οργάνωσης που έχει προφανώς ως διακηρυγμένο στόχο τη δυσφήμιση του κομμουνισμού, με κύριο όχημα το ιδεολόγημα των δύο άκρων.


http://www.katiousa.gr/politika/diethni ... marksismo/

Μια έρευνα της εταιρείας μάρκετινγκ YouGov, για λογαριασμό του αμερικανικού αντικομμουνιστικού Ιδρύματος Θυμάτων του Κομμουνισμού, βρήκε πως το 70% των millenials, δηλαδή των νέων Αμερικανών που γεννήθηκαν λίγο πριν μπει ο 21ος αιώνας, θεωρούν «κάπως πιθανό» ή «εξαιρετικά πιθανό» το να ψηφίσουν σοσιαλιστή υποψήφιο σε κάποια εκλογική αναμέτρηση.

Η έρευνα, που διεξάγεται ετησίως από το 2016 και έχει τίτλο «Οι στάσεις στις ΗΠΑ για τον Σοσιαλισμό, τον Κομμουνισμό και τον Κολλεκτιβισμό», βασίζεται σε συνεντεύξεις με περισσότερα από 2.000 άτομα.

Τα αποτελέσματα της φετινής έρευνας δείχνουν μια αξιόλογη τάση ριζοσπαστικοποίησης των νέων Αμερικανών, ειδικά στη γενιά των Millenials (23-38 ετών) και την επόμενη, αυτή των Gen Z (16-22 ετών). Συγκρινόμενη με την περσινή έρευνα, οι θετικές στάσεις για τον καπιταλισμό έπεσαν 8 και 6 ποσοστιαίες μονάδες αντίστοιχα.

Σε άλλα σημαντικά στοιχεία που απορρέουν από την έρευνα:

Το 70% των millenials δηλώνει ότι είναι «κάπως πιθανό» ή «εξαιρετικά πιθανό» να ψηφίσει σοσιαλιστή υποψήφιο, με το ποσοστό όσων δηλώνει «εξαιρετικά πιθανό» να διπλασιάζεται από το 10% του 2018, στο 20%.
Το 83% των συμμετεχόντων λέει ότι ξέρει τουλάχιστον λίγα πράγματα για τον σοσιαλισμό, με το 39% να δηλώνει ότι «ξέρει πολλά» – αύξηση που αγγίζει το 40% από το 2018.
Σχεδόν οι μισοί millenials θεωρούν ότι η κυβέρνηση θα έπρεπε να παρέχει δουλειά σε όσους επιθυμούν να εργαστούν αλλά δε βρίσκουν εργασία.
Το 40% των Αμερικανών (45% των νέων) πιστεύει ότι η ανώτατη εκπαίδευση θα πρέπει να είναι δωρεάν.
70% των Αμερικανών δηλώνει ότι η ανισότητα μεταξύ πλούσιων και φτωχών είναι σοβαρό ζήτημα.
Το 63% των Αμερικανών πιστεύει ότι οι οικονομικά ανώτερες τάξεις «δεν πληρώνουν το δίκαιο μερίδιό τους» και εξ αυτών, το 54% πιστεύει ότι κομμάτι της λύσης είναι η αύξηση των φόρων, ενώ το 47% λέει ότι υπάρχει ανάγκη για ολοκληρωτική αλλαγή του οικονομικού συστήματος.
Το 37% των millenials πιστεύει ότι οι ΗΠΑ είναι μια από τις πιο άνισες κοινωνίες στον πλανήτη.
Πάνω από το 25% των Αμερικανών θεωρεί τον Ντόναλντ Τραμπ την μεγαλύτερη απειλή για την ειρήνη.
Δεν είναι δύσκολο να δει κανείς από πού πηγάζει αυτή η ριζοσπαστικοποίηση. Οι νεότερες γενιές Αμερικανών έχουν ζήσει την εκτόξευση της ανισότητας, με πολλούς να αναγκάζονται να δουλεύουν σε δύο, τρεις ή και τέσσερις δουλειές για να τα βγάλουν πέρα. Ένας στους πέντε millenials ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.

Το αυξανόμενο ενδιαφέρον των Αμερικανών για τον σοσιαλισμό συμπίπτει με την ταυτόχρονη «αναγέννηση» της ταξικής πάλης ανά τον κόσμο, από τη Λατινική Αμερική ως τη Μέση Ανατολή. https://info-war.gr/to-70-ton-neon-amer ... osialismo/

Alien666 έγραψε: 01 Νοέμ 2019, 10:06 Αφού πρώτα φτάσανε το ΑΕΠ τους στα ύψη με τον καπιταλισμό και δημιούργησαν τεράστιο πλούτο για την χώρα τους, τώρα θέλουν σοσιαλισμό και κοινωνική πολιτική για να τον διανέμουν δίκαια.

Α, έτσι είναι. Πρώτα δημιουργείς τον πλούτο και ΜΕΤΑ τον διανέμεις.

axilmar έγραψε: 01 Νοέμ 2019, 11:24 μακαρι να πανε στον σοσιαλισμο, θα γελασει ο καθε πικραμενος (με τον εμφυλιο και την δικτατορια που θα ακολουθησει).

Fluffy έγραψε: 01 Νοέμ 2019, 11:23

Alien666 έγραψε: 01 Νοέμ 2019, 10:06 Αφού πρώτα φτάσανε το ΑΕΠ τους στα ύψη με τον καπιταλισμό και δημιούργησαν τεράστιο πλούτο για την χώρα τους, τώρα θέλουν σοσιαλισμό και κοινωνική πολιτική για να τον διανέμουν δίκαια.

Α, έτσι είναι. Πρώτα δημιουργείς τον πλούτο και ΜΕΤΑ τον διανέμεις.

Ο σοσιαλισμός είναι πιο παραγωγικό σύστημα, δεν δεσμεύει παραγωγικές δυνάμεις ούτε καταστρέφει την παραγωγή επειδή δεν αποφέρουν κέρδος.

This paper set out to study the economic performance of Soviet industry in a long runcomparative perspective. Economic performance was estimated by measuring labourproductivity, or value added per hour worked. The comparative perspective was used toassess the gap between Soviet economic performance and that of the world productivityleader, i.e. the USA. It appears that in 1987, Soviet value added per hour worked was 26.8per cent of US productivity. Normally one would expect such a gap to be an indicator ofsubstantial opportunity for catch-up, but throughout the post-war period, Soviet productivityincreased only slightly relative to the USA, from 19.7 per cent in 1950 to 27.5 per cent in1990. Within this period, 1980 was the peak when Soviet productivity was 29.7 per cent ofthat in the USA. From 1980 onwards, there was a steady deterioration in the relativestanding of Soviet productivity. For the pre-war period we cannot draw very clearconclusions, because the available data show large swings in relative labour productivity.Lenin’s priorities left their mark on the Soviet economy even more than 60 years after hisdeath. Soviet industry was heavily concentrated in heavy industry. In 1987, more than twothirds of Soviet industrial value added was produced in iron and steel, and machinery whenvalued at US prices, and nearly half at Soviet prices. The economic activities of Sovietindustry were concentrated in huge enterprises because this facilitated central command,and was thought to lead to economies of scale. Lenin’s goal of overtaking the US economywas never achieved