Phorum.com.gr

Ποια είναι η βάση της ηθικής;

Η κοινωνία; Οι νόμοι που ορίζει η κοινωνία;
Η άποψη των ισχυρών;
Η άποχη της πλειοψηφίας;

Μα αν πάρουμε ως βάση της ηθικής οποιοδήποτε από τα παραπάνω, αυτομάτως δεχόμαστε πως η ηθική βασίζεται σε σαθρά συνεχώς κινούμενα θεμέλια. Είναι δυνατόν να έχουμε τότε ηθική;

Μήπως για τη θεμελίωση της ηθικής είναι τελικώς αναγκαία η πίστη σε ένα Ακίνητο Κινούν; Σε μια Πρώτη Αιτία; Σε έναν πρωταρχικό νομοθέτη ο οποίος θα θέτει τους βασικούς νόμους γύρω από τους οποίους θα κινούμαστε;

Η απάντηση για εμένα είναι προφανής, απλά θα ήθελα την άποψη σας.

Εισαι σιγουρος οτι υπαρχει θεος;Γιατι εγω αυτο το νημα το εχω ξαναζησει τουλαχιστον 2 φορες.Μηπως ειμαστε σε never ending loop;

GoBack έγραψε: 15 Σεπ 2019, 02:15 Εισαι σιγουρος οτι υπαρχει θεος;Γιατι εγω αυτο το νημα το εχω ξαναζησει τουλαχιστον 2 φορες.Μηπως ειμαστε σε never ending loop;

Αν δεν υπάρχει τότε δεν υπάρχει ηθική. Αυτό είναι το θέμα του νήματος.

Εσύ πιστεύεις ότι δεν υπάρχει ηθική;

Γιατί θες την άποψή μας αφού η απάντηση είναι προφανής; Εϊσαι κοινωνιολόγος ερευνητής;

skakos έγραψε: 15 Σεπ 2019, 02:19

GoBack έγραψε: 15 Σεπ 2019, 02:15 Εισαι σιγουρος οτι υπαρχει θεος;Γιατι εγω αυτο το νημα το εχω ξαναζησει τουλαχιστον 2 φορες.Μηπως ειμαστε σε never ending loop;

Αν δεν υπάρχει τότε δεν υπάρχει ηθική. Αυτό είναι το θέμα του νήματος.

Εσύ πιστεύεις ότι δεν υπάρχει ηθική;

Αρχικα πες μου αν εσυ εχεις ξαναζησει αυτο το νημα

Μια χαρά υπάρχει ηθική χωρίς ν απαιτείται καμία προϋπόθεση εκτός την ύπαρξη του ανθρώπου.

Καταρχάς η ίδια έννοια της ηθικής δεν είναι σκοπός αλλά μέσο. Κανένας δεν γεννήθηκε για να είναι ηθικός αλλά είναι ηθικός για να ζει καλύτερα. Η θρησκεία απλά καπηλεύτηκε την έννοια της ηθικής και την μετέτρεψε σε "χαλκά" μεταθανάτιας ανταμοιβής η τιμωρίας. Η πίστη σε μια μεταθανάτια κρίση είναι φυσικό να μειώνει τις ανθρώπινες αντιστάσεις και να περιορίζει το ανθρώπινο αίτημα για εφαρμογή κοσμικής δικαιοσύνης. Ωστόσο, ακόμα και ο πιο θρήσκος θα προσφύγει στην κοσμική δικαιοσύνη για όποιο ζήτημα τον απασχολεί.

Αν ο αθεισμός είναι σωστός, τότε : α) όλοι θέλουμε να ζούμε σε έναν τίμιο και καλό κόσμο και αυτή η επιθυμία είναι και ο λόγος να φτιάξουμε έναν β) είμαστε κοινωνικά ζώα και ως τέτοια έχουμε ανάγκη να δείχνουμε αλληλεγγύη και τιμιότητα προκειμένου να μεγιστοποιήσουμε τις πιθανότητες της επιβίωσης μας. Η παρατήρηση ότι αμοραλιστικές ή βάρβαρες κοινωνίες έχουν λιγότερες πιθανότητες να δημιουργήσουν πολιτισμό με διάρκεια είναι αρκετή για να ενισχύσει την παραπάνω πρόταση. γ) Το αίσθημα της συμπόνοιας ή της αγάπης προσφέρει μεγαλύτερη εσωτερική ικανοποίηση απ'ότι το αίσθημα του μίσους ή της οργής. Αρα το πρώτο πρέπει να επιδιώκεται.

Ετσι ο αθεϊσμός προτείνει τουλάχιστον τρια κίνητρα για την ανάπτυξη ηθικής που είναι επικεντρωμένα στην συμπόνοια, την τιμιότητα, την δικαιοσύνη και την συνεργασία. Αλλά ακόμα πιο σημαντικό είναι πως ο αθεϊσμός προβλέπει πως οι ηθικές αξίες προέρχονται απ'τους ανθρώπους και γι'αυτό ακριβώς δεν είναι αψεγάδιαστες. Ολη η ιστορία των κοινωνιών είναι ένα διαρκές πείραμα, όπου το κάθε σύστημα αξιών δοκιμάζεται και κατα συνέπεια είτε γίνεται αποδεκτό είτε απορρίπτεται. Και αυτό απαιτεί διαδικασία χιλιάδων χρόνων. Αρκεί να δει κανείς πως η ίδια η βίβλος αλλάζει την θέση της γύρω απ΄ την δουλεία ή την θέση των γυναικών.

Αντίθετα ο θεϊσμός προβλέπει την ύπαρξη αιώνιων ηθικών νόμων απ'τις απαρχές της Δημιουργίας και την άνωθεν εφαρμογή μιας θείας δικαιοσύνης. Ωστόσο κανένα τέλειο θεϊκό σύστημα δεν παρατηρήθηκε ποτέ στην ιστορία. Αντίθετα οι καλύτεροι ηθικοί νόμοι προέκυψαν απ'την ανθρώπινη trial and error διαδικασία.

Χαοτικός έγραψε: 15 Σεπ 2019, 02:23 Μια χαρά υπάρχει ηθική χωρίς ν απαιτείται καμία προϋπόθεση εκτός την ύπαρξη του ανθρώπου.

Άρα οι άνθρωποι ορίζουν κατά βούληση όποιους ηθικούς κανόνες θέλουν; Χωρίς να δεσμεύονται από τίποτα; Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ηθική κατά τη γνώμη σου;

OrderAndChaos έγραψε: 15 Σεπ 2019, 02:28 Καταρχάς η ίδια έννοια της ηθικής δεν είναι σκοπός αλλά μέσο. Κανένας δεν γεννήθηκε για να είναι ηθικός αλλά είναι ηθικός για να ζει καλύτερα.

Έξυπνο επιχείρημα κυκλικού στοχασμού.
Το καλό και το κακό είναι ηθικοί όροι. Άρα όταν γράφεις ότι "είναι ηθικός για να ζει καλύτερα" τότε προφανώς γράφεις "είναι ηθικός για να είναι ηθικός".

Το ερώτημα "γιατί επιζητούμε το καλό;" είναι η βασική ουσία του νήματος.

Πάλι τα ίδια ρε σκάκο;

Χαοτικός έγραψε: 15 Σεπ 2019, 02:23 Μια χαρά υπάρχει ηθική χωρίς ν απαιτείται καμία προϋπόθεση εκτός την ύπαρξη του ανθρώπου.

Μα η ύπαρξη του ανθρώπου προϋποθέτει πολλά περισσότερα από την απλή ύπαρξή της...

skakos έγραψε: 16 Σεπ 2019, 09:52

Χαοτικός έγραψε: 15 Σεπ 2019, 02:23 Μια χαρά υπάρχει ηθική χωρίς ν απαιτείται καμία προϋπόθεση εκτός την ύπαρξη του ανθρώπου.

Άρα οι άνθρωποι ορίζουν κατά βούληση όποιους ηθικούς κανόνες θέλουν; Χωρίς να δεσμεύονται από τίποτα; Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ηθική κατά τη γνώμη σου;

Ναι

stavmanr έγραψε: 16 Σεπ 2019, 10:05

Χαοτικός έγραψε: 15 Σεπ 2019, 02:23 Μια χαρά υπάρχει ηθική χωρίς ν απαιτείται καμία προϋπόθεση εκτός την ύπαρξη του ανθρώπου.

Μα η ύπαρξη του ανθρώπου προϋποθέτει πολλά περισσότερα από την απλή ύπαρξή της...

Ποιας; Πες το ρε κάθαρμα γιαιτί αποφεύγεις;

Χαοτικός έγραψε: 16 Σεπ 2019, 12:19

stavmanr έγραψε: 16 Σεπ 2019, 10:05

Χαοτικός έγραψε: 15 Σεπ 2019, 02:23 Μια χαρά υπάρχει ηθική χωρίς ν απαιτείται καμία προϋπόθεση εκτός την ύπαρξη του ανθρώπου.

Μα η ύπαρξη του ανθρώπου προϋποθέτει πολλά περισσότερα από την απλή ύπαρξή της...

Ποιας; Πες το ρε κάθαρμα γιαιτί αποφεύγεις;

skakos έγραψε: 16 Σεπ 2019, 09:52

Χαοτικός έγραψε: 15 Σεπ 2019, 02:23 Μια χαρά υπάρχει ηθική χωρίς ν απαιτείται καμία προϋπόθεση εκτός την ύπαρξη του ανθρώπου.

Άρα οι άνθρωποι ορίζουν κατά βούληση όποιους ηθικούς κανόνες θέλουν; Χωρίς να δεσμεύονται από τίποτα; Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ηθική κατά τη γνώμη σου;

1- ναι. Όχι πάντα συνειδητή ή εκπεφρασμένη βούληση

2-όχι: δεσμεύονται από κοινωνικές αξίες, δηλαδή κοινωνικές απαιτήσεις και ανάγκες για την ακρίβεια και βέβαια κοινωνικό discourse αν μιλάμε για πιο περίπλοκες κοινωνίες με αναπτυγμένα συστήματα σκέψης

3-φυσικά. Αλλά δεν πρόκειται για γνώμη. Είναι αντικειμενική πραγματικότητα που τη βλέπεις μπροστά σου