Phorum.com.gr

Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια μακρινή χώρα, υπήρχε ένας βασιλιάς που είχε εργοστάσιο ξυλείας και καμιά εικοσαριά μαστόροι που του έφτιαχναν, άλλος πριόνια, άλλος φρέζες, άλλος τρυπάνια. Επί πολλά χρόνια, ο βασιλιάς πίεζε διαρκώς τους μαστόρους να του δίνουν τα εργαλεία τους σε όλο και πιο χαμηλές τιμές. Κι εκείνοι, κάτω από τον φόβο πως δεν θα βρουν άλλον πελάτη από αυτόν, υπέκυπταν. Όμως ο βασιλιάς δεν ήταν ποτέ ικανοποιημένος όσο φτηνά κι αν έπαιρνε τα εργαλεία τους, πίεζε τους μαστόρους όλο και περισσότερο, κι εκείνοι υπέκυπταν όλο και περισσότερο, μέχρι που κάποια μέρα συνειδητοποίησαν πως πλέον οι τιμές που του τα πουλούσαν δεν τους έφτανε ούτε για να φάνε. Και κλείσαν τα μαγαζάκια τους και τράβηξαν άλλο δρόμο.

Απελπισμένος τότε ο βασιλιάς που δεν έβρισκε εργαλεία για να δουλέψει το εργοστάσιό του, έστειλε ντελάληδες σε κάθε γωνιά της μακρινής χώρας που από τις ντουντούκες ντελαλούσαν στους υπηκόους πως, όποιος αποφασίσει να ανοίξει εργαστήριο που θα του φτιάχνει εργαλεία, θα πάρει από τον βασιλιά δώρο ένα ωραίο βάζο για το σαλόνι.

Οι υπήκοοι δεν ενθουσιάστηκαν ιδιαίτερα στο άκουσμα μιας τέτοιας προσφοράς, άλλωστε, οι περισσότεροι έμεναν σε τρώγλες και δεν είχαν καν σαλόνι, ωστόσο υπήρξαν και αρκετοί που σκέφτηκαν πως ένα ωραίο βάζο ίσως είναι ένα πολύ καλό ξεκίνημα για να φτιάξεις κι ένα σαλόνι. Κι έτσι ο βασιλιάς ξαναβρήκε εργαλεία για να συνεχίσει να δουλεύει το εργοστάσιό του, και μάλιστα και σε τιμές πολύ πιο χαμηλές από πρώτα, αφού οι νέοι μαστόροι, δεν ξέχασαν ποτέ το δώρο τού βασιλιά.

Και ζήσαν αυτοί καλά, και μεις να πα να γαμηθούμε για να κάνουμε παιδιά και να πάρουμε τα δυο χιλιάρικα τού Κούλη.