Phorum.com.gr

επειδή έγινε πολύς ντόρος για τον Μάκη Βορίδη, ο καλύτερος τρόπος να τον κρίνουμε είναι το κόμμα που ο ίδιος δημιούργησε.

Αναφέρω συνοπτικά -
" Το Ελληνικό Μέτωπο προωθούσε ένα κράμα εθνοτικού και κρατικού εθνικισμού. Για το θέμα της Θράκης υποστήριζε ότι " οι Πομάκοι είναι γνήσιοι Έλληνες και αυτό έχει αποδειχθεί με πλείστα εθνολογικά και ιστορικά στοιχεία". Επίσης στο πρόγραμμα του έκανε λόγο για "Έλληνες της Θράκης, ανεξάρτητως θρησκεύματος", και ήταν υπέρ της ισοπολιτείας Ελλήνων χριστιανών και μουσουλμάνων. Το ΕΜ δεν ήταν αντίθετο στη καθ' εαυτή μετανάστευση αλλά ζητούσε μια "ορθολογιστική μεταναστευτική πολιτική". Επίσης σαν κόμμα τόνιζε ότι "αποδέχεται πλήρως τους νομίμους μετανάστες, οι οποίοι σέβονται και τηρούν τους ελληνικούς νόμους. Ο μέγιστός όμως αριθμός των αλλοδαπών που βρίσκονται στην Ελλάδα είναι λαθρομετανάστες".
Το ΕΜ ήθελε να απαγορεύσει την ίδρυση και λειτουργία κομμάτων "οργανωμένων εμφανώς ή συγκεκαλυμμένως σε μειονοτική βάση", ενώ όποιος δημιουργεί μειονοτικά ζητήματα θα πρέπει να τιμωρείται με τη ποινή της εσχάτης προδοσίας.
Το θέμα της παράνομης μετανάστευσης ήταν κεντρικό στις πολιτικές προτάσεις του κόμματος. Το ΕΜ πρότεινε την "νόμιμη διοικητικά απέλαση όλων των λαθρομεταναστών από την Ελλάδα". Επιπλέον ζητούσε την αυστηρή τιμωρία όσων "παρανόμως χρησιμοποιούν παράνομους μετανάστες, στερώντας το δικαίωμα της εργασίας από Έλληνες πολίτες".
Το ΕΜ δεν εξέφραζε αντιδημοκρατικά αισθήματα αλλά αντιθέτως "καταδικάζει οποιαδήποτε μορφή ολοκληρωτισμού". Το κόμμα πρότεινε την έγκριση των νομοσχεδίων που αφορούν την εθνική άμυνα και την εξωτερική πολιτική από αυξημένες πλειοψηφίες (δικαίωση ΕΜ στο θέμα της συμφωνίας των Πρεσπών).
Το κόμμα εξέφραζε και στοιχεία νόμου και τάξης, έχοντας θίξει την ανεπάρκεια της αστυνομίας και των δικαστικών διαδικασιών. Το ΕΜ ήταν υπέρ της ποινής του θανάτου για τους εμπόρους ναρκωτικών, τους τρομοκράτες και τους δολοφόνους. Επίσης πρότεινε τη δημιουργία Πανεπιστημιακής Αστυνομίας.
Κατά το ΕΜ οι ισχυρές ένοπλες δυνάμεις αποτελούσαν "μέσον ασκήσεως μιας ισχυρής και αξιοπρεπούς πολιτικής στα εθνικά θέματα". Όποιοι δεν έχουν εκπληρώσει νόμιμα τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις δεν θα πρέπει να κατέρχονται ως υποψήφιοι στις εκλογές ούτε να διορίζονται ως εξωκοινοβουλευτικά μέλη είτε στη κυβέρνηση είτε στο δημόσιο τομέα. Το ΕΜ ζητούσε τη συνταγματική απαγόρευση της εναλλακτικής θητείας, την επιβολή βαριών ποινών στους αντιρρησίες συνείδησης και την στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων από εκείνους "που αρνούνται την εκπλήρωση των εθνικών και κοινωνικών τους υποχρεώσεων". Επίσης τονιζόταν ότι η Παλάικη Άμυνα είναι σημαντική για την ασφάλεια της Θράκης, ζητούσε επίσης την επαναδραστηριοποίηση των Ταγμάτων Εθνοφυλακής και της Αγροφυλακής, ενώ χαιρέτιζε και τον θεσμό των συνοριοφυλάκων.
Στα περιβαλλοντικά θέματα το ΕΜ ήταν υπέρ του οικολογισμού. Θεωρούσε ότι υπάρχει "δυναμική διασύνδεση και αλληλοεξάρτηση ανθρώπου και περιβάλλοντος. Κανενός είδους κέρδος, κανενός είδους οικονομικός στόχος δεν πρέπει να θέτει σε κίνδυνο την διατήρηση του εθνικού οίκου".
Το ΕΜ υποστήριζε την ιδιωτική πρωτοβουλία. Τέλος το ΕΜ τόνιζε ότι πριν επιτραπεί η εργασία σε αλλοδαπό "θα πρέπει να έχει δουλειά και ο τελευταίος Έλληνας". Το ΕΜ θεωρούσε την "εθνική προτεραιότητα στην εργασία" για τους Έλληνες εργαζομένους ως "στοιχειώδη υποχρέωση της Πολιτείας".
όπως βλέπουμε το Ελληνικό Μέτωπο ήταν ένα δημοκρατικό με λογικές και εθνικές θέσεις κόμμα. Μπορείτε να κρίνετε από το πρόγραμμα όχι μόνο τον Μάκη Βορίδη αλλά και αλλά κορυφαία στελέχη του ΕΜ που δραστηριοποιούνται ακόμα στη πολιτική.
Πηγή για τις πληροφορίες αυτές είναι το βιβλίο του Γιάννη Κολοβού, ΑΚΡΑ και ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΔΕΞΙΑ στην Ελλάδα και την Δυτική Ευρώπη 1974-2004.
Το συγκεκριμένο βιβλίο διευκρινίζει τους όρους λαϊκιστική, άκρα και ριζοσπαστική δεξιά και κάνει μια ιδεολογική ανάλυση όλων των κομμάτων του χώρου από το 1974-2004. Αναφέρεται μεταξύ άλλων και στα κόμματα της δυτικής Ευρώπης.

Μεταξύ άλλων το βιβλίο αναλύει τα εξής κόμματα : Εθνική Δημοκρατική Ένωσις, Εθνική Παράταξις, Κόμμα Προοδευτικών, Κίνημα Ελλήνων Μεταρρυθμιστών, Ενιαίο Εθνικιστικό Κίνημα, Εθνική Πολιτική Ένωση, Νέοι Πολιτικοί, Εθνικό Κόμμα, Κόμμα Ελληνισμού, Ελληνικό Μέτωπο, Πρώτη Γραμμή, Εθνική Συμμαχία, Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός και Πατριωτική Συμμαχία.

southern έγραψε: 18 Ιούλ 2019, 20:29 Εθνική Δημοκρατική Ένωσις, Εθνική Παράταξις

«NATO - CIA, ΕΥΤΥΧΙΑ»

Σύνθημα - κι αυτό- του '74. Διασκευή του «ΝΑΤΟ - CIA, προδοσία», για ... ειδική χρήση. Μπορεί το διασκευασμένο σύνθημα να μην κατονόμαζε κόμμα και αρχηγό, αλλά δεν χρειαζόταν να το κάνει: Ο «ηγέτης» ήταν παρών και γινόταν αποδέκτης της χλεύης όσων πήγαν στην κεντρική προεκλογική του συγκέντρωση, στην Αθήνα, με μοναδικό σκοπό να τον λοιδορήσουν.

Ήταν ο Πέτρος Γαρουφαλιάς, επικεφαλής της ακροδεξιού κόμματος Εθνική Δημοκρατική Ένωση. Ο κόσμος που έσπευσε να τον γελοιοποιήσει, ήταν απείρως περισσότερος από τους οπαδούς του...

Το 1965- 1967, στην περίοδο της λεγόμενης Αποστασίας, ο Π. Γαρουφαλιάς ήθελε να γίνει πρωθυπουργός. Δεν τα κατάφερε. Είναι άγνωστο τι περίμενε από τις κάλπες της 17ης Νοεμβρίου 1974. Έλαβε το 1,08% των ψήφων. Και άφθονη καζούρα...

«ΘΑΛΑΣΣΑ ΣΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ, ΤΡΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ»

Εάν οι ... Μαυρογιαλούροι παλαιότερων εποχών έταζαν λίγα γεφύρια και λίγα ποτάμια, οι ... χαβαλετζήδες του '74 αξίωναν από τον Π. Γαρουφαλιά μια κάποια .αναβάθμιση, γεωλογική και συγκοινωνιακή.

Πότε ξεκίνησε, όμως, το ... όχημα της Ιστορίας που έφερε τον Π. Γαρουφαλιά στο εκλογικό προσκήνιο - αν μπορείς να το πεις έτσι- του 1974; Η εκκίνηση έγινε το 1965.

Ο Π. Γαρουφαλιάς ανήκε στην Ένωση Κέντρου και διετέλεσε υπουργός Άμυνας του Γεωργίου Παπανδρέου. Όταν όμως εκείνος διαπίστωσε ότι ο υπουργός του είχε γίνει άνθρωπος των Ανακτόρων, τον διέγραψε από την Ένωση Κέντρου και τον απέπεμψε από την υπουργική θέση (καλοκαίρι του 1965). Βέβαιος ότι ο μονάρχης Κωνσταντίνος δεν θα υπέγραφε το διάταγμα της αποπομπής του, ο Γαρουφαλιάς αρνήθηκε να αποχωρήσει. Επί πλέον, τέλος Ιουνίου - αρχές Ιουλίου 1965, μετέθεσε σε νευραλγικές θέσεις της Αττικής δεκαπέντε αξιωματικούς που είχαν σχέση με την ακροδεξιά οργάνωση ΙΔΕΑ.

Κάπως έτσι, ο Παπανδρέου κατάλαβε ότι το Παλάτι συγκροτούσε μηχανισμό οργάνωσης πραξικοπήματος, για την περίπτωση που ο ίδιος θα αποκτούσε τον έλεγχο των πολιτικών εξελίξεων. Λίγες μέρες αργότερα επήλθε η πλήρης ρήξης στις σχέσεις Παπανδρέου - Κωνσταντίνου κι ακολούθησαν οι κυβερνήσεις Αποστασίας.

«ΠΕΤΡΟ, ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΣΑΙ;»

Ενίοτε οι αρχηγοί διατυπώνουν ρητορικά ερωτήματα και το πλήθος απαντά, με «ναι» ή «όχι». Με την ... ανατρεπτική περίπτωση Γαρουφαλιά συνέβαινε το αντίθετο. Ο κόσμος ήταν αυτός που ρωτούσε, χωρίς φυσικά να λαμβάνει απάντηση. Εάν ψάχνετε το νόημα της ερώτησης «Πέτρο, πού στηρίζεσαι;», μπορείτε να σκεφθείτε τη διάθεση του κόσμου να υπογραμμίσει τη ματαιότητα των προσπαθειών του «τιμώμενου» προσώπου. Πρώτιστο κίνητρο για το σύνθημα, όμως, ήταν άλλο. Αμιγώς ηχητικό: ακούστε απλώς πώς ηχεί το «πού» μαζί με την πρώτη συλλαβή του ρήματος...

«ΒΑΛΕ, ΤΖΑΤΖΙΚΙ, ΣΤΟ ΣΟΥΒΛΑΚΙι»

Για να μην κυριαρχεί μονοτονία και - πρωτίστως, αυτό- για να επιβεβαιώνεται ο ... πλουραλισμός, ο κόσμος χωριζόταν στα σε δυο. Οι μεν φώναζαν «βάλε», οι δε «όχι». Τζατζικομάχοι και τζατζικολάτρες, σε μια ηχητική μονομαχία που αποδείκνυε ότι η ΕΔΕ ήταν τόσο ... πολυσυλλεκτικό κόμμα, ώστε οι διαφορετικές τάσεις εκφράζονταν στην ίδια την προεκλογική συγκέντρωσή «του».

«ΠΗΔΑ ΚΑΤΩ ΑΡΧΗΓΕ»

Όταν το καλαμπούρι τελείωνε, ο κόσμος ζητούσε από τον Πέτρο να βρεθεί κοντά στο ...λαό του.


«Ο ΦΛΩΡΑΚΗΣ ΣΤΟ ΓΟΥΔΗ, ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ»

Ούτε οι πολιτικές τους θέσεις, ούτε η «χωροταξία» της αίθουσας του Κοινοβουλίου έφερναν κοντά το Γενικό Γραμματέα του ΚΚΕ και τον πρωθυπουργό και ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας, το 1977. Ε, οι οπαδοί της Εθνικής Παράταξης φαντάστηκαν τον έναν δίπλα στον άλλο, μπροστά από τις κάνες ενός εκτελεστικού αποσπάσματος.

Σε άλλα ... κλασσικά συνθήματά τους, οι κομμουνιστές είχαν την «τιμητική» τους ... μόνοι - αποσυνδεδεμένοι από τον πρωθυπουργό που νομιμοποίησε το κόμμα τους: «Αλήτες, προδότες, κομμουνιστές», «Κομμούνια, κομμούνια, θα γίνετε σαπούνια». Ορισμένα από αυτά τα θυμήθηκαν, από τις ευρωεκλογές του 1984 και έπειτα, οι οπαδοί της ΕΠΕΝ.



«ΦΟΛΑ, ΣΤΟ ΣΚΥΛΟ, ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ»

Δεν θα μπορούσε φυσικά να αφήσει ... παραπονεμένο τον Ανδρέα Παπανδρέου το «κοινό» της Εθνικής Παράταξης, το '77. Η αλήθεια είναι ότι το σύνθημα ακούστηκε για πρώτη φορά τρία χρόνια νωρίτερα, από τα στόματα ορισμένων ... ασυγκράτητων πιστών της Νέας Δημοκρατίας . Στα χείλη όμως των οπαδών της Εθνικής Παράταξης ηχούσε πολύ πιο ... ομόθυμο και φανατικό.

Το σύνθημα απετέλεσε, κατά κάποιο τρόπο, απάντηση στο προγενέστερο, αντιδικτατορικό μεταπολιτευτικό «φόλα, στο σκύλο, της ΕΣΑ» - δηλαδή στον Δ. Ιωαννίδη.

Στις εκλογές της 20ης Νοεμβρίου 1977 η Εθνική Παράταξη απέσπασε το ουδόλως ευκαταφρόνητο 6,82% των ψήφων, εκλέγοντας πέντε βουλευτές. Απέτυχε όμως να εκλεγεί ο αρχηγός της, ο Στέφανος Στεφανόπουλος ένας εκ των παλιών πρωθυπουργών της Αποστασίας. Αρκετά στελέχη της πάντως ανέμεναν μεγαλύτερο ποσοστό, με «ζενίθ» των φιλοδοξιών τους την 4η θέση στις εκλογές, την οποία όμως κατέλαβε το ΚΚΕ, με 9,36%.